Αν και εδώ που τα λέμε, εκείνος παραήτανε άνθρωπος του... Θεού. Ενα μόνο σκεφτείτε: Επί των ημερών του... άγιου Νικόλαου του Β΄, εκείνος που στην πραγματικότητα «έλυνε και έδενε» στην αυτοκρατορική αυλή, και κυρίως στα αυτοκρατορικά δώματα, ήταν ο γνωστός για τις... ευσεβείς δραστηριότητές του, ο καλόγερος Ρασπούτιν... Βεβαίως, τίποτα δεν εμποδίζει το Πατριαρχείο Μόσχας να ανακηρύξει άγιο και τον... Ρασπούτιν. Εδώ έχουν γίνει άλλοι κι άλλοι.
Τουτέστιν, αν κάποιος έμεινε στην ιστορία για την πολιτική του ανεπάρκεια και τη θρησκοληψία του, αν το όνομά του συνοδεύτηκε με πολυαίμακτες εκρήξεις κρατικής αυθαιρεσίας (απροσχημάτιστες διαδοχικές διαλύσεις της Δούμας το 1906, το 1907 και το 1912, εξωφρενική αντεπαναστατική καταστολή το 1905 κλπ.), αν η βασιλεία του ήταν συνώνυμη της λαϊκής εξαθλίωσης, αν το πολιτικό του πέρασμα ταυτίστηκε με ληστρικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αν ακόμα και αυτή η τελετή της στέψης του προκάλεσε τον τραγικό θάνατο 2.000 ανθρώπων από συνωστισμό (!), τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία! Αυτό που έχει σημασία για τους πατέρες της Ορθοδοξίας, είναι ότι οι μπολσεβίκοι δεν έχτισαν... άγαλμα (!) στον τσάρο του καθεστώτος του Ρασπούτιν! Και έρχονται τώρα αυτοί να τον... αποκαταστήσουν διά της αγιοποίησής του!
Ο ένας από τους δύο παραιτηθέντες ήταν διορισμένος από το υπουργείο Εργασίας (σ.σ. άνθρωπος του Πρωτόπαππα λένε κάποιοι) και ο δεύτερος από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Και οι δύο δηλαδή από την κυβέρνηση. Παρ' όλα αυτά, η παραίτηση του ενός συνοδεύτηκε και από καταγγελίες για απόπειρα να ανατεθούν απευθείας μελέτες για το έργο!
Τα «μαχαίρια» έχουν βγει και εντός της κυβέρνησης. Επιχειρηματικοί όμιλοι διά των πολιτικών τους εκπροσώπων, επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν εμπορικά το έργο μετά το 2004 και αφού ο ΟΕΚ θα έχει πληρώσει αρκετά δισεκατομμύρια για να κατασκευαστεί το έργο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μέρα με τη μέρα αρχίζει να φαίνεται όλο και πιο καθαρά ποιος θα είναι ο χαμένος και ποιος ο κερδισμένος από την υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που η κυβέρνηση έχει ανακηρύξει ως νέα εθνική ιδέα.
Ισως η ζέστη του Αυγούστου, το κλίμα των θερινών διακοπών, ποιος ξέρει. Αλλά ας μην είμαστε υπεραισιόδοξοι.
Αλλωστε, οι ιεράρχες θέλουν, λέει, να διατηρήσουν «ζεστή» την υπόθεση μέχρι τις δημοτικές εκλογές, δηλαδή σχεδόν... ενάμιση χρόνο ακόμα! Μάλλον, αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα, ακόμα κι αυτοί που δεν πολυασχολούνται θα... καταφύγουν στον Κύριο και θα πουν «βοήθειά μας»!
ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ αυτό το καλοκαίρι, φωτιές, καύσωνες, καταστροφές, το μόνο που μας έλειπε ήταν η λειψυδρία! Κατά 45% δηλώνουν οι ειδικοί ότι έχουν μειωθεί τα αποθέματα νερού και ήδη το πρόβλημα το έχουν καταλάβει οι αγρότες της Θεσσαλίας, της Δυτικής Μακεδονίας κ.ά., που έχουν πρόβλημα στις αρδεύσεις.
Η κυβέρνηση πάντως είναι ικανή, σας βεβαιώνουμε, να επικαλεστεί το φαινόμενο των μειωμένων βροχοπτώσεων για να υποστηρίξει ότι δεν είχε αρκετό νερό να δώσει στην Πυροσβεστική(!) και γι' αυτό οι πυρκαγιές κατακαίουν τη χώρα. Δε φαντάζεστε πού έχουμε μπλέξει!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ χωρίς σταματημό ο εμπαιγμός των παιδιών της Β΄ Λυκείου, αν δεν το έχετε καταλάβει. Εισηγήσεις για μειώσεις των εξεταστέων μαθημάτων δέχεται ο υπουργός Παιδείας, και βέβαια δεν παίρνει αποφάσεις αφήνοντας τα σενάρια να παίζουν.
Φυσικά, ούτε λέξη για το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η λεγόμενη «μεταρρύθμιση», η οποία ουσιαστικά πέταξε έξω από το Λύκειο έναν στους δύο μαθητές. Αυτό δε συζητείται διότι έχει καταστεί... ταμπού.Αραγε, μήπως πρέπει να το σκεφτεί λίγο καλύτερα το πράγμα ο κ. Ευθυμίου; Αύγουστος είναι ακόμα. Αλλά κι ο Σεπτέμβρης έρχεται και τότε επιστρέφουν οι μαθητές στα σχολεία τους...
Διαβεβαιώνοντας ότι η καταβολή των συντάξεων και των παροχών του Οργανισμού δεν κινδυνεύει, η διοίκηση του ταμείου ελεύθερων επαγγελματιών χαρακτηρίζει τις απώλειες των αποθεματικών των ταμείων, που προήλθαν από τις πτώσεις της αξίας των μετοχών, «λογιστικές διαφορές»! Προσθέτει επίσης, μετά από σχετική ανάλυση, τη διαπίστωση ότι οι απώλειες αυτές είναι απώλειες κερδών!
Δε λέει ωστόσο, η διοίκηση του Ταμείου, τι θα συμβεί αν η πτώση οδηγήσει και σε απώλειες του «κεφαλαίου». Υποστηρίζει μόνο ότι έχει κάνει «επενδύσεις σε μετοχές μεγάλης κεφαλαιοποίησης προσβλέποντας σε μακροπρόθεσμα οφέλη». Με λίγα λόγια, η διοίκηση του Ταμείου υποστηρίζει ότι μπορεί να εξασφαλίσει σίγουρες επενδύσεις και κέρδη, όταν εκατοντάδες χιλιάδες μέτοχοι είδαν τις περιουσίες τους να συρρικνώνονται και να εξαφανίζονται!
Καθώς όμως αυτή η σιγουριά για κέρδη δεν μπορεί να υπάρξει στο χρηματιστήριο, στο ΛΟΤΤΟ, το ΠΡΟΠΟ και άλλα τζογαδόρικα παιχνίδια, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι διοικήσεις όλων των Ταμείων, είναι να αποσύρουν τα αποθεματικά τώρα, όπως ζητούν και οι ομοσπονδίες των συνταξιούχων.
Σε ανύποπτο χρόνο, σημερινό κυβερνητικό στέλεχος στο οικονομικό επιτελείο, περιγράφοντας το νέο ρόλο που θα έχει να επιτελέσει το κράτος στις σημερινές συνθήκες, ανέφερε τα εξής: Στόχος είναι να υπάρχει μια ολιγομελής κυβέρνηση και δίπλα της ένας στοιχειώδης υποστηρικτικός μηχανισμός συμβούλων και τίποτα άλλο. Ολες οι υπόλοιπες δραστηριότητες θα περάσουν στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμα και για κάποιον που καταγγέλλει συνεχώς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αυτές οι απόψεις, πριν από δύο περίπου χρόνια, φάνηκαν... υπερβολικές. Αμ δε, όμως. Την προηγούμενη Τετάρτη ο «σωματοφύλακας του εκσυγχρονισμού» στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Χρ. Πάχτας, ανακοίνωσε την πρόσληψη συμβούλου ο οποίος θα αναλάβει να εξετάσει - κατά τα πρότυπα της θατσερικής και μπλερικής Μεγάλης Βρετανίας - την παραχώρηση σε ιδιώτες της εκμετάλλευσης των δημόσιων υπηρεσιών. Προβλέπεται, επίσης, ιδιωτικές εταιρίες να αναλάβουν την κατασκευή έργων μικρής ή μεσαίας εμβέλειας, για λογαριασμό δήμων, νομών ή περιφερειών, τα οποία θα εκμεταλλεύονται για μακροχρόνιο διάστημα 30-50 χρόνων. Αυτό θα είναι το νέο σύστημα κατασκευής σχολείων, νοσοκομείων ακόμα και φυλακών...
Ηθικό δίδαγμα: Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη και από την ισχυρή νεοφιλελεύθερη συναίνεση που της προσφέρουν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ κλπ., προωθεί με ταχείς ρυθμούς τη λεγόμενη «αμερικανοποίηση» (διάβαζε καπιταλιστικοποίηση στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού) της ελληνικής κοινωνίας, όπου ο πλούτος είναι συγκεντρωμένος στα χέρια των λίγων, μια μεγάλη μικροαστική μάζα (φύσει, θέσει αλλά και συνειδήσει) τα κουτσοβολεύει και ένα επίσης σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού... δεν είναι τίποτα (κάτι, όπως λέμε, σαν... εξαϋλωμένο). Το ερώτημα είναι: Θα τους το επιτρέψουμε;