ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να τους χαλάσουμε τα σχέδια

Αναφερόμενοι στις συνέπειες της κρίσης που πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, συχνά περιοριζόμαστε να υπολογίσουμε πόσο χάσαμε από τους μισθούς μας, πόσο έπεσαν οι συντάξεις, πόσοι είναι οι καινούργιοι φόροι και τα διάφορα «τέλη» και «εισφορές» που επινοούνται οι κυβερνώντες προκειμένου να ρίξουν τα βάρη της κρίσης που προκάλεσε η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Λογικό. Ο καθένας μας βλέπει και μετράει ευκολότερα την άμεση χασούρα, τη φανερή μείωση των εσόδων που έχει ο οικογενειακός προϋπολογισμός. Μόνο που οι επιπτώσεις τις οποίες προκαλεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης, η πραγματική ζημιά για τους εργαζόμενους και τα νοικοκυριά τους είναι πολύ μεγαλύτερη.

Το βέβαιο είναι ότι μαζί με την άμεση μείωση των εργατικών εισοδημάτων, είτε λόγω περικοπής στους μισθούς, είτε λόγω αύξησης των φόρων που αρπάζει η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι βιώνουν σωρεία άλλων συνεπειών, που αφορούν την καθημερινή τους ζωή, το ίδιο το ζήτημα της επιβίωσης. Τα παραδείγματα δεκάδες:

Η κυβέρνηση, στα πλαίσια της μείωσης εργαζομένων στο Δημόσιο αποφάσισε να μειώσει το προσωπικό στον Ηλεκτρικό της Αθήνας και να αφήσει τις προσχολικές μονάδες χωρίς προσωπικό. Το αποτέλεσμα ήταν η απίστευτη ταλαιπωρία των εργαζομένων - επιβατών, που δεν μπορούν πλέον να εξυπηρετηθούν από τον ΗΣΑΠ, ενώ χιλιάδες οικογένειες αναγκαστικά δεν έστειλαν τα παιδιά τους στα προνήπια.

Η κυβέρνηση, με βάση την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, αποφάσισε να μετατρέψει τα δρομολόγια του ΟΣΕ σε μια κερδοφόρα δραστηριότητα, ώστε ο Οργανισμός να γίνει ελκυστικός για ιδιώτες - μνηστήρες. Το αποτέλεσμα ήταν αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα εισιτήρια του τρένου, που σε λίγο θα στοιχίζουν όσο και οι μετακινήσεις με το αεροπλάνο.

Η κυβέρνηση, στο όνομα της περικοπής των δαπανών, αποφάσισε να περιορίσει τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και του τομέα της Υγείας συνολικά. Το αποτέλεσμα ήταν τα μεν ασφαλιστικά ταμεία να προχωρήσουν σε σημαντικές περικοπές φαρμάκων και των παροχών Υγείας προς τους ασφαλισμένους, ενώ για να περάσεις το κατώφλι του κρατικού νοσοκομείου πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο, χωρίς να μιλάμε για το... κουστούμι που κόβουν αν χρειαστεί κάποιος να νοσηλευτεί.

Το ίδιο γίνεται με τα σχολεία που φέτος τα άφησαν χωρίς βιβλία, δοκιμάζοντας προφανώς σχέδιο συνολικότερης κατάργησης των δωρεάν βιβλίων, με τους παιδικούς σταθμούς που τους αναγκάζουν να σιτίσουν δεκάδες παιδιά με ενάμισι κιλό κρέας και πάει λέγοντας...

Τα πράγματα θα χειροτερεύσουν. Οι αρνητικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης δεν θα σταματήσουν εδώ. Η κυβέρνηση, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, θα εξακολουθήσει να πορεύεται αγκιστρωμένη από τις σύγχρονες αξιώσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και της οικονομικής ολιγαρχίας. Στόχος τους είναι να αξιοποιήσουν ακόμα και τα δεδομένα που δημιουργεί η κρίση, που προκάλεσε η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, υπέρ του κεφαλαίου. Μιλάμε, δηλαδή, για μια πορεία απόλυτης καταστροφής και χρεοκοπίας του λαού. Στην οποία, οι μόνοι που μπορούν να αντιταχθούν και να ορθώσουν το ανάστημά τους είναι τα ίδια τα θύματα αυτής της πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι νέες, όλοι όσοι γονατίζουν από αυτή την πολιτική μπορούν να γίνουν οι νεκροθάφτες της, αφού με τον ενιαίο και κλιμακούμενο αγώνα τους, μπορούν να βάλουν στόχο και να πετύχουν το στραπατσάρισμα κάθε αντιλαϊκού - αντιδραστικού σχεδίου της άρχουσας τάξης, των κυβερνήσεών της.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

«ΛΑ(γ)ΟΣ» τυχοδιωκτισμών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το Καστελόριζο έχει τα ωραιότερα ψάρια του Αιγαίου. Θα ήταν πολύ ευχάριστο να κάνουμε εκεί ένα εξαιρετικό τραπέζι στον Ισραηλινό πρωθυπουργό...». Ανάξια οποιουδήποτε σχολιασμού θα ήταν η χτεσινή, φαιδρή κατά τ' άλλα, δήλωση του εκπροσώπου του ΛΑ.Ο.Σ. με αφορμή τις προκλήσεις της Τουρκίας, αν δεν υποδήλωνε τη στάση που έχουν επιλέξει να κρατήσουν κυβέρνηση και πλουτοκρατία απέναντι στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Εδώ και καιρό η κυβέρνηση προωθεί τη «στρατηγική συνεργασία» με το Ισραήλ, που εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και τη Μέση Ανατολή, επιδιώκοντας να αποσπάσει μεγαλύτερα μερίδια στον ενεργειακό πλούτο της περιοχής και μεγαλύτερο ρόλο στους αγωγούς μεταφοράς. Ο ΛΑ.Ο.Σ., παίζοντας ως συνήθως το ρόλο του «λαγού», προχωρά ένα βήμα πιο μπροστά, πλειοδοτώντας υπέρ της χρησιμοποίησης του «άξονα» με το Ισραήλ ως απάντηση στα σχέδια της Τουρκίας. Ομως η λογική της συγκρότησης αξόνων και αντιαξόνων για λογαριασμό των συμφερόντων ανταγωνιστικών αστικών τάξεων είναι άκρως επικίνδυνη και οδηγεί σε τυχοδιωκτισμούς. Ο λαός σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμπλακεί σε αυτούς τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και διαμάχες για το ξαναμοίρασμα των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Αντίθετα πρέπει να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Τρέμουν τη νομοτέλεια του σοσιαλισμού

Είναι γεγονός ότι η πλουτοκρατία τρέμει την αφύπνιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και κυρίως την οργάνωσή του, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Και ιδιαίτερα σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, που κλιμακώνεται βίαια η αντιλαϊκή επίθεση, η πλουτοκρατία γνωρίζει ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερες προϋποθέσεις, όχι μόνο να ξεσπάσει η λαϊκή οργή, αλλά να βρει και τη διέξοδο.

Με γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει αυτούς τους φόβους ο υπουργός Οικονομικών της Πολωνίας, Γιάτσεκ Ροστόφσκι: «Αν η Ευρωζώνη διαλυθεί, είναι δύσκολο να αποκλεισθεί η δυνατότητα διάλυσης και της ΕΕ (...) Η ΕΕ είναι ο ένας από τους δύο μεγάλους πυλώνες της ειρήνης και ασφάλειας στην Ευρώπη τα τελευταία 60 χρόνια (...) Αν δεν υπάρχει το ένα από τα δύο στοιχεία - κλειδιά του συστήματος ασφάλειάς μας και ενός από τα στοιχεία - κλειδιά του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο διασφαλίζει ότι αντιμετωπίζουμε με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο τα προβλήματα, εγείρεται ο κίνδυνος σε ένα μακροχρόνιο ορίζοντα 10-20 ετών για κάθε μορφής αυταρχικά πολιτικά κινήματα και γι' αυτό ακόμη και για πόλεμο».

Το γεγονός ότι μιλάει εκπρόσωπος της πολωνικής κυβέρνησης, που όταν μιλάει για «αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα» αναφέρεται στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τα λέει όλα. Αυτήν την προοπτική φοβούνται οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας: Οτι ο λαός θα χειραφετηθεί και θα ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή τους. Και απέναντι στο λαϊκό κίνημα, όλοι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας παραμερίζουν τους ανταγωνισμούς τους και προασπίζονται την τάξη τους, όχι μόνο λεκτικά, αλλά αυξάνοντας και τη βία και την καταστολή σε βάρος του λαού.

Για τους μεγαλεμπόρους μόνο νοιάζονται

Ανοιχτά «Μall»... οραματίζεται η γαλαζοπράσινη πλειοψηφία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ). Αυτό συζήτησαν εκτενώς, όπως προκύπτει από την ανακοίνωσή τους, με τον αναπληρωτή υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Σ. Ξυνίδη με τον οποίο συναντήθηκαν με θέμα «μέτρα επιβίωσης και ενίσχυσης του ελληνικού εμπορίου». Ως κυρίαρχη, λοιπόν, στα τέτοιου είδους μέτρα αναδεικνύει τη δημιουργία «ανοιχτών εμπορικών κέντρων» («Open Mall») σε κάθε πόλη «μέσα από τη συνεργασία εμπορικών επιχειρήσεων σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους», «με την παροχή διευκολύνσεων ανάλογων αυτών που προσφέρουν τα κλειστά εμπορικά κέντρα τύπου "Mall" (χώροι στάθμευσης, παιδικοί σταθμοί, άμεση ενημέρωση για εκπτώσεις και προσφορές, επιβράβευση για αγορά, που γίνονται με επιπλέον εκπτώσεις, καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις)». Θα χρηματοδοτηθεί, κιόλας, από ευρωπαϊκούς πόρους, λέει, για δαπάνες όπως πληροφοριακά συστήματα, infokiosk, ιστοσελίδες και σημεία WiFi, για δωρεάν σύνδεση στο διαδίκτυο κ.ά. Είναι ολοφάνερο ότι τα παραπάνω με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να τα παρακολουθήσει μια αγορά που αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς και αυτοαπασχολούμενους εμπόρους, που πνίγεται στα αδιέξοδα και στα λουκέτα. Οτι καμία θέση δεν έχουν σε όλα αυτά τα μικρομάγαζα και οι μικροεπαγγελματίες. Εξίσου φανερό, από την άλλη, είναι ότι η πλειοψηφία της διοίκησης της ΕΣΕΕ δεν απευθύνεται σ' αυτό το «εμπόριο». Για άλλου μεγέθους εμπόριο, αυτό των μεγαθηρίων, αναζητά «μέτρα επιβίωσης και ενίσχυσης». Τόσο απλά και τόσο ωμά.

Πεθαίνουν πριν ζήσουν...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ανατριχιαστικά τα στοιχεία που ανακοίνωσαν προχτές η UNICEF και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας για τον αριθμό των παιδιών κάτω των πέντε ετών που εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο στον πλανήτη εξαιτίας της φτώχειας. Συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε ότι τα παιδιά που πέθαναν το 2010 πριν κλείσουν τα πέντε τους χρόνια ανέρχονταν σε 7,6 εκατομμύρια, έναντι 12 εκατομμυρίων το 1990. Δηλαδή, σήμερα πεθαίνουν 20.822 παιδιά κάθε μέρα, 867 παιδιά κάθε ώρα, 15 λεπτά κάθε λεπτό...

Η έκθεση δείχνει ότι τα νεογνά και τα βρέφη διατρέχουν το μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου και υπήρξε λιγότερη πρόοδος γι' αυτά, παρά για τα υπόλοιπα παιδιά στην ηλικιακή ομάδα κάτω των πέντε ετών. Πάνω από το 40% των κάτω των πέντε ετών θανάτων συμβαίνουν μέσα στον πρώτο μήνα της ζωής και το 70% μέσα στο πρώτο έτος.

Η υποσαχάρια Αφρική εξακολουθεί να παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, με ένα στα οκτώ παιδιά να πεθαίνει πριν συμπληρώσει τα πέντε του χρόνια - περισσότερο από 17 φορές του μέσου όρου των αναπτυγμένων περιοχών (1 στα 143). Η Νότια Ασία παρουσιάζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό με το 1 στα 15 παιδιά να πεθαίνει πριν συμπληρώσει τα πέντε του χρόνια.

Αυτή είναι η συνέπεια του - δήθεν «αγγελικά πλασμένου» - καπιταλιστικού κόσμου: Η φτώχεια, η ανέχεια, η πείνα, η έλλειψη υποδομών και υπηρεσιών υγείας, ο θάνατος των παιδιών πριν καν δουν το φως να ανατέλλει...

Παπαγεωργίου Βασίλης