Γρηγοριάδης Κώστας

Η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ καλωσορίζει τον νέο επικεφαλής της ΔΕΗ Αρθούρο Ζερβό και του εύχεται καλή δύναμη. Προηγουμένως, είχε φροντίσει να βγάλει μια οργισμένη ανακοίνωση - όπως κάθε ανακοίνωση που βγάζει - ξεκαθαρίζοντας ότι ο λιγνίτης πρέπει να διαφυλαχθεί ως ενεργειακό καύσιμο, παρά την αρνητική γνώμη που έχουν γι' αυτόν οι περιβαλλοντιστές.

Μετά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ θα συνεχίσουν να λειτουργούν, φαίνεται ότι η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ...«χαλάρωσε».

Εχει όμως μια κάποια αξία ο λόγος που κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τον λιγνίτη. Για παράδειγμα, κάποιοι τον θέλουν για να διαφυλαχτεί η εργασία του αρκετού προσωπικού που απαιτεί.

Κάποιοι, επειδή είναι φτηνό, εγχώριο καύσιμο, που διατηρεί χαμηλές τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και περιορίζει την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.

Τέλος, κάποιοι τον θέλουν επειδή αυτή τη στιγμή και για αρκετά χρόνια ακόμη, η ΔΕΗ ΑΕ θα καταστρεφόταν οικονομικά ή θα αφανιζόταν η κερδοφορία της, εάν περιόριζε δραστικά τη χρήση λιγνίτη.

Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι ότι αλλιώς θα χρησιμοποιηθεί ο λιγνίτης όταν υπηρετεί τα κέρδη και αλλιώς όταν θα υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον. Γιατί και ο λιγνίτης μπορεί να χρησιμοποιείται και το περιβάλλον να προστατεύεται, αρκεί να παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα που η τεχνολογία προσφέρει. Ομως στον καπιταλισμό αυτό θεωρείται κόστος γι' αυτό και δεν εφαρμόζονται μέτρα. Μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας. Αυτό σημαίνει προστασία του περιβάλλοντος.

Τραπέζια, καρέκλες, ψυγεία, τηλεοράσεις, ηλεκτρικές κουζίνες και άλλα μικροαντικείμενα του νοικοκυριού έχουν βάλει στο μάτι οι μηχανισμοί κατάσχεσης που έχει στήσει η κυβέρνηση για τα χρέη προς την εφορία. Είναι φανερό ότι η πρακτική αυτή καλλιεργείται από το γενικότερο κλίμα που επιχειρούν να διαμορφώσουν γύρω από το ύψος των εμφανιζόμενων ελλειμμάτων, για τη λεγόμενη δημοσιονομική προσαρμογή, για τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης, που φορτώνουν αποκλειστικά και μόνο στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Ακόμη και με βάση τις υπάρχουσες νομικές ρυθμίσεις προστασίας, αντικείμενα όπως τα παραπάνω έχουν το καθεστώς του «ακατάσχετου», κάτι που όμως δε συμβαίνει στην πράξη. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών εξέδωσε ειδική εγκύκλιο, γιατί όπως ο ίδιος σημειώνει «στα πλαίσια της επιδίωξης της είσπραξης δημοσίων εσόδων, παρατηρήθηκε το φαινόμενο να επιβάλλονται από δικαστικούς επιμελητές κατασχέσεις σε ακατάσχετα από το νόμο αντικείμενα» και ειδικότερα «σε είδη που είναι απαραίτητα για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης των οφειλετών και των οικογενειών τους».

Τα παραπάνω είναι μια ακόμη κυνική ομολογία για το είδος των πρακτικών που έχουν να κάνουν και άμεσα απορρέουν από την εφαρμοζόμενη πολιτική και τις στοχεύσεις τους. Είναι μια ακόμη πρόκληση απέναντι στα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους. Από τη δική μας την πλευρά η απάντηση βρίσκεται και στην κατάργηση του «ακατάσχετου» των υπερκερδών που συσσωρεύουν οι μερίδες της κεφαλαιοκρατίας, που είναι τα μόνα για τα οποία κόπτονται οι διάφοροι Τρισέ, Αλμούνια, όπως και οι ντόπιοι από τους ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που συναποφάσισαν και εφαρμόζουν ο καθένας με τη σειρά του την ίδια πολιτική.

Ζητά πίσω τώρα η Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), τα περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ που είχαν παρακρατηθεί από θεσμοθετημένους πόρους της, προκειμένου για την υλοποίηση προγράμματος απασχόλησης (με ημερομηνία λήξης) 20.000 ανέργων, το οποίο απέσυρε η σημερινή κυβέρνηση. Η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ ανέμενε να υπάρχει πρόβλεψη για την επιστροφή των πόρων στο νομοσχέδιο για τις προσλήψεις, κάτι που δεν έγινε και - όπως εκτιμά ο πρόεδρός της, Ν. Κακλαμάνης - δε θα γίνει ούτε σε επόμενο νομοσχέδιο.

Την ίδια ώρα, βέβαια, κουβέντα δε λέει το ανώτατο συλλογικό όργανο της Αυτοδιοίκησης για την παρακράτηση χρημάτων των δήμων, ύψους 517 εκατομμυρίων ευρώ, στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση με την κατάθεση του προϋπολογισμού του 2010. Πολύ απλά, συνεχίζεται το παιχνίδι των εντυπώσεων περί δήθεν διεκδίκησης από την ΚΕΔΚΕ των οφειλομένων (και είναι πολλά) προς τους δήμους, με την κυρίαρχη πολιτική να μένει στο απυρόβλητο και οι εργαζόμενοι να υφίστανται τις συνέπειές της.

Και βέβαια, μπορεί το ανωτέρω πρόγραμμα απασχόλησης με ημερομηνία λήξης να μην πέρασε, όμως η ομηρία ανέργων και εργαζομένων διαιωνίζεται με τη συνέχιση των ελαστικών μορφών εργασίας που προωθεί η κυβέρνηση και αποδέχεται η ΚΕΔΚΕ.