ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αναμόρφωση για το κεφάλαιο

Η κυβέρνηση προωθεί παρεμβάσεις στο αστικό πολιτικό σύστημα με στόχο την αναμόρφωση και θωράκισή του απέναντι στην κλιμακούμενη δυσαρέσκεια και τους ταξικούς αγώνες του λαού. Νομοσχέδια όπως αυτό για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και για τα οικονομικά των κομμάτων, εντάχθηκαν στο «Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», η ψήφιση του οποίου θεωρείται από την κυβέρνηση και τους δανειστές της όρος για την εκταμίευση των επόμενων δόσεων από την τρόικα και τη σύναψη νέου δανείου. Το γεγονός, εξάλλου, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» προχωρούν παράλληλα με τις επιδιώξεις για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος δείχνει ότι οι παρεμβάσεις σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο είναι αλληλοσυμπληρούμενες και στόχο έχουν την ικανοποίηση των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του κεφαλαίου.

Με τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο η κυβέρνηση επιδιώκει τη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος σε μια περίοδο ραγδαίας απαξίωσης των αστικών κομμάτων και των αστικών θεσμών στις λαϊκές συνειδήσεις. Ξέρουν ότι με το υπάρχον σύστημα, παρά την κραυγαλέα μεροληψία του υπέρ των παραδοσιακών αστικών δυνάμεων, στο μέλλον θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να εξασφαλίσουν ισχυρές κυβερνήσεις, ισχυρό κοινοβούλιο έτσι που και την αστική πολιτική να εφαρμόζουν και τις λαϊκές δυνάμεις να χειραγωγούν. Αντίστοιχα, ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων επιβάλλει στα κόμματα όρους λειτουργίας ανάλογους με αυτούς των επιχειρήσεων και ονομαστικοποιεί τις προσφορές και τις συνδρομές των μελών, κάνοντας υποχρεωτική την καταβολή τους μέσω τράπεζας. Επί της ουσίας, ο νόμος στοχεύει στο να μπουν επιπλέον εμπόδια στη δράση κομμάτων όπως το ΚΚΕ, που αντλεί μεγάλο μέρος των οικονομικών του από το υστέρημα των λαϊκών ανθρώπων.

Ανάλογης στόχευσης είναι και οι αλλαγές που προωθούν στο Σύνταγμα, με στόχο την καλύτερη προσαρμογή του στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Θέλουν να θωρακίσουν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και, ταυτόχρονα, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ώστε να φαίνεται ότι μέσω κάποιων θεσμών ο λαός συμμετέχει στην πολιτική, (π.χ. μορφές της λεγόμενης «άμεσης δημοκρατίας», δημοψηφίσμτα κλπ.), αλλά ουσιαστικά αυτή η συμμετοχή να τον ενσωματώνει, να τον υποτάσσει στην αστική πολιτική. Επίσης, επιδιώκουν να θέσουν περιορισμούς στην ουσιαστική συμμετοχή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στη συλλογικά οργανωμένη δράση μέσα από τις δικές τους οργανώσεις. Εχθρεύονται την οργάνωση των εργαζομένων στα ταξικά συνδικάτα, θεοποιούν το «ανεξάρτητο», «ακομμάτιστο» και «ακηδεμόνευτο» σε κάθε του έκφραση και αναγορεύουν σε «βάθεμα της δημοκρατίας» τη συμμετοχή του λαού στην αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Σ' αυτή την κατεύθυνση σκοπεύει η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει και τα δημοψηφίσματα, με ψευτοδιλήμματα και εκβιασμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού. Κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την «άμεση δημοκρατία» και την ίδια ώρα οι χώροι δουλειάς παραμένουν γκέτο της εργοδοσίας, χιλιάδες λαϊκοί άνθρωποι χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης ακόμα και σε στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, καθώς βαθαίνουν οι ταξικές αντιθέσεις. Τώρα ζητάνε από το λαό να νομιμοποιήσει κατασκευασμένα διλήμματα, που και στα δυο τους σκέλη υποκρύπτουν θέσεις και μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας. Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να συνδράμει τα σχέδιά τους. Κέρδος γι' αυτόν είναι η όσο γίνεται μεγαλύτερη αστάθεια του αστικού συστήματος, με ταυτόχρονη ενίσχυση της δικής του οργάνωσης, με ισχυρό ταξικό κίνημα και δυνατό ΚΚΕ.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Για την «υγεία» των εργαζομένων

Γρηγοριάδης Κώστας

Το θράσος τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ζητάνε την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ), επειδή δεν προστατεύουν αρκετά την υγεία των εργαζομένων! Γνωστός «φίλος» των εργαζομένων, ο Πλάτων Τήνιος - ναι αυτός που χρόνια τώρα πρωτοστατεί για την κατάργηση των συντάξεων και τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης στο όνομα της «βιωσιμότητας του Ασφαλιστικού» και της «αλληλεγγύης των γενεών» - γράφει ξετσίπωτα σε άρθρο του στην κυριακάτικη «Καθημερινή»: «Το σημερινό καθεστώς ΒΑΕ επιβραβεύει την εργασία σε ανθυγιεινές εργασίες, αποθαρρύνει τη βελτίωση των συνθηκών και φροντίζει για τη μεγαλύτερη δυνατή έκθεση του κάθε εργαζόμενου στις βλαβερές συνθήκες». Αφού, λοιπόν, όπως ευθέως διαπιστώνει στη συνέχεια, «ο θεσμός των ΒΑΕ μόνο βλάπτει την υγεία των εργαζομένων»(!), έρχεται και στο διά ταύτα: «Μήπως θα ήταν τώρα η ευκαιρία για πλήρη - και χωρίς καμία εξαίρεση - κατάργηση του θεσμού των ΒΑΕ;». Βέβαια, αμέσως μετά ομολογεί ότι δεν είναι η υγεία των εργαζομένων που τον ενδιαφέρει αλλά η μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, δηλαδή η απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου, δηλαδή η υγεία του συστήματος που υπηρετεί. «Μήπως έτσι θα μειωνόταν - επιτέλους - και το κόστος εργασίας στην εξαγωγική βιομηχανία;», αναρωτιέται δήθεν αφελώς, δείχνοντας τον πραγματικό λόγο που θέλουν την κατάργηση των ΒΑΕ. Δεν εκπλήσσει βέβαια κανέναν ο κύριος καθηγητής, αφού από κόρακα κρα θα ακούσεις. Αλλωστε, τέτοια «επιχειρήματα» έχουν ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν και έχουν άμεση σχέση με το γεγονός ότι οι αστοί θεωρούν καύσιμο στην αύξηση των κερδών τους την υγεία των εργαζομένων, άρα δε νοιάζονται γι' αυτήν, ενώ στόχος τους είναι πράγματι η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, για να μεγαλώνουν τα κέρδη. Και αυτά αφορούν ιδιαίτερα τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που ζουν στις άγριες συνθήκες των συγκεκριμένων επαγγελμάτων. Η απάντηση λοιπόν δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που δίνει το ΚΚΕ, οι θέσεις του οποίου για τα ΒΑΕ δημοσιεύτηκαν στον «Ρ» την ίδια μέρα με το επαίσχυντο άρθρο.

Πολιτική αστάθεια...

Τη Δευτέρα 13 του Ιούνη, το Βέλγιο συμπλήρωσε ένα χρόνο χωρίς κυβέρνηση. Οι εκλογές που έγιναν στη χώρα πέρυσι τέτοιον καιρό, δεν έβγαλαν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στη συνέχεια, κανένα από τα κόμματα που πήρε τη διερευνητική εντολή δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό ωστόσο σε τίποτα δεν εμπόδισε το αστικό πολιτικό σύστημα στην έδρα της καπιταλιστικής ΕΕ να δουλεύει ρολόι, καθώς κανένα από τα προγραμματισμένα και συναποφασισμένα μέτρα σε βάρος του λαού του Βελγίου δεν «πάγωσε», ούτε ματαιώθηκε. Με άλλα λόγια, το αστικό σύστημα διαχειρίζεται την υποτιθέμενη «ακυβερνησία» προς όφελός του και με τον καλύτερο τρόπο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η επισήμανση έχει την αξία της επειδή στη χώρα μας φουντώνει ξανά η προπαγάνδα για ενδεχόμενη «ακυβερνησία» μετά τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, την οποία τα αστικά επιτελεία σκόπιμα ταυτίζουν με την καταστροφή για το λαό και τη χρεοκοπία της χώρας. Λένε, δηλαδή, ότι αν δεν υπάρξει ισχυρή αστική κυβέρνηση, όποιας μορφής, τότε η χώρα θα μπει σε «περιπέτειες» και ενδεχόμενα να φτάσει στο χείλος του γκρεμού...

... και ο λαός οργανωμένος

Είναι ψεύτες και υποκριτές. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό, να τον κρατήσουν στη στρούγκα της αστικής πολιτικής. Το παράδειγμα του Βελγίου δείχνει πως οι αστοί έχουν τον τρόπο και αξιοποιούν πολύμορφα το πολιτικό τους προσωπικό, για να κάνουν τη δουλειά τους, ακόμα και όταν δεν υπάρχει μια συγκροτημένη κυβέρνηση. Ο φόβος τους για την Ελλάδα είναι ότι μια τέτοια περίοδος αποσταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να το κλονίσει ανεπανόρθωτα, αν ο λαός βρίσκεται στο δρόμο, οργανωμένος στα δικά του συνδικάτα, στη δική του συμμαχία, κόντρα στα μονοπώλια. Αν το πλήγμα στα αστικά κόμματα είναι τέτοιο, ώστε να μην μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, όχι μόνο εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών τους, αλλά λόγω της πίεσης που θα ασκεί ο λαϊκός παράγοντας και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Γι' αυτό ανησυχούν και εκβιάζουν με τα περί τρομοκρατίας. Θέλουν το λαό στο σπίτι του, για να διαχειριστούν κατά τα ταξικά τους συμφέροντα τις όποιες «δυστροπίες» προκύψουν από την επόμενη κάλπη.

Να βρουν μπροστά τους τοίχο. Ασταθές πολιτικό σύστημα και κίνημα οργανωμένο, αντιμονοπωλιακό, μαζικό και αποφασισμένο, είναι αυτό που συμφέρει το λαό.

«Αγανακτεί» και το απολειφάδι της μοναρχίας... .

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη συμπαράστασή του στους αυτοαποκαλούμενους «αγανακτισμένους» δηλώνει με τη σειρά του και ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος. Σε δήλωση που διένειμε το γραφείο του, σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Εχω παλαιότερα υποστηρίξει την ανάγκη να εκφράζει η "σιωπηρή πλειοψηφία" του λαού τη θέση της στα πολύ σημαντικά γεγονότα, στις μεγάλες, δύσκολες στιγμές της χώρας. Να δίνει το δικό της στίγμα στην πολιτική ηγεσία, η οποία θα πρέπει έγκαιρα να αφουγκράζεται και να ανταποκρίνεται προτού φτάσει ο λαός στην αγανάκτηση (...) Οι ειρηνικές συγκεντρώσεις που γίνονται σήμερα σε πολλά σημεία της χώρας είναι, δίχως αμφισβήτηση, δείγμα καθαρής Δημοκρατίας, δείγμα ευθύνης, πολιτισμού και συμμετοχής στα κοινά (...). Η ευχή που θα ήθελα να μεταφέρω είναι να παραμείνει η συλλογική αυτή έκφραση αγανάκτησης αγνή, όπως ξεκίνησε. Αυτόβουλη, χωρίς ίχνος δημαγωγίας, δίχως κομματική ομπρέλα, και πάνω από όλα, ειρηνική». Το απολειφάδι της μοναρχίας στην Ελλάδα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αναπαράγει τα ίδια επιχειρήματα με τα οποία σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα έσπευσε να αγκαλιάσει τις «ακομμάτιστες» και «ακηδεμόνευτες» κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα και αλλού. Επιβεβαιώνεται ότι είναι στρατηγική επιλογή των αστών η εκμετάλλευση με αυτόν τον τρόπο της δίκαιης αγανάκτησης του λαού για την πολιτική που τσακίζει τη ζωή του. Θέλουν να ενσωματώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί, γι' αυτό προπαγανδίζουν το «κίνημα της πλατείας», σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο κίνημα και μάλιστα το ταξικό, που τους φοβίζει και τους απειλεί. Οσοι συγκεντρώνονται στις πλατείες, πρέπει να προβληματιστούν πολύ σοβαρά για το γεγονός ότι οι αστοί, τα κανάλια και τα κόμματά τους, ακόμα και τα πολιτικά κατακάθια μιας εποχής μαύρης και άραχνης για το λαό, όπως ο τέως βασιλιάς, βγάζουν ντελάλη για να υπερασπιστούν ένα κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά και αυτό το περιεχόμενο, σαν αντίβαρο στην οργανωμένη και ταξικά προσανατολισμένη δράση του λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης