Πολύ χαρούμενος πρέπει να ένιωσε χτες ο πρωθυπουργός. Ναι, για τον Σημίτη λέμε, που δε χάνει ευκαιρία σε κάθε του ομιλία να αναφέρεται στο "σιδηρούν παραπέτασμα", μπας και λαθέψει κανείς και δεν αναγνωρίσει τον αντικομμουνισμό του. Χτες, λοιπόν, τον επισκέφτηκε ο Πρόεδρος της Γεωργίας, Ε. Σεβαρντνάτζε. Αυτός, δηλαδή, που συνυπέγραψε όλα τα επίσημα (πέρα από τα ανεπίσημα) διατάγματα διάλυσης της χώρας του, της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Ο Σημίτης, λοιπόν, δεν το ξέχασε. "Πιστεύω, είπε προσφωνώντας τον... φίλο του, ότι η Ελλάδα με την απονομή του βραβείου Ωνάση στον Πρόεδρο Σεβαρντνάτζε δείχνει ότι εκτιμά ιδιαίτερα την ειρηνευτική προσπάθειά του και τη μεγάλη συμβολή του για την αλλαγή του παγκόσμιου χάρτη...". Ετσι τα είπε ο δικός μας. Και, βέβαια, ο άλλος ήταν όλο καμάρι. Φυσικά. Το να συμμετέχεις ενεργά στη διάλυση μιας χώρας όπως η ΕΣΣΔ και να έχεις συνδέσει το όνομά σου με "την αλλαγή του παγκόσμιου χάρτη" σε αντιδραστική κατεύθυνση, δεν είναι λίγο πράγμα. Κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοι οι Γεωργιανοί, οι οποίοι έζησαν και αυτοί τις "αλλαγές του παγκόσμιου χάρτη" μέσα από τους ποταμούς αίματος στην Αμπχαζία.

Ομως, όταν ο Σημίτης αποδίδει τιμές σε τέτοιους ομολόγους του, να προσέχει. Και κυρίως να μην εμπλέκει το όνομα της Ελλάδας στα "συγχαριλίκια" του. Να μιλά μόνο για την τάξη τη δική του και του Σεβαρντνάτζε. Εκείνους, δηλαδή, που έκτοτε πλιατσικολογούν και τη Γεωργία και τα Βαλκάνια.

Απ' το μισθό μου

τα μισά

πάντα ένας Γιάννος

τα μασά

κι ό,τι εντέλει

περισσεύει

κάποιος χοντρέμπορας

τα κλέβει!

Δουλιά, λοιπόν,

σαν το σκυλί

και μες στην τσέπη μου,

αλί,

δεν απομένει

ούτε καπίκι,

κλέφτες βουτούν

ό,τι μου ανήκει!

Και φεύγει

μαύρος ο καιρός

κι όλο πιστεύω

ο μωρός,

πως μιαν αυγή

θα ξεπροβάλει,

χωρίς αντίσταση

και πάλη!

Ο οίστρος

Οι τριάντα εννιά, από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες προχώρησαν στο σχηματισμό δέκα ισχυρών κονσόρτσιουμ, μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις των επιχειρηματιών του κλάδου, γράφει η κυριακάτικη "Καθημερινή" και συνεχίζει: "Η ομαδοποίηση των κατασκευαστικών εταιριών κρίθηκε αναγκαία, εν όψει του πακέτου Σαντέρ και φυσικά, μετά την ανάληψη της Ολυμπιάδας του 2004... ". Και για να ολοκληρωθεί η εικόνα συμπληρώνει: "Σκοπός των νέων αυτών στρατηγικών συμμαχιών, είναι να σταματήσει ο "πόλεμος των εργολάβων" και να γίνει η ανάλογη κατανομή των έργων".

Και, βέβαια, τίποτε δεν υπάρχει συγκεκριμένο και αποφασισμένο για το πακέτο Σαντέρ ακόμη. Για δε την Ολυμπιάδα του 2004 - όπως όλοι ξέρουν - ακόμη σκέφτεται ο πρωθυπουργός, αν τη διοργάνωσή της θα την αναλάβει μια οργανωτική επιτροπή ή μια ανώνυμη εταιρία... Ολ' αυτά, όμως, φαίνεται πως δεν αποτελούν εμπόδιο, για τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες. Αυτές τα μοίρασαν κιόλας... Προφανώς, κάνοντας πράξη ένα γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν, λειτουργούν στη βάση του "πριν από σας, για μας".

Χαρά στο κουράγιο του... Για τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας μιλάμε. Σε πείσμα όλων όσων γνωρίζουν οι πάντες, περί πληθωρισμού και αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, όπως και για τη μεταξύ τους σχέση, έρχεται και πάλι, να δηλώσει σοβαρός - σοβαρός, ότι το 1998 θα δοθούν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό.

Μα δεν καταλαβαίνει ότι δεν τον παίρνει, πλέον, κανένας στα σοβαρά, όταν μοιράζει υποσχέσεις και φιλολαϊκά δήθεν μέτρα..;

Μια και τα κυβερνητικά επιτελεία επεξεργάζονται πυρετωδώς τις μέρες αυτές τα νέα αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα, τους γνωστοποιούμε - μην τυχόν και δεν τα έχουν υπόψη τους... - ορισμένα σχετικά και επίσημα, μάλιστα, στοιχεία (της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας).

Τα έσοδα από τους άμεσους φόρους εισοδήματος και περιουσίας στην Ελλάδα, ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ανέρχονταν το 1994 στο γελοίο 6,8%. Την ίδια στιγμή και με στοιχεία του 1995 και του 1996 στη Δανία ανέρχονταν στο 31,6%, στη Σουηδία στο 22,5%, στη Φινλανδία στο 19,7%, ενώ στην Πορτογαλία, που είχε και το μικρότερο - εκτός από τη χώρα μας - ποσοστό στην ΕΕ, ανέρχονταν στο 9,4%.

Αντίστοιχη, βέβαια, είναι η κατάσταση στους έμμεσους φόρους - οι οποίοι πληρώνονται απ' όλους αδιακρίτως - όπου η Ελλάδα παίρνει την πρώτη θέση, έχοντας το μεγαλύτερο ποσοστό φορολογικών εσόδων απ' αυτούς.

Επειδή κι εμείς και τα κυβερνητικά επιτελεία γνωρίζουμε ότι ένας δείκτης αντιλαϊκότητας του φορολογικού συστήματος είναι η σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων, αναρωτιόμαστε πόσο θα πάρουν υπόψη τους τα προαναφερόμενα στοιχεία στις φορολογικές αναζητήσεις τους.