Με το σύνθημα «ρίξε βάρος στο παιδί» το υπουργείο Υγείας ξεκινά μια εκστρατεία πρόληψης για την παιδική παχυσαρκία και χτες έγινε εκδήλωση με κουστωδία υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης. Ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος αναφέρθηκε στην «κοινωνία, που τείνει να ξεχάσει τη βαθύτατα παιδευτική αξία του οικογενειακού τραπεζιού για τη μετάδοση υπεύθυνων στάσεων ζωής από τα πρώτα παιδικά βήματα». Ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Χατζηδάκης περιέγραψε τους «στολισμένους» με υλικά της καμπάνιας συρμούς του μετρό και των τρόλεϊ. Ο υφυπουργός Παιδείας Ανδρέας Λυκουρέντζος είπε ότι έβγαλε μια ακόμα υπουργική απόφαση που ζητά την αυστηρή εφαρμογή της... προηγούμενης απόφασης για τα κυλικεία. Κι ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης αναφέρθηκε σε κάποιες παρεμβάσεις που θα αναπληρώσουν τις παλιές αλάνες ούτως ώστε η άθληση να γίνει στοιχείο της καθημερινής δραστηριότητας των νέων.

Παχιά λόγια χωρίς αντίκρισμα. Με γονείς που κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και με παιδιά που παρακολουθούν δύο και τρία φροντιστήρια για να ξεπεράσουν τους σκοπέλους της Παιδείας, πώς να στρωθεί τραπέζι στην οικογένεια; Οσοι συρμοί κι αν στολιστούν με αφίσες και όσες αυλές κι αν ανοίξουν στα σχολεία είναι κενό γράμμα σε συνθήκες εμπορευματοποίησης των πάντων. Θα πάρουν μέτρα ανάπτυξης του σχολικού αθλητισμού; Θα αναλάβουν ευθύνη για τη διατροφή στο σχολείο; Γιατί με περικοπές στα κονδύλια για την εκπαίδευση και υπουργικές αποφάσεις για έλεγχο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τίποτα δε γίνεται. Επιπλέον, το γεγονός και μόνο ότι η όλη δραστηριότητα περιορίζεται σε μια καμπάνια δε συνιστά πρόληψη.

Ο λόγος για τους δημάρχους που συγκεντρώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου για να επικυρώσουν την απόφαση του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) για κινητοποιήσεις, που ξεκινούν αύριο Πέμπτη, με συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος. Η γενικότερη αίσθηση ήταν ότι «αν μαζευτούμε λίγοι, καλύτερα να μην πάμε».

Αίσθηση που έχει να κάνει όχι μόνο με τη στάση της ΚΕΔΚΕ τα τελευταία χρόνια, η οποία αντί για τη σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική επιλέγει τη συμπόρευση. Είναι ακριβώς αυτή η συμπόρευση σε αντιλαϊκές πολιτικές που οδηγεί σήμερα τους δημάρχους να δηλώνουν αδυναμία να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζόμενους και τους δημότες. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική ταύτιση με τη μέχρι τώρα ασκούμενη πολιτική που δεν επέτρεψε και πάλι στην προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσία της ΚΕΔΚΕ να διαμορφώσει ένα διεκδικητικό πλαίσιο που θα δίνει λύσεις στα προβλήματα και δε θα ψάχνει για ασπιρίνες προσωρινής ανακούφισης των δημοτικών ταμείων.

Αντί η ΚΕΔΚΕ να διεκδικήσει τη σημαντική αύξηση της κρατικής επιχορήγησης και όλα τα χρωστούμενα και παρακρατηθέντα από το «κεντρικό» κράτος, ζητά φορολογική εξουσία για να λύσει το οικονομικό της πρόβλημα, δηλαδή ζητά για μια ακόμη φορά από τους δημότες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Οπως έκαναν για παράδειγμα οι δήμαρχοι των παραπάνω κομμάτων με τους κρατικούς παιδικούς σταθμούς τους οποίους ανέλαβαν πρόθυμα χωρίς καν να έχουν εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους, για να επιβάλουν κατόπιν τροφεία, σε πολλές φορές ίδια με αυτά των ιδιωτικών παιδικών σταθμών.