ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το δημόσιο χρέος

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, που προβλέπονται στο «μηχανισμό στήριξης», οδηγούν όλο και πιο συχνά διάφορους οικονομολόγους και αναλυτές να περιορίζουν τον ορίζοντα των προβληματισμών στο ζήτημα «δημόσιο χρέος». Το κάνουν, μάλιστα, προβάλλοντας το «χρέος» σαν ένα σχεδόν αυτόνομο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, παραβλέποντας ένα κυρίαρχο γεγονός: Το δημόσιο χρέος δεν προκαλείται από μόνο του, είναι παράγωγο των αντιθέσεων των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Συνυπάρχει με το σύστημα και ολόκληρη την πορεία εξέλιξής του. Η άρχουσα τάξη, μάλιστα, στηρίζει τη δική της ευρωστία στη συνεχή αύξηση του δανεισμού και του χρέους. Με αυτήν την έννοια, το κύριο πρόβλημα δεν είναι το χρέος, αλλά οι λόγοι που το προκαλούν, οι αιτίες που δημιουργούν συνθήκες για τη διεύρυνσή του.

Αν δεχτούμε ότι το δημόσιο χρέος είναι απότοκο του συστήματος και το υπερβολικό ύψος στο οποίο διαμορφώνεται στις μέρες μας αποτέλεσμα του χαρακτήρα και του βάθους της οικονομικής κρίσης, που προκαλεί η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, τότε γίνεται κατανοητό ότι πρωτοβουλίες που στρέφονται στην αναζήτηση ...λύσεων ειδικά για το θέμα του χρέους, είναι αποπροσανατολιστικές. Και όχι μόνο. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις, στην ουσία, εξομοιώνουν τους εργαζόμενους της χώρας με εκείνους που τόσα χρόνια κέρδιζαν από τον κρατικό δανεισμό. Δίνουν άλλοθι σε όσους, στο όνομα του χρέους, κλιμακώνουν την ολομέτωπη επίθεσή τους ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Προσφέρουν ανάσες, σε όσους επιδιώκουν διαχειριστικού τύπου προσαρμογές και για το χρέος. Γιατί, ακόμα κι αν εξασφαλίσει κανείς κάποια διαγραφή του, πάλι σε χρέη θα καταλήξουμε, αν δεν εξουδετερωθούν οι μήτρες που τα προκαλούν. Αρα, στο κέντρο των στόχων του λαϊκού κινήματος που αναζητά πραγματικά διέξοδο, πρέπει να βρεθεί το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, που, μαζί με τη φτώχεια των εργαζομένων και τη συνεχή χειροτέρευση των συνθηκών ζωής για τα λαϊκά στρώματα, προκαλεί χρέη, ελλείμματα, δυσαναλογίες στην ανάπτυξη, κρίσεις κ.ο.κ.

Εκεί, βέβαια, που το θέμα ξεφεύγει εντελώς, είναι τα υποστηριζόμενα γύρω από τη λεγόμενη ...επαναδιαπραγμάτευση των χρεών. Μια διαδικασία που ειδικά τούτο τον καιρό αποτελεί όπλο και πάγια τακτική των τραπεζών, για να κερδίσουν όσο μπορούν περισσότερα ακόμα και σε καθεστώς χρεοκοπίας των λαϊκών νοικοκυριών, αποκλείεται να αποτελεί λύση προοπτικής για το λαό και τη χώρα. Οι όροι και οι συνθήκες της «επαναδιαπραγμάτευσης» υπαγορεύονται αποκλειστικά από τον δανειστή, με κριτήριο μόνο το δικό του κέρδος και όφελος. Αλλωστε, η εναλλακτική της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της χώρας, ήδη, συζητιέται στους κόλπους της ΕΕ και του ΔΝΤ ως ενδεχόμενο των επόμενων χρόνων.

Η άποψη του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη: «Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, δεν πρέπει να πληρώσει ο λαός». Μόνο που αυτό προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών ως το επίπεδο της εξουσίας. Αρα, η θέση «δεν αναγνωρίζω τα χρέη σας», προϋποθέτει ένα ρωμαλέο και μαζικό λαϊκό μέτωπο, αποφασισμένο να πορευτεί προς τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας που θα καταργήσει την εκμετάλλευση, πηγή των χρεών, με τη δική του εξουσία και οικονομία. Ενα μέτωπο συνειδητοποιημένο ότι οι θετικές και σε φιλολαϊκή κατεύθυνση εξελίξεις μπορούν να εξασφαλιστούν μέσα από τη λαϊκή συμμαχία για τον άλλο, τον αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με τις διοικήσεις του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, της ΔΕΗ και της HELEXPO, συναντήθηκε η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, για να ...εξηγήσει τα κυβερνητικά σχέδια περί της ...ανάπτυξης της Βόρειας Ελλάδας. Πώς εννοεί την ανάπτυξη η κυβέρνηση; Σύμφωνα και με όσα είπε σε συνέντευξη Τύπου η Λ. Κατσέλη, η «ανάπτυξη» γίνεται πράξη ως εξής:

Για παράδειγμα, στο λιμάνι, επεκτείνεις με δημόσιο χρήμα τον 6ο προβλήτα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και κάνεις μελέτες για επέκτασή του σε νέες δραστηριότητες, έτσι ώστε ο υποψήφιος «επενδυτής» να τα βρει όλα έτοιμα και του γούστου του.

Για τα εκθεσιακά, πληρώνεις διάφορες μελέτες για την επιχειρηματική ταυτότητα και αναβάθμιση της HELEXPO και μετά αναζητάς «στρατηγικό εταίρο» να του την προσφέρεις.

Στο ίδιο πλαίσιο της ανάπτυξης, μεταφέρεις τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης στη Σίδνο, στο αγρόκτημα του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (υπογράφτηκε το μνημόνιο συνεργασίας με ΔΕΘ, ΤΕΙ και Δήμο Εχεδώρου) και συστήνεις μια «επιχειρησιακή μονάδα» ...ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.

Με απλά λόγια, παίρνεις το χρήμα από τον εργαζόμενο και το δίνεις στον κεφαλαιοκράτη μαζί με καλά οικόπεδα και εγκαταστάσεις, προκειμένου αυτός να ...μην ξέρει πού να βάλει τα κέρδη του και όταν στύψει καλά καλά το ...«λεμόνι» να σου πει ότι δεν είναι πλέον ανταγωνιστικός και να ζητήσει νέες χρηματοδοτήσεις και νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα. Και όλα αυτά, για το καλό των ...εργαζομένων.

Επιχείρηση αθώωσης του ΠΑΣΟΚ

Στην προσφιλή τακτική της αθώωσης της σοσιαλδημοκρατίας και συγκεκριμένα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, επιδόθηκε ξανά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή αυτή τη φορά την ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό.

Ετσι, τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ταγμένη στις υπηρεσίες της πλουτοκρατίας και έχει αναλάβει το καθήκον να εφαρμόσει την πιο άγρια αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων χρόνων, τη στιγμή που τα στελέχη του κυβερνώντως κόμματος έχουν κατανεμημένους ρόλους για να απορροφήσουν τη λαϊκή αντίδραση, αλλά στο διά ταύτα είναι απόλυτα στοιχισμένοι με την αντιδραστική πολιτική του κόμματός τους, ο πρόεδρος του ΣΥΝ και της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, εκτιμά ότι «η κυβέρνηση πέρασε το Ασφαλιστικό με εκβιασμό στην κοινοβουλευτική της ομάδα». Μάλιστα, εκτιμά ότι ασκήθηκε «πολύ μεγάλη πίεση και στους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας (...) παρά το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα υπήρξε έντονη διαφοροποίηση (...) τόσο σε ό,τι αφορά το ίδιο το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, όσο όμως και κυρίως σε ό,τι αφορά τις διατάξεις για τις εργασιακές σχέσεις».

Ετσι, λοιπόν, σπεύδει να προσφέρει άλλοθι σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας ότι δήθεν υπάρχει το «καλό» και το «κακό» ΠΑΣΟΚ, η «καλή» και η «κακή» σοσιαλδημοκρατία, ενισχύοντας τις αυταπάτες ότι δήθεν μπορεί, με άσκηση μεγαλύτερης πίεσης στο «καλό» ΠΑΣΟΚ, να έλθουν και καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους. Κατά τον ίδιο τρόπο που όλο το προηγούμενο διάστημα παρίστανε την απατημένη σύζυγο, εγκαλώντας την κυβέρνηση να τηρήσει το πρόγραμμά της, λες και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν δεμένη στο άρμα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

«Δεξαμενή» αντιδραστικών ιδεών

«Πρόσω ολοταχώς: Προοδευτικές ιδέες για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο» είναι ο τίτλος του 13ου συμποσίου της Σύμης, που γίνεται στον Πόρο, με διοργανωτή το «Ιδρυμα Α. Παπανδρέου». Και όπως συμβαίνει συνήθως με τις εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ, οι τίτλοι είναι παραπλανητικοί και θέλουν να αποκρύψουν τη βαρβαρότητα της πολιτικής που εφαρμόζουν οι «σοσιαλιστές». Πίσω από τον παραπάνω τίτλο οι «εκλεκτοί» προσκεκλημένοι του Γ. Παπανδρέου θα συζητούν επί ένα τετραήμερο στον Πόρο για το πώς θα εφαρμοστεί στη χώρα μας - πειραματόζωο όπως την έχει αποκαλέσει ο πρωθυπουργός - το νέο μοντέλο διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Στόχος είναι να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις για τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης, ώστε και η κερδοφορία του κεφαλαίου να διασφαλιστεί και κυρίως να κρατιέται ο λαός με σκυμμένο το κεφάλι. Από την άποψη αυτή οι τίτλοι των κλειστών συνεδριάσεων που θα γίνουν σήμερα και τις επόμενες μέρες λένε πολλά. Σήμερα, για παράδειγμα, το βασικό θέμα αφορά στην «προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα: Καταργώντας τα εμπόδια - δημιουργώντας τις προϋποθέσεις». Αύριο, Τετάρτη, το ένα θέμα είναι «Το νέο μοντέλο πράσινης ανάπτυξης: Πράσινες θέσεις εργασίας και τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα» και το άλλο «Η νέα ταυτότητα της Ελλάδας στο εξωτερικό: 1.001 ιδέες για προσέλκυση τουριστών στην Ελλάδα». Ολα αυτά θα συνοψιστούν την Πέμπτη σε συζήτηση υπό τον τίτλο «Ενας οδικός χάρτης για την Ελλάδα». Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γ. Παπανδρέου θα φύγει από τον Πόρο με πλήθος «σοσιαλιστικές» ιδέες...

Τα θέλουν όλα δικά τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτοί οι επιχειρηματίες του τουρισμού, και ειδικότερα οι μεγαλοξενοδόχοι, δεν σηκώνουν πια «μύγα στο σπαθί» τους.

Βγήκε τις προάλλες ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Γ. Νικητιάδης, και ανακοίνωσε την πρόταση του υπουργείου για επιχορήγηση από το νέο «αναπτυξιακό» νόμο ξενοδοχειακών επενδύσεων που για 5 χρόνια δε θα εφαρμόζουν την πρακτική του «all incusive».

Η πρακτική αυτή εξαπλώνεται όλο και περισσότερο τελευταία, με συνέπεια να απομονώνει τις τοπικές κοινωνίες, παραγωγούς, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ, άλλες τουριστικές επιχειρήσεις, από τους τουρίστες που διαμένουν σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, όπου ακόμη και τα τρόφιμα πολλές φορές εισάγονται από το εξωτερικό.

Αλλά γι' αυτές τις συνέπειες (και σε μικρές τουριστικές επιχειρήσεις) δε βγήκε κανένας τουριστικός φορέας να «κράξει» τους μεγαλοξενοδόχους. Μόνο για τα κρουαζιερόπλοια ξέρουν να μιλούν, χωρίς να ξέρουν και πού να σταματούν.

Η κυβέρνηση από την πλευρά της, θέλοντας να απευθυνθεί και στις μικρότερες τουριστικές επιχειρήσεις για μικροκομματικούς λόγους, επέλεξε σε επίπεδο διακηρύξεων (και όχι ακόμη αποφάσεων) μία δήθεν πολιτική περιορισμού της πρακτικής, την οποία επιτρέπει σε κάθε άλλη υφιστάμενη ξενοδοχειακή επιχείρηση.

Παρ' όλα αυτά, η Ομοσπονδία Ξενοδόχων δεν ανέχεται ούτε αυτόν το δήθεν περιορισμό και με ανακοίνωσή της δηλώνει ότι ο υφυπουργός «ενεργεί με επιπολαιότητα», χωρίς συνεννόηση με τους φορείς και με άγνοια για την αγορά, «αναλώνεται σε ερασιτεχνικές και μη αποδοτικές προσπάθειες, αγνοώντας ότι τέτοιες ενέργειες, μπορεί μεν να ακούγονται ευχάριστες στην εκλογική του πελατεία, δεν προσδίδουν όμως προστιθέμενη αξία, δεν επιφέρουν κάτι στην αναστροφή της μείωσης του τουρισμού μας, ούτε στην αναπτυξιακή προοπτική του».

Παπαγεωργίου Βασίλης