Εκατοντάδες μετανάστες γέμισαν το βράδυ της Παρασκευής τον χώρο εκδηλώσεων του Αγ. Ανδρέα στο Ντίσελντορφ και υποδέχτηκαν θερμά τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, κατά τη δεύτερη μέρα της επίσκεψής του στη Γερμανία.

Η μαζική παρουσία τους επιβεβαιώνει το αυξημένο κύρος του Κόμματος και στους Ελληνες του εξωτερικού, βάζοντας ψηλά τον πήχη για τις 9 του Ιούνη, όπου έχουν κάθε λόγο να «κοκκινίσουν» ακόμα περισσότερο το εκλογικό αποτέλεσμα, για να μπορούν να χαμογελάσουν την επόμενη μέρα, όπως τους κάλεσε και στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ.

Για να αντιπαλέψουν από καλύτερες θέσεις την αντιλαϊκή επίθεση, αλλά και για να στείλουν πανευρωπαϊκό μήνυμα αντεπίθεσης στην ΕΕ της βαρβαρότητας και όσους τη στηρίζουν: Μήνυμα ενίσχυσης των αγώνων, αντεπίθεσης για το δίκιο των λαών!

Χαιρετισμούς στη συγκέντρωση απηύθυναν: Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος. Παναγιώτης Αλωπούδης, νοσηλευτής και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) στον νομό Ρεμς Μουρ του κρατιδίου της Βάδης - Βυρτεμβέργης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Αντώνης Κουντούρης, φιλόλογος, καθηγητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο - Λύκειο του Βούπερταλ, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας. Γιώργος Ζιάβρας, αρχιμουσικός, πιανίστας, αρχιτέκτονας, καλλιτεχνικός διευθυντής των CoGNiMUS Collektiv και ERMA Ensemble. Χρήστος Χρήστου, μετανάστης β' γενιάς.

Θυμίζουμε ότι την Πέμπτη, μέρα άφιξης της αντιπροσωπείας του Κόμματος στο Μόναχο, ο Δ. Κουτσούμπας επισκέφτηκε το κολαστήριο του Νταχάου με αφορμή τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ενώ αργότερα μίλησε σε συγκέντρωση Ελλήνων μεταναστών στη βαυαρική πόλη.

Στην αντιπροσωπεία συμμετέχουν ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Κώστας Παπαδάκης, ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ, και ο Παναγιώτης Αλωπούδης. Το Σάββατο 11 Μάη, τελευταία μέρα της επίσκεψης στη Γερμανία, η αντιπροσωπεία του Κόμματος θα βρεθεί στο μουσείο - σπίτι του Φρίντριχ Ενγκελς στο Βούπερταλ.

Λόγω της ώρας που έκλεινε η ύλη της εφημερίδας μας, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σ' αυτό το φύλλο την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη συγκέντρωση στο Ντίσελντορφ και τον χαιρετισμό του Κ. Παπαδάκη. Οι χαιρετισμοί των υπόλοιπων ομιλητών, όπως και το ρεπορτάζ από την ολοκλήρωση της επίσκεψης στη Γερμανία, θα δημοσιευτούν στο φύλλο της Τρίτης 14 Μάη.

Αυτή η πολιτική έβγαλε στους δρόμους των χωρών της Ευρώπης εκατομμύρια εργαζόμενους, με τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων δεκαετιών, όπως και εκατομμύρια αγρότες, με τις τεράστιες κινητοποιήσεις με τα τρακτέρ τους από το Σύνταγμα στην Αθήνα, μέχρι τις Βρυξέλλες και την πύλη του Βρανδεμβούργου.

Ο λαός μας μπορεί να στείλει μήνυμα ελπίδας και αντίστασης, και από δω από τη Γερμανία και τις άλλες χώρες του εξωτερικού, μήνυμα ενδυνάμωσης αυτών των αγώνων, που θα φτάσει σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Εχουμε λοιπόν λίγες μέρες, όσοι είναι να ψηφίσουν επιστολικά, και λιγότερο από μήνα όσοι θα κατέβουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν στις κάλπες, για να δώσουμε τη μάχη με αισιοδοξία και να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο περισσότερους δοκιμασμένους και έντιμους αγωνιστές, που θα αποτελούν τη φωνή του λαού και της νεολαίας, όλων των απόδημων.

Και τέτοιοι βρίσκονται μόνο στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

Σε αντίθεση με τους εκλεκτούς της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των λόμπι και των πολέμων.

Ναι, πιο δυνατό ΚΚΕ εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις ή πιο σωστά εκεί που συνδιαμορφώνονται οι Ευρωπαϊκές Οδηγίες, οι Κανονισμοί, οι Συνθήκες, οι Συμφωνίες, όλα αυτά δηλαδή που βρίσκονται πίσω από όλα τα μεγάλα προβλήματα του λαού και της νεολαίας.

Ποιοι τις συνδιαμορφώνουν; Οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων στις Συνόδους Κορυφής.

Από την ακροδεξιά Μελόνι της Ιταλίας, τη «φιλελεύθερη» ΝΔ στην Ελλάδα και τον δήθεν «προοδευτικό» Σάντσεθ στην Ισπανία μέχρι την κυβέρνηση συνασπισμού εδώ στη Γερμανία.

Και μετά τις ψηφίζουν όλες οι Ευρωομάδες, στις οποίες συμμετέχουν τα υπόλοιπα ελληνικά κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο, πότε όλοι μαζί και πότε σε διάφορους συνδυασμούς.

Για να το πούμε απλά: Τα περισσότερα από αυτά που ψηφίζονται ως νόμοι και εφαρμόζονται στην Ελλάδα, τα έχουν ήδη ψηφίσει από πριν στο Ευρωκοινοβούλιο η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η Ελληνική Λύση, σε επίπεδο ΕΕ.

Τα στοιχεία από τις ψηφοφορίες στο Ευρωκοινοβούλιο την τελευταία 5ετία τους αποκαλύπτουν:

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει ό,τι και η ΝΔ στο 75% των ψηφοφοριών!

Το ΠΑΣΟΚ έχει ψηφίσει ό,τι και η ΝΔ στο 93% των ψηφοφοριών!

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά έχουν τοποθετηθεί με την ίδια ψήφο στο 70% των ψηφοφοριών!

Να λοιπόν γιατί χρειάζεται να είναι δυνατό το ΚΚΕ, με περισσότερους ευρωβουλευτές εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις, για να μπορεί να αποκαλύπτει, να προειδοποιεί, να προετοιμάζει τον λαό μας γι' αυτές, και κυρίως για να μπορεί να μπαίνει μπροστά στον αγώνα για να τις ανατρέψει.

Γιατί οι αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ δεν αλλάζουν, και φυσικά δεν ανατρέπονται - όπως κοροϊδεύουν τα σαΐνια της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας - από τους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά κυρίως έξω από αυτό, στους δρόμους του αγώνα.

Δυνατό ΚΚΕ, λοιπόν, για να δυναμώσει κι άλλο μέσα στον λαό το ρεύμα αμφισβήτησης της βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ, του κράτους και του κεφαλαίου.

Το σημαντικό που τώρα κρίνεται είναι να ενισχυθεί ο πραγματικός αντίπαλός τους: Το ΚΚΕ.

Και, ανάμεσα σε άλλα, να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε δύο πολέμους. Στην Ουκρανία, στο πλευρό του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ενάντια στη Ρωσία, και στη Μέση Ανατολή με τη στήριξη του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ, που μετά το ματοκύλισμα στη Γάζα, τώρα, και με την επίθεση στο πέρασμα της Ράφα, κλιμακώνει τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για να μη γίνεται η χώρα μας ορμητήριο και στρατηγείο πολέμων, άρα και στόχος πολύμορφων αντιποίνων.

Αυτό το μήνυμα φέρνουμε σήμερα σε εσάς στο Ντίσελντορφ, στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, όπως χθες (σ.σ. 9/5) στο Μόναχο και τις προηγούμενες βδομάδες στους Ελληνες στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κύπρο.

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ως μετανάστες σε μια ξένη χώρα αντιμετωπίζετε όλα τα προβλήματα που αφορούν τους ντόπιους εργαζόμενους, αλλά και πολλά ακόμη.

Οπως το γεγονός ότι τα αφεντικά αξιοποιούν το καθεστώς του μετανάστη, την - πολλές φορές- πιο επισφαλή θέση των συμπατριωτών μας, για να εντείνουν την εκμετάλλευση, με την απληρωσιά να δίνει και να παίρνει, με κάτεργα που προσομοιάζουν εργασιακές συνθήκες του προηγούμενου αιώνα.

Ενώ ακόμα και σε δυναμικούς κλάδους, όπως αυτός της Πληροφορικής, η στυγνή εκμετάλλευση αλλάζει μορφή, με τα ελαστικά ωράρια να είναι κανόνας, με το «μπλοκάκι» και το καθεστώς του εξωτερικού συνεργάτη, που φυσικά δεν έχει κανένα δικαίωμα σε ασφάλεια Υγείας, σε συντάξιμα ένσημα, σε κοινωνικές παροχές όπως η άδεια τοκετού.

Οπως το γεγονός ότι η ελληνόγλωσση Εκπαίδευση αποτελεί μια σύγχρονη τραγωδία, με τα σχολεία συνεχώς να συρρικνώνονται, να στεγάζονται σε αμφίβολα κτίρια, τους εκπαιδευτικούς να διανύουν χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων για να καλύψουν τις ανάγκες, βάζοντας μέχρι και τα οδοιπορικά από την τσέπη τους, ή με τις καθυστερήσεις στην απόδοσή τους να δίνουν και να παίρνουν.

Οπως το γεγονός ότι σε μια τεράστια περιοχή, πολλών τετραγωνικών χιλιομέτρων, με πάνω από 140.000 Ελληνες στην περιοχή της Ρηνανίας - Βεστφαλίας λειτουργεί μόνο ένα προξενείο, αυτό στο Ντίσελντορφ... Με αποτέλεσμα οι γρήγορες διαδικασίες για χαρτιά και δικαιολογητικά που σας είναι απαραίτητα να αποτελούν σύντομο ανέκδοτο.

Οπως το γεγονός ότι η πολιτική του γερμανικού κράτους για τα παιδιά συνολικά, και των μεταναστών ακόμα περισσότερο, και αυτό ισχύει και για τα ελληνόπουλα, είναι βαθιά εχθρική και ταξική, στοχεύει στην ένταση της εκμετάλλευσης από μικρή κιόλας ηλικία, δεν παίρνει υπόψη τις ανάγκες τους στην Εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στον ελεύθερο χρόνο.

Είναι σαφές ότι ο νέος νόμος της γερμανικής κυβέρνησης, που βρίσκεται σε ισχύ από τον περασμένο μήνα και αποποινικοποιεί τη χρήση κάνναβης, στοχεύει στην καταστολή του μυαλού και της συνείδησης, αλλά και στην γκετοποίηση ενός δυναμικού τμήματος της κοινωνίας, που αντιμετωπίζει αδιέξοδα, βλέπει τα όνειρά του για ένα καλύτερο μέλλον να τσακίζονται.

Στην ΕΕ καταγράφονται επισήμως 16 εκατομμύρια άνεργοι και 95 εκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι ζουν στο όριο της φτώχειας.

Από αυτούς 1 στα 4 είναι παιδιά κάτω των 18 ετών, ενώ σε τουλάχιστον 14 κράτη - μέλη της ΕΕ το 50% των εργαζομένων είναι χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Και σεις εδώ βιώνετε από πρώτο χέρι την εμπέδωση της ύφεσης στη γερμανική οικονομία, που έχει τη σφραγίδα της προώθησης της πολιτικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ και του γερμανικού κεφαλαίου.

Ζείτε σε μια χώρα που έχει ονομαστεί «ατμομηχανή της Ευρώπης», όπου σήμερα ο ένας στους πέντε κινδυνεύει από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ κοντά στα 3 εκατομμύρια παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Αν και η Γερμανία είναι μία από τις πιο πλούσιες χώρες, τα σημάδια της αυξανόμενης φτώχειας γίνονται όλο και πιο ορατά σε ολόκληρη τη χώρα.

Αστεγοι, μητέρες που παραιτούνται από τα γεύματα για να ταΐσουν τα παιδιά τους, συνταξιούχοι που αναζητούν πεταμένη τροφή.

Βρίσκεστε παράλληλα αντιμέτωποι με πρωτοφανή ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, φορολεηλασία, πανάκριβα ενοίκια, την ουσιαστική μείωση του εισοδήματός σας, ενώ την ίδια ώρα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων καταγράφουν ρεκόρ κερδοφορίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι συνεχίζεται το ράλι τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης, κατά σχεδόν 30% τα τελευταία 3 χρόνια. Ακριβαίνει το ψωμί, τα ενοίκια, μπορούμε να πούμε σχεδόν τα πάντα.

Οι απολύσεις συνεχίζονται και εδώ στην περιοχή σας, σχεδόν σε όλους τους κλάδους.

Δεν είναι μόνο οι χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι σε μεγάλα πολυκαταστήματα. Είναι και οι εργάτες στη χημική βιομηχανία στο Εσσεν, με τις 2.000 απολύσεις για να εξοικονομήσει ο όμιλος 400 εκατομμύρια ευρώ.

Οι 3.000 απολύσεις του ίδιου μονοπωλίου στο Μαρλ της περιοχής του Ρουρ, οι απολύσεις συνολικότερα στον κλάδο της χημικής βιομηχανίας στη Γερμανία, η μείωση της παραγωγής και οι απολύσεις σε όμιλο της χαλυβουργίας στο Ντούισμπουργκ.

Η πόλη του Γκελζενκίρχεν με τα ανθρακωρυχεία, τις βιομηχανίες επεξεργασίας άνθρακα, σιδήρου και χάλυβα που αποτελούσαν κάποτε τη ζωή της περιοχής και σήμερα είναι πραγματικά σαν να έχει βάλει λουκέτο.

Ολόκληρες εργατουπόλεις με μακρά ιστορία ταξικής πάλης, με τη συμμετοχή και χιλιάδων Ελλήνων που δούλεψαν «στις φάμπρικες της Γερμανίας», μετατρέπονται σε κουφάρια.

Φυτοζωούν οι απολυμένοι εργάτες, παίρνοντας μερικά ψευτοεπιδόματα και πετσοκομμένες αποζημιώσεις που συνοδεύουν τις κατά τ' άλλα «εθελούσιες» αποχωρήσεις.

Αυτά είναι μερικά από τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ για την «απελευθέρωση» και το χρηματιστήριο της Ενέργειας, των χαρατσιών της «πράσινης» οικονομίας, του ανταγωνισμού για το ενεργειακό μείγμα, τις πηγές και τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας.

Η «πράσινη μετάβαση» της ΕΕ και οι διακηρύξεις της περί προστασίας τάχα του περιβάλλοντος αποδείχθηκαν ευρωοδηγίες για την ενίσχυση του κεφαλαίου, με επιδοτήσεις και τοποθέτηση κεφαλαίων σε νέους κλάδους της οικονομίας, με μεγαλύτερες δυνατότητες εξασφάλισης ποσοστού κέρδους σε αυτήν τη φάση.

Χάθηκαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας, εκτινάχτηκαν οι τιμές και αυξήθηκε η ενεργειακή φτώχεια, στην προσπάθεια του γερμανικού κεφαλαίου να εξασφαλίσει καλύτερες θέσεις απέναντι στους ανταγωνιστές του.

Και, φυσικά, το περιβάλλον δεν σώθηκε.

Συνεχίζονται η καταπάτηση και η καταστροφή περιοχών φυσικής ισορροπίας και ομορφιάς από τους ενεργειακούς ομίλους και την εγκατάσταση ΑΠΕ με κριτήριο τα κέρδη τους.

Η κατάσταση επιδεινώνεται παραπέρα όταν «λαμπαδιάζουν» βιομηχανίες όπλων, όπως έγινε την προηγούμενη βδομάδα στο Βερολίνο, σε εργοστάσιο ομίλου που στέλνει συστήματα πυραυλικής αεράμυνας στο καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία.

Με το κλείσιμο εργοστασίων και την αύξηση της ανεργίας στην περιοχή, δημιουργήθηκαν και δημοσιονομικά κενά στους δήμους και τεράστια χρέη, τα οποία εκφράζονται στην Εκπαίδευση, στα νοσοκομεία, στα νηπιαγωγεία και αλλού, μιας και όλα αυτά είναι στην ευθύνη των δήμων.

Στον προϋπολογισμό π.χ. της γερμανικής κυβέρνησης για το 2024 υπάρχει μείωση κατά 33% των χρημάτων από τον «κρατικό κουμπαρά» - που με θυσίες γεμίζουν κάθε μέρα οι εργαζόμενοι - προς το υπουργείο Υγείας.

Σήμερα λείπουν από τα γερμανικά νοσοκομεία 80.000 άτομα νοσηλευτικό προσωπικό, σύμφωνα με δημοσιεύματα.

Η εμπορευματοποίηση στην Υγεία έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, που μόνο εδώ στην περιοχή του Ντίσελντορφ έχουν ανακοινώσει για το επόμενο διάστημα το κλείσιμο 3 νοσοκομείων: Του Ζόλινγκεν, του Χίλντεν και του Χαν, δηλώνοντας πτώχευση, ακριβώς όπως κάθε καπιταλιστική επιχείρηση γιατί δεν έβγαζε τα επιθυμητά κέρδη...

Και αν τα περιγράφουμε όλα αυτά με λεπτομέρειες, είναι γιατί στη χώρα μας έχει χυθεί πολύ βρώμικο μελάνι από κυβερνήσεις, κόμματα και επιτελεία του συστήματος για τις θυσίες που πρέπει να κάνει ο ελληνικός λαός ώστε να γίνει η χώρα του μια ανεπτυγμένη χώρα της Ευρώπης!

Εσείς λοιπόν, που ζείτε στην πιο προηγμένη χώρα της ΕΕ, είστε η απόδειξη ποιος τελικά κερδίζει απ' αυτήν την ανάπτυξη... Και δεν είναι φυσικά οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, αλλά οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Εχετε λοιπόν μεγάλη πείρα και εσείς, διπλή μάλιστα, και απ' αυτά που ζείτε στη Γερμανία και απ' αυτά που παρακολουθείτε ότι συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Το θέμα είναι, τι θα κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε παθητικά μια προδιαγεγραμμένη πορεία που επιδεινώνει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων;

Ε, λοιπόν, εμείς λέμε όχι. Και είναι σημαντικές οι μεγάλες απεργίες των εργαζομένων στη Γερμανία τον τελευταίο χρόνο.

Εδώ, στην πόλη του Ντίσελντορφ, πέρυσι απεργούσαν για 77 ολόκληρες μέρες οι εργαζόμενοι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, καλύτερους μισθούς και νέες προσλήψεις.

Το ίδιο είχε συμβεί και στους κλάδους των Μεταφορών, με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στα αεροδρόμια του Ντίσελντορφ και της Κολωνίας, διεκδικώντας αξιοπρεπείς αυξήσεις.

Βορειότερα, επίσης, στο λιμάνι του Αμβούργου, ενάντια στην παραπέρα ιδιωτικοποίησή του, στα τρένα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κυριολεκτικά σε όλη τη Γερμανία, για νέες Συλλογικές Συμβάσεις.

Τι φάνηκε από αυτές τις κινητοποιήσεις;

Οτι στη σκέψη των εργαζομένων καταγράφονται η ανασφάλεια, η ανησυχία για την οικονομική τους κατάσταση, η απογοήτευση από την κυβερνητική πολιτική των Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων - Φιλελευθέρων, που διέψευσαν πολύ γρήγορα τις όποιες λαϊκές προσδοκίες. Φαίνεται η δυσαρέσκεια απέναντι στην ΕΕ.

Φάνηκε επίσης ότι ακόμα και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, που η εργοδοτική τρομοκρατία, η κρατική καταστολή και ο κυβερνητικός αυταρχισμός μοιάζουν παντοδύναμοι, οι εργαζόμενοι βγαίνουν στον δρόμο και διεκδικούν, τσαλαπατούν δικαστικές αποφάσεις, παλεύουν μέσα από τα συνδικάτα τους, επιδιώκουν την ταξική ενότητα, τον συντονισμό και τη σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου.

Και αυτός είναι πραγματικά ένας ελπιδοφόρος δρόμος.

Αποδείχθηκε ακόμα ότι σε αυτήν τη σημαντική προσπάθεια ένα μεγάλο βαρίδι είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, στην πλειοψηφία τους ελεγχόμενες από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας, το αμαρτωλό και σεσημασμένο στην ενσωμάτωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος SPD.

Οι εργαζόμενοι έκαναν ουσιαστικά βήματα στην οργάνωσή τους μόνο όταν συγκρούστηκαν, όταν άλλαξαν τον συσχετισμό δύναμης στα συνδικάτα τους, εμπιστεύτηκαν ταξικές δυνάμεις, έδρασαν από κοινού με τους κομμουνιστές, κόντρα στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού», και έθεσαν στο στόχαστρο την πολιτική των βιομηχάνων, της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Είναι λίγα ακόμα, δυστυχώς, τα παραδείγματα όπου έγιναν πιο στέρεα βήματα, και αυτό σχετίζεται και με τη συνολικότερη πολιτική και οργανωτική κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος στη Γερμανία και την Ευρώπη, την επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού στα πιο μεγάλα συνδικάτα, όπως η IGMetal και το Ver.di, και φυσικά στο τριτοβάθμιο όργανο, την Ομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων (DGB), όμως υπάρχουν και δείχνουν τον δρόμο.

Να, ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η ανάδειξη του υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, του συντρόφου Παναγιώτη Αλωπούδη, σε πρόεδρο της DGB στο Ρεμς Μουρ, στον νομό του κρατιδίου της Βάδης - Βυρτεμβέργης, όπου ζει και εργάζεται ως νοσηλευτής.

Συνολικότερα το Κόμμα μας, όπως κάνει στην Ελλάδα, έτσι και στο εξωτερικό παλεύει για να δυναμώσει το ελπιδοφόρο ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής, που μπορεί να συναντηθεί με την ανατρεπτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Ας το πάρουν σοβαρά υπόψη τους αυτό όσοι αναθάρρησαν με τις εικόνες των χιλιάδων απεργών από τις πλατείες της Βαστίλης έως το Σωματείο της «Amazon», και τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, των ΗΠΑ ενάντια στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι και πανευρωπαϊκό μήνυμα αντεπίθεσης, γιατί θα δώσει δύναμη σε κάθε εργατικό - λαϊκό αγώνα και διεκδίκηση, και θα αποδυναμώσει τις αυταπάτες ότι μια αστική κυβέρνηση στο πλαίσιο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας μπορεί να αποτελεί διέξοδο για τον λαό.

Γιατί θα ενισχύσει τη μοναδική οργανωμένη, αξιόμαχη, αγωνιστική δύναμη στην Ελλάδα, που καθημερινά συμβάλλει ώστε να ενισχυθεί η ανασυγκρότηση και αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που μπορεί να βάλει εμπόδια, να καθυστερήσει αντιλαϊκά μέτρα και να έχει κατακτήσεις.

Και αυτό θα είναι ένα σημαντικό εφόδιο μπροστά στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, στον κοινό αγώνα που δίνουμε μαζί με τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση.

Σε αυτήν τη νέα περιφερειακή μορφή συνεργασίας, όπου σήμερα συμμετέχουν το Κόμμα Εργασίας Αυστρίας, το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Γαλλίας, το ΚΚ Ελλάδας, το Ελβετικό ΚΚ, το Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, το ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, το Κομμουνιστικό Μέτωπο Ιταλίας, το Νέο ΚΚ Ολλανδίας, η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας, το ΚΚ Σουηδίας, το ΚΚ Τουρκίας, το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των Ελλήνων μεταναστών, και όχι οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ (που πλέον έχουν διασκορπιστεί και στη Νέα Αριστερά και άλλα κόμματα), ούτε φυσικά το ντεμέκ «αντισυστημικό» μόρφωμα της Ελληνικής Λύσης.

Σκεφτείτε πως όλοι αυτοί:

Ψήφισαν από κοινού να θεσμοθετηθεί και επίσημα η ζωή με τα ελάχιστα, με γνώμονα τη διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας του κεφαλαίου.

Στήριξαν στο Ευρωκοινοβούλιο τον πόλεμο, τις πολεμικές δαπάνες για τη συνέχιση και κλιμάκωσή του.

Υπερψήφισαν την Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου το 2021 για τον σιδηρόδρομο, όπου κωδικοποιείται η πολιτική κόστους - οφέλους στα ζητήματα ασφάλειας, «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, που υλοποιούν εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις τους και οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών.

Επίσης, μετά το ξέσπασμα του «Qatargate» υπερψήφισαν το ψήφισμα που χαρακτηρίζει τα λόμπι «ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας»!

Υπερψήφισαν τις αντιδραστικές αλλαγές στην Πολιτική Προστασία μέσα από τον μηχανισμό RescEU, που διαιωνίζει τις τεράστιες ελλείψεις και περικοπές, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα σε κάθε μεγάλη φυσική καταστροφή.

Τέτοια, αν όχι και μεγαλύτερη ακόμα στρατηγική σύμπλευση έχουν και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στη Γερμανία.

Οπως είναι γνωστό, τη χώρα κυβερνά από το 2021 η συμμαχική κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων (που έχουν σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ), αλλά και των Φιλελευθέρων, που ιδεολογικά ομοιάζουν στη ΝΔ, με καγκελάριο τον σοσιαλδημοκράτη φίλο του Τσίπρα, Ολ. Σολτς.

Πριν το 2021 υπήρχε κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες (που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μαζί με τη ΝΔ) και τους Σοσιαλδημοκράτες, με καγκελάριο τότε την Αγκ. Μέρκελ.

Σήμερα στα 15 γερμανικά κρατίδια υπάρχουν κάθε απόχρωσης συμμαχικά κυβερνητικά σχήματα: Χριστιανοδημοκράτες με Σοσιαλδημοκράτες, Χριστιανοδημοκράτες με Πράσινους, Σοσιαλδημοκράτες με Πράσινους, Πράσινοι με Σοσιαλδημοκράτες και το λεγόμενο «Κόμμα της Αριστεράς».

Ολοι μαζί πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στηρίζουν το Ισραήλ και το καθεστώς Ζελένσκι.

Και τώρα, πάλι όλοι μαζί καλούν σε υπερψήφισή τους στις ευρωεκλογές, γιατί - λένε - «απειλείται η δημοκρατία από την άνοδο της ακροδεξιάς».

Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε: Ο κίνδυνος της ανόδου των εθνικιστικών - φασιστικών μορφωμάτων είναι υπαρκτός, δεδομένου ότι γίνεται προσπάθεια η δικαιολογημένη οργή των λαών της Ευρώπης απέναντι στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις να στραφεί σε τέτοιες, ανώδυνες για το σύστημα «λύσεις».

Εχουμε πείρα, και στην Ελλάδα και στη Γερμανία, τόσο ιστορική όσο και πρόσφατη, για το ποιους πραγματικά εξυπηρετούν αυτές οι δυνάμεις, που αρχικά παρουσιάζονται ως δήθεν «αντισυστημικές».

Αλήθεια, η ακροδεξιά Μελόνι που κυβερνά σήμερα στην Ιταλία τι «αντισυστημικό» έχει κάνει; Σε τι έχει δυσκολέψει τις Βρυξέλλες και το ΝΑΤΟ; Προφανώς σε τίποτα...

Το 46% του ελληνικού λαού, που δηλώνει ότι θέλει να αποδοκιμάσει τις πολιτικές της ΕΕ, έχει ευτυχώς επιλογή: Το ΚΚΕ.

Το οποίο είναι το μόνο κόμμα που παλεύει για έναν άλλο δρόμο για τη χώρα μας, έξω από τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τον εργαζόμενο λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια, που δυναμώνει και μεταξύ των Ελλήνων μεταναστών, θα πιάσει τόπο μόνο αν συναντηθεί ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, στους δρόμους του αγώνα και στις κάλπες, για να γίνει πραγματικά επικίνδυνη, απειλητική γι' αυτούς που τσακίζουν τις ζωές και τις ανάγκες των πολλών, για τα κέρδη των λίγων.

Το σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» μπορεί να εκφράσει ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, που θα βάλει τέλος στον φαύλο κύκλο της ταξικής εκμετάλλευσης, των πολέμων, σε όλα και όλους που μαυρίζουν τη ζωή των λαών.

Οι Ελληνες μετανάστες μπορούν να έχουν τη δική τους, διακριτή και ουσιαστική συμβολή σε αυτήν την κατεύθυνση, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ με κάθε τρόπο στις ευρωεκλογές, με τη μαζική αγωνιστική συμμετοχή και δράση τους στο εργατικό - λαϊκό κίνημα στις χώρες όπου ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν.

Στην ΕΕ της βαρβαρότητας να στείλουμε το κατάλληλο μήνυμα: Πιο δυνατό ΚΚΕ, πιο μαζικοί αγώνες αντεπίθεσης για το δίκιο των λαών!

Στις προηγούμενες εκλογές οι Ελληνες μετανάστες έδωσαν στο ΚΚΕ 12% στο εξωτερικό και στη Γερμανία συγκεκριμένα 15%.

Είμαστε αισιόδοξοι, όλα τα μηνύματα αυτό δείχνουν, ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ θα συνεχιστεί και στις ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη.

Οι Ελληνες μετανάστες έχουν πολλούς λόγους να «κοκκινίσουν» ακόμα περισσότερο το εκλογικό αποτέλεσμα.

Για να μπορούν να χαμογελάσουν την επόμενη μέρα.

Για να αντιπαλέψουν από καλύτερες θέσεις την αντιλαϊκή επίθεση.

Για να δυναμώσει στη χώρα μας η φωνή που λέει ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς και αφιερώνει όλο της το «είναι» ώστε η κατάσταση που έστειλε και κρατά τους μετανάστες στο εξωτερικό να βελτιωθεί, να αλλάξει ριζικά και να μπορέσουν να επιστρέψουν στον τόπο τους, δίπλα στις οικογένειες και τους οικείους τους, ζώντας μια αξιοπρεπή ζωή.

Για να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ και να φτιάξουμε την Ελλάδα και - σε κοινή πάλη με τους άλλους λαούς - την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών και των κινημάτων τους!

ΚΚΕ δυνατό, η ελπίδα είναι εδώ!