«Υπάρχουν δύο δρόμοι για την οικονομία: αυτή που προτείνει η κυβέρνηση Παπαδήμου ή αυτή που προτείνει το ΚΚΕ...». Τη δήλωση αυτή έκανε χτες (στο «Realfm») ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Ν. Δένδιας όταν κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αν η ΝΔ θα ψηφίσει τα προωθούμενα σκληρά μέτρα που χρεοκοπούν μόνιμα και εξαθλιώνουν το λαό. Το συμπέρασμα δεν είναι μόνο ότι η ηγεσία της ΝΔ ταυτίζεται απόλυτα και θα συνεχίσει να στηρίζει την αντιλαϊκή επίθεση, αλλά ότι όσο ζορίζουν τα πράγματα και φαίνεται πιο καθαρά στα μάτια του κόσμου η αδυναμία της αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της να διαχειριστεί την κρίση, υποχρεώνονται οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας να ομολογούν ότι δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό περιθώριο να ασκηθεί μια διαφορετική πολιτική εντός των πλαισίων του καπιταλισμού ούτε καν σε επίπεδο μορφών διαχείρισης. Την πραγματικότητα αυτή γνωρίζει πολύ καλά η ηγεσία της ΝΔ και γι' αυτό έχει πάψει εδώ και καιρό τις μπαρούφες περί «επαναδιαπραγμάτευσης» ή «άλλου μείγματος πολιτικής» και έχουν συστρατευτεί, δίχως βέβαια να το πολυδιαφημίζουν για ευνόητους λόγους, στην υλοποίηση των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλωστε, ο ίδιος ο Π. Τόμσεν στη χτεσινή συνέντευξή του, όταν ρωτήθηκε αν η ηγεσία της ΝΔ έχει παρουσιάσει διαφορετικές προτάσεις με ισοδύναμα μέτρα, είπε ότι «δεν έχω διαπιστώσει σημεία διαφωνίας» με τις κύριες ιδέες και τις προτάσεις της ΝΔ. Κατά τα λοιπά, η ίδια η πραγματικότητα βάζει αντικειμενικά το δίλημμα για τους δύο δρόμους ανάπτυξης, που σταθερά διακηρύσσει το ΚΚΕ: Το δρόμο που ενισχύει τα μονοπώλια και το δρόμο που τα κοινωνικοποιεί.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. σχολίασε χτες για τις δηλώσεις Τόμσεν περί μείωσης του κατώτατου μισθού: «Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να εξασφαλίσουμε θέσεις εργασίας. Αν υπάρχει δουλειά, τότε ο μισθός προσδιορίζεται στην αγορά από την προσφορά και τη ζήτηση»!

Παραπλανητικό, αλλά εξόχως αντεργατικό. Ουσιαστικά αυτό που εισηγείται είναι κατάργηση των συμβάσεων εργασίας, σύμφωνα και με παλιότερη πρόταση του Γ. Καρατζαφέρη υπέρ της «ελεύθερης διαβούλευσης». Θέσεις εργασίας για όλους δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό, η ανεργία είναι σύμφυτή του, υπήρχε στην περίοδο της ανάπτυξης, γιγαντώνεται στην περίοδο της κρίσης, οπότε και επέρχεται τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που μπορούσε να εξασφαλιστεί μια δουλειά στον καθένα, οι απολαβές απ' αυτήν δεν θα κάλυπταν ούτε τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες του εργαζόμενου. Είναι στη φύση αυτού του συστήματος το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους που ταυτίζεται με διαρκή προσπάθεια για συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης. Ολοι αντιλαμβάνονται τι θα συμβεί αν η πρόταση του ΛΑ.Ο.Σ. υλοποιηθεί. Η σημερινή ζούγκλα θα μοιάζει παιδική χαρά μπροστά σ' αυτό που θα διαμορφωθεί. Ηδη η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία οργιάζει και καταστρατηγεί στην πράξη όσα απ' τα δικαιώματα απέμειναν στους εργαζόμενους. Αν οι εργαζόμενοι χάσουν και το «οχυρό» των συλλογικών συμβάσεων, αν διαπραγματεύονται κατ' ιδίαν με τον εργοδότη το μισθό τους, τότε κυριολεκτικά θα φτάσουν να δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο.

Οχι ότι αυτό «χαλάει» τον ΛΑ.Ο.Σ. Κάθε άλλο, αυτό επιδιώκει, σ' αυτό αποσκοπούν με την πολιτική που εφαρμόζουν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν το λόγο και τη ζωή τους στα χέρια τους.