Η μάχη επιβίωσης που δίνει η μικρομεσαία αγροτιά, η οποία ξεκληρίζεται από την ΚΑΠ και, γενικότερα, από την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, αφορά όλο τον ελληνικό λαό. Γιατί όλος ο λαός χρειάζεται να έχει φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά τρόφιμα κι αυτά μόνον οι μικρομεσαίοι αγρότες μπορούν να τα εξασφαλίσουν. Και στις εποχές του μνημονίου η αναγκαιότητα αυτή γίνεται επιτακτική. Οσο υπάρχουν οι μικρομεσαίοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, θα υπάρχει παραγωγή, θα υπάρχει ζωή στα χωριά και δε θα «νεκρώσει» η ύπαιθρος. Αν οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι οδηγηθούν στο ξεκλήρισμα και την ανεργία, θα μεγαλώσουν οι ουρές των ανέργων στις πόλεις και χαμένοι θα είναι και οι εργάτες και οι αυτοαπασχολούμενοι. Γι' αυτό ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της εργατιάς, των αυτοαπασχολούμενων πρέπει να είναι κοινός. Κι εδώ προβάλλει η ανάγκη συγκρότησης ενός πανίσχυρου, κοινού, λαϊκού μετώπου, που θα σταθεί απέναντι από το «μέτωπο» των μονοπωλίων και θα συγκρουστεί μαζί του. Αυτό προϋποθέτει το δυνάμωμα του λαϊκού μετώπου και να επιτευχθεί η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για τη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής που θα προωθεί μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, που συμφέρει το λαό και όχι τα μονοπώλια. Mια αγροτική ανάπτυξη, που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, θα στηρίζεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές μονάδες, θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά και καλό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών και υγιεινών τροφίμων για τη διατροφή του ελληνικού λαού και πρώτων υλών για τη μεταποιητική βιομηχανία. Σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται η προοπτική και η ελπίδα του λαού για μια καλύτερη ζωή.
Η είδηση είναι σοκαριστική: Πάνω από 45 εκατ. Αμερικανοί, το 15% στις ΗΠΑ, ζουν χάρη σε κουπόνια που λαμβάνουν από την αγορά τροφίμων. Ο αριθμός αυτός ξεπερνάει κάθε προηγούμενο και κάθε φαντασία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για την «ισχυρότερη οικονομία του κόσμου». Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα για το λαό των ΗΠΑ, που, παρά την τεράστια ανάπτυξη της χώρας, τις αστείρευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της, τον διαρκώς αυξανόμενο πλούτο, δεν έχει ούτε καν ένα πιάτο φαγητό.
Ακόμα πιο σοκαριστική είναι αυτή η είδηση - και η φωτογραφία που τη συνοδεύει σε σχετικό δημοσίευμα: Χιλιάδες άνθρωποι με τα χέρια ψηλά, άλλοι κρατώντας το κεφάλι τους απελπισμένοι, άλλοι φέρνοντας τα χέρια τους στο στήθος, εκλιπαρώντας το θεό, ζητούν τη σωτηρία. Στο Τέξας συγκεντρώθηκαν χιλιάδες κάτοικοι στο στάδιο του «Χιούστον» μετά από πρόσκληση του κυβερνήτη. Εδωσαν το «παρών» στην «Απάντηση», ένα κάλεσμα σε προσευχή για την έξοδο των ΗΠΑ από την κρίση! Στο μεταξύ, το Τέξας είναι πρώτο ανάμεσα στις Πολιτείες με τα περισσότερα επιδόματα, με 3,9 εκατ. ανθρώπους να ζουν με κουπόνια φαγητού. Ακολουθεί η Καλιφόρνια με 3,7 εκατ., η Φλόριντα και η Νέα Υόρκη με 3 εκατ. και η Αλαμπάμα με 1,7 εκατ.
Βεβαια, στη συνέχεια, ομολογούν και την ουσία του πράγματος. Δηλαδή, ότι θα αυξήσουν τη θητεία αν δεν τους «βγει» το πρόγραμμα περικοπών που προσπαθούν να εφαρμόσουν ελέω «μεσοπρόθεσμου προγράμματος».
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι με τέτοια κριτήρια έχει στηθεί η ιστορία περί «επαγγελματικού» στρατού και στρατού εφέδρων. Δηλαδή, ένα καθαρόαιμο ψευτοδίλημμα.
Γιατί το πραγματικό δίλημμα είναι το αν θα έχουμε ή όχι ένα ...ΝΑΤΟικό στρατό, όπως δηλαδή τον έχουν καταντήσει. Με στοχεύσεις και δομή άσχετες από τις αμυντικές ανάγκες της χώρας.
Ενα στρατό έτοιμο να εμπλακεί σε οποιαδήποτε περιπέτεια θελήσει να ανοίξει το ΝΑΤΟ, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Ιράν, στην Αίγυπτο ή τη Συρία.
Προσθέστε στα παραπάνω ότι ο Μπ. Ομπάμα είναι ελαφρώς στριμωγμένος οικονομικά και πολύ θα ήθελε να δει το κόστος των επιχειρήσεων αυτών να μοιράζεται ακόμη περισσότερο στους λεγόμενους «συμμάχους» και «προθύμους» και έχετε πλήρη την εικόνα.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ το παρατηρήσατε, άρχισε ξανά η κινδυνολογία για την περίφημη 6η δόση, ή πρώτη δόση της νέας συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης - ΕΕ και ΔΝΤ.
Για «σύννεφα στον ορίζοντα» γράφουν οι εφημερίδες, για στόχους που δεν πιάνονται, μας λένε τα απογευματινά δελτία ειδήσεων. Οσο περνούν οι μέρες αυτά θα διογκώνονται, προκειμένου να ξαναδούμε, για μια ακόμη φορά, το ...θρίλερ.
Μετά η κυβέρνηση θα αρχίσει τις διαρροές για μέτρα τα οποία θα φουσκώσει λίγο παραπάνω, για να πάρει τελικά μερικές ακόμη αντιλαϊκές αποφάσεις.
Μόνο που αν η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, τότε με τόσες επαναλήψεις του ίδιου πράγματος ο κόσμος μπορεί να βγάλει μια και καλή τα συμπεράσματά του.