Τι να γίνει κ. υφυπουργέ, μερικές φορές, ούτε εσείς δεν μπορείτε να κάνετε το μαύρο - άσπρο. Μόνο τη μεγάλη εργοδοσία, το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, ευνοούν τα μέτρα, που αποφάσισε και ανακοίνωσε η κυβέρνηση, στην οποία μετέχετε, την περασμένη βδομάδα. Οχι μόνο δε θα οδηγήσουν στη μείωση της ανεργίας, αλλά θα οξύνουν παραπέρα τα σημερινά προβλήματα, πολλαπλασιάζοντας ραγδαία τους υποαπασχολούμενους, καταργώντας το 8ωρο και το πενθήμερο, υπονομεύοντας τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αυξάνοντας κατακόρυφα το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και μετατρέποντάς τους σε σύγχρονους σκλάβους.
Αυτή είναι η αλήθεια και τούτη τη φορά είναι τόσο φανερή, που δεν μπορείτε να την καμουφλάρετε.
Ακόμη και για το 35ωρο μιλάει στην προαναφερόμενη συνέντευξη ο υφυπουργός Εργασίας. Κι επειδή, υποτίθεται πως το θέμα αυτό είναι το σοβαρότερο «σημείο τριβής», μεταξύ κυβέρνησης και πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, αξίζει να διαβάσετε, πώς αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο ζήτημα η πρώτη. Λέει ο κ. υφυπουργός:
«Μα εκ των πραγμάτων έχει τεθεί στο διάλογο (σ.σ. το 35ωρο). Εχω τονίσει πολλές φορές ότι το 35ωρο αποτελεί την απάντηση του μέλλοντος στο θέμα της απασχόλησης και της ποιότητας ζωής των εργαζομένων.
Οι συνθήκες δεν επιτρέπουν σήμερα νομοθετική ρύθμιση...
Αλλα ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το 35ωρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη μηχανιστική λογική του 5 Χ 7 = 35. Αν θέλουμε να προχωρήσει, πρέπει να το δούμε ενταγμένο σε ένα μείγμα μέτρων που συνδυάζει τη μείωση με τη νέα οργάνωση του χρόνου εργασίας και την εξυπηρέτηση των νέων συνθηκών, π.χ. συναλλαγής ή λειτουργίας που η αγορά επιβάλλει στις επιχειρήσεις...».
Οπως καταλαβαίνετε, το 35ωρο της κυβέρνησης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη μορφή «απελευθέρωσης» του ωραρίου εργασίας. Ενας ακόμη, εύσχημος τρόπος ελαστικοποίησής του, κατά πώς συμφέρει τους μεγάλους εργοδότες και, μάλιστα, σε όσες μεγάλες επιχειρήσεις το «μπορούν» ή με άλλα λόγια, τους συμφέρει.
Η κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που τόσο κόπτεται για το 35ωρο τελευταία, μπορεί να μας πει πώς το εννοεί..;
Κι επειδή πολλά λέγονται τις μέρες αυτές, για την ...αποτελεσματικότητα των διαφόρων μορφών μερικής απασχόλησης στην αντιμετώπιση της ανεργίας, όπως αυτές εφαρμόζονται για χρόνια τώρα στην ΕΕ, αναφέρουμε ορισμένα σχετικά στοιχεία, από «Το Βήμα της Κυριακής», που κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί ως έντυπο με αντικοινοτικό προσανατολισμό.
Στις χώρες της ΕΕ και, ιδιαίτερα, στην Ολλανδία, στη Μ. Βρετανία, στη Γερμανία και τη Γαλλία, το 80% των προσλήψεων, στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, εντάσσεται σε μορφές προσωρινής ή μερικής απασχόλησης, με συνέπεια το 27% των μισθωτών να απασχολείται, σήμερα, σε τέτοιες δουλιές. Το γεγονός αυτό, όμως, δε μείωσε - όπως όλοι γνωρίζουν και παραδέχονται και οι στατιστικές υπηρεσίες της ΕΕ - την ανεργία. (Αν, μάλιστα, θεωρηθεί άνεργος και ο μερικά άνεργος ή ο μερικά απασχολούμενος, τότε η ανεργία πολλαπλασιάστηκε.) Απογείωσε, βέβαια, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και οδήγησε ένα μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού σε μειωμένα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Σημειώθηκε, επίσης, αρνητική εξέλιξη στη συνολική μάζα των μισθών. Στη Γαλλία, το ποσοστό των εργαζομένων που αμείβονταν με τον κατώτατο μισθό έχει διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία (από 7,8% σε 15,6%), ενώ η «πολιτική ευελιξίας στην αγορά της εργασίας» στη Μ. Βρετανία είχε αποτέλεσμα τον επταπλασιασμό του ποσοστού των αμειβομένων με αποδοχές κάτω του 40% του αντίστοιχου μέσου όρου στα τελευταία 20 έτη.
Αυτές είναι ορισμένες μόνο από τις συνέπειες των πολιτικών «απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας», που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στην ΕΕ. Κι έρχεται, τώρα, η κυβέρνηση να τα πλασάρει και στη χώρα μας. Και το κάνει αυτό, ενώ στην Ελλάδα - όπως γράφει και πάλι «Το Βήμα της Κυριακής» - «τα επίπεδα μισθών παραμένουν καθηλωμένα, υπό το βάρος των σφιχτών εισοδηματικών πολιτικών, που εφαρμόστηκαν τα τελευταία έτη, με συνέπεια οι πραγματικοί μισθοί στη βιομηχανία να παραμένουν στα επίπεδα του 1982, ενώ οι αμοιβές των Ελλήνων εργαζομένων αντιστοιχούν στο 70% περίπου του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Παράλληλα, ο Ελληνας εργαζόμενος υποχρεώνεται να εργάζεται κατά 89% περισσότερο χρόνο για να αποκτήσει τα ίδια αγαθά σε σχέση με τον Ευρωπαίο συνάδελφό του... Σε όλ' αυτά πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕ το 19,5% του πληθυσμού διαβιώνει κάτω από τα όρια της φτώχειας».
Υπάρχουν, βέβαια και μερικοί ακόμη, που ισχυρίζονται ότι τα κυβερνητικά μέτρα είναι απαραίτητα, ώστε να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης (εργατικό κόστος το ονομάζουν), για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και, μετά, να προχωρήσουν σε επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας, κλπ.
Οπως αναφέρει, όμως και πάλι «Το Βήμα», «το συνολικό εργασιακό κόστος ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 11% την περίοδο 1990 - 1996 έναντι μείωσης 4% στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αν το κόστος εργασίας ήταν ο θεμελιώδης παράγοντας της ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα θα έπρεπε συγκριτικά να κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει...»
Εμείς, συμπληρώνοντας, να θυμίσουμε, πως δεν κατέχει, βέβαια, η Ελλάδα την πρώτη θέση στην ανταγωνιστικότητα, αλλά οι εδρεύουσες στην Ελλάδα μεγάλες επιχειρήσεις (ελληνικές και ξένες) πήραν την πρώτη θέση στην κερδοφορία...
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΗ όπως πάντα χτες η ΝΕΤ, αναφορικά με το Νο 1 θέμα της χτεσινής ημέρας, δηλαδή τις αντεργατικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που προωθεί αυθαίρετα η κυβέρνηση. Εδωσε ένα ωραιότατο βήμα στον υφυπουργό Εργασίας Χρήστο Πρωτόπαππα να αναπτύξει τις κυβερνητικές θέσεις!
Προφανώς, με αυτή την προβολή του θέματος εκτιμά η ανεξάρτητη κρατική τηλεόραση ότι... πληροφόρησε σφαιρικά τους τηλεθεατές της και επιτέλεσε στο ακέραιο το δημοσιογραφικό της, ενημερωτικό καθήκον.
Οχι πως μας δημιουργεί καμιά έκπληξη βέβαια, αφού το σκηνικό στην όλη υπόθεση είναι στημένο από καιρό και επιδιώκεται να παρουσιαστεί μια διαλλακτική κυβέρνηση που θέλει απλώς να συζητήσει με τα συνδικάτα για το πρόβλημά της ανεργίας.
Αντε, το πολύ, την επόμενη φορά, να μην είναι μόνον ο Χρ. Πρωτόπαπας, αλλά να έχουν και τον Χρ. Πολυζωγόπουλο εκεί, ώστε να ακουστεί και η... άλλη πλευρά.
Τώρα το γεγονός πως το... αντικείμενο της συζήτησης έτσι κι αλλιώς θα είναι το «πώς, πότε και πόσα εργασιακά δικαιώματα θα καταστρατηγηθούν», αυτό δε φαίνεται να τους απασχολεί και ιδιαίτερα!
Μόνο που... απασχολεί τους εργαζόμενους γιατί αυτοί έχουν να χάσουν από αυτή την ιστορία και έχουν να χάσουν πολλά.
Οσο γι' αυτά που λέει ο Χρήστος Πρωτόπαππας, ότι δηλαδή έχουμε 500.000 άνεργους και κάτι πρέπει να τους κάνουμε, να τον πληροφορήσουμε (αν και θα έπρεπε να το ξέρει από τη θητεία του ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ) ότι... δεν τους δημιούργησαν τα συνδικάτα αυτούς τους άνεργους.
Κυβερνητικές πολιτικές τους δημιούργησαν, κι αν δεν το έχει παρατηρήσει από το 1981 το δικό του κόμμα είναι στην εξουσία με ένα μικρό διάλειμμα.
Αν το πρόβλημά του τώρα είναι στην... πρόσθεση, ας καθίσει να μετρήσει πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν από τότε, ας αθροίσει τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν και θα του βγει το νούμερο.
Οσο για κάτι άλλα που λένε εκεί στο υπουργείο Εργασίας, ότι δηλαδή η ανεργία αυξάνεται από τη «νομοτελειακή» μείωση του αγροτικού πληθυσμού, να τους θυμίσουμε ότι άλλα λέγανε την περίοδο των αγροτικών κινητοποιήσεων. Οτι δηλαδή, δίνουν κίνητρα στους νέους αγρότες και δημιουργούν δουλιές.
Να μη ξεχάσουμε, όμως, πως ο Χρήστος Πρωτόπαππας είχε και στα χτεσινά «Νέα» συνέντευξη. Φαίνεται έχει αναλάβει το πλασάρισμα και την προβολή των κυβερνητικών μέτρων.
Αλήθεια, πώς γίνεται και σχεδόν πάντα, την πλέον... βρόμικη δουλιά στις αντεργατικές κυβερνητικές επιχειρήσεις, την αναλαμβάνουν πρώην συνδικαλιστές..; Το 'χει η τύχη τους φαίνεται...
Πολλοί πιστεύουν ότι η ταχτική της κυβέρνησης απέναντι σε όποια καταστροφή με τη δικαιολογία των «ακραίων» φυσικών φαινομένων ξεπερνά τα όρια του εμπαιγμού. Ετσι και τώρα. Μόλις ολοκληρώθηκαν οι φτηνές δικαιολογίες και τα κροκοδείλια δάκρυα, άρχισαν τα παχιά λόγια περί δήθεν πλήρους αποκατάστασης των πληγέντων. Ποιας αποκατάστασης; Μα «με τα ίδια μέτρα που εξαγγέλθηκαν και για τους σεισμόπληκτους της Αθήνας», βροντοφωνάζει ανερυθρίαστα σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση!