ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «ανήμπορη» ΓΣΕΕ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί δεν κάνει ουσιαστικά τίποτε η ΓΣΕΕ ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας; Γιατί δεν προβάλλει την παραμικρή αντίσταση; Γιατί δε συνενώνει, όπως έχει υποχρέωση, όλα τα τμήματα του συνδικαλιστικού κινήματος σ' ένα πανίσχυρο μέτωπο αποτροπής της καταιγίδας των πολλών και διάφορων αντεργατικών μέτρων; Γιατί «μοιάζει εντελώς ανήμπορη»; (Μόνο ανήμπορη είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ή κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βοηθήσει την κυβέρνηση;).

Τέλος πάντων, όμως, ποιος φταίει, για όλα τα παραπάνω; Μήπως, κάποιες ανώνυμες δυνάμεις; Οχι, βέβαια. Ποιος φταίει; Μα, ποιοι άλλοι; Αυτοί, που, μ' όσες δυνάμεις διαθέτουν, είναι καθημερινά στο δρόμο κι αντιστέκονται, παλεύοντας ταυτόχρονα για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, κόντρα στη συναίνεση και την υποταγή. Αυτή είναι η «επιστημονική» ανάλυση της πραγματικότητας που δημοσιοποίησε χτες η ομάδα Κωστόπουλου - Θεωνά ενόψει του συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Χρειάστηκαν 13 αράδες για να χαρακτηρίσει ανήμπορη τη συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και 22 για να φορτώσει με χαρακτηρισμούς όπως «τυχάρπαστοι», «ευκαιριακοί», «κούφιοι» όσους αντιστέκονται. Είναι να μην πάρεις τον κατήφορο...

... και οι σύμμαχοί της

Και τι πρέπει να κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα για να μην πάει η κοινωνική ασφάλιση «στο εκτελεστικό απόσπασμα», για να μη σαρωθούν ολοκληρωτικά οι κατακτήσεις δεκαετιών, κλπ. κλπ.; «Το συνδικαλιστικό κίνημα διαλέγεται (...) πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων»!

Κι αυτό «επιστημονική» ανάλυση της πραγματικότητας είναι από την ίδια ομάδα. Και διατυπώνεται δημόσια μία μέρα πριν από έναν πανελλαδικό ξεσηκωμό κόντρα στον «κοινωνικό διάλογο». Μία μέρα πριν από 42 συλλαλητήρια σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, για τα οποία οι Κωστόπουλος - Θεωνάς δε βρίσκουν λέξη να πουν. Είναι χειρότερα κι από κατήφορος και δε χρειάζεται κανένα «κρίμα». Είναι επιλογή τους.

Για μια χούφτα ... δεκάρες

Πολλά λέγονται για τα διάφορα χρυσοφόρα, υποτίθεται, προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης. Πολλά περισσότερα υπονοούνται στους διάφορους όρους των σχετικών συμβολαίων, που συνήθως, βέβαια, συσκοτίζουν την πραγματικότητα και μετατρέπουν τους πελάτες των ιδιωτικών εταιριών σε υποψήφια θύματα των επιδιώξεών τους.

Βέβαια, μερικές φορές, όσους κρυφούς όρους κι αν βάζουν οι ασφαλιστικές εταιρίες στα συμβόλαιά τους, η κοροϊδία δεν κρύβεται με τίποτα. Ενα απλό παράδειγμα το «αλιεύσαμε» από την ειδική έκδοση που είχε την Κυριακή το «Βήμα» και αναφέρεται στα προγράμματα της Alico.

Εκεί, λοιπόν, υπάρχει ασφαλιστικό πρόγραμμα για μωρά 2 χρόνων, για τα οποία ο γονιός πρέπει να δίνει, επί 20 χρόνια, 23.500 δραχμές το μήνα, ενώ η εγγυημένη απόδοση του προγράμματος είναι 6 εκατομμύρια δραχμές. Για όσους βαριούνται να κάνουν από μόνοι τους τις σχετικές πράξεις, τις κάναμε εμείς. Εχουμε και λέμε λοιπόν: 23.500 δραχμές το μήνα επί δώδεκα μήνες το χρόνο, μας κάνουν 282.000 δραχμές. Το ποσό, αν το δίνουμε επί 20 χρόνια, σημαίνει 5.640.000 δραχμές. Με άλλα λόγια, δηλαδή, μιλάμε για ένα... φοβερό και... τρομερό πρόγραμμα, που σε 20 χρόνια θα μας αποδώσει 360.000 δραχμές εκείνης της εποχής... Ακόμη και στην τράπεζα να βάζει κανείς τα ίδια ακριβώς χρήματα, θα πάρει περισσότερα χρήματα στο τέλος της εικοσαετίας.

Αυταπάτες Βρυξελλών

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ένας επίγειος παράδεισος, όπου ανθεί η κοινωνική φροντίδα και οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν διευρυμένες ασφαλιστικές παροχές! Την εντύπωση αυτή θα πρέπει να αποκόμισαν όσοι παρακολούθησαν τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΝ, για την κοινωνική ασφάλιση. Εκεί, μεταξύ άλλων, μίλησε για χάσμα στους τομείς υγείας, περίθαλψης και κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ, συμπληρώνοντας πως η χώρα μας είναι «ουραγός των "15" στα θέματα κοινωνικής πολιτικής και ασφαλιστικών παροχών»!

Νωρίτερα βέβαια, είχε πει πως «στις χώρες της ΕΕ η πίεση για μηδενισμό των ελλειμμάτων και συμπίεση των κοινωνικών δαπανών μετατρέπεται σε κυβερνητικά μέτρα»! Με τα παραπάνω ως δεδομένα, εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς: Αραγε μόνο στην Ελλάδα αποδίδουν οι πιέσεις αυτές; Κι αν ναι, γιατί; Μήπως εξαιτίας των μειωμένων αντιστάσεων της ελληνικής κυβέρνησης; Οι συνειρμοί είναι, βέβαια, αποπροσανατολιστικοί. Αλλωστε πολλές χώρες της ΕΕ έχουν προχωρήσει προ πολλού στην ανατροπή κατακτήσεων που αφορούν στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα (Αγγλία, Ολλανδία). Η επίθεση είναι ενιαία, όπως και οι «πιέσεις», παρότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος ξέχασε και να κατονομάσει όσους τις ασκούν, αλλά και να μας πει τι προτείνει για την απόκρουσή τους.

Ολοι μαζί...

Καλά, όταν τις προάλλες, ο Κ. Σημίτης είπε, «όλοι μαζί», οι πάντες κατάλαβαν και τι ήθελε να πει και σε ποιους απευθυνόταν. Το ραδιοφωνικό σποτάκι της ΓΣΕΕ, όμως, που μεταδίδεται ενόψει του συνεδρίου της και λέει «όλοι μαζί μπορούμε, για εργασιακές σχέσεις σύγχρονες, κλπ.», τι θέλει να πει; Ποιοι συμπεριλαμβάνονται σ' αυτό το «όλοι μαζί»; Οι εργάτες και οι υπάλληλοι μόνον, ή και οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση; Και, τέλος πάντων, τι θα πει «σύγχρονες εργασιακές σχέσεις»; Η «ευλυγισία» και η μερική απασχόληση, για παράδειγμα, τι είναι; Αναχρονιστικές, σύγχρονες ή μελλοντικές; 'Η, μήπως, όλα όσα απαιτούν οι μεγαλοεργοδότες και προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι σύγχρονα;

Δε νομίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ότι παρα-υποτιμά τη νοημοσύνη των εργαζομένων;

Τα «τρομοκρατικά»

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ, απ' ό,τι λέει η κυβέρνηση, το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης είναι για την πάταξη του «οργανωμένου εγκλήματος». Τι είναι όμως «οργανωμένο έγκλημα»;

Για παράδειγμα, στις μέρες του εκσυγχρονισμού το μεγαλύτερο έγκλημα - πάντα κατά την κυβέρνηση - θεωρείται το να είσαι αντίθετος στην κυβερνητική πολιτική! Ιδίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις κεντρικές επιλογές του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν αντιδράς σε αυτά, είσαι εγκληματίας κι αν αντιδράς μαζί με άλλους, τότε είσαι «οργανωμένο έγκλημα»!

Ο Μιχάλης Σταθόπουλος, βέβαια, έκανε λόγο χτες και για την πάταξη του εμπορίου ναρκωτικών και όλα τα σχετικά. Ομως σε αυτά τα θέματα πάντα υπήρχε μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο τι λέγεται και στο τι γίνεται.

Κι αν ακόμα θεωρήσουμε, δηλαδή, ότι ο υπουργός είπε απολύτως την αλήθεια όσον αφορά τις δικές του προθέσεις, είναι γεγονός ότι πρόσθεσε ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα των υπαρχόντων κατασταλτικών μηχανισμών που έχουν αποδείξει έμπρακτα εδώ και χρόνια ποιος είναι ο προσανατολισμός τους.

Για παράδειγμα, μετά τον εμφύλιο πόλεμο οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης καταδικάζονταν ως προδότες και οι ταγματασφαλίτες ανακηρύσσονταν πατριώτες...

Οσο για τους εμπόρους ναρκωτικών, αν θέλει η κυβέρνηση να κάνει κάτι, ας περιορίσει διάφορες απόψεις στελεχών της. Ολοι ξέρουν ποιους και γιατί...

ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ στο ΠΑΣΟΚ μίλησε χτες σε βουλευτές του κόμματος, ο πρωθυπουργός σε συνάντηση που είχαν και μάλλον οι άνθρωποι θα πρέπει να κοιτάζονταν απορημένοι μεταξύ τους!

Η μόνη ενότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ είναι η κοινή τους θέση υπέρ των γευμάτων και των συνεντεύξεων σε κυριακάτικες εφημερίδες! Μέχρι και αυτές αποδείχτηκαν λίγες για να φιλοξενήσουν τα λαλίστατα στελέχη του κινήματος.

Γρηγοριάδης Κώστας

Βεβαίως, αρχηγός κόμματος είναι ο Σημίτης, τέτοια πρέπει να λέει. Ομως, βρε παιδί μου, σε βουλευτές μιλούσε, κάτι έχουν ψυλλιαστεί ακόμη κι αυτοί. Πόσο να τους κοροϊδέψει κανείς;

Τα «Φόρουμ» του «ΠΑΣΟΚισμού»

Η πολιτική ζωή του τόπου, ως έκφραση των κοινωνικών και οικονομικών θεμάτων που αφορούν τα εκατομμύρια των Ελλήνων, έχει εισέλθει σε μια άκρως επικίνδυνη και απολύτως αρνητική για τα λαϊκά συμφέροντα φάση: Οι εργασιακές σχέσεις κατακρεουργήθηκαν. Τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ναρκοθετούνται. Οι δημοκρατικές ελευθερίες κονιορτοποιούνται με τον «τρομο-νόμο» και το νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Η προοπτική ενός καλύτερου αύριο ακυρώνεται στις ουρές της ανεργίας και στα μεροκάματα της λιτότητας. Παράλληλα, ο ελληνικός λαός ζει υπό το βάρος των κινδύνων που γεννά ο κυοφορούμενος «δεύτερος αιματηρός γύρος» στα Βαλκάνια.

Ωστόσο, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι τηλεβόες της κυρίαρχης προπαγάνδας θέλουν να επιβάλουν στο λαό μια άλλου τύπου ενασχόληση με την πολιτική: Πολιτική - κατ' αυτούς - δεν είναι να ασχολείσαι με τα παραπάνω, αλλά να ασχολείσαι (το πολύ - πολύ) με το αν ο Σημίτης έχει «σημιτοφύλακες», με το αν ο Πάγκαλος θέλει να συνεργαστεί με εκείνα ή με τα άλλα «ρετάλια της κεντροαριστεράς», με το αν ο Λαλιώτης στηρίζει ή δε στηρίζει τον Σημίτη και τούμπαλιν, με το αν ο Τσοχατζόπουλος είναι περισσότερο ή λιγότερο ΠΑΣΟΚ από τον Πανταγιά...

Η προσπάθεια να στραφεί το ενδιαφέρον στα εσώψυχα του ΠΑΣΟΚ, η επιδίωξη να καρφωθεί η κοινή γνώμη στη θέση της, αναμένοντας τη σωτηρία της από τους «περιστρεφόμενους κύκλους» του κ. Αβραμόπουλου, η επιχείρηση να παγιδευτεί ο λαός στα σίριαλ που σχετίζονται με το πώς τα διάφορα «γκρουπούσκουλα» που τιτλοφορούνται «αριστερά», θα συγκυβερνήσουν με τον Σημίτη ή με τους άλλους «κεντροαριστερούς», είναι προφανούς στόχευσης: Τα επιτελεία της άρχουσας τάξης θέλουν η πολιτική ενασχόληση των λαϊκών στρωμάτων να αρχίζει με την ενατένιση των πολιτικών «κορυφών» και να τελειώνει με την ενατένιση της όποιας τσιριμόνιας ή της οποίας διεργασίας εκτυλίσσεται στα «σαλόνια». Αλλά, μέχρι εκεί! Για το λαό, το περισσότερο που του αναγνωρίζουν οι κύριοι της κυρίαρχης πολιτικής είναι ο ρόλος του θεατή στις κερκίδες των δικών τους σικέ παιγνίων. Ομως, αυτό το παιχνίδι έχει τελικά όνομα: Πρόκειται για το παιχνίδι της εξαπάτησης και του εγκλωβισμού των λαϊκών στρωμάτων σε ένα πολιτικό σύστημα που καταπνίγει τα λαϊκά συμφέροντα.

Το δικό τους ρόλο σε αυτή τη στημένη παράσταση έχουν διάφορες ομάδες και ξεχωριστά άτομα που αυτοαναγορεύονται σε «αριστερές υπάρξεις» και θέλουν να καταγραφούν σαν η «αριστερή εγγύηση» για την πορεία του τόπου. Μεταξύ αυτών συνωθούνται χειροκροτητές του ΝΑΤΟ, εξωκοινοβουλευτικοί «ΠΑΣΟΚάνθρωποι» (τύπου ΑΕΚΑ), και διάφοροι άλλοι περιφερόμενοι εδώ και χρόνια στους διαδρόμους της κυβερνητικής εξουσίας στην πλειοψηφία τους πρώην στελέχη του ΚΚΕ, που επί μια δεκαετία τώρα, εξαργυρώνουν τα «αργύρια» της ιδιότητας του «πρώην» στην ποδιά του συστήματος, φυσική κατάληξη και αυτό των ιδεολογικών και πολιτικών τους απόψεων που εξέφραζαν και κατά το πέρασμά τους από το ΚΚΕ.

Ολοι αυτοί - μια χούφτα άνθρωποι για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις - βολεμένοι από καιρό, παριστάνουν τη συνείδηση της «Αριστεράς», φτιάχνουν «φόρουμ» για να αποκτήσουν και «θεσμική» έκφραση... έναντι του Κ. Σημίτη και φιλοδοξούν, λέει, να μας «κεντροαριστερίσουν» ομαδικώς...

Αν, όμως, κάποιοι έχουν βάλει στόχο να παρατείνουν και να αναπαραγάγουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα, διεκδικώντας για το εαυτό τους τη θέση που έχει το κερασάκι στην αναπαλαιωμένη «τούρτα» της συντήρησης, του νεοφιλελευθερισμού και της πολιτικής σοσιαλδημοκρατικής παρακμής, ο λαός δεν έχει κανένα όφελος να τους ακολουθήσει. Οι αυταπάτες που θέλουν να γεννήσουν αυτοί οι κύριοι και τα αφεντικά τους, πρέπει να λάβει απάντηση. Που σημαίνει ότι στο δικό τους ερωτηματικό, που δεν είναι άλλο από το αν θα πάνε όλοι μαζί ή ένας - ένας στο ΠΑΣΟΚ, η δική μας απάντηση ας είναι σαφής: Κύριοι, μπορείτε να «ΠΑΣΟκιστείτε» και να «ΠΑΣΟΚίζεστε», όπως εσείς νομίζετε...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ