Η μάχη επιβίωσης που δίνει η μικρομεσαία αγροτιά, η οποία ξεκληρίζεται από την ΚΑΠ και, γενικότερα, από την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, αφορά όλο τον ελληνικό λαό. Γιατί όλος ο λαός χρειάζεται να έχει φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά τρόφιμα κι αυτά μόνον οι μικρομεσαίοι αγρότες μπορούν να τα εξασφαλίσουν. Και στις εποχές του μνημονίου η αναγκαιότητα αυτή γίνεται επιτακτική. Οσο υπάρχουν οι μικρομεσαίοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, θα υπάρχει παραγωγή, θα υπάρχει ζωή στα χωριά και δε θα «νεκρώσει» η ύπαιθρος. Αν οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι οδηγηθούν στο ξεκλήρισμα και την ανεργία, θα μεγαλώσουν οι ουρές των ανέργων στις πόλεις και χαμένοι θα είναι και οι εργάτες και οι αυτοαπασχολούμενοι. Γι' αυτό ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της εργατιάς, των αυτοαπασχολούμενων πρέπει να είναι κοινός. Κι εδώ προβάλλει η ανάγκη συγκρότησης ενός πανίσχυρου, κοινού, λαϊκού μετώπου, που θα σταθεί απέναντι από το «μέτωπο» των μονοπωλίων και θα συγκρουστεί μαζί του. Αυτό προϋποθέτει το δυνάμωμα του λαϊκού μετώπου και να επιτευχθεί η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για τη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής που θα προωθεί μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, που συμφέρει το λαό και όχι τα μονοπώλια. Mια αγροτική ανάπτυξη, που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, θα στηρίζεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές μονάδες, θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά και καλό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών και υγιεινών τροφίμων για τη διατροφή του ελληνικού λαού και πρώτων υλών για τη μεταποιητική βιομηχανία. Σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται η προοπτική και η ελπίδα του λαού για μια καλύτερη ζωή.