Η επέμβαση της κυβέρνησης στα εσωτερικά της Αλβανίας καθημερινά γίνεται και πιο χοντροκομμένη και αγγίζει μέχρι και τις "λεπτομέρειες" του νέου σκηνικού που επιχειρείται να στηθεί "απέξω". Χαρακτηριστική είναι η χτεσινή τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος είπε: "Υπάρχει πρόβλημα, το οποίο έχει προκύψει όσον αφορά τις συζητήσεις και σχετίζεται με το ποιος ακριβώς θα έχει το υπουργείο Εσωτερικών και ποιος την πρωθυπουργία. Στο σημείο αυτό εντοπίζεται, θα έλεγα, η μεγαλύτερη διαφωνία, η κύρια διάσταση απόψεων... Ελπίζουμε να ξεπεραστεί και αυτό το σημείο αντιπαράθεσης, προκειμένου να υπάρξει τελικώς λύση. Και αυτό πρέπει να γίνει όσο γίνεται το συντομότερο. Πρέπει να γίνει σήμερα" (!). Οπερ και εγένετο, ως προς το ένα σκέλος τουλάχιστον! Το απαράδεκτο, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι... φτάσαμε στο σημείο να είναι "μεγαλύτερη διαφωνία" και "κύρια διάσταση απόψεων" η μοιρασιά των υπουργικών θέσεων με τον δικτάτορα Μπερίσα! Με μοναδικό στόχο να αποκρούσουν και καταστείλουν τη λαϊκή εξέγερση. Ετσι σκέπτονται και πράττουν οι "εκσυγχρονισμένοι" δημοκράτες εντός και εκτός αλβανικών συνόρων...

Τηλεφώνημα πρώτο: Παρακαλώ θέλω να μιλήσω με τον κύριο υφυπουργό για ένα σοβαρό θέμα της αρμοδιότητάς του. "Ο κύριος υφυπουργός είναι σε σύσκεψη και δεν μπορώ να τον διακόψω τώρα. Αφήστε το τηλέφωνό σας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας".

Τηλεφώνημα δεύτερο: Η απάντηση αυτή τη φορά στην έκκληση για επικοινωνία με άλλον υφυπουργό ήταν ότι "αποκλείεται να διακόψω τώρα τον κύριο υφυπουργό".

Τηλεφώνημα τρίτο: Αυτή τη φορά, η απάντηση ήταν ότι "ο υπουργός και συνεργάτες του λείπουν λόγω τριημέρου"...

Πρόκειται για τηλεφωνική επικοινωνία του "Ρ" στα γραφεία των υφυπουργών Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκη, Γ. Δρυ και του υπουργού Γ. Παπαντωνίου, την Παρασκευή το απόγευμα, προκειμένου να διευκρινιστεί αν αληθεύει πληροφορία ότι οι περίφημες μετατάξεις των 1.100 εργαζομένων αναβάλλονται επ' αόριστο.Φυσικά, κανείς δε θεώρησε αναγκαίο να μας ενημερώσει. Ενα μικρό - κυριολεκτικά μικρό - μόνο απάνθισμα του καθεστώτος ενημέρωσης που επικρατεί σήμερα στα οικονομικά υπουργεία. Στο θέμα θα επανέλθουμε σε πρώτη ευκαιρία, ώστε να πληροφορηθεί και η νέα διοίκηση της ΕΣΗΕΑ για τα δρώμενα στο χώρο της ενημέρωσης.

..."Και τούτο διότι η επιδιωκόμενη οικονομική εξάρτηση της Αλβανίας από την Ελλάδα, υποκρύπτει μεταξύ των άλλων, το στόχο να λειτουργεί παγίως ως μοχλός πίεσης προς τις αλβανικές κυβερνήσεις για τη διασφάλιση των συμφερόντων της μειονότητας...". Τα παραπάνω αναγράφονται στην "Καθημερινή" της Κυριακής και βέβαια ανήκουν σε εκείνες τις αλήθειες, που, με όποιο πρόσχημα κι αν ομολογούνται, ένα είναι σίγουρο: Κάθε σχόλιο - επ' αυτών - περιττεύει...

Ο αντεργατικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει τέλος. Ακόμα και προτάσεις δικές της δεν εφαρμόζει. Ο λόγος για την περιβόητη "δέσμευσή" της ότι θα γίνουν 700 μετατάξεις απ' τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Εδώ και αρκετούς μήνες έχει μοιράσει στους εργαζόμενους τους σχετικούς καταλόγους και ξαφνικά "ανακάλυψε" ότι δεν μπορούν να γίνουν! "Τέλος" - λέει - οι μετατάξεις στο δημόσιο. Οι μετατάξεις αυτές ήταν το "καρότο", που κρατούσε μπροστά απ' τους εργαζόμενους, προκειμένου να περάσουν "ανώδυνα" τα σχέδιά της για ξεπούλημα και διάλυση των ναυπηγείων. Πρόκειται για άλλη μια έκφραση της πλήρους αναξιοπιστίας της κυβέρνησης, απ' αυτές που έχει συνηθίσει τουλάχιστον τους εργαζόμενους στα ναυπηγεία, όπως για επαναφορά των ναυπηγείων στο δημόσιο, για ιδιωτικοποίηση στη συνέχεια με διασφάλιση των θέσεων εργασίας και μια σειρά άλλα. Επρεπε λοιπόν να το περιμένουν. Αλλωστε είναι γνωστό ότι: "Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".

Δεν έχουν το Θεό τους! Ελεγχο στα τσιμεντάδικα πλοία διενεργεί, λέει, αυτή την περίοδο το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, δείχνοντας την ...ευαισθησία του με αφορμή το πολύνεκρο ναυάγιο του ΔΥΣΤΟΣ. Ομως ο έλεγχος περιορίζεται μόνο στα μέσα πυρόσβεσης, αντιρύπανσης και ...εξοπλισμό γέφυρας. Ο έλεγχος των λαμαρινών, που μοιάζουν με αυγότσοφλα σ' αυτά τα γερασμένα πλοία, και οι πεπαλαιωμένες μηχανές τους δεν μπορούν να ελεγχθούν, γιατί ...σύμφωνα με το υπουργείο απαιτείται χρόνος! Η αλήθεια είναι ότι, αν γινόταν πραγματικός έλεγχος, κάποια από αυτά τα πλοία θα κατέληγαν στο διαλυτήριο, γεγονός που σίγουρα θα δυσαρεστούσε τους εφοπλιστές τους και - κατ' επέκταση - το υπουργείο τους.