Μια πρώτη ματιά στα πρόσωπα των υπουργών της κυβέρνησης, που θα πρωταγωνιστήσει στο «δεύτερο κύμα εκσυγχρονισμού», είναι αρκετή για να καταδείξει ότι πρόκειται για σταθμισμένο δείγμα αποφασισμένων διαχειριστών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι για τους τομείς, που το επόμενο διάστημα θα σαρώσουν οι περιβόητες «διαρθρωτικές αλλαγές», έχουν τοποθετηθεί πρόσωπα που αγνοούν το πολιτικό κόστος (δηλαδή, τις λαϊκές αγωνίες και αντιδράσεις) και, μάλιστα, εξωκοινοβουλευτικά (ένα βήμα πριν την απευθείας παράδοση της πολιτικής στην αγορά...). Πρόκειται για κυβερνητικά στελέχη, που προ πολλού έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της ταχύτατης προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση και την αποδοχή της «μοναδικής σκέψης». Πρόκειται στην κυριολεξία για «γενίτσαρους», έτοιμους να κατασπαράξουν όποιον τολμήσει να αντισταθεί στον τρίτο δρόμο, τύπου Μπλερ και ντ' Αλέμα. Ολοφάνερη είναι και η επιρροή των διαπλεκομένων στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, σε υπουργεία που τα επόμενα χρόνια θα μοιράσουν τεράστια κομμάτια από την πίτα των «μεγάλων έργων» σε επιφανείς εκπροσώπους της κρατικοδίαιτης άρχουσας τάξης. Με λίγα λόγια, το πολιτικό προσωπικό της νέας κυβέρνησης Σημίτη είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει ο «εκσυγχρονισμός» κι ό,τι χειρότερο για τα λαϊκά συμφέροντα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν αμφιβάλλουμε καθόλου. Σαν να έπινε καφέ με τους φίλους του, τους οποίους φρόντισε να εφοδιάσει άπαντες και από ένα υπουργικό χαρτοφυλάκιο...

Οσο για το «κοινωνικό κράτος», που - όπως είπε - θα γίνει τώρα πιο «εμφανές», μάλλον είναι χαρακτηριστική η δήλωση του «κολλητού» του και νέου υπουργού Εργασίας, Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Αν. Γιαννίτση, ότι αισθάνεται να κάνει μια «βουτιά στον Αδη...».

Και πώς αλλιώς να αισθάνεται, δηλαδή, αφού πριν καλά καλά καθίσει στην καρέκλα του, ήρθε η απανταχούσα της Κομισιόν να... υπενθυμίσει την προτεραιότητα που δίνει στην «αναμόρφωση» της κοινωνικής ασφάλισης και στη γενίκευση της μερικής απασχόλησης; Βεβαίως, ο κ. Γιαννίτσης ξέρει καλά ότι «αναμόρφωση» θα πει να στείλει την κοινωνική ασφάλιση στον Αδη...

Τι να κάνουμε, όμως, «ο φίλος τον φίλο εν κινδύνοις γιγνώσκει»...

Εξέφρασε το «όλον ΠΑΣΟΚ», ξαναδήλωσε χτες ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αναφερόμενος στη συμβολή του στον προεκλογικό αγώνα του κόμματός του.

Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να ζητήσει, αντί του, κατειλημμένου από άλλα ...μεγέθη, υπουργείου Παιδείας, το υπουργείο Επικρατείας;

«Το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν πρέπει να παράγει μόνο έργο, αλλά οφείλει να διδάσκει ήθος και ευπρέπεια», είπε, κατά την παράδοση του υπουργείου, ο υπηρεσιακός υπουργός Δικαιοσύνης Δ. Γουργουράκης.

Για σκεφτείτε, να το έλεγε αυτό κατά τη διάρκεια της παραλαβής του υπουργείου, πριν λίγο καιρό, από τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο..!

Το άλλο, πραγματικό ανέκδοτο, κυκλοφορεί από προχτές το βράδυ και είναι ΤΟ ανέκδοτο του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης:

-Γιατί ο Σημίτης έκανε υπουργό Πολιτισμού τον Πάγκαλο;

-Μα, ως τον «μεγάλο τραγουδιστή»...

Αν έχετε απορίες για το αστείο παιχνίδι που παίζει η Ρηγίλλης σχετικά με τη «νοθεία» των εκλογών, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το χτεσινό σχόλιο του Γ. Κύρτσου στον «Ελεύθερο Τύπο»: «Απαράδεκτη κρίνουμε τη διπλή γλώσσα που χρησιμοποιεί η Ρηγίλλης. Από τη μια διαρρέουν στις θεωρούμενες (!) παραταξιακές εφημερίδες πως έγινε εκλογική νοθεία και ότι το κόμμα ερευνά την υπόθεση και ίσως καταγγείλει τους υπεύθυνους. Από την άλλη δηλώνουν δημόσια - χαρακτηριστικά τα όσα είπε (προ)χτες ο κ. Σπηλιωτόπουλος στον "Φλας" - πως δεν υπάρχει ζήτημα νομικής ή πολιτικής αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος. Με τη διπλή γλώσσα επιδιώκουν να συσπειρώσουν την απογοητευμένη κομματική βάση, διατηρώντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία τους στο λεγόμενο μεσαίο χώρο».

Και ακόμα είμαστε στην αρχή. Η απογοητευμένη βάση της ΝΔ είναι στην πραγματικότητα μια βραδυφλεγής βόμβα στην καρέκλα του «πανίσχυρου» Κ. Καραμανλή...