Περί "διάσπασης" και... διχασμού ο λόγος χθες σε αρκετά δελτία ειδήσεων, κυρίως ραδιοφωνικών σταθμών, είτε με σχόλια δημοσιογράφων, είτε με δηλώσεις συνδικαλιστών. Για την "εικόνα διχασμού" που παρουσίασε το συνδικαλιστικό κίνημα και για συγκέντρωση που "οργάνωσε το ΚΚΕ" (!) μίλησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλος, εκφράζοντας το φόβο του για "πιθανή οργανωτική διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος". Στην ίδια δήλωση, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δε δίστασε να πει ότι μπορεί οι εργαζόμενοι να μην πιστεύουν ότι με μια απεργία που "είθισται" (!) να γίνεται τέτοια εποχή, μπορεί να αλλάξει τίποτα στον προϋπολογισμό...

Πόνος και οδυρμός, λοιπόν, για την εικόνα του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά καμία νύξη αυτοκριτικής και συμπέρασμα για τις διαθέσεις των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ενίσχυε τον "εθιμοτυπικό" χαρακτήρα της κινητοποίησης ενάντια στον προϋπολογισμό!

Τα... συμπεράσματα ανέλαβε να τα αναφέρει ο αν. γραμματέας της ΓΣΕΕ Α. Καλύβης της ΑΠ, ο οποίος σημείωσε ότι τα συνδικάτα πρέπει να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους με το να απαλλαγούν από "τον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό". Σχετικά με τους στόχους και τον χαρακτήρα των διεκδικήσεων, καμία παρατήρηση ή συμπέρασμα. "Κομματικές" οι συγκεντρώσεις, εθιμοτυπικές οι απεργίες, ορίστε η πηγή των προβλημάτων και όχι η λογική της συναίνεσης και του συμβιβασμού, στο συνδικαλιστικό κίνημα, από τις παρατάξεις της πλειοψηφίας. Οχι το συρρικνωμένο διεκδικητικό πλαίσιο με αυξημένους "τόνους" για δυο - τρία ζητήματα, όχι η αποδοχή του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου και της συνολικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Είχαν άδικο, επομένως, οι εργαζόμενοι που τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη, αφήνοντάς τους μόνους στη "συγκέντρωση" που οργάνωσαν;

Μεθυσμένος από τη "νίκη" που του χαρίζουν τα γκάλοπ - παρότι ακόμη και αυτά δείχνουν ότι παραμένει ανυπόληπτη η πολιτική του στις λαϊκές μάζες - ο Κ. Καραμανλής νομίζει ότι θα ανέβει στην εξουσία, περιφρονώντας επιδεικτικά τα λαϊκά συμφέροντα, τις αγωνίες και τους αγώνες των εργαζομένων.

Ετσι, από τη μια υποκρίνεται και δημαγωγεί ότι ενδιαφέρεται και υπόσχεται ότι θα λύσει, για παράδειγμα, τα προβλήματα των αγροτών και της παιδείας, και από την άλλη αδίστακτα προχωρά στη στήριξη των κυβερνητικών επιλογών, αμφισβητώντας μάλιστα το δικαίωμα των αγροτών και των μαθητών να προχωρούν σε μορφές αγώνα που εκείνοι επιλέγουν, όπως το κλείσιμο των δρόμων και οι καταλήψεις των σχολείων! Την αντίθεσή του σε τέτοιες "ακραίες μορφές διεκδίκησης" την επανέλαβε και χτες στα "Νέα".

Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η μαθητική και σπουδάζουσα νεολαία αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι αν ο Κ. Καραμανλής έχει από τώρα, που υποτίθεται ότι είναι αντιπολίτευση, μια τέτοια εχθρική στάση απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις, ποια θα είναι η στάση του όταν γίνει κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, συνειδητοποιούν ότι η ηγεσία της ΝΔ βοηθά με κάθε τρόπο την υλοποίηση των κυβερνητικών επιλογών - ίσως γιατί θέλουν να έχουν λιγότερα αγκάθια ως κυβέρνηση - και έχει αποδειχθεί σε στυλοβάτη των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Ας μην κάνει όνειρα ο Κ. Καραμανλής. Και το κόμμα του και το κυβερνών κόμμα βλάπτουν εξίσου τα λαϊκά συμφέροντα. Για τα τελευταία υπάρχει όμως και ο δρόμος της εξυπηρέτησής τους από μια κυβερνητική - λαϊκή εξουσία.

Πραγματικά το έργο είναι τόσο χιλοπαιγμένο που κανείς δεν του δίνει πλέον σημασία. Κάθε φορά που η κυβέρνηση Σημίτη βρίσκεται στα "κάτω της" - όχι βέβαια εξαιτίας των... δημοσκοπήσεων όπως διαπιστώνουν ορισμένοι έγκυροι αναλυτές, αλλά εξαιτίας των σκληρών αγώνων λαού και νεολαίας - η ηγεσία του ΣΥΝ σπεύδει να τείνει χείρα βοηθείας επαναλαμβάνοντας την πρόταση για κυβερνητική συνεργασία. Και βέβαια η κυβέρνηση δε χάνει την ευκαιρία να ανοίξει τη βολική γι' αυτή "συζήτηση", προσθέτοντας ή απορρίπτοντας όρους και γενικά σε δουλιά να βρισκόμαστε.

Το σίγουρο όμως είναι ένα. Ελάχιστα ενδιαφέρει τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες ποια θα είναι η έκβαση του παζαριού μεταξύ κυβέρνησης και ηγεσίας ΣΥΝ, που στο κάτω κάτω γίνεται για διαχείριση και μοιρασιά εξουσίας μεταξύ ομοϊδεατών στις πλάτες του λαού.

Ούτε το ΠΑΣΟΚ κερδίζει κανένα "αριστερό" άλλοθι λόγω του "διαλόγου" με την ηγεσία του ΣΥΝ, ούτε ο ΣΥΝ καρπώνεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια (κυρίως των "απογοητευμένων" από το ΠΑΣΟΚ) επειδή οι προτάσεις του δε γίνονται αποδεκτές και άρα "ξεμπροστιάζουν" το ΠΑΣΟΚ.

Τέτοιου είδους σενάρια και συνεργασίες έχουν ήδη ξεπεραστεί από τις εξελίξεις και τη σκληρή πραγματικότητα, που απαιτούν αποφασιστικές συγκρούσεις και σκληρούς λαϊκούς αγώνες με στόχο τη δημιουργία ενός Μετώπου του λαού και μιας κυβέρνησης λαϊκής εξουσίας. Τα υπόλοιπα είναι φτηνά παιχνίδια για την εξαπάτηση και παγίδευση των λαϊκών μαζών.

Οσα δεν μπορεί να πει δημόσια ο Σημίτης προς τον Αρσένη τις τελευταίες μέρες των μαθητικών καταλήψεων, τα λέει μέσω του άτυπου εκπροσώπου του, που δεν είναι άλλος από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία". Στο προχτεσινό κατατοπιστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας, το οποίο υπογράφεται από τον εξ απορρήτων δημοσιογράφο του περιβάλλοντος Σημίτη, διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά: Μέχρι το τέλος του χρόνου έχει δώσει διορία ο Σημίτης στον Αρσένη να ξεμπερδεύει με τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Διαφορετικά, τα περιθώρια για τον υπουργό Παιδείας στενεύουν επικίνδυνα...

Αποκαλυπτικά, εξάλλου, είναι και τα γραφόμενα περί των εκτιμήσεων του Μαξίμου για το πρόσωπο του κ. Αρσένη. Ούτε λίγο - ούτε πολύ το περιβάλλον Σημίτη τον θεωρεί έναν μεγαλομανή αποτυχημένο! Τα κουτσομπολιά, βέβαια, δεν έχουν και τη μεγαλύτερη σημασία. Εμείς απλώς κρατάμε ότι οι μαθητικές κινητοποιήσεις έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στα κέντρα που τη στηρίζουν. Μια χαρά έχει στηθεί το μαγαζί και δε θα επιτρέψουν στον κάθε Αρσένη να τους το χαλάσει...

Οσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, οι κοινωνικοί αγώνες είναι οι μόνοι που μπορούν να φέρουν θετικά για το λαό αποτελέσματα και να τους χαλάσουν τα σχέδια.

Τι σηκώσατε

παντιέρα

κι απεργείτε

κάθε μέρα

και φωνάζετε,

να πάρει

για την "κούρσα"

και τα βάρη;

Για κοιτάξτε

και λιγάκι

όσους έχουν

παραδάκι,

απεργούν, φωνάζουν

τούτοι,

που σηκώνουν

τόσα... πλούτη;

Στοπ, λοιπόν,

σ' αγώνες, πάλη

κάντε ό,τι

κι οι "μεγάλοι",

δείξτε... ήθος

σαν "βαρόνοι"

κι ας σας κρέμεται

η "ζώνη"!

Ο οίστρος