ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιο «καινούριο» σκηνικό;

Πολλή φιλολογία ξεδιπλώνεται περί νέου πολιτικού σκηνικού μετά την ψηφοφορία του μνημονίου - σφαγείου στη Βουλή. Αφορμή είναι ο μεγάλος αριθμός των βουλευτών - που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - δεν ψήφισαν το νέο μνημόνιο και που, αντίστοιχα, διαγράφτηκαν από τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους και από τα κόμματά τους. Κάποιοι, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να πουν ότι το «νέο σκηνικό» που στήνεται... «μόνο ανασφάλεια δημιουργεί στους πολίτες». Καμιά αγωνία δεν πρέπει να έχει ο λαός για την τύχη που θα έχουν οι διεργασίες εντός και πλάι στα αστικά πολιτικά κόμματα. Να τσακιστούν.

Γιατί αυτό που οι δημοσιολόγοι ονομάζουν «νέο πολιτικό σκηνικό», τέτοιο πράγμα είναι: Διεργασίες εντός του παλιού, παμπάλαιου, πολιτικού σκηνικού, που για να επιτελεί διαχρονικά το ρόλο του για την τάξη που υπηρετεί, αναγκάζεται σε διάφορες ιστορικές καμπές να... μεταμφιέζεται. Η μεταμφίεση όμως του ίδιου επί της ουσίας σώματος (κι όταν λέμε «σώμα» δεν εννοούμε τα πρόσωπα που συμμετέχουν στα αστικά κόμματα, αλλά την ουσία και το ρόλο που παίζουν αυτά τα κόμματα, με όποιο όνομα και σύνθεση), σε καμιά περίπτωση δε συνιστά νέο και καινούριο σώμα!

Δεκάδες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν υπερψήφισαν το μνημόνιο, ως αποτέλεσμα της πίεσης που έχουν ασκήσει το οργανωμένο λαϊκό - εργατικό κίνημα, η άνοδος των αγώνων του λαού και τα ποιοτικά βήματα που μετράμε στην ανάπτυξη του κινήματος. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να συνεχίσει και να δυναμώσει σ' αυτή τη ρότα. Οι αποχωρήσεις, οι διαγραφές τους κι όλα τα σχετικά, όμως, δε συνιστούν ούτε επί της ουσίας αλλαγή, ούτε κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού, όπως λένε οι οπορτουνιστές. Ας σκεφτούμε, πόσες και πόσες αποχωρήσεις πολιτικών στελεχών και μετεγγραφές τους έχουν γίνει διαχρονικά και τα τελευταία χρόνια, μεταξύ - όλου του φάσματος - των κομμάτων του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλαξε αυτό σε τίποτα το ίδιο το σύστημα; Πόσο μάλλον που και οι συγκεκριμένοι βουλευτές, που αποσκίρτησαν τώρα, δεν αποκηρύσσουν ούτε τα κόμματά τους ούτε την ιδεολογία τους, αλλά διεκδικούν τον τίτλο της γνησιότερης εκπροσώπησης των κομμάτων αυτών από τους ίδιους. Σε μια τέτοια διαδικασία διεργασιών, εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την επάνοδο κάποιων από αυτούς στα κόμματά τους. Και αυτό έχει γίνει στο παρελθόν. Ακόμα και νέα κόμματα να εμφανιστούν, αφού θα υπηρετούν την ίδια πολιτική, τι αλλαγή του πολιτικού σκηνικού θα έχουμε; Επιπλέον, οι διεργασίες και τα σενάρια για νέους πολιτικούς σχηματισμούς και νέες συμμαχίες ακούγονται εδώ και καιρό, πριν την ψήφιση του νέου μνημονίου και ξεδιπλώνονται, όπως ακριβώς γίνεται και τώρα, στην κατεύθυνση της καλύτερης εφαρμογής των επιταγών της πλουτοκρατίας για την έξοδο από την κρίση προς όφελός της και για το τσάκισμα του λαού, με τη μια ή την άλλη διαχείριση. Κοινώς, κανείς τους δεν είπε ότι εγκαταλείπει τα αστικά κόμματα και ότι συντάσσεται με το λαϊκό κίνημα για να αντιπαλέψει το μνημόνιο.

Ο πολιτικός συσχετισμός παραμένει εναντίον του λαϊκού κινήματος. Ομως, μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Τότε μόνο θα έχουμε, ουσιαστικά, αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Κι αυτή την αλλαγή ο λαός πρέπει και μπορεί να την επιβάλει με την οργάνωση και την πάλη του για το δικό του πολιτικό σύστημα, την εργατική, λαϊκή εξουσία.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Δηλώνουν «παρών» για την εξουσία των αστών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το πολιτικό σύστημα αποσυντίθεται και καταρρέει, λοιδορούμενο και απαξιωμένο. Ενα πολιτικό σύστημα, που την ανασύνθεσή του πρέπει να τη διεκδικήσουμε με όρους κοινωνίας. Η λειτουργία του πολιτικού συστήματος έχει ως αναγκαίο στοιχείο και τη δημοκρατική αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών. Η χώρα μπαίνει σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, με την κοινωνία τεμαχισμένη και πρέπει να αναζητηθούν όλα εκείνα τα οποία μπορεί να λειτουργούν ως αντίβαρα και ως αντισταθμιστικά μεγέθη σε όλα εκείνα που συσσωρεύονται στις πλάτες της κοινωνίας».

«Το ερώτημα είναι αν θα πάμε σε μια ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με δημοκρατία ή θα πάμε σε μια επικίνδυνη αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Πρέπει να ετοιμαστεί τώρα (...) απ' όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, τις οικολογικές δυνάμεις, τις προοδευτικές δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το μνημονικό ΠΑΣΟΚ, ένα κοινό πρόγραμμα με στόχο την κοινή κάθοδο στις εκλογές, την πρωτιά στις εκλογές και την διακυβέρνηση του τόπου. Τα πράγματα θα είναι δύσκολα για όποιον κερδίσει τις επόμενες εκλογές γιατί αυτό που ψηφίστηκε χτες στη Βουλή δένει χειροπόδαρα τον τόπο και το λαό για πολλά χρόνια. Θα χρειαστεί σκληρή δουλειά για να μπορέσει αυτός ο τόπος να ορθοποδήσει, να δημιουργηθεί ανάπτυξη, να μειωθεί η ανεργία».

Η πρώτη δήλωση ανήκει στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, και η δεύτερη στον βουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη, που «ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα» μπροστά στο «ψητό» της κυβερνητικής εξουσίας. Αμφότεροι για λογαριασμό των κομμάτων τους δηλώνουν «παρών» και έτοιμοι να βάλουν πλάτη ώστε να προωθηθεί η «ανασύνθεση» του αστικού πολιτικού σκηνικού. Δηλαδή, το «παλιό» που θα το μασκαρέψουν και θα το παρουσιάσουν για νέο ώστε να καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες στο λαό, να τον κατευνάσουν και να κερδίσουν χρόνο πολύτιμο για να θέσουν σε εφαρμογή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Μάλιστα, τα στελέχη της κατ' ευφημισμόν «αριστεράς» ομολογούν ευθαρσώς ότι ο λαός χρειάζεται «χάντρες και καθρεφτάκια» που θα τον «θαμπώσουν». Για «αντίβαρα» μιλάει ο Φ. Κουβέλης, άρα δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα, για νέα κυβέρνηση ο Δ. Παπαδημούλης αλλά ...«σκληρή δουλειά», άρα και πάλι δεδομένος ο Γολγοθάς για το λαό.

Ας τα λάβουν αυτά σοβαρά υπόψη τους οι άνθρωποι του μόχθου. Μπροστά στην κάλπη μόνο μία επιλογή απαντά στα συμφέροντά τους: Ισχυρό ΚΚΕ.

«Πόνεσαν» για εργαζόμενους και μικρομαγαζάτορες;

Τους πήρε ο πόνος για τους μικρομαγαζάτορες και τους εργαζόμενους στο κέντρο της Αθήνας. Ο λόγος για τα αστικά ΜΜΕ που, μετά το προχτεσινό οργανωμένο σχέδιο καταστολής των κινητοποιήσεων, άρχισαν να «πλέκουν» ξανά και προκλητικά τη συκοφάντηση (και γι' αυτό υπονόμευση) των λαϊκών αγώνων.

Ετσι, οι ίδιες «φωνές» που παρουσιάζουν ως αναγκαιότητα και πρόοδο την πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια (και αφενός πετά στην ανεργία και ημιαπασχόληση τους εργαζόμενους και αφετέρου βάζει «λουκέτα» σε χιλιάδες μικρομάγαζα) βρήκαν ξανά αφορμή να εκφράσουν τον «προβληματισμό» τους για τις συνέπειες που έχουν οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτίζοντας διαδηλωτές και προβοκάτορες, έσπευσαν να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για το «βομβαρδισμένο τοπίο» που θυμίζει η πόλη μετά τους προχτεσινούς εμπρησμούς, για να «μοιραστούν» και να σπείρουν ερωτηματικά για τη χρησιμότητα και αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων. Επιβεβαιώνουν το ρόλο τους: αυτό της χειραγώγησης του λαού, της τρομοκράτησης, της υποταγής του.

Οταν...

Οταν, το βράδυ της Κυριακής, μετά τη μεγαλειώδη λαϊκή συγκέντρωση στην Αθήνα που χτυπήθηκε ξανά από τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς βάσει σχεδίου, οι ομιλίες των Παπαδήμου - Σαμαρά - Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής, αναμεταδίδονται με φόντο την «καιόμενη Αθήνα»...

Οταν, λίγες ώρες νωρίτερα σημαίνοντα στελέχη των αστικών κομμάτων προσπαθούν να εκφοβίσουν ανοιχτά το λαό κάνοντας λόγο για «άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ», «έλλειψη κρέατος» και θυμούνται τη «δημοκρατία της Βαϊμάρης», την ίδια στιγμή που τον απειλούν ευθέως με «εμφύλιο»...

Οταν, «βαρύ» φύλλο της έντυπης αστικής δημοσιογραφίας, δημοσιεύει ένθετη στο «ρεπορτάζ» για την καταστροφή αρχιτεκτονικών μνημείων στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια, τη συνταγή παρασκευής της νέας ενισχυμένης «μόλοτοφ - κόμπρα»...

Τότε, ακόμη και ο πλέον ανυποψίαστος θα πρέπει να έχει κατά νου, πως ο εχθρός δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε βρώμικο μέσο που έχει στη διάθεσή του για να τον καταδικάσει να ζει στην κόλαση των σύγχρονων νταχάου...

Βάρβαρη πολιτική και καταστολή πάνε χέρι - χέρι...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, φυσικά, να αφήσουν να πάει χαμένη (ειδικά τέτοιους καιρούς) όλη αυτή η συζήτηση που στήσανε για την «καμένη Αθήνα». Προφανώς, έχουν πολλούς τρόπους να εκμεταλλευτούν την όλη ιστορία...

Δε φτάνει, λοιπόν, που «θάψανε» τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στη δανειακή σύμβαση, αλλά σκεφτήκανε να ...ξεκινήσουν με αφορμή τα επεισόδια και άλλες ιστορίες.

Ετσι, λοιπόν, από τα «έγκριτα» δελτία ειδήσεων και τις ακόμη πιο «έγκριτες» εκπομπές πληροφορηθήκαμε ότι δεν είναι η κρίση και η φτώχεια του λαού που οδηγεί τα καταστήματα στα λουκέτα, αλλά οι ...διαδηλώσεις.

Πληροφορηθήκαμε, επίσης, ότι για όλα φταίει το ότι έχουμε μια αστυνομία με «μαλακούς» τρόπους, που δεν εισβάλλει εκεί που πρέπει, που δε χαφιεδίζει όσο πρέπει και γενικώς δεν είναι «επαγγελματική» και «αποτελεσματική».

Φυσικά βρήκαν - ξανά - ευκαιρία να μας θυμίσουν διάφοροι ότι πρέπει να ξαναδούμε το νομικό πλαίσιο για τις διαδηλώσεις, διότι αυτές είναι που εμποδίζουν την ελληνική οικονομία να αναπτυχθεί.

Ενα είναι φανερό από όλη αυτή την ιστορία: Για να περάσουν όσα θέλουν δεν αρκεί μια πλειοψηφία 199 βουλευτών στη Βουλή (κι αυτή συζητήσιμη). Χρειάζονται πολλά περισσότερα.

Κι ένα από αυτά που χρειάζονται είναι ένας νέος αυταρχισμός εξίσου αντιδημοκρατικός με το να σε κυβερνά η κυβέρνηση Παπαδήμου. Ενα «αποφασιστικό κράτος» και βεβαίως οι ανάλογοι ιδεολογικοί, πολιτικοί και φυσικά κατασταλτικοί μηχανισμοί.

Εχουν κατανοήσει, βλέπετε, ότι όταν δεν μπορούν να πείσουν ή να τρομοκρατήσουν το λαό (κι αυτό πλέον συμβαίνει κατά κόρον) η μόνη λύση είναι να τον χτυπήσουν, να τον δικάσουν και να τον φυλακίσουν.

Κι όπως σε όλα τα άλλα μέτωπα, έτσι και σε αυτό είναι βέβαιο πως δε θα διστάσουν μπροστά σε τίποτε. Αλλωστε, η πολιτική της ΕΕ των μονοπωλίων με την καταστολή πάντα πήγαιναν χέρι - χέρι...

Παπαγεωργίου Βασίλης