ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κόμμα του κνούτου

Αντιγράφουμε ορισμένες από τις ατάκες του Γ. Καρατζαφέρη κατά την προχτεσινή συνέντευξή του στο «Μέγκα»: Να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις. «Η ελεύθερη διαβούλευση θα δώσει κίνητρα στον εργαζόμενο να γίνει καλύτερος - Η πωλήτρια μπορεί να διαπραγματευτεί μόνη της καλύτερα και πιο εύκολα - Η παραγωγικότητα εξαρτάται από τα λεφτά, το μαστίγιο και το φιλότιμο. Το φιλότιμο πάει μας τελείωσε»... «Το επενδυτικό κλίμα χρειάζεται κανόνες και σταθερότητα - Για να έρθει ένας επιχειρηματίας να επενδύσει, χρειάζεται να έρθει σε εργασιακό και φορολογικό παράδεισο. Είναι μονόδρομος - Θα έρθει μέρα που κάποιοι θα παρακαλάνε να δουλέψουν 20 ώρες και δε θα υπάρχουνε δουλειές. Πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε, ξεχάσαμε να δουλεύουμε»... Προφανώς και δε χωράει κριτική σε τέτοιες θέσεις που εκφράζουν με κυνισμό τα ανομολόγητα σχέδια της πλουτοκρατίας. Μόνο πολεμική και πάλη για ανατροπή είναι η απάντηση. Αν κάτι επιβεβαιώνεται πανηγυρικά είναι ο χαρακτηρισμός του ΛΑ.Ο.Σ. ως «κόμματος του κνούτου»...

ΥΓ: Θα αποτελούσε παράλειψη αν δεν παραθέταμε τη θεαματική κωλοτούμπα που κάνει απέναντι στις ΗΠΑ, με δεδομένο ότι μέχρι πρόσφατα πούλαγε αντιαμερικανισμό: «Δεν άλλαξα εγώ τις απόψεις μου για την Αμερική, η Αμερική άλλαξε τακτική... Ο Ομπάμα θέλει έναν πιο ενεργό ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή».

Οι Πράσινες εφεδρείες

Αμα οι άνθρωποι του μόχθου έχουν τέτοιους «φίλους», τι να τους κάνουν τους εχθρούς... Για τους «Οικολόγους - Πράσινους» ο λόγος, που μπροστά στη προχτεσινή απεργία εξέδωσαν ανακοίνωση. Και τι λένε; Ας προσπεράσουμε, παρότι προκλητικά, τα περί κατάρρευσης των μύθων της «προσωπικής ευημερίας» και «παθητικής κατανάλωσης», περί συνειδητοποίησης ότι «η αγοραστική δύναμη δεν μπορεί να καλύψει συλλογικά αγαθά που δεν αποτιμώνται σε χρήμα» και το κάλεσμα στους ανθρώπους του μόχθου να δημιουργήσουν «ανθρώπινες σχέσεις προσφοράς και εμπιστοσύνης, θέτοντας τις βάσεις για ισχυρή Κοινωνία Πολιτών και για εκτεταμένους θεσμούς κοινωνικής οικονομίας»... Ας μπούμε στο ζουμί. Λένε και προτείνουν στο λαό να διεκδικήσει «κάθαρση του πολιτικού κόσμου και εξυγίανση των δημοσίων υπηρεσιών» και «στη συνέχεια "να βάλει και η κοινωνία και τη δική της πλάτη"». Γιατί δεν αφήνουν τις περικοκλάδες, να πούνε κατευθείαν «βάλτε πλάτη» και στηρίξτε το σύστημα; Ούτως ή άλλως, αυτό το σύστημα «κάθαρση» και «εξυγίανση» δεν παίρνει και το ξέρουν. Λένε και προτείνουν στο λαό να αγωνιστεί για μια ΕΕ «που να αναγνωρίζει και να παίρνει τις δικές της ευθύνες και να παίξει το ρόλο της ισορροπώντας τον ανταγωνισμό με τη συνεργασία, ρυθμίζοντας αποτελεσματικά τις χρηματαγορές, δημιουργώντας ένα κοινό πλαίσιο φορολογικής και οικονομικής πολιτικής μαζί με ένα δίχτυ ασφαλείας για την κοινωνική συνοχή, προωθώντας αποφασιστικά την αναγκαία πράσινη στροφή στην οικονομία». Να κυνηγά, δηλαδή, ένα πουκάμισο αδειανό, έναν «ηθικό» καπιταλισμό, και όλοι θα ζούμε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι.

Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο...Ασε που είναι και παλιό, ξαναπαιγμένο από άλλους ηθικολόγους εξυγιαντές, και ψεύτικο. Απάτη το λέει ο λαός...

Χαρά γεμάτη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί αυτήν την περίοδο στη χώρα είναι που έχουμε πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος έχει μια διεθνή αποδοχή και το αποδεικνύει. Αυτό το χτεσινό, η επίσκεψη του Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον και η κατάργηση της βίζας, είναι πολύ δυνατό μήνυμα της Ουάσιγκτον προς τις Βρυξέλλες ότι η Ελλάδα τυγχάνει μιας προστασίας από την Ουάσιγκτον πολύ σημαντικής. Ο συμβολισμός ήταν πολύ δυνατός»... Οχι, δεν πρόκειται για κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του. Πρόκειται για την Ν. Τζαβέλλα, ευρωβουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ., που διαλαλεί (μέσω του ΦΛΑΣ) τη χαρά και την περηφάνια της για τον πρωθυπουργό που μας έλαχε, αλλά και διότι έχουμε την «τύχη», την «τιμή» να απολαμβάνουμε την προστασία των ΗΠΑ, όπως δηλώνει.

Η κ. Τζαβέλλα, βεβαίως, είναι αυτή που είναι. Και γι' αυτούς που εκπροσωπεί πολύ καλά κάνει και χαίρεται. Αλλες, όμως, είναι οι χαρές των εργαζομένων. Τις έδειξαν παραστατικά στην προχτεσινή μεγάλη απεργία.

Τα συμφέροντα της τάξης τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΜ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ έλεγε ο ΣΕΒ για την κυβερνητική πολιτική; Τρελοί είναι οι βιομήχανοι να διαφωνήσουν ή να επικρίνουν;

«Σύμπνοια», «συναίνεση» και «ενότητα», ζήτησε ο πρόεδρός του που συναντήθηκε με τον Αντώνη Σαμαρά. Και, φυσικά, ο πρόεδρος της ΝΔ συμφώνησε επίσης.

Για όλους αυτούς (ΣΕΒ, κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. κ.λπ.), δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα επιδείξουν ενότητα. Γιατί τέτοια πολιτική που προωθούν χρειάζεται ...σπρώξιμο από όλους.

Μεταξύ άλλων και από τα ΜΜΕ, που, εκτός από το να «ενώνονται» στην κοινή αντιλαϊκή προσπάθεια, κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν οι εργαζόμενοι χωρισμένοι...

Εξ ου και αυτό που επιδιώκουν είναι να «φωτίσουν» (πάντα με «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ και «στοιχεία») κάθε είδους αντίθεση (ή αντίφαση) εκτός από τις πραγματικές.

Ετσι, λοιπόν, η Ελλάδα (κατ' αυτούς) χωρίζεται σε ...«δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους», σε «προνομιούχους και μη προνομιούχους», σε «υπεύθυνους και ανεύθυνους», σε «δουλευταράδες και τεμπέληδες», σε «τίμιους και διεφθαρμένους», σε «σύγχρονους και αναχρονιστικούς»...

Σε καμία περίπτωση, όμως, δε χωρίζεται σε εργαζόμενους και κεφάλαιο. Ακόμη και αν στις μέρες μας η αντίθεση είναι ιδιαίτερα εμφανής...

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ, περίεργη η κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση ο Π. Ψωμιάδης (υποστηρικτής του Αντ. Σαμαρα πλέον, όπως δηλώνει). Το πρόβλημα είναι, λέει, με στελέχη της, που «δεν έχουν πάρει ακόμα αρμοδιότητες, δεν ξέρουν τα αντικείμενά τους»....

Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους αναφορές και μοιάζουν μάλιστα εντελώς έξω από το «στιλ» του. Τον έχρισε κανείς ...οργανωτικό υπεύθυνο του κυβερνητικού σχήματος;

Δηλαδή, γι' αυτούς που έχουν αρμοδιότητες και ξέρουν τα αντικείμενά τους, έχει θετική γνώμη; Μυστήρια πράγματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η δύναμη των εργατών

Οι κεφαλαιοκράτες ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο ταξικός αντίπαλός τους και δεν του χαρίζονται στο ελάχιστο. Το έχουν αποδείξει επανειλημμένα, σε δεκάδες, εκατοντάδες περιστάσεις και στις παρεμβάσεις τους ενάντια στην εργατική τάξη. Η συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, μία μόλις μέρα πριν την προχτεσινή πανεργατική απεργία, απέδειξε, για μια ακόμη φορά, την απόλυτη προσήλωση του μεγάλου κεφαλαίου στην αντιμετώπιση του μεγάλου εχθρού του, της μόνης δύναμης που το απειλεί. Σε μιαν αμφίδρομη σχέση, ο ΣΕΒ συμπαρατάσσεται με την κυβέρνηση έχοντας την πεποίθηση και τη σιγουριά ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, θα ευοδωθούν οι πάγιες αξιώσεις του για μια νέα πραγματικότητα στις εργασιακές σχέσεις και τις κοινωνικές κατακτήσεις, ότι θα γίνει πράξη ένα ιστορικό πισωγύρισμα που δεν ανιχνεύεται καν στη μνήμη των νεότερων, μια κατάσταση εξαθλίωσης που παραπέμπει στις πιο μαύρες σελίδες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Στο πλαίσιο αυτού του σκοπού, εντάσσεται η στήριξη του ΣΕΒ στην κυβέρνηση, που και αυτή από την πλευρά της κοπιάζει - σε αρμονία με την Κομισιόν και το ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο - για την πλήρη ικανοποίηση των επιδιώξεων και προσδοκιών των καπιταλιστών.

Ο ΣΕΒ επιδοκιμάζει το αντιδραστικό «Πρόγραμμα Σταθερότητας» και αναμασά με ευκολία τα πατριδοκάπηλα ψευτοεπιχειρήματα περί ανάγκης σωτηρίας της χώρας, αποφυγής της πτώχευσης, ανάκτησης της αξιοπιστίας και άλλα παρόμοια. Η επίθεση του Δ. Δασκαλόπουλου στους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, που αντιδρούν, απεργούν, αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία του εισοδήματός τους, είχε συμπυκνωμένα όλα τα χαρακτηριστικά της κυβερνητικής προπαγάνδας περί συντεχνιακών διεκδικήσεων και κομματικών «δακτύλων». Ενθαρρυμένος από το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργεί η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ συμπλέει προπαγανδιστικά ακόμα και στο θέμα του ΔΝΤ, με τον πρόεδρό του να δηλώνει ότι «δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, δεν το έχουμε αποκλείσει, αλλά θα ήταν ένα πλήγμα στην ευρωπαϊκή τιμή της χώρας». «Τιμή» και κουραφέξαλα. Το ντόπιο κεφάλαιο παίρνει μέρος στο παζάρι για τα νέα δάνεια που θα αντληθούν από τις διεθνείς αγορές για να στηριχθούν οι «αναπτυξιακές» δράσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών με «ενέχυρο» τα δικαιώματα του λαού.

Αντίστοιχα, η παρέμβαση του Γ. Στουρνάρα, γενικού διευθυντή του ΙΟΒΕ των μεγαλοβιομηχάνων, είχε έντονα τα στοιχεία της δυσφήμησης των λαϊκών αντιδράσεων, χρεώνοντας σε αυτές τη διατήρηση του ...υψηλού κόστους δανεισμού, παρά τα μέτρα - «καρμανιόλα» που αποφασίστηκαν: «Οι αγορές τιμολογούν τα πάντα, οι απεργίες τιμολογήθηκαν, τα όποια ρήγματα τιμολογούνται, μας τιμολογούν», είπε και βιάστηκε να προσθέσει ότι τα μέτρα πρέπει να συμπληρωθούν με ανάλογες παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό και την προώθηση των «διαρθρωτικών αλλαγών». Γιατί μπορεί ο ΣΕΒ να στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά δε χάνει το στόχο του, που είναι η άμεση υλοποίηση των μέτρων και η ολοκλήρωση της αντεργατικής πλατφόρμας, τώρα που «όλα τα σκιάζει η φοβέρα», πριν κλιμακωθούν οι αντιδράσεις.

Ξαπλωμένοι αναπαυτικά στα συσσωρευμένα υπερκέρδη τους, οι κεφαλαιοκράτες απαιτούν τη λαϊκή υποταγή με πρόσχημα την κρίση, που πράγματι αναδείχθηκε σε ιδανική ευκαιρία για να «ρεφάρουν». Η δύναμη, όμως, δε βρίσκεται στις τσέπες τους. Βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα, στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στα αμέτρητα πλήθη των θυμάτων της πολιτικής τους. Το δίκιο και η αλήθεια ανήκουν στους εκμεταλλευόμενους και όχι στους εκμεταλλευτές.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ