Οπως έγινε γνωστό, η ΚΟΕ, που με το ένα πόδι πάταγε στον ΣΥΡΙΖΑ και με το άλλο στο «Μέτωπο» του Αλ. Αλαβάνου, τον οποίο στήριξε εξαρχής σε όλες του τις επιλογές, αποφάσισε να επανεξετάσει τη σχέση της με το σχήμα, διαμαρτυρόμενη ότι υποτιμάται η διάσταση της «νέας κατοχής», ότι πολύς λόγος γίνεται για «εκλογές», αλλά και για το γεγονός ότι το σχήμα εκπροσωπείται στα ΜΜΕ αποκλειστικά από τον Αλ. Αλαβάνο.
Συγχρόνως, ο ΣΥΝ φαίνεται να μην πείθει ούτε τους έτοιμους να πειστούν, με την έννοια των κοινών πολιτικών και «αντιμνημονιακών» αναφορών, για τη σύμπηξη μιας εκλογικής κολεγιάς σε αντιμνημονιακή βάση, αλλά σε γραμμή αστικής διαχείρισης. Ο Γ. Δημαράς ανακοίνωσε ότι όποτε γίνουν εκλογές το σχήμα του θα πάρει μέρος σ' αυτές αυτόνομα.
Βεβαίως, οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του χώρου αυτού δεν αποκλείουν αύριο οι αποφάσεις να αλλάξουν και μπροστά στην κάλπη όλοι να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και να παριστάνουν τους μονιασμένους αντιμνημονιακούς.
Αυτό, όμως, επιβεβαιώνει ότι συνεργασίες και συμμαχίες με μόνη συγκολλητική ουσία την κάλπη και την προσδοκία της συμμετοχής στη διαχείριση του συστήματος δεν αφορούν στο λαό και στα συμφέροντά του. Αυτή που ο λαός έχει συμφέρον να πρωτοστατήσει για τη συγκρότησή της, συμπορευόμενος με το ΚΚΕ στην κάλπη και στο κίνημα, είναι η λαϊκή συμμαχία, για τη λαϊκή εξουσία.
Σαν τα... μανιτάρια έχουν αρχίσει και φυτρώνουν διάφορα νέα πολιτικά σχήματα που επιδιώκουν να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή, υπηρετώντας την ίδια αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Σε ανακοίνωσή της η «Ενωτική Κίνηση» (πολιτικό σχήμα που συγκροτήθηκε πρόσφατα από πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ) παραπονιέται επειδή, με την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης, φαίνεται ότι «το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και υπονομεύει τη λαϊκή κυριαρχία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική συνοχή». Επομένως, και ο δικός τους καημός είναι η διάρρηξη της «κοινωνικής συνοχής». Με απλά λόγια, ανησυχούν μη σηκώσουν οι εργαζόμενοι κεφάλι και, αντιλαμβανόμενοι ότι οι ανάγκες τους έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τις ανάγκες της πλουτοκρατίας, οργανώσουν την πάλη τους για την ανατροπή των μονοπωλίων.
Επιβεβαιώνεται και έτσι, ότι στο πλαίσιο της αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού θα πυκνώσουν οι προσπάθειες εκπροσώπων και συνοδοιπόρων της αστικής τάξης να μπερδέψουν το λαό και να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων τους ενάντια στην αληθινή πηγή των προβλημάτων τους: την εξουσία των μονοπωλίων. Οπως λέει και η «Ενωτική Κίνηση», «οι νέες πολιτικές δυνάμεις που βγαίνουν από τα σπλάχνα του Λαού μας, αξιώνουν από ΟΛΟΥΣ συμπόρευση σε μια ενωτική πορεία αφύπνισης και αγώνα». Τι λένε δηλαδή; Εργάτες και κεφάλαιο να «ενωθούν», ώστε οι πρώτοι να υπογράψουν τη θανατική τους καταδίκη.
Οι φτωχοί συνταξιούχοι του ΙΚΑ και του ΟΓΑ δεν μπορούν πια να πληρώσουν τη συμμετοχή τους στα φάρμακα (δηλαδή μέχρι 25%) και σταματούν την αγωγή τους, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται καθημερινά η υγεία τους από τις επιπλοκές των χρόνιων παθήσεων.
Τα στοιχεία αυτά είδαν το φως της δημοσιότητας τη βδομάδα που πέρασε μετά από αποκαλύψεις γιατρών και ασθενών με διαβήτη. Στο ερώτημα των γιατρών «γιατί έκοψες τα φάρμακά σου;» η απάντησή τους είναι δραματική: «Γιατί δεν είχα να πληρώσω τη συμμετοχή». Επίσης σύμφωνα με μαρτυρίες φαρμακοποιών από την επαρχία και τις λαϊκές γειτονιές πληθαίνουν τα τεφτέρια, όπου χρεώνονται οι άρρωστοι για τα φάρμακα. Αυτοί που εγκαταλείπουν τη φαρμακευτική αγωγή στην επαρχία είναι οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν κάπου 88 ευρώ το χρόνο - γιατί τόση είναι η μέση συμμετοχή τους στα φάρμακα για το διαβήτη. Εκεί κατάντησαν τους ξωμάχους που ξόδεψαν τη ζωή στα χωράφια και στ' αγιάζι. Να μην μπορούν στα γηρατειά τους να πληρώσουν ούτε τα λίγα ευρώ για τα φάρμακά τους, που θα' πρεπε να τα παίρνουν εντελώς δωρεάν. Αλλο ένα παράδειγμα των συνεπειών της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του κεφαλαίου που, εμπορευματοποιώντας και ιδιωτικοποιώντας πλήρως τον τομέα Υγείας, όχι μόνο δε νοιάζονται για τη ζωή του λαού, αλλά τον στέλνουν στο θάνατο. Να γιατί χρειάζεται πάλη για την ανατροπή των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.
Αγόρι... 3,7 κιλά που ήρθε στον κόσμο χτες 11/11/11 στις 11 το πρωί, είναι το νέο μέλος του στην οικογένεια του συναδέλφου μας Γιώργου Καντζιλιέρη. Η Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας και το προσωπικό του «Ρ» εύχονται στον ίδιο και τη σύντροφό του να τους ζήσει!!
Την ίδια στιγμή, η ιταλική Γερουσία υιοθέτησε μέτρα σκληρής λιτότητας, η Γαλλία κάνει περικοπές 100 δισ., η Πορτογαλία έκοψε τον 13ο και 14ο μισθό, το Βέλγιο ετοιμάζει πακέτο περικοπών, η Ιρλανδία κόβει από τους φορολογούμενους και δίνει πάλι στις τράπεζες και στην Ελλάδα ...τα ξέρετε.
Στην όλη ιστορία υπάρχει και «σωστός δρόμος», και «ενότητα». Μόνο που πρόκειται για την «ενότητα» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στο «σωστό δρόμο» τού να πληρώσουν την κρίση του οι εργαζόμενοι και οι λαοί γενικώς.
Βλέπετε, είναι άλλο το «σωστό» και το «λάθος» όταν είσαι τραπεζίτης ή εφοπλιστής και άλλο όταν είσαι μισθωτός. Γι' αυτό και μας «πλασάρουν» σαν σωστό το να πηγαίνει η ανεργία στην Ελλάδα στο 19% ή το να αυξάνεται η ηλικία συνταξιοδότησης στην Ιταλία και ο ΦΠΑ στη Γαλλία.
Ετσι που το πάνε, ακόμη και το να προφέρει κανείς τη φράση «αύξηση μισθών» στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα θεωρείται ...«τρομοκρατική ενέργεια» ή «έγκλημα πολέμου» και θα παραπέμπεται ο ένοχος κατευθείαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αυτόν τον «αμερόληπτο» οργανισμό.
Μπορεί αυτό να είναι κάπως υπερβολικό, μη νομίζετε, όμως, ότι είναι και τόσο μακριά από αυτά που έχουν στο μυαλό τους.
Α, ΝΑΙ, ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ να τους συγχαρούμε για τη νέα τους 48μελή κυβέρνηση! Εξαιρετική η σύνθεσή της με όλα τα ...«καλά παιδιά» μέσα!
Να μην ξεχάσει ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Παπανδρέου, να παρουσιάσει το επίτευγμά του, στην επόμενη συνεδρίασή της. Τότε που θα συζητάνε για το πώς θα έρθουν «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» (όπως μας είπε στο τελευταίο του διάγγελμα).
Ε, το να επιτύχεις - μεταξύ άλλων - την υπουργοποίηση τεσσάρων ακροδεξιών σε μία κυβέρνηση - με ραχοκοκαλια το ΠΑΣΟΚ - που θα παράγει ακραία αντιλαϊκό έργο δεν είναι και μικρό «σοσιαλιστικό» κατόρθωμα! Τα συγχαρητήριά μας και πάλι...