Αυτή τη μέρα με το βαρύ φορτίο επέλεξε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ για να δηλώσει: «Την οικονομία δε θα την αναστήσει ούτε η χρεοκοπημένη τραπεζοκρατία, ούτε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Θα την αναστήσει ο κόσμος της εργασίας με τους αγώνες του. Τον θέλουν στο περιθώριο υποταγμένο γιατί τον φοβούνται. Τον θέλουμε στην πρώτη γραμμή για να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα».
Δηλαδή, θέλει την εργατική τάξη βαστάζο της αστικής πολιτικής, «χτίστη» όχι της δικής της κοινωνίας, της απαλλαγμένης από τα παράσιτα που της ρουφάνε το αίμα, αλλά των νέων κερδών των κεφαλαιοκρατών. Κι όσο κι αν παίζει με τις λέξεις δεν μπορεί να κρύψει ότι κι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τους εργάτες υποταγμένους γιατί τους φοβάται. Φοβάται την ώρα που αυτοί θα συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, θέτοντάς την στην υπηρεσία της αποστολής τους. Αλλωστε για την ικανότητά του να χειραγωγεί το λαό πασχίζει να δίνει εξετάσεις καθημερινά στους αστούς. Η θέση των εργατών είναι πράγματι στην πρώτη γραμμή, όχι όμως για να ενισχύσουν τα θεμέλια του καπιταλισμού αλλά για να τα υποσκάψουν και να τον συντρίψουν, και στα ερείπιά του να αναστήσουν τη δική τους εξουσία.
Σε κοινό «μέτωπο» οι παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση», ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά εξέδωσαν ένα κείμενο το οποίο χαρακτήρισαν διακήρυξη για την 1η Μάη για πουν ότι: «Η διοίκηση του Εργατικού ΚΠ θεωρεί ότι δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο εργατικό κίνημα της πόλης μας η αντιενωτική στάση του ΠΑΜΕ το οποίο για άλλη μια φορά στο όνομα της διαφορετικότητας και της υπεράσπισης της κομματικής γραμμής επέλεξε τον ξεχωριστό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς»! Και αναφέρουν ότι «επιβάλλεται να οικοδομήσουμε μία νέα ενότητα».
Πέρα από την ξεκάθαρη λαθροχειρία των παρατάξεων, καθώς προσπαθούν να αποκρύψουν ότι η παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι πρώτη δύναμη στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, σε ολόκληρο το 4σέλιδο κείμενο που εξέδωσαν περιγράφουν την κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη χωρίς να αναφέρουν ποια είναι η αιτία. Δε λένε κουβέντα για την καπιταλιστική κρίση και ποια είναι η διέξοδος για τους εργαζόμενους. Αλλά τι θα περίμενε κανείς από δυνάμεις που βάζουν πλάτες για Συλλογικές Συμβάσεις με δραστικές μειώσεις μισθών, ενώ συμφωνούν με το ΣΕΒ ότι νομιμοποιείται να μη θέλει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση και κλαδικές Συμβάσεις γιατί κινδυνεύουν οι επιχειρήσεις με αφανισμό; Επομένως τίθεται ξανά το ερώτημα: Ενότητα σε ποια βάση και με ποιο πλαίσιο.
Και για να τελειώνουμε. Θέλει πολύ θράσος οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού να κάνουν λόγο για ενότητα με τις ταξικές δυνάμεις. Να αξιώνουν να συμπορευτούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με τις παρατάξεις ΑΠ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ που το τελευταίο τους κατόρθωμα καταγράφεται π.χ. στην ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων όπου πλειοψηφούν. Ως δράση για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας αναφέρουν: «Θα υπάρξουν συναντήσεις με την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ, προκειμένου να διερευνηθεί η δυνατότητα κοινών παρεμβάσεων». Δηλαδή με τις εργοδοτικές ενώσεις που είναι απαίτησή τους η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!
Τσιράκια των κεφαλαιοκρατών οι χρυσαυγίτες κάνουν ό,τι μπορούν να χτυπήσουν ακριβώς αυτό: την αφύπνιση του λαού, την οργάνωσή του, τη στοχευμένη πάλη του, την οργανωμένη πρωτοπορία του, όπως φαίνεται και από τις συνεχείς επιθέσεις τους στο ΚΚΕ, την ΚΝΕ, το ΠΑΜΕ, σε πρωτοπόρους εργάτες, αγρότες και νεολαίους. Ξέρουν τι πραγματικά φοβίζει τα αφεντικά τους και πασχίζουν να τους φανούν χρήσιμοι έστω ως μαντρόσκυλά τους. Ξέρει και το ταξικό κίνημα όμως, πώς να ξεσκεπάζει τα τέτοια απολειφάδια, φασισταριά και χουντοειδή, να τα στέλνει εκεί όπου πραγματικά ανήκουν, στον απόπατο της Ιστορίας.