ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κοροϊδεύουν απροκάλυπτα τους εργαζόμενους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν λίγες μέρες έπαιξε η είδηση σε διάφορα κανάλια ότι η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) και η ΕΣΕΕ θα προχωρήσουν σε κοινές κινητοποιήσεις για να μην καταργηθεί η Κυριακή αργία. Μάλιστα, η είδηση συνοδεύτηκε και από βαρύγδουπες δηλώσεις των συνδικαλιστών, όπως του γραμματέα της Ομοσπονδίας, Θ. Βασιλόπουλου.

Η κοροϊδία και ο εμπαιγμός απέναντι στους εργαζόμενους στο εμπόριο και τους αυτοαπασχολούμενους δεν έχουν τελειωμό. Την ίδια στιγμή που η ΕΣΕΕ λέει ότι διαφωνεί με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προτείνει σε σχετικό υπόμνημά της τη λειτουργία των καταστημάτων τέσσερις Κυριακές το χρόνο. Θα πει, βέβαια, κάποιος άλλο 52 Κυριακές και άλλο 4 Κυριακές. Ανοίγει όμως αυτή η στάση και η θέση το δρόμο για την οριστική κατάργηση της αργίας της Κυριακής ή όχι; Δίνει η ΕΣΕΕ βήμα στην κυβέρνηση - που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου - με τη συμμετοχή σε «διάλογο», να καταργήσει την κυριακάτικη αργία ή δε δίνει; Τα ίδια ακριβώς κάνει και η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ. Σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο και για πρωτοβουλίες «συνεργασίας και συντονισμού με τις οργανώσεις των μικρομεσαίων εμπόρων (ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ) ενάντια στην επαπειλούμενη οριστική καταστροφή του κλάδου που θα συμβεί εάν καταργηθεί η Κυριακή αργία». Ποιον κοροϊδεύουν; Αφού η ΕΣΕΕ ήδη προτείνει το άνοιγμα των καταστημάτων τέσσερις Κυριακές το χρόνο. Μήπως λοιπόν οι πρωτοβουλίες συντονισμού έχουν να κάνουν με τα «παζάρια» στα κυβερνητικά τραπέζια του «διαλόγου» στη λογική του «μικρότερου κακού», που ακολουθεί η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ για να πέσει στα «μαλακά» η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Ας μην ξεχνάμε ότι η ΟΙΥΕ προκήρυξε απεργία για την τελευταία Κυριακή του χρόνου, ως μορφή πάλης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, αλλά δεν κούνησε το δαχτυλάκι της για την οργάνωσή της στις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, ούτε επίσης σκέφτηκε να δημιουργήσει προϋποθέσεις κοινής πάλης με τους αυτοαπασχολούμενους. Ετσι, ντουφεκιά, που υπονομεύει αυτό τον αγώνα. Λεονταρισμοί στα λόγια η ΟΙΥΕ και υπονόμευση στην πράξη. Αυτό έκανε, αυτό κάνει.

Συνειδητό ψέμα ή προβοκάτσια;

Συνειδητό ψέμα ή χοντροκομμένη προβοκάτσια; Οπως και να το χαρακτηρίσει κανείς, το γεγονός έχει ως εξής: Σε πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, η οργανωτική γραμματέας της Ομοσπονδίας (από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ), ανέγνωσε απόσπασμα από τα πρακτικά της Βουλής (από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το Ιδρυμα Διά βίου μάθησης) και συγκεκριμένα από την τοποθέτηση του βουλευτή Χρήστου Γκόκα (ΠΑΣΟΚ), που έλεγε ότι πάγια θέση του κόμματός του είναι η αξιολόγηση στο Δημόσιο και ειδικότερα στην Εκπαίδευση. Μετά την παρουσίαση του αποσπάσματος η συνδικαλίστρια του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ λέγοντάς τους: «Ορίστε ποιοι είστε. Αλλα λέτε εδώ κι άλλα εκεί. Εδώ (στο ΔΣ της ΟΛΜΕ) καλείτε σε απειθαρχία στην αξιολόγηση και εκεί (στη Βουλή) το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ»!

Οπως, όμως, φαινόταν και από τα πρακτικά (που είχε στη διάθεσή της η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ) αυτή δεν είναι η τοποθέτηση του Γιάννη Γκιόκα (βουλευτή του ΚΚΕ), αλλά του Χρήστου Γκόκα (βουλευτή του ΠΑΣΟΚ).

Οταν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ αποκάλυψαν την προβοκάτσια, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι έκανε λάθος και ζήτησε συγνώμη, ανασκεύασε και την πρωτομιλία της λέγοντας: «Εγώ δεν είπα ότι άλλα λέτε εδώ και άλλα εκεί, εγώ ρώτησα το ΠΑΜΕ τι συμβαίνει, αν ισχύουν αυτά που είπε ο βουλευτής του ΚΚΕ στη Βουλή»!

Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Γιατί: Τόσο το κείμενο της τοποθέτησης του βουλευτή του ΚΚΕ όσο και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ ήταν στη διάθεση της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα ήταν και τα δύο υπογραμμισμένα και φαίνονταν οι εκ διαμέτρου αντίθετες τοποθετήσεις τους...

Θέλουν ανασφάλιστη εργασία ως μέτρο κατά της ανεργίας

Την ανασφάλιστη εργασία για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας προκρίνουν το Συμβούλιο των Δήμων και των Περιφερειών της Ευρώπης και η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ). Σε συνάντηση που είχαν χτες ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Κ. Ασκούνης, και ο γενικός γραμματέας του Συμβουλίου των Δήμων και των Περιφερειών της Ευρώπης, Φ. Βάλιερ, με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, του παρουσίασαν την πρότασή τους για την απασχόληση νέων σε μια σειρά δομών των δήμων, οι οποίοι συμπληρωματικά με το υπάρχον εργατικό δυναμικό θα εργάζονται ανασφάλιστοι για έναν περίπου χρόνο. Με τέτοιους εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα και μόνιμη δουλειά θέλουν να λειτουργήσουν μια σειρά σοβαρών δημοτικών κοινωνικών δομών που τώρα παραπαίουν είτε λόγω έλλειψης χρημάτων, είτε λόγω έλλειψης προσωπικού.

Το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε χτες στον υπουργό, το οποίο αποδέχτηκε, απευθύνεται σε άνεργους ηλικίας 18 έως 26 ετών. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και αφορά ένα εκατομμύριο ανέργους στην Ευρώπη και 50.000 στην Ελλάδα. Αυτοί θα απασχοληθούν σε δημοτικές υπηρεσίες, κοινωνικές δομές, παιδικούς σταθμούς, δημοτικές βιβλιοθήκες, κέντρα νεότητας, δημοτικά ιατρεία, δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις, σχολεία, και άλλα. Πρόκειται για την επικαιροποιημένη μορφή των Stage που καταργούν τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, πριμοδοτούν την ανασφάλιστη εργασία, υποβαθμίζουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και «αξιοποιούνται» αριθμητικά από τις κυβερνήσεις, ώστε να δείξουν δήθεν μείωση της ανεργίας.

Σημεία των καιρών...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Χαίρομαι γιατί είμαι στη Γερμανία, στη χώρα του Καντ και του Γκαίτε, του Μπετόβεν και του Αϊνστάιν, στη χώρα του Γκίντερ Γκρας και της Λογικής».

Ετσι ξεκίνησε την ομιλία του στο συνέδριο του Ιδρύματος Zeit-Stiftung της αστικής γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», στο Αμβούργο, ο Αλ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στη Γερμανία.

Δεν έχουμε φυσικά κανένα πρόβλημα με τον Καντ και τον Γκαίτε, πολύ περισσότερο με τον Μπετόβεν και τον Αϊνστάιν, που εκτός από τεράστιος φυσικός ήταν και υπέρμαχος του σοσιαλισμού.

Εννοείται ότι δεν έχουμε πρόβλημα και με τη λογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του είναι που μάλλον έχουν τσακωθεί μαζί της καθώς από τα λογύδρια περί «φράου Μέρκελ» και Ελλάδας που είναι υπό κατοχή από τη Γερμανία που αράδιαζε μέχρι πρόσφατα (αθωώνοντας την ελληνική αστική τάξη και το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τις κρίσεις), τώρα συναντιέται με τον Σόιμπλε και δηλώνει ότι επιθυμεί «φυσιολογικές σχέσεις με κυβερνήσεις που παίζουν σημαντικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα» (δεν ξέρουμε αν εννοεί το ρόλο του κατακτητή). Αντίστοιχα, από τις βαρύγδουπες προεκλογικές εξαγγελίες για καταγγελία του μνημονίου έφτασε τώρα να λέει ότι «καλό είναι να καταγγέλλεις, αλλά το ζήτημα είναι να ψάξουμε για λύσεις».

Για το σοσιαλδημοκράτη με θητεία στα SS Γκίντερ Γκρας έχουμε τις ...επιφυλάξεις μας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αλλωστε, το νόημα της επίσκεψης ήταν να δώσει διαπιστευτήρια στη γερμανική αστική τάξη ότι μπορεί να στηριχτεί πάνω του. Και για τέτοιες δουλειές χρειάζεσαι καλό πρόσωπο...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ταξικός συναγερμός για τη Σύμβαση

Κάθε μέρα που περνάει η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει και η κυβερνητική πολιτική για το ξεπέρασμά της προς όφελος των μονοπωλίων δείχνουν τα δόντια τους στην εργατική τάξη. Η δραματική αύξηση της ανεργίας, η κατακρήμνιση των μισθών, τα ατέλειωτα και δυσβάσταχτα χαράτσια, η απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση της Υγείας, η αποδόμηση της όποιας Πρόνοιας υπήρχε, το χτύπημα των συντάξεων, απειλούν την ίδια την επιβίωση των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας. Σε αυτήν την καταστροφική πορεία για το λαό, που υποθηκεύει το μέλλον όχι μόνο των σημερινών αλλά και των επόμενων γενεών, είναι επιτακτική ανάγκη να σηκωθούν εμπόδια, να χτιστεί λαϊκό τείχος παρεμπόδισης της ανελέητης λαίλαπας, αντίστασης και πάλης μέχρι την οριστική αποτροπή και ανατροπή της. Και αυτό το έργο μπορεί να το φέρει σε πέρας μόνο η εργατική τάξη μαζί με τους φυσικούς της συμμάχους. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο των δικών τους ταξικών αγώνων.

Απ' αυτή την άποψη, η πρόταση του ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης με στόχο την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας το 2013 και την υπογραφή αντίστοιχα Συλλογικών Συμβάσεων στους κλάδους είναι υπόθεση κρίσιμης σημασίας. Είναι στρατηγικό σημείο εκκίνησης της πάλης που πρέπει να διεξάγει η εργατική τάξη και το κίνημά της για να μείνει όρθια, να μην αφεθεί στη μοιρολατρία, να βαδίσει αποφασιστικά σε νέες ταξικές αναμετρήσεις ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.

Γιατί, όσο είναι αλήθεια ότι οι αγώνες που έγιναν μέχρι τώρα, ήταν πίσω από το μέγεθος της επίθεσης που εξαπολύθηκε σε βάρος των εργαζομένων, άλλο τόσο είναι αληθές, πως χωρίς αυτούς, η κατάσταση θα ήταν ακόμα χειρότερη, οι απώλειες για το λαό θα ήταν ανεπανόρθωτες. Κανένας αγώνας δεν πήγε χαμένος και κανένας δε θα πάει χαμένος. Μόνο που μπροστά στις πρωτόγνωρες συνθήκες τις οποίες αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα, εξίσου πρωτόγνωρη και αποφασιστική πρέπει να γίνει η στάση τους, οι ίδιες οι αντιλήψεις τους για το περιεχόμενο των αγώνων, η συμμετοχή τους σ' αυτούς. Δεν μπορεί να υπάρχει σήμερα η παραμικρή αμφιβολία ότι τα συνδικάτα πρέπει να προετοιμαστούν για μακρόχρονους αγώνες, αγώνες σκληρούς που απαιτούν αντοχή, θυσίες και προσωπική προσφορά του καθενός και της καθεμιάς.

Ως εκ τούτου η μάχη για τις Συμβάσεις, ως ένα θεμελιακό προπύργιο των δικαιωμάτων της, της οργάνωσής της, της ίδιας της υπόστασής της, δεν μπορεί να είναι ζήτημα απλά μιας απόφασης. Απαιτείται γενικός ταξικός συναγερμός. Τώρα, άμεσα, σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων να ανοίγει με την έναρξη της βάρδιας. Να γίνει η καθημερινή «είδηση», το «πρωτοσέλιδο» σε κάθε εργατική παρέα, σε κάθε σύναξη, στη συνέλευση, στην περιοδεία, στο διάλειμμα, στο σχόλασμα... Να τίθεται ανοιχτά, πλατιά, μαζικά. Να γίνει υπόθεση όλων των διοικήσεων από το πρωτοβάθμιο σωματείο μέχρι την Ομοσπονδία και το Εργατικό Κέντρο. Με πρωτοβουλία και μεράκι από κάθε εργάτη, με σχέδιο και προγραμματισμό από τα συνδικάτα, να μετατραπεί στο γεγονός των επόμενων βδομάδων και μηνών. Να γίνει η αφετηρία για αντιστροφή της κατάστασης, το προσάναμμα για νέους ταξικούς αγώνες. Γιατί, στον τόπο αυτό, εκτός από τη «λίστα Λαγκάρντ» υπάρχουν και οι εργάτες.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ