Γρηγοριάδης Κώστας

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε ξανά την αντίδραση του ΠΑΜΕ, που έστειλε νέα επιστολή στη ΝΕΤ, με την οποία διαμαρτύρεται για την επιλεκτική αποσιώπηση των δραστηριοτήτων του, την ώρα μάλιστα που δε σταματά η προβολή αντίστοιχων θεμάτων με πρωτοβουλίες άλλων δυνάμεων.

Δεν είναι, βέβαια, δύσκολο να καταλάβει κανείς τι εξυπηρετεί αυτή η στάση. «Μη προβολή» - ειδικά όταν γίνεται συστηματικά - σημαίνει, απλά, θάψιμο. Οταν κάτι συμβαίνει, αλλά δεν καταγράφεται ως είδηση, «εξαφανίζεται». Κι αυτό είναι που ελπίζουν πολλοί να συμβεί με τη συνεπή, διεθνιστική και ταξικά προσανατολισμένη δράση που έχει το ΠΑΜΕ για όλους ανεξαίρετα τους εργαζόμενους, μετανάστες και ντόπιους. Γιατί το ΠΑΜΕ δε δουλεύει με «ελατήριο» τη φιλανθρωπία, δουλεύει με άξονα τη γνήσια ταξική αλληλεγγύη και ενότητα. Κι αυτό είναι επικίνδυνο για την άρχουσα τάξη, ειδικά σε μια περίοδο που προσπαθεί να φορτώσει τα δικά της μπλεξίματα σε ξένες πλάτες...

Την προηγούμενη βδομάδα, η «Αμέρικαν Εξπρές» ανακοίνωσε ότι διακόπτει τις εργασίες της στην Ελλάδα στις 3 Ιούλη 2009, επικαλούμενη οικονομικά προβλήματα. Οι 68 εργαζόμενοι της τράπεζας μένουν χωρίς δουλειά. Τεράστιο πρόβλημα δημιουργείται και με τις επικουρικές συντάξεις, αφού το Ταμείο χρηματοδοτείται από τις εισφορές του εργοδότη και των εργαζομένων και από τη στιγμή που θα κλείσει η τράπεζα, οι 257 συνταξιούχοι - δικαιούχοι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς επικουρική σύνταξη.

Για την «Αμέρικαν Εξπρές» η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ έδωσε προχτές συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου. Οι τοποθετήσεις τους έμειναν στις διαπιστώσεις και στις εύκολες καταγγελίες, με στόχο να συγκαλυφθούν οι καίριες ευθύνες που έχει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός για τον εργασιακό μεσαίωνα που εδραιώνεται βήμα - βήμα στους χώρους δουλειάς, αλλά και για τη στήριξη που προσφέρει στα σημερινά μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, στο όνομα της κρίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1996 μέχρι σήμερα η «Αμέρικαν Εξπρές» μειώνει συνεχώς το προσωπικό μέσω «εθελούσιας εξόδου», χωρίς ποτέ να αντιδράσει η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ.

Ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι ο Γ. Παναγόπουλος είπε, μεταξύ άλλων, πως ένα από τα μέτρα που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι καλό, αλλά δεν υλοποιείται ούτε αυτό, είναι το πρόγραμμα «Μια αρχή, μια ευκαιρία». Δηλαδή, χαρακτήρισε θετικό ένα πρόγραμμα που δίνει την ευκαιρία στους εργοδότες να ξεζουμίζουν εργατικά χέρια νέων από 16 έως 25 ετών, χωρίς να πληρώνουν φράγκο οι ίδιοι για μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές και χωρίς καμία δέσμευση ή υποχρέωση για συνέχιση της εργασίας μετά το 5μηνο. Αυτά λένε οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού συνδικαλισμού, κάνοντας αυτονόητη την ανάγκη να τους καταμερίσουν οι εργαζόμενοι τις ευθύνες που τους αναλογούν για τη θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα.

Ετσι γίνεται όταν αφήνεις τα πάθη να σε παρασύρουν. Εκτός του ότι σε παίρνουν όλοι είδηση και συ νομίζεις πως κρατάς μυστικό, χάνεις και επαφή με το πραγματικό και πέφτεις στην ανοησία. Ετσι και η υποτιθέμενη πονηριά γίνεται ολοφάνερη κουτοπονηριά. Το πάθος της «Πανδώρας» από «Το Βήμα» είναι ο αντικομμουνισμός και όταν την καταλαμβάνει πνίγεται, αν δεν πει την κουτοπονηριά της. Ετσι εφόσον αναφέρει την προχτεσινή φράση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την πιθανότητα «να ενισχυθούν και άλλοι παρααστυνομικοί μηχανισμοί», επιχειρεί να το παίξει τρελίτσα, προκειμένου να βάλει φερετζέ στον αντικομμουνισμό της και προτείνει, επειδή «οι πορείες του ΚΚΕ περιφρουρούνται», η αστυνομία στη θέση της Σκότλαντ Γιαρντ να χρησιμοποιήσει την «τεχνογνωσία της». Πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς για την κουτοπόνηρη κρυάδα με τους ολοφάνερους συνειρμούς που επιχειρεί να δημιουργήσει, αλλά εμάς μας φτάνει πως για άλλη μια φορά αναγκάζεται να εκτεθεί τόσο απροσχημάτιστα. Κατά τ' άλλα, ξέρουμε καλά πως η περίπτωση του καθ' υπαγόρευση και επί πληρωμή αντικομμουνιστικού πάθους δεν είναι θεραπεύσιμη...