Παπαγεωργίου Βασίλης

Φυσικά, το άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι τα δικαιώματα των μεταναστών στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία κλπ. Ομως αυτή είναι μια υπόθεση που θα γίνει πράξη μόνο μέσα από τους κοινούς αγώνες Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, που ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Η κυβερνητική πολιτική ήταν και παραμένει ξενοφοβική και ρατσιστική και μόνο ως φτηνό εργατικό δυναμικό και «πολίτες χωρίς δικαιώματα» αντιμετωπίζει τους ξένους εργάτες.

Ενδεικτικό της αντίληψης που αντιμετωπίζουν οι «Ράμπο» του υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης την επίλυση προβλημάτων κακοδιοίκησης, είναι το παράδειγμα που ανέφερε ο επικεφαλής της «ομάδας άμεσης παρέμβασης» Αλ. Σιδερίδης στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Ο τεχνοκράτης αυτός, λοιπόν, επισκέφθηκε «μεταμφιεσμένος» κάποιο υποκατάστημα του ΙΚΑ για να συζητήσει με τους ασφαλισμένους για τα προβλήματά τους. Ο πρώτος που συνάντησε λοιπόν, παραπονέθηκε ότι χρειάστηκε να περιμένει 12 ημέρες για να κλείσει ραντεβού με το γιατρό. Και η αφοπλιστική απάντηση του τεχνοκράτη: «Ασφαλώς και πρέπει να περιμένεις 12 ημέρες για το ραντεβού στο ΙΚΑ. Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό»! Εντάξει, καταλάβαμε πώς θα μας «σώσουν» από την κακοδιοίκηση οι φερέλπιδες «Ράμπο» της κυβέρνησης.

Συμφωνεί και επαυξάνει με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, με την ενθάρρυνση της μερικής απασχόλησης κ.ά. Κρίνει ως «ισορροπημένο, με βελτιώσεις στα επίμαχα σημεία» το εκτρωματικό νομοσχέδιο, με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να σαρώσει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ξεπερνώντας σε αντεργατικότητα και τους εμπνευστές του νομοσχεδίου, χαρακτηρίζει τα όσα αυτό εισαγάγει «υποβοηθητικά μέτρα» και καλεί σε μεγαλύτερες και βαθύτερες ανατροπές.

Ποιος; Μα, η Ανανεωτική Εκσυγχρονιστική Κίνηση του Ν. Μπίστη, που δεν μπορεί να κρύψει το θαυμασμό της για τα εκσυγχρονιστικά «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Σημίτη. Ας μην υποτιμά όμως τη νοημοσύνη των εργαζομένων καλώντας την κυβέρνηση να δεσμευτεί ότι «οι νέες ρυθμίσεις έχουν τελικό στόχο την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική προστασία και την αύξηση του ελεύθερου χρόνου με ορίζοντα το 35ωρο»!

Συνεχίζουν να ενοχλούνται ορισμένες φυλλάδες - και συγκεκριμένα η «Αυγή», η «Εξουσία», το «Καρφί» και κάπου κάπου και ορισμένες άλλες - κάθε φορά που ο «Ριζοσπάστης» ή το Κόμμα αναπτύσσει τις απόψεις του και τις θέσεις του για την πολιτική στάση και πρακτική διαφόρων πρώην, οι οποίοι επέλεξαν συνειδητά και ψυχρότατα την αποχώρησή τους από το Κόμμα και μάλιστα με τη γνωστή μέθοδο της αήθους αντιπαράθεσης μέσω καναλιών, ραδιοφώνων και εφημερίδων, που τους έχουν πάρει υπό την υψηλή προστασία τους.

Από μια άποψη είναι πολύ χρήσιμο για την αποκάλυψη της ουσίας των απόψεων, των τοποθετήσεων και της στάσης των διαφόρων πρώην απέναντι στο Κόμμα και τους κομμουνιστές...

Μπορεί μια παρτίδα πόκερ, να αναδείξει τον πρόεδρο των ΗΠΑ; Οχι, δεν αστειευόμαστε. Το ερώτημα μπαίνει απολύτως σοβαρά και μη βιαστείτε να πείτε όχι, γιατί στην... υποδειγματική αμερικανική δημοκρατία, όλα γίνονται. Ακόμη κι αυτό.

Σύμφωνα, με τη νομοθεσία της πολιτείας του Νέου Μεξικού, σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος, νικητής ορίζεται όποιος «κερδίσει το παιγνίδι». Και το παιγνίδι, βέβαια, είναι μια παρτίδα πόκερ. Τελευταία φορά, που αυτό συνέβη ήταν μόλις πέρσι, το Δεκέμβρη του 1999, όταν ο Ρεπουμπλικάνος Τζιμ Μπλανκ και η Δημοκρατική Λένα Μίλιγκαν ισοψήφησαν στις τοπικές εκλογές, για τη θέση του ειρηνοδίκη. Επαιξαν ένα παιχνίδι πόκερ, μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, παρουσία δεκάδων θεατών και ο Μπλανκ κέρδισε.

Στην περίπτωση, επομένως, που η εκλογή του προέδρου των ΗΠΑ εξαρτάται από τους εκλέκτορες του Νέου Μεξικού και το εκεί εκλογικό αποτέλεσμα έρθει ισόπαλο, τότε τον Αμερικανό πρόεδρο θα τον αναδείξει η θεά τύχη και μια τράπουλα.