ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 2 Δεκέμβρη 2000
Σελ. /40
Φραστική αντεπίθεση

Ανούσια φραστική επίθεση προσωπικά κατά του Κ. Σημίτη, εξαπέλυσε ο Κ. Καραμανλής, σχολιάζοντας τα όσα είπε στην ομιλία του στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθώντας τον πρωθυπουργό στη δικομματική κοκορομαχία, χρησιμοποίησε σκληρούς χαρακτηρισμούς, όπως «πρωθυπουργός της διαπλοκής», που αποδεικνύεται «μικρότερος των περιστάσεων» και «είναι κρυπτόμενος από τα προβλήματα του ελληνικού λαού». Απέδωσε, μάλιστα, το αδιέξοδο και τον πανικό του Κ. Σημίτη στο γεγονός πως «μόλις χθες η μισή Κοινοβουλευτική του Ομάδα τον αμφισβήτησε» (!), καθώς και ότι «σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλά ΠΑΣΟΚ».

Βάζουμε στοίχημα πως τα ίδια θα έλεγε και ο Σημίτης, εάν ήταν στην αντιπολίτευση και ο Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός, εφαρμόζοντας την πολιτική, που ο πρώτος σήμερα υλοποιεί. Το πολύ - πολύ, ο Σημίτης να ανακάτευε και κανένα σύνθημα από τα παλιά, για παράδειγμα «κυβέρνηση του κατεστημένου και των προνομιούχων»... Ετσι, για να διατηρεί τη συνέχεια στην ΠΑΣΟΚική, ανέξοδη συνθηματολογία...

Αλλο κέντρο, άλλο απόσπασμα

«Το ΠΑΣΟΚ είναι το κατ' εξοχήν κόμμα των δυνάμεων της εργασίας στην πόλη και την ύπαιθρο. Ο χαμηλόμισθος, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο εργαζόμενος στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται σταθερά στο κέντρο των πολιτικών μας». Τάδε έφη χτες ο Κ. Σημίτης και φυσικά... έχει δίκιο. Με μια μικρή «λεπτομέρεια». Ολοι οι παραπάνω δε βρίσκονται απλά στο κέντρο των πολιτικών της κυβέρνησης, αλλά στο επίκεντρο του στόχου τους. Για να κυριολεκτούμε, βρίσκονται στο απόσπασμα.

Αλίμονό μας...

Τώρα που έκλεισε ο «κύκλος της μεταπολίτευσης» - είπε χτες ο Κ. Σκανδαλίδης στη σύνοδο του ΠΑΣΟΚ - πρέπει η κυβέρνηση να ανοίξει έναν νέο κύκλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Τον κύκλο «της ευημερίας», όπως τον τιτλοφόρησε!

Οπως αντιλαμβάνεστε, ο κύκλος της... μπαρουφολογίας συνεχίζεται, ανανεώνεται και κλιμακώνεται. Αλίμονό μας...

Προς το χειρότερο

«Το ΠΑΣΟΚ είναι η κύρια δύναμη αλλαγής της ελληνικής κοινωνίας», βροντοφώναξε χτες ο κ. Σημίτης, μιλώντας στη Σύνοδο του ΠΑΣΟΚ. Κι έχει απόλυτο δίκιο ο άνθρωπος. Αν σκεφτεί κανείς τα μέτρα για τα εργασιακά, για το ασφαλιστικό, τα της υγείας, τα της παιδείας, τα του προϋπολογισμού κ.ο.κ., είναι φανερό: «Το ΠΑΣΟΚ είναι η κύρια δύναμη αλλαγής της ελληνικής κοινωνίας». Προς το χειρότερο...

Ρουμανία της φτώχειας

Associated Press

Δύο άστεγα παιδιά παίζουν ακορντεόν στους δρόμους του Βουκουρεστίου την 1η Δεκέμβρη του 2000, προσπαθώντας να βγάλουν τον επιούσιο. Οι στατιστικές υποστηρίζουν πως οι μισές περιπτώσεις ΕΪΤΖ σε νέους, σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι πια στη Ρουμανία. Επίσης, μαρτυρούν πως πάνω από 2.300 παιδιά έχουν πεθάνει τα τελευταία χρόνια σ' αυτή τη χώρα από ΕΪΤΖ... Δικά σας τα συμπεράσματα, δικοί σας και οι συνειρμοί...


Μαργαριτάρια... Χατζηφωτίου

Τα... ρέστα του έδωσε πάλι ο Ζ. Χατζηφωτίου, δημοτικός σύμβουλος του Αβραμόπουλου, όταν στη διάρκεια του πρόσφατου Δημοτικού Συμβουλίου, εισηγούμενος τη μετάβαση ενός εκ των αντιδημάρχων στο Παρίσι για να εγκαινιάσει μια πλατεία ονόματι «Μαρία Κάλλας», είπε: «Εδώ έχουμε μόνο πλατείες Ηρώων Πολυτεχνείου και Εθνικής Αντίστασης»...

Φυσικά, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε περαιτέρω με τον εν λόγω κύριο, παρά μόνο να παραθέσουμε το σχόλιο που έκανε ένας δημοτικός σύμβουλος της «Συμπαράταξης για την Αθήνα»: «Αν είναι έτσι, να του φτιάξουμε μια οδό χαφιέδων Πολυτεχνείου και να πάει να μείνει εκεί».


Είπε ο γάιδαρος...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΩΡΑ, ΜΑΛΙΣΤΑ. Είχαμε και δημόσιο τσακωμό ανάμεσα σε Σημίτη και Καραμανλή για το ποιος είναι λιγότερο «διαπλεκόμενος» και το ποιος είναι ή δεν είναι κόμμα του κεφαλαίου και των «μεγάλων οικογενειών»!

Χρόνια και χρόνια είχε ο Σημίτης να χρησιμοποιήσει αυτή την ορολογία. Ακου εκεί, κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου... Μα τι είναι αυτό; Υπάρχει τέτοιο πράγμα σε καιρούς, που κυβερνάνε οι «εκσυγχρονιστές»... Θα θυμάστε, βέβαια, πώς χλεύαζαν οι «Σημιτικοί» τους «προεδρικούς», όταν οι τελευταίοι ανασκάλευαν ανάλογους όρους και φράσεις, από τα πρώτα βήματα του ΠΑΣΟΚ;

Τέλος πάντων. Ετσι όπως πάμε, σε λίγο θα μας πούνε ότι δεν είχαν αντιληφθεί, πως σε αυτή τη χώρα υπάρχουν εφοπλιστές, επιχειρηματίες, εκπρόσωποι πολυεθνικών, τραπεζίτες και, φυσικά, ιδιοκτήτες ΜΜΕ!

Δεν πάνε καλύτερα να μαζέψουν τα στελέχη τους και τους βουλευτές τους από τις βίλες, τις επαύλεις, τα σαλέ, τα κότερα, τις δεξιώσεις, τα πάρτι, τα εγκαίνια, τους προθαλάμους προέδρων και τις κηδείες επιχειρηματιών και μας τα λένε μετά τα περί διαπλοκής;

Οχι, δηλαδή, πως μας πολυνοιάζει το πού συχνάζουν οι άνθρωποι - άλλωστε, καθένας είναι ελεύθερος να διαλέγει και τις παρέες και τις συναναστροφές του - όμως σας βεβαιώνουμε ότι όλα αυτά τα «μπερδέματα» δεν έχουν να κάνουν με προσωπικού χαρακτήρα επαφές.

Αλλωστε, οι ασκούμενες πολιτικές και οι πολιτικές θέσεις είναι αυτές που δείχνουν το τι πραγματικά έχει επιλέξει ο καθένας. Κι επειδή ο ανταγωνισμός είναι πλέον άγριος, οι «διαπλεκόμενοι» δεν έχουν - δυστυχώς γι' αυτούς - περιθώρια για πολλά πολλά φιλολαϊκά «περιτυλίγματα». Λυπούμαστε αλλά έτσι είναι!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της κηδείας του Π. Σφηνιά, από τα τηλεοπτικά κανάλια, μόνο ένα πράγμα μπορεί να πει κανείς: Οσο περισσότερη εικόνα υπάρχει, όσο περισσότερες μουσικές υποκρούσεις και σενάρια σαπουνόπερας, τόσο λιγότερη αλήθεια κι ενημέρωση μπορεί να βρει κανείς.


Παπαγεωργίου Βασίλης


Δέσμια του ρόλου της η Δικαιοσύνη

Οσοι πέρασαν από το κατώφλι του ναού της Θέμιδας γνωρίζουν πολύ καλά πως, για να βρουν το δίκιο τους, χρειάζονται γερά νεύρα, μεγάλη υπομονή και άνεση χρόνου, μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή τους. Οχι πως θα άλλαζαν ουσιαστικά τα πράγματα, αν οι ρυθμοί ήταν ταχύτεροι. Τέτοιες αυταπάτες δεν υπάρχουν. Ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας δεν μπορεί να είναι αποσπασμένος από την ταξική αποστολή του συνόλου των εξουσιών, που φροντίζουν για την κυριαρχία της άρχουσας τάξης. Αδέκαστη Δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Υπάρχουν, βέβαια, θετικά στοιχεία σε νόμους, που αντανακλούν τον κάθε φορά συσχετισμό δυνάμεων, αλλά δεν αλλάζουν την ουσία. Ετσι, τα κρισιακά φαινόμενα του συστήματος δεν μπορεί παρά να αντανακλώνται και στη λειτουργία του δικαστικού υπο-συστήματος. Με αυτήν την έννοια, δεν μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους εξελίξεις και σ' αυτό το χώρο. Οι ίδιοι οι δικαστικοί υπάλληλοι και οι δικαστικοί λειτουργοί κρούουν κώδωνα κινδύνου. Εκτός από το πρόβλημα της βραδύτητας, οι πιέσεις για ακόμα ταχύτερη έκδοση των αποφάσεων, επισημαίνουν, για παράδειγμα, οι δικαστές, «μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα του έργου τους».

Τα προβλήματα στη Δικαιοσύνη ανάγκασαν ακόμα και τους δικαστικούς λειτουργούς να κατέβουν από τις έδρες των δικαστηρίων. Το ίδιο και τους δικαστικούς υπαλλήλους, που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις. Οπως επισήμανε η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, σε πρόσφατο ψήφισμά της, αυτή τη στιγμή τα δικαστήρια λειτουργούν «με προσωπικό λιγότερο εκείνου που υπήρχε προ 10ετίας και σε μόνιμη βάση υπάρχουν εκτεταμένα κενά, τα οποία ανέρχονται σε 190 δικαστικούς λειτουργούς και σε 2.100 υπαλλήλους στις γραμματείες». Οι δικαστικοί υπάλληλοι προχωρούν ακόμη πιο πολύ και μέμφονται την κυβέρνηση ότι τη βολεύει να έχει μια προβληματική και ανίσχυρη Δικαιοσύνη.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση φροντίζει να επιβεβαιώνει πως θέλει τη Δικαιοσύνη, όχι απλά να λειτουργεί υπέρ της συντήρησης του οικονομικο-κοινωνικού και πολιτικού status, αλλά και να υπερασπίζει ένθερμα τη συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική. Οι κυβερνητικοί παράγοντες (Δ. Ρέππας, Χ. Παπουτσής, Μ. Σταθόπουλος), μοναχά τον τελευταίο μήνα, αρκετές φορές προέβησαν σε επικριτικές δηλώσεις για το έργο της Δικαιοσύνης, όπως η εισαγγελική έρευνα για το ναυάγιο «Σαμίνα», το πόρισμα Ντογιάκου και η επίθεση εναντίον του Ε` Τμήματος του ΣτΕ. Η κριτική, βέβαια, για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι αναγκαία και επιβεβλημένη και κανείς δεν μπορεί να είναι υπεράνω της κριτικής. Η ίδια η Δικαιοσύνη πολλές φορές δίνει αφορμές με αποφάσεις της, με ελιτίστικες αντιλήψεις κάποιων δικαστών, με επιμονή να εκδικάζουν οι ίδιοι υποθέσεις που αφορούν τα μισθολογικά τους, την άρνησή τους σε ένα «ευρύτερο εκλεκτορικό σώμα» που θα επιλέγει την ηγεσία τους κλπ. Οι πιέσεις, όμως, που ασκεί η κυβέρνηση στους δικαστές δεν αφορούν αυτή την πλευρά της στάσης τους.

Βρισκόμαστε μπροστά σε παραπέρα όξυνση της ταξικής πάλης. Η άρχουσα τάξη αξιώνει η μηχανή της καταστολής να δουλεύει από την κορφή μέχρι τα νύχια με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Θέλει, φυσικά, και τους δικαστές κέρβερους. Θέλει τη Δικαιοσύνη να λειτουργεί, όχι όμως στην κατεύθυνση που οι λαϊκές ανάγκες και αυτές των εργαζομένων στη Δικαιοσύνη απαιτούν. Η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης βεβαιώνει πως η παραπέρα συρρίκνωση των όποιων δημοκρατικών κατακτήσεων πάει «αγκαζέ» με αντιδραστική στροφή και στο χώρο της Δικαιοσύνης. Και γι' αυτό δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες ούτε οι εργαζόμενοι στη Δικαιοσύνη.


Γιώργος ΓΕΩΡΓΟΥΒΙΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ