ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011
Σελ. /24
Αποπαίδι της αστικής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Και σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο, ο Συνασπισμός έχει καταθέσει υπεύθυνες προτάσεις, που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λοιδορούσαν, όπως, π.χ., το ευρωομόλογο ή την αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ. Η καραμέλα περί μιας Αριστεράς που μιλά διαρκώς για ανεφάρμοστα πράγματα, αποδεικνύεται από την πραγματικότητα ξεπερασμένη. Αν είχαν ακολουθηθεί οι προτάσεις του ΚΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην είχαμε κατρακυλήσει τόσο πολύ». Αυτά λέει σε χτεσινή της συνέντευξη η Ρένα Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, διεκδικώντας ρόλο ισότιμου συνομιλητή με τα άλλα αστικά κόμματα στην κατάθεση προτάσεων για τη σωτηρία του καπιταλισμού και την επιστροφή του σε ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί αυτό λέει το στέλεχος του ΣΥΝ. Οτι οι προτάσεις του κόμματός της και του ΚΕΑ είναι τόσο ρεαλιστικές για το κεφάλαιο, ώστε σήμερα να επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητά τους και να υιοθετούνται από τις κυρίαρχες πολιτικά δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και δεν έχει άδικο. Το ΚΚΕ, άλλωστε, από την πρώτη ώρα έλεγε πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η αναγκαία «τσόντα» στα αστικά κόμματα και στην πολιτική τους, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου και να ρυμουλκήσουν το λαό σε αιτήματα που αντικειμενικά βοηθούν την πλουτοκρατία. Τέτοιες είναι οι προτάσεις για ευρωομόλογο και αναβάθμιση του ρόλου της καπιταλιστικής ΕΚΤ στη διαχείριση της κρίσης, για τις οποίες δικαίως παραπονιέται ο ΣΥΝ όταν εγκαλεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ότι τον λοιδορούσαν σαν αποπαίδι της πολιτικής τους...

Στο λαϊκό μέτωπο η ελπίδα

Η μάχη επιβίωσης που δίνει η μικρομεσαία αγροτιά, η οποία ξεκληρίζεται από την ΚΑΠ και, γενικότερα, από την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, αφορά όλο τον ελληνικό λαό. Γιατί όλος ο λαός χρειάζεται να έχει φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά τρόφιμα κι αυτά μόνον οι μικρομεσαίοι αγρότες μπορούν να τα εξασφαλίσουν. Και στις εποχές του μνημονίου η αναγκαιότητα αυτή γίνεται επιτακτική. Οσο υπάρχουν οι μικρομεσαίοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, θα υπάρχει παραγωγή, θα υπάρχει ζωή στα χωριά και δε θα «νεκρώσει» η ύπαιθρος. Αν οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι οδηγηθούν στο ξεκλήρισμα και την ανεργία, θα μεγαλώσουν οι ουρές των ανέργων στις πόλεις και χαμένοι θα είναι και οι εργάτες και οι αυτοαπασχολούμενοι. Γι' αυτό ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της εργατιάς, των αυτοαπασχολούμενων πρέπει να είναι κοινός. Κι εδώ προβάλλει η ανάγκη συγκρότησης ενός πανίσχυρου, κοινού, λαϊκού μετώπου, που θα σταθεί απέναντι από το «μέτωπο» των μονοπωλίων και θα συγκρουστεί μαζί του. Αυτό προϋποθέτει το δυνάμωμα του λαϊκού μετώπου και να επιτευχθεί η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για τη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής που θα προωθεί μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, που συμφέρει το λαό και όχι τα μονοπώλια. Mια αγροτική ανάπτυξη, που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, θα στηρίζεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές μονάδες, θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά και καλό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών και υγιεινών τροφίμων για τη διατροφή του ελληνικού λαού και πρώτων υλών για τη μεταποιητική βιομηχανία. Σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται η προοπτική και η ελπίδα του λαού για μια καλύτερη ζωή.

Πείνα και προσευχή

Η είδηση είναι σοκαριστική: Πάνω από 45 εκατ. Αμερικανοί, το 15% στις ΗΠΑ, ζουν χάρη σε κουπόνια που λαμβάνουν από την αγορά τροφίμων. Ο αριθμός αυτός ξεπερνάει κάθε προηγούμενο και κάθε φαντασία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για την «ισχυρότερη οικονομία του κόσμου». Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα για το λαό των ΗΠΑ, που, παρά την τεράστια ανάπτυξη της χώρας, τις αστείρευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της, τον διαρκώς αυξανόμενο πλούτο, δεν έχει ούτε καν ένα πιάτο φαγητό.

Ακόμα πιο σοκαριστική είναι αυτή η είδηση - και η φωτογραφία που τη συνοδεύει σε σχετικό δημοσίευμα: Χιλιάδες άνθρωποι με τα χέρια ψηλά, άλλοι κρατώντας το κεφάλι τους απελπισμένοι, άλλοι φέρνοντας τα χέρια τους στο στήθος, εκλιπαρώντας το θεό, ζητούν τη σωτηρία. Στο Τέξας συγκεντρώθηκαν χιλιάδες κάτοικοι στο στάδιο του «Χιούστον» μετά από πρόσκληση του κυβερνήτη. Εδωσαν το «παρών» στην «Απάντηση», ένα κάλεσμα σε προσευχή για την έξοδο των ΗΠΑ από την κρίση! Στο μεταξύ, το Τέξας είναι πρώτο ανάμεσα στις Πολιτείες με τα περισσότερα επιδόματα, με 3,9 εκατ. ανθρώπους να ζουν με κουπόνια φαγητού. Ακολουθεί η Καλιφόρνια με 3,7 εκατ., η Φλόριντα και η Νέα Υόρκη με 3 εκατ. και η Αλαμπάμα με 1,7 εκατ.


Με συνέπεια στους ΝΑΤΟικούς προσανατολισμούς...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΟΝΑ ...πατριωτικές δηλώσεις ακούμε τελευταία από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Δεν είναι δυνατόν, λένε, να έχουμε αμιγώς επαγγελματικό στρατό για λόγους εθνικού συμφέροντος. Ετσι, λοιπόν - καταλήγουν - πρέπει να αυξηθεί η στρατιωτική θητεία.

Βεβαια, στη συνέχεια, ομολογούν και την ουσία του πράγματος. Δηλαδή, ότι θα αυξήσουν τη θητεία αν δεν τους «βγει» το πρόγραμμα περικοπών που προσπαθούν να εφαρμόσουν ελέω «μεσοπρόθεσμου προγράμματος».

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι με τέτοια κριτήρια έχει στηθεί η ιστορία περί «επαγγελματικού» στρατού και στρατού εφέδρων. Δηλαδή, ένα καθαρόαιμο ψευτοδίλημμα.

Γιατί το πραγματικό δίλημμα είναι το αν θα έχουμε ή όχι ένα ...ΝΑΤΟικό στρατό, όπως δηλαδή τον έχουν καταντήσει. Με στοχεύσεις και δομή άσχετες από τις αμυντικές ανάγκες της χώρας.

Ενα στρατό έτοιμο να εμπλακεί σε οποιαδήποτε περιπέτεια θελήσει να ανοίξει το ΝΑΤΟ, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Ιράν, στην Αίγυπτο ή τη Συρία.

Προσθέστε στα παραπάνω ότι ο Μπ. Ομπάμα είναι ελαφρώς στριμωγμένος οικονομικά και πολύ θα ήθελε να δει το κόστος των επιχειρήσεων αυτών να μοιράζεται ακόμη περισσότερο στους λεγόμενους «συμμάχους» και «προθύμους» και έχετε πλήρη την εικόνα.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ το παρατηρήσατε, άρχισε ξανά η κινδυνολογία για την περίφημη 6η δόση, ή πρώτη δόση της νέας συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης - ΕΕ και ΔΝΤ.

Για «σύννεφα στον ορίζοντα» γράφουν οι εφημερίδες, για στόχους που δεν πιάνονται, μας λένε τα απογευματινά δελτία ειδήσεων. Οσο περνούν οι μέρες αυτά θα διογκώνονται, προκειμένου να ξαναδούμε, για μια ακόμη φορά, το ...θρίλερ.

Μετά η κυβέρνηση θα αρχίσει τις διαρροές για μέτρα τα οποία θα φουσκώσει λίγο παραπάνω, για να πάρει τελικά μερικές ακόμη αντιλαϊκές αποφάσεις.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο που αν η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, τότε με τόσες επαναλήψεις του ίδιου πράγματος ο κόσμος μπορεί να βγάλει μια και καλή τα συμπεράσματά του.

Οι έμποροι της Υγείας

Με τις αυξήσεις - φωτιά έως και 30% στα νοσήλια, η κυβέρνηση φορτώνει ένα ακόμη δυσβάσταχτο βάρος στους εργαζόμενους, στις λαϊκές οικογένειες, τόσο στους ασφαλισμένους όσο και στους ανασφάλιστους. Η νέα απόφαση της κυβέρνησης αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στη μεγάλη αλυσίδα της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών Υγείας. Η κυβέρνηση οριστικοποιεί την εφαρμογή των «Ομοιογενών Διαγνωστικών Κατηγοριών» (DRGs), που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός κοστολόγησης των ιατρικών πράξεων σύμφωνα με τους επιχειρηματικούς κανόνες. Στα DRGs κατατάχθηκαν περισσότερες από 700 ιατρικές κατηγορίες που κοστολογήθηκαν από 136 ευρώ (αιμοκάθαρση) και φτάνουν μέχρι και 94.009 ευρώ (εμφύτευση συσκευών κοιλιακής υποβοήθησης). Για παράδειγμα, για έναν ασθενή που έκανε επέμβαση αμφιβληστροειδούς, το Ταμείο του θα πληρώσει 837 ευρώ για μια μόνο μέρα. Αν χρειαστεί παραπάνω νοσηλεία, τότε το Ταμείο θα πληρώσει επιπλέον ανάλογα με τη θέση και τον τομέα που νοσηλεύεται. Αν, π.χ., είναι στη Γ' θέση του Χειρουργικού Τομέα θα πληρώσει επιπλέον 80 ευρώ τη μέρα.

Στην πραγματικότητα, όλο το βάρος της επιβάρυνσης πέφτει στα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή κυρίως στους ίδιους τους ασφαλισμένους, αφού τα Ταμεία ήδη αιμορραγούν, λόγω της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της καταλήστευσης από εργοδότες και κράτος, των εισφοροαπαλλαγών των εργοδοτών κ.ά. Η κρατική χρηματοδότηση για τη δημόσια Υγεία έχει μειωθεί δραστικά, ώστε μεγαλύτερο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού να δίνεται στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Και με την αύξηση των νοσηλίων τα Ταμεία καλούνται να καλύψουν μεγαλύτερες δαπάνες, με αποτέλεσμα είτε να επιβάλουν μεγαλύτερες εισφορές στους εργαζόμενους, είτε να προβούν σε περικοπές ιατρικών παροχών, ή και τα δύο μαζί. Το κάθε δημόσιο νοσοκομείο - που η κυβέρνηση το έχει αναγορεύσει σε «αυτόνομη οικονομική μονάδα» - θα αναγκάζεται να λειτουργήσει σαν επιχείρηση, να βρει έσοδα πουλώντας υπηρεσίες Υγείας. Μπορεί, για παράδειγμα, να ζητά από τους ασθενείς να πληρώνουν για γάζες, αναλώσιμα κ.ά., όπως γίνεται και στις ιδιωτικές κλινικές.

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, που επιτρέπει και ενισχύει την επιχειρηματική δραστηριότητα και στην Υγεία, έχει τραγικές επιπτώσεις στην πλειοψηφία του λαού. Εχει σαν συνέπεια τα δημόσια νοσοκομεία να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις και καθιστά την υγεία ατομική υπόθεση, ανάλογα με το «πορτοφόλι» του καθένα. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης ρίχνει το δημόσιο σύστημα Υγείας στην αρένα της επιχειρηματικότητας γιατί δεν θεωρεί την υγεία, την περίθαλψη, το φάρμακο κοινωνικά αγαθά, αλλά εμπορεύματα που επιφέρουν τεράστια κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν μπορεί να συνυπάρξουν οι δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας για όλους μαζί με την επιχειρηματικότητα. Τα νοσοκομεία, για παράδειγμα, προμηθεύονται αναλώσιμα υλικά από τα μονοπώλια. Αυτά καθορίζουν τις τιμές. Το δημόσιο νοσοκομείο για να μπορέσει να ανταποκριθεί θα πρέπει να λειτουργήσει και το ίδιο ως «έμπορος» υπηρεσιών, και, μάλιστα, με τιμές που θα του εξασφαλίζουν τη λειτουργία του, με τιμές που όλο και πιο πολύ θα προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των μονοπωλίων. Ενας άλλος δρόμος ανάπτυξης με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε υγεία και φάρμακο είναι αναγκαίος για τα λαϊκά στρώματα που τα αντιμετωπίζουν ως «πελάτες» οι «έμποροι ζωής και θανάτου»...


Ελένη ΜΑΪΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ