Πράγματι, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Αλλωστε, η περίπτωση της «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ» δεν είναι η μόνη. Πάμπολλες επιχειρήσεις έχουν ήδη «μετακομίσει» σε άλλες χώρες, όπου τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλότερα και οι προοπτικές κερδών πολύ καλύτερες. Πολλές απ' αυτές, μάλιστα, έχουν πάρει και τη σχετική επιδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, την οποία καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ από το 1996. Μόνο στη Βουλγαρία και μόνο στον κλάδο της παραγωγής ετοίμων ενδυμάτων δραστηριοποιούνται σήμερα πάνω από 1.200 ελληνικές επιχειρήσεις. Και τα πράγματα θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια, καθώς θα δυναμώνει συνεχώς, τόσο ο εγχώριος όσο και ο διεθνής ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων, θα διευρύνονται προς κάθε κατεύθυνση οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» της κίνησης και δράσης του μεγάλου κεφαλαίου (δηλαδή της ασυδοσίας του) και θα οξύνονται παραπέρα τα πολύμορφα κρισιακά προβλήματα του σύγχρονου καπιταλισμού. Ακόμη περισσότερο, γιατί δε θα υπάρχουν πλέον στη χώρα μας, μετά το 2004 και τα αμέσως επόμενα χρόνια, οι «επιχειρηματικές ευκαιρίες» των Ολυμπιακών έργων, των «κοινοτικών πλαισίων στήριξης» και των «μεγάλων έργων».

Η ρίζα του προβλήματος δε βρίσκεται, βέβαια, στη δήθεν λειψή, μέχρι σήμερα, διαμόρφωση του κατάλληλου και ελκυστικού για τις κεφαλαιοκρατικές επενδύσεις κλίματος, όπως λένε, με τον έναν ή άλλον τρόπο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Οπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, ακόμη κι αν η Ελλάδα μετατραπεί σε «τριτοκοσμική» χώρα -όπου το μεροκάματο είναι ένα (1) δολάριο και η ημερήσια εργασία φτάνει τις 10 με 12 ώρες -πάλι θα υπάρχουν φτηνότερα για τους κεφαλαιοκράτες χέρια σε κάποια άλλη χώρα. Αλλωστε, μια μόνιμη και βασική επιδίωξη των τελευταίων είναι η επέκταση του επιχειρηματικού ανταγωνισμού στους εργαζόμενους και τους λαούς. Επιδιώκουν την πλήρη παράδοση και αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και την επικράτηση ενός κλίματος ανταγωνισμού προσφορών (μεγαλύτερη «ελευθερία» - ασυδοσία, περισσότερα κίνητρα και επιδοτήσεις, χαμηλότερα μεροκάματα, περισσότερη δουλιά, μεγαλύτερο ξεζούμισμα, κλπ., κλπ.).

Κι όλ' αυτά, μαζί με όλα όσα ακόμη συνθέτουν το σύγχρονο καπιταλισμό, δεν εξανθρωπίζονται, όπως λένε ορισμένοι. Το κυνηγητό του επιχειρηματικού κέρδους, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, οι νόμοι της αγοράς, κλπ, κλπ., θα γεννούν καθημερινά ανέργους, φτώχεια κι εξαθλίωση. Θα εντείνουν τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο ίδιο το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα. Και δεν αντιμετωπίζεται ουσιαστικά και ριζικά, χωρίς να αντιμετωπιστούν οι βασικές και κρίσιμες πλευρές του: Ποιοι κατέχουν τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις. Ποιοι έχουν την πολιτική και οικονομική εξουσία της χώρας. Ποιοι και πώς μοιράζουν και απολαμβάνουν τον συνεχώς μεγεθυνόμενο και παραγόμενο από τους εργαζόμενους κοινωνικό πλούτο.

Η περίπτωση της «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ» φέρνει έντονα στο προσκήνιο και δικαιώνει τις θέσεις και προτάσεις του ΚΚΕ, για την οικοδόμηση του Λαϊκού Μετώπου. Δικαιώνει τη θέση ότι μόνον η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία μπορούν να αποτελέσουν την εναλλακτική και προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα. Μόνον οι εργαζόμενοι και η δική τους εξουσία μπορούν να οικοδομήσουν μια κοινωνία, η οποία θα υπηρετεί τις ανάγκες της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων και όχι της μικρής μειοψηφίας των «εχόντων και κατεχόντων».