Είναι γεγονός ότι η πλουτοκρατία τρέμει την αφύπνιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και κυρίως την οργάνωσή του, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Και ιδιαίτερα σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, που κλιμακώνεται βίαια η αντιλαϊκή επίθεση, η πλουτοκρατία γνωρίζει ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερες προϋποθέσεις, όχι μόνο να ξεσπάσει η λαϊκή οργή, αλλά να βρει και τη διέξοδο.

Με γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει αυτούς τους φόβους ο υπουργός Οικονομικών της Πολωνίας, Γιάτσεκ Ροστόφσκι: «Αν η Ευρωζώνη διαλυθεί, είναι δύσκολο να αποκλεισθεί η δυνατότητα διάλυσης και της ΕΕ (...) Η ΕΕ είναι ο ένας από τους δύο μεγάλους πυλώνες της ειρήνης και ασφάλειας στην Ευρώπη τα τελευταία 60 χρόνια (...) Αν δεν υπάρχει το ένα από τα δύο στοιχεία - κλειδιά του συστήματος ασφάλειάς μας και ενός από τα στοιχεία - κλειδιά του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο διασφαλίζει ότι αντιμετωπίζουμε με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο τα προβλήματα, εγείρεται ο κίνδυνος σε ένα μακροχρόνιο ορίζοντα 10-20 ετών για κάθε μορφής αυταρχικά πολιτικά κινήματα και γι' αυτό ακόμη και για πόλεμο».

Το γεγονός ότι μιλάει εκπρόσωπος της πολωνικής κυβέρνησης, που όταν μιλάει για «αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα» αναφέρεται στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τα λέει όλα. Αυτήν την προοπτική φοβούνται οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας: Οτι ο λαός θα χειραφετηθεί και θα ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή τους. Και απέναντι στο λαϊκό κίνημα, όλοι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας παραμερίζουν τους ανταγωνισμούς τους και προασπίζονται την τάξη τους, όχι μόνο λεκτικά, αλλά αυξάνοντας και τη βία και την καταστολή σε βάρος του λαού.