ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νάτος πάλι ο "τρίτος δρόμος". Αυτή τη φορά αφορά τον διαβόητο "κοινωνικό διάλογο" και προβάλλεται σε άρθρο του συνδικαλιστικού στελέχους του ΣΥΝ Δ. Στρατούλη, στην "Αυγή". Ο πρώτος δρόμος - λέει - είναι "η εξ υπαρχής άρνηση κάθε διαλόγου, που προτείνει η ΕΣΑΚ". Ο δεύτερος είναι η αποδοχή άνευ όρων του είδους του διαλόγου που προτείνει η κυβέρνηση, όπως "πιέζεται από το ΠΑΣΟΚ να ακολουθήσει η ΠΑΣΚΕ"... Και ο τρίτος δρόμος είναι αυτός της "διεκδίκησης από τη ΓΣΕΕ των όρων και προϋποθέσεων ενός γνήσιου και ουσιαστικού διαλόγου"...

Ολοφάνερα στοιχεία στα παραπάνω είναι τόσο η παραχάραξη της στάσης της ΕΣΑΚ, που εμφανίζεται αντίθετη με "κάθε διάλογο" και όχι με τον συγκεκριμένο... διάλογο - μαϊμού, αλλά και ο στρουθοκαμηλισμός. Είναι σαν να μην υπάρχει για το στέλεχος του ΣΥΝ ούτε καν η γνωστή ομιλία του πρωθυπουργού, που - δίνοντας το διάγραμμα του "κοινωνικού διαλόγου" - προέγραψε, με ακρίβεια εκτελεστή, όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ευθυγραμμισμένος πλήρως με τις μαύρες οδηγίες της "Λευκής Βίβλου" και τις αντίστοιχες οδηγίες του ΣΕΒ... Τι θα πάνε, επομένως, να συζητήσουν; Το πόσο "κομμάτι" από τα εργατικά δικαιώματα θα παραχωρήσουν;

Οσο για την "επανεξέταση της στάσης" της παράταξης του ΣΥΝ, αν η ΓΣΕΕ δεν ακολουθήσει τον "τρίτο δρόμο", ας απαντήσει ο Δ. Στρατούλης στον σύντροφό του Δ. Χατζησωκράτη, που, επίσης σε άρθρο του στην "Αυγή", θεωρούσε αδιανόητη την τακτική: Πάμε στο διάλογο και αν δε μας αρέσει φεύγουμε...

Ο υπουργός Τύπου και ΜΜΕ έχει "διακριθεί" όχι μόνο για την υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου - αυτή είναι η δουλιά του - αλλά και την πολιτική κάλυψη που προσφέρει σε όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης κατά των ΜΜΕ και ειδικά των δημοσιογράφων. Τελευταίο κρούσμα, η χτεσινή τοποθέτησή του, με την οποία κάλυψε πλήρως τους τραμπουκισμούς του Θ. Πάγκαλου κατά των τηλεοπτικών συνεργείων και δημοσιογράφων, αφού, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους πέταξε έξω από το χώρο του υπουργείου, λες και είναι τσιφλίκι του. Ο Δ. Ρέππας δε δέχτηκε ούτε καν την "ιδιορρυθμία" του Πάγκαλου ως δικαιολογία και εξερράγη γιατί από αυτή την ενέργεια βγαίνουν γενικότερα συμπεράσματα για την κυβέρνηση. Ομως δεν είναι η πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης κατά των δημοσιογράφων. Μπορούμε να απαριθμήσουμε, ενδεικτικά, τις περιβόητες δηλώσεις Γιαννόπουλου, το μπλακ άουτ που επέβαλε στην "επιχείρηση βουλκανιζατέρ" κατά των αγροτών, τις διώξεις δημοσιογράφων για... "κατασκοπία" (!), κλπ. κλπ. Η κυβέρνηση Σημίτη, είτε αρέσει είτε όχι αυτό στον καθ' ύλην αρμόδιο υπουργό, έχει επιδείξει, στη σύντομη θητεία της, πλούσιο έργο ενάντια στον Τύπο και τους δημοσιογράφους.

Και γι' αυτό θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι πιο προσεκτικός, αν όχι να ντρέπεται.

Η λέξη, που κυριαρχεί στο μήνυμα του προέδρου της Κομισιόν για τα 40χρονα της ΕΕ, είναι η λέξη "αλληλεγγύη". "Το ευρωπαϊκό όραμα, τονίζει, είναι πράγματι όραμα αλληλεγγύης". Καθόλου τυχαία. Είναι ακριβώς το στοιχείο εκείνο που κραυγαλέα απουσιάζει από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα των πολυεθνικών. Για ποια αλληλεγγύη "μεταξύ των πολιτών της ΕΕ" μπορεί να γίνει λόγος όταν, την ίδια στιγμή, 75 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν στριμωχτεί στο περιθώριο, στη φτώχεια και εξαθλίωση; Για ποια "αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών - μελών" μπορεί να γίνει λόγος, όταν η ΕΕ τίθεται υπό την ηγεμονία του γαλλογερμανικού άξονα και αποτελεί σκληρή πραγματικότητα η "Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων"; Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Η σημερινή ΕΕ έχει γίνει εφιάλτης για τους λαούς της Ευρώπης. Ομως οι θιασώτες του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, προκειμένου να συγκαλύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο της ΕΕ δε διστάζουν να αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Φυσικά, δεν πείθουν και δεν κοροϊδεύουν κανέναν. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείχνουν τη "γύμνια" τους.

Ουδέν κρυπτόν υπό την ήλιον. Από πρώτη άποψη ξένισε ο αποκλεισμός του "Ρ" από τη δημοσιογραφική ομάδα που προσκλήθηκε από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Και όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί ο "Ρ" είχε πάει κόντρα στο ρεύμα της εθνικιστικής υστερίας και είχε δώσει μάχη για να μη δηλητηριαστούν οι σχέσεις των δύο λαών από τους "υπερπατριώτες". Η εξήγηση που έφτασε στα αυτιά μας είναι ότι τη λίστα των δημοσιογράφων που θα συμμετείχαν στην αποστολή την "επιμελήθηκε" ο ακόλουθος Τύπου της αμερικάνικης πρεσβείας στα Σκόπια! Αυτό, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει - αντίθετα - τις ευθύνες της κυβέρνησης του Γκλιγκόροφ. Απλώς επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι το γειτονικό κράτος έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Εκτίμηση που πρώτο διατύπωσε το ΚΚΕ. Και αυτό ακριβώς είναι που ενοχλεί.

Το μόνο, που επιβεβαιώνει η ενέργεια αυτή είναι ότι η εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών γίνεται υπό την άμεση καθοδήγηση των ΗΠΑ, γεγονός που δεν προοιωνίζεται τίποτα το καλό για την ειρήνη και την καλή γειτονία μεταξύ τους.

Υ.Γ. Και βέβαια έχει σοβαρές ευθύνες και το υπουργείο Τύπου, που συμμετείχε αποφασιστικά στην όλη διαδικασία.

"Σκνίπα"

δεκάδες οδηγοί

βρεθήκανε εσχάτως,

μα αν ελέγξουν

και αυτούς

που οδηγούν το κράτος

θ' ανακοινώσουν

σίγουρα

ότι ουδείς ευρέθη

από τους

κυβερνήτες μας

να μην "τελεί

εν μέθη"!

Από αυτό

το "αλκοτέστ"

θ' αποδειχτεί ορισμένως

ότι κι ο κόσμος,

δυστυχώς, ψηφίζει

"μεθυσμένος"

γι' αυτό κι αφήνει,

συνεχώς,

την άτυχη Ελλάδα

σ' αυτούς,

που θα τη ρίξουνε,

μια μέρα,

στον Καιάδα!

Ο οίστρος

Παραλήρημα χαράς χτες από διάφορους "ευρωλάτρες", καθώς βγήκε στον αέρα το νέο κοινοτικό δόλωμα. Περί νέου πακέτου, λοιπόν, ο λόγος - Σαντέρ τη φορά αυτή. Κι ενώ, ο πρόεδρος της ΕΕ ρωτήθηκε και δεν επιβεβαίωσε απολύτως τίποτε, ορισμένοι άλλοι... πληροφορήθηκαν και τα σχετικά νούμερα. Η Ελλάδα είναι υποψήφια, για να εισπράξει από την ΕΕ, γύρω στα 3 δισ. ECU, στην εξαετία 2000-2005, ισχυρίζονταν...

Τώρα, θα πείτε, λεφτά θα πάρουμε - αν τα πάρουμε, αφού ήδη κάνουν περικοπές και στο πακέτο Ντελόρ II - γιατί τα ονομάζουμε δόλωμα; Και λίγα λέμε. Πρώτον, γιατί η πείρα των πακέτων Ντελόρ μόνο θετική δεν είναι, για τη χώρα και το λαό μας, αφού - μέσω των χρημάτων αυτών - από τη μια ποδηγετείται ο προσανατολισμός της οικονομίας και από την άλλη, τα ποσά αυτά - μαζί και με αρκετά άλλα του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού - γυρίζουν στις πολυεθνικές, για τις αμφίβολης, τουλάχιστον, αξίας και χρησιμότητας υπηρεσίες, έργα κλπ., που μας πουλάνε. Δεύτερον, γιατί θα υπάρχουν προϋποθέσεις για να εισπράξουμε το πακέτο Σαντέρ. Πρέπει, δηλαδή, να θεωρηθούν ικανοποιητικές από την ΕΕ οι πολιτικές και οικονομικές επιδόσεις της χώρας στο μεταξύ διάστημα. "Μεταφραζόμενο" το τελευταίο σημαίνει: Ακόμη περισσότερο αυστηρή εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και όλα όσα αυτό συνεπάγεται και πλήρης υποταγή στα όσα οι Βρυξέλλες προωθούν για τη Διακυβερνητική.

Λοιπόν, έχουμε ή δεν έχουμε δίκιο;

"Οταν όμως ομιλούμεν περί Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν πρέπει να λησμονούμεν τας ειδικάς εκείνας συνθήκας, αι οποίαι καθιστούν δύσκολον τη λειτουργία της, και αι οποίαι, εις οιανδήποτε χώραν και εάν ενεφανίζοντο, θα έθεταν υπό δοκιμασίαν την Δημοκρατίαν. Ητοι, την ενδημούσαν δημαγωγίαν, τα έντονα πολιτικά πάθη, την ατέλεια των θεσμών και προπαντός την ύπαρξιν ενός επαναστατικού και επικινδύνου κομμουνιστικού κόμματος".

Σαφέστατο το περιεχόμενο των προαναφερόμενων παραγράφων, αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα από επιστολή του Καραμανλή, που γράφτηκε το Νοέμβρη του 1968 και περιέχεται στα "Αρχεία Καραμανλή". Αποτελεί, ταυτόχρονα, ένα μάθημα ταξικής ανάλυσης, από έναν αναγνωρισμένο και συνεπέστατο εχθρό της μαρξιστικής φιλοσοφίας και πολιτικής, σε όσους έχουν ...ξεχάσει ακόμη και τις θεμελιώδεις αλήθειες της, για παράδειγμα, περί του ταξικού περιεχόμενου της δημοκρατίας και του κράτους της...