ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κρίση πολυεθνικών

Τα μεγέθη των πολυεθνικών ομίλων που τον τελευταίο χρόνο «βαράνε κανόνι» είναι γιγαντιαία, δεν πρέπει, όμως, να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι κάποια μεγάλα πολυεθνικά συγκροτήματα δεν ...αντέχουν τον υφιστάμενο ανταγωνισμό και βγαίνουν εκτός παιχνιδιού. Είναι και αυτός ένας από τους βασικούς κανόνες του ανταγωνιστικού χαρακτήρα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Οι κεφαλαιοκράτες μπορεί από κοινού ως τάξη να εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη, κατακλέβοντας τον παραγόμενο από τους εργαζόμενους πλούτο, όμως η δίψα για όλο και μεγαλύτερα κέρδη τούς οδηγεί σε έναν ανελέητο μεταξύ τους ανταγωνισμό κυριαρχίας και επικράτησης στις αγορές, που εν τέλει γίνεται πόλεμος αλληλοεξόντωσης.

Η κρίση, που εμφανίστηκε το καλοκαίρι του 2007 με τις στεγαστικές τράπεζες στις ΗΠΑ και τώρα επεκτείνεται σε τραπεζικούς κολοσσούς, φαίνεται ότι είναι κρίση που αφορά κυρίως το χρηματοπιστωτικό τομέα, που φαίνεται επίσης να μην αγκαλιάζει για την ωρα τομείς της παραγωγής αν και στις ΗΠΑ υπάρχει επιβράδυνση στην οικονομία. Πάντως, οι επιπτώσεις που έχουν οι εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα μπορεί να προκαλέσουν ανατροπή στο σύστημα των πιστώσεων και της χρηματοδότησης της οικονομίας και με αυτήν την έννοια δεν αποκλείεται η εικόνα των ρυθμών επιβράδυνσης και στασιμότητας, που παρατηρείται σε κάποιες οικονομίες της ΕΕ, να γενικευτεί. Να ξεσπάσει, δηλαδή, κρίση.

Βέβαια, στις σημερινές συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, ο ακριβής προσδιορισμός των φάσεων του οικονομικού κύκλου και των ορίων τους δεν είναι πάντα η πιο απλή υπόθεση. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ολόκληρης της προηγούμενης δεκαετίας, το άνοιγμα νέων αγορών (πρώην σοσιαλιστικές χώρες), άρα και εξαγωγής κεφαλαίων και η δυνατότητα που απέκτησαν οι πολυεθνικές για μαζική παραγωγή εμπορευμάτων που διατίθενται στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά παράγονται με σημαντικά χαμηλότερο κόστος σε άλλες χώρες (Κίνα, Ινδία κλπ.), περιέπλεξαν, καμουφλάρισαν, ακόμα περισσότερο, σε σχέση με το παρελθόν, τον οικονομικό κύκλο των καπιταλιστικών οικονομιών. Κυρίως, συνέβαλαν στην υπερσυσσώρευση κερδών και κεφαλαίων και στη δημιουργία ασύλληπτων, μέχρι την εποχή μας, επιχειρηματικών μεγαθηρίων, που δρουν σε δεκάδες κλάδους, δεκάδων χωρών, εκμεταλλευόμενα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.

Η αναζήτηση του όλο και μεγαλύτερου κέρδους από τα συσσωρευμένα κεφάλαια οδήγησε στις «νέες χρηματιστηριακές συναλλαγές» και τα «παράγωγα», έναν απίθανο συνδυασμό χρηματοοικονομικών «στοιχημάτων» για κεφαλαιοκράτες, κάτι που για ορισμένους σημαίνει πρόσθετα κέρδη και για κάποιους άλλους τεράστιες ζημιές. Αυτό έγινε, για παράδειγμα, με το πετρέλαιο. Χωρίς να έχουν αλλάξει στο παραμικρό οι όροι και οι συνθήκες εξόρυξής του, τα «συμβόλαια» ακολούθησαν μια ξέφρενη πορεία, εκτινάσσοντας τη χρηματιστηριακή τιμή, από τα 50 δολάρια το Γενάρη του 2007, στα 147 δολάρια φέτος το καλοκαίρι. Οσοι «πόνταραν» στην αύξηση της τιμής κέρδιζαν όσο τα «συμβόλαια» ακρίβαιναν, ενώ από τον Ιούλη μέχρι τώρα που το πετρέλαιο «έπεσε» στα 90 δολάρια το βαρέλι, κάποιοι μετρούν «ζημιές» δισεκατομμυρίων.

Ολα αυτά είναι παιχνίδια που αφορούν την οικονομική ολιγαρχία και τα κέρδη της. Το γεγονός ότι διάφορες κυβερνήσεις, μαζί και η ΝΔ, επικαλούνται τις εξελίξεις για να εκβιάσουν την παθητικότητα των εργαζομένων, ώστε να περάσουν τα ακόμα πιο αντιλαϊκά τους σχέδια, είναι ένα ζήτημα που δεν αφορά στο παραμικρό τα λαϊκά στρώματα, τα οποία θα κλιμακώσουν τους αγώνες τους, για ανατροπή της πολιτικής, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκονται αποκλειστικά τα συμφέροντα, τα κέρδη και οι ζημιές, της πλουτοκρατίας και των πολυεθνικών.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Θέμα... τιμής

Γρηγοριάδης Κώστας

Ακρως αποκαλυπτικός ήταν προχτές, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, ο Φώτης Κουβέλης, για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων και παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας, σε επιχειρηματικούς ομίλους. Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται για τις «διαδρομές» που ακολούθησε το κτίριο των «Ολυμπιακών Ακινήτων» που από το Δημόσιο μεταβιβάστηκε στη Μονή Βατοπεδίου και από εκεί στην εταιρεία κυπριακών συμφερόντων, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφέστατος.

Είπε: Το ερώτημα είναι ότι το Ελληνικό Δημόσιο, ένα κτίριο των Ολυμπιακών Ακινήτων που προοριζόταν να στεγάσει το υπουργείο Εργασίας, το πουλάει στη Μονή Βατοπεδίου, χωρίς προηγουμένως να έχει υπάρξει μια δημόσια πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τον οποιοδήποτε, που θα μπορούσε να προσέλθει και να το αγοράσει και μάλιστα σε καλύτερη τιμή.

Αυτός είναι ο ...αριστερός χαρακτήρας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ...καλύτερη τιμή πώλησης. Δε λέει κουβέντα για την πώληση της δημόσιας περιουσίας και για τις επιχειρηματικού τύπου δοσοληψίες κυβέρνησης - εκκλησίας, αλλά ασκεί ...κριτική επειδή η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος, ώστε και κάποιος άλλος ενδιαφερόμενος να μπορέσει να μπει στο παιχνίδι. Πεντακάθαρη διαχειριστική αντίληψη. Κι όχι από καμιά θέση αρχής, αλλά από θεσμο-προσήλωση στις αρχές των επιχειρηματιών αγοραπωλησιών. Και από τη σκοπιά κάποιων άλλων ...κεφαλαιοκρατών, που ζημιώθηκαν από τη χαριστική ρύθμιση κυβέρνησης - Μονής.

Ετσι είναι ο οπορτουνισμός. Οταν δε θέλεις να έχεις ξεκάθαρες θέσεις και παλατζάρεις πότε εδώ και πότε εκεί, μένεις να μετράς τα γρόσια του ξεπουλήματος, γκρινιάζοντας ότι θα μπορούσαν να είναι και περισσότερα...

Διαχειριστικές ανησυχίες

Στην προσπάθεια απαξίωσης του διαχειριστικού κύρους του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ Τ. Αθανασόπουλου περιορίζεται τελευταία η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, με την πλειοψηφία της να επιλέγει μια «μάχη» επιστολών, με τις οποίες καταμαρτυρά στη διοίκηση διαχειριστικά λάθη και τακτική συγκάλυψής τους.

Η προσπάθεια αυτή γίνεται την ώρα που οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ θα έπρεπε να καλούνται να σκεφτούν και να δράσουν προς την κατεύθυνση της προστασίας των δικαιωμάτων τους και της πάλης για φτηνό ρεύμα για το λαό και τομέα ενέργειας λαϊκή ιδιοκτησία, καλώντας στον ίδιο αγώνα όλο το λαό.

Αλλά η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΕΝΟΠ έχει άλλες στοχεύσεις και φτάνει στο σημείο να επικροτήσει την επιβολή ρήτρας καυσίμου, που θα επιφέρει νέες ανατιμήσεις στα οικιακά τιμολόγια, ενώ κατηγορεί και τη διοίκηση ότι λίγο πολύ χάρισε τα ποσά για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας που έχει προσφέρει...

Το επόμενο βήμα θα είναι, προφανώς, οι συμβουλές για καλύτερες επιχειρηματικές συμφωνίες στα Βαλκάνια....

Υποκριτικός εορτασμός

Στις δωρεάν μετακινήσεις με τα συγκοινωνιακά μέσα της Αθήνας και σε διάφορες φιέστες, εξαντλούνται κάθε χρόνο οι κυβερνητικές ...πρωτοβουλίες επ' ευκαιρία της «Ημέρας χωρίς Αυτοκίνητο».

Ετσι και για φέτος, η κυβέρνηση αποφάσισε να είναι «ελεύθερες» την ερχόμενη Δευτέρα, 22 Σεπτέμβρη, οι μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην πρωτεύουσα. Επί της ουσίας, βέβαια, πρόκειται για «τζάμπα» απόφαση, η οποία απηχεί επακριβώς και τον «τζάμπα» (με την έννοια του ανώφελου) χαρακτήρα που έχει κάθε χρόνο ο - ούτως ή άλλως - υποκριτικός εορτασμός για τη «Μέρα Χωρίς ΙΧ».

Και είναι υποκριτικός ο εορτασμός, επειδή ακριβώς η πολιτική που ακολουθείται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενθαρρύνει - αν όχι πριμοδοτεί - και εδραιώνει την καθημερινή χρήση του ΙΧ και όχι τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ας αφήσουν, λοιπόν, κατά μέρος οι κυβερνώντες τους υποκριτικούς εορτασμούς. Οσο παραμένουν υποβαθμισμένες οι δημόσιες αστικές συγκοινωνίες, τόσο θα αυξάνεται η κυκλοφορία των ΙΧ και κατά συνέπεια όλο και θα οξύνεται το σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα των μεγάλων αστικών κέντρων.

Εντυπώσεις

Στον εισαγγελέα έστειλε το υπουργείο Ανάπτυξης την εταιρεία «Μινέρβα», γιατί, όπως ανακοίνωσε, δεν έστειλε αρκετά αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τις συμφωνίες και τις εκπτώσεις που κάνει στους πελάτες της.

Η εταιρεία, αναφέρεται, διαμήνυσε στο υπουργείο ότι τέτοιες συμφωνίες είναι «εμπιστευτικές και φυλάσσονται στο αρχείο της»!

Στα φράγκα της η επιχείρηση. Και, βέβαια, η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι αυτά έχει η «ελεύθερη αγορά» και η ασυδοσία που έχει εκχωρήσει στα μονοπώλια.

Ελα, όμως, που πρέπει να κάνει και κάτι για να δώσει την εντύπωση ότι ασχολείται με την ακρίβεια...

Πεθαίνουν λόγω έλλειψης κρεβατιών!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντιγράφουμε την είδηση από χτεσινό τηλεγράφημα: «Πάνω από 1.500 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στα αυστραλιανά νοσοκομεία, λόγω έλλειψης κρεβατιών αποκαλύπτει έρευνα του Αυστραλο-ασιατικού Κολεγίου Εκτάκτων Περιστατικών. Σύμφωνα με την έκθεση, που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια ιατρικού συνεδρίου που έγινε στη Μελβούρνη την Παρασκευή, ασθενείς που μεταφέρονται στα τμήματα εκτάκτων περιστατικών των νοσοκομείων με μικρές επιπλοκές στην υγεία τους, πεθαίνουν λόγω έλλειψης κρεβατιών. Ηλικιωμένοι, άτομα με ψυχασθένειες και άτομα που μεταφέρονται τις βραδινές ώρες διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Οι άνθρωποι αυτοί θα ζούσαν σήμερα, αναφέρθηκε στο συνέδριο, αν είχαν δεχτεί τη σωστή θεραπεία εγκαίρως και δεν περίμεναν επί ώρες σ' έναν πάγκο του τμήματος εκτάκτων περιστατικών μέχρι να βρεθεί κρεβάτι στο νοσοκομείο...».

Είναι χαρακτηριστικό πως «μία ματιά στις 10 το πρωί της 1ης Σεπτεμβρίου, στα 20 τμήματα εκτάκτων περιστατικών της Βικτόριας έδειξε ότι πάνω από 200 ασθενείς περίμεναν για πάνω από οκτώ ώρες στα έκτακτα περιστατικά για ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Την ίδια στιγμή που από το 2002 έως το 2007 ο αριθμός των κρεβατιών στα νοσοκομεία της χώρας παρέμεινε ο ίδιος, τα έκτακτα περιστατικά αυξήθηκαν κατά 38%». Ενώ «ακόμα και οι ασθενείς που μεταφέρονται στα τμήματα περιστατικών με μικροπροβλήματα διατρέχουν κίνδυνο της τάξης του 70%, να πεθάνουν λόγω του χάους που επικρατεί στα τμήματα αυτά».

Σημειώνουμε ότι όπως και στην πλειοψηφία των κρατών όπου ο καπιταλισμός θριαμβεύει, έτσι και στην Αυστραλία, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας έχουν προχωρήσει σε βάθος, όπως άλλωστε μεθοδεύεται και στη χώρα μας. Είναι αυτονόητο ότι δε χρειάζονται περισσότερα λόγια από την παραπάνω είδηση για να περιγράψει κανείς τις συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα.

Γρηγοριάδης Κώστας