Οτι οι μεγαλύτεροι κλέφτες κι απατεώνες της εποχής μας είναι οι τράπεζες το ξέρει, πλέον, όλος ο κόσμος. Κλέβουν συνεχώς, προκλητικώς και ασυστόλως. Με τα επιτόκια και τα πανωτόκια, αλλά και με πολλές άλλες, «νόμιμες» και παράνομες, μεθόδους που «σκαρφίζονται» οι τραπεζίτες, οι οποίοι έχουν στην υπηρεσία τους ένα «σκυλολόι» νομικών και άλλων συμβούλων, που «τρώει» από το μεγάλο περίσσευμά τους.

Και, βεβαίως, δεν κλέβουν από τους πλούσιους, αλλά από τους φτωχούς. Παίρνεις ένα δανειάκι για να καλύψεις μια «τρύπα» κι αν καθυστερήσεις την πληρωμή των δόσεων, σου παίρνουν το σπίτι. Παίρνει μεγάλο δάνειο ο λεφτάς και το πληρώνει όποτε θέλει, χωρίς ιδιαίτερες επιβαρύνσεις και τιμωρίες. Εχεις μια μικρή κατάθεση, για ώρα ανάγκης, κι αντί να σου δώσουν τόκο που εκμεταλλεύονται τα χρήματά σου, παρακρατούν από το κεφάλαιο για «έξοδα συντήρησης και κίνησης του λογαριασμού». Αγοράζεις κάτι με δόσεις και το κατάστημα σε στέλνει, αναγκαστικά, στην τράπεζα να πληρώσεις σημαντικό «καπέλο». Για να μη μιλήσουμε, για το διαβόητο «πλαστικό χρήμα», που έχει μετατραπεί σε ...μηχανή κοπής τραπεζικών υπερκερδών...

Μαύρα, κατάμαυρα είναι για τους εργαζόμενους τα μαντάτα, που έρχονται από την «προηγμένη Ευρώπη» στο λυκαυγές της νέας χρονιάς. Η νέα «μόδα», που θυμίζει τις εποχές της πιο άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είναι ο εξαναγκασμός των εργαζομένων να προσφέρουν στους καπιταλιστές δωρεάν εργασία. Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι εκβιάζονται απροκάλυπτα και βάρβαρα από την εργοδοσία να δουλέψουν παραπάνω ώρες, χωρίς να τις πληρωθούν, είτε για να μην πεταχτούν στο δρόμο, είτε για να μην περικοπούν κι άλλο οι άθλιες αποδοχές τους.

Τα πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο στη Βρετανία, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν περίπου... οκτώ εβδομάδες τζάμπα κάθε χρόνο, προσφέροντας ούτε λίγο ούτε πολύ δωρεάν εργασία αξίας 23 δισ. στερλινών στους εργοδότες τους. Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της βρετανικής Ομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων - Trades Union Congress (TUC) - που δείχνουν ότι εκατομμύρια Βρετανών εργάζονται καθημερινά υπερωρίες, τις οποίες δεν πληρώνονται, σύμφωνα με δημοσίευμα της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας».

Σύμφωνα με τη μελέτη της TUC, η απλήρωτη υπερωριακή εργασία δεν προβλέπεται από συμβάσεις ή άλλες συμφωνίες και εάν είχε πληρωθεί τότε ο κάθε εργαζόμενος που δούλεψε αυτές τις ώρες θα είχε κατά μέσον όρο αυξήσει το ετήσιο εισόδημά του κατά 4.650 στερλίνες. Εάν οι εργαζόμενοι είχαν εργαστεί όλον αυτόν τον απλήρωτο υπερωριακό χρόνο στην αρχή του έτους, τότε θα είχαν εργαστεί τζάμπα έως τις 25 Φλεβάρη - δηλαδή περίπου 8 βδομάδες. Οπως υπογραμμίζει η TUC, 55.000 εργοστασιακοί εργάτες και χειριστές μηχανημάτων δουλεύουν περισσότερες από 5 ώρες απλήρωτων υπερωριών τη βδομάδα, ενώ δεν είναι ασυνήθιστο οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες 4 - 5 ωρών τη βδομάδα.

Βέβαια, δεν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά για τάση που γενικεύεται παντού στην ΕΕ, ωθούμενη και από τους στόχους της «στρατηγικής της Λισαβόνας». Στη Γερμανία, για παράδειγμα, μετά τη «Φολκσβάγκεν», και η «Αουντι» κάλεσε τις προάλλες τους εργαζόμενους να δουλέψουν περισσότερες ώρες χωρίς καμία αύξηση μισθών! Η «μεταρρύθμιση Χαρτζ 4» προωθεί, εξάλλου, τις «δουλιές του ενός ευρώ», ενώ η ίδια η Κομισιόν, όπως αποκάλυψε ο «Ρ», προωθεί τη θέσπιση 65ωρης εργάσιμης βδομάδας.

Φυσικά, αυτού του είδους η άγρια εκμετάλλευση δε λείπει ούτε από τη χώρα μας, αλλά η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ το μόνο που «παζαρεύει» είναι η μείωση του κόστους των υπερωριών!