ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εγκληματική και απάνθρωπη τακτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ολοφάνερος έχει γίνει ο στόχος της βάρβαρης και εγκληματικής πολεμικής επιχείρησης του Ισραήλ σε βάρος του Λιβάνου. Επιδιώκει την πλήρη και ολοκληρωτική υποταγή του λιβανέζικου λαού. Και για να το πετύχει, βομβαρδίζει και καταστρέφει οτιδήποτε είναι στοιχειωδώς απαραίτητο για τη ζωή. «Το Ισραήλ πραγματοποιεί έναν πόλεμο για να λιμοκτονήσει ο Λίβανος. Είναι μια καταστροφική κατάσταση. Τον έχουν αποκόψει από τον υπόλοιπο κόσμο. Εχουν βομβαρδίσει το αεροδρόμιο και τα λιμάνια του. Εχουν επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό και συνεχίζουν να βομβαρδίζουν τις οδικές του αρτηρίες», δήλωσε η υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων του Λιβάνου, Νάιλα Μοαουάντ.

Οι ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν και βομβαρδίζουν, επίσης, γέφυρες, σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και πρατήρια βενζίνης. «Οι Ισραηλινοί κατέστρεψαν τις μεγαλύτερες αποθήκες τροφίμων στη χώρα και στόχευσαν ένα νοσοκομειακό, το οποίο μετέφερε βοήθεια από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα», τόνισε η Μοαουάντ. Σύμφωνα με την ίδια, οι Ισραηλινοί έριξαν φυλλάδια πάνω από το εργοστάσιο τροφίμων Γαντούρ στα νότια της Βηρυτού, καλώντας τους εργάτες να το εγκαταλείψουν. «Απείλησαν το εργοστάσιο με βομβαρδισμό», επιβεβαίωσε.

Η απάνθρωπη αυτή τακτική, βέβαια, δεν είναι καινούρια. Τα ίδια ακριβώς έκανε το ΝΑΤΟ σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας...

Το μοναδικό ερώτημα

Οταν το 2002, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, συζητιόνταν στη Βουλή ο μετέπειτα αντεργατικός νόμος Ρέππα για το ασφαλιστικό, η ΝΔ υποτίθεται πως τον είχε καταγγείλει και, μάλιστα, είχε αποχωρήσει από τη Βουλή. Και λέμε υποτίθεται, γιατί οι λόγοι της τότε καταγγελίας και της αποχώρησης ήταν ανούσιοι. Επί της ουσίας του τότε νομοσχεδίου, η ΝΔ, αξιωματική αντιπολίτευση τότε, δεν είχε καμιά άξια λόγου διαφωνία. Και απόδειξη γι' αυτό δεν είναι μόνο τα όσα έλεγαν τότε, όπως και η γενικότερη αντεργατική πολιτική της, αλλά και τα όσα γίνονται σήμερα, καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρεί στην εφαρμογή του νόμου Ρέππα, προωθώντας πρακτικά την ενοποίηση των επικουρικών Ταμείων σε βάρος των ασφαλισμένων.

Το μοναδικό πλέον ερώτημα είναι με ποιο πρόσχημα θα... διαφωνήσει το ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή του δικού του νόμου, ώστε να έχουμε και πάλι το γνωστό «παιγνίδι» του δικομματισμού στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού...

Εργοδοτικοί τσαμπουκάδες

Η καταγγελία είναι επώνυμη και όλα τα σχετικά στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση του «Ρ»: Η Αιμιλία Μπουρίσοβα, από τη Βουλγαρία, εργαζόμενη 15 ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα και μητέρα δυο παιδιών, προσελήφθη στις 4 Απρίλη σαν λαντζιέρισσα σε εστιατόριο της Πλάκας. Από εκείνη τη μέρα και μέχρι τις 12 Ιούλη δούλευε καθημερινά, χωρίς ρεπό, 15 ώρες την ημέρα, χωρίς τις ανάλογες αποδοχές, σε ένα χώρο που δε διέθετε ούτε κλιματισμό, ούτε καν παράθυρο. Υστερα από τρεις διαδοχικές απόπειρες να ζητήσει ρεπό και να διεκδικήσει την τήρηση της σύμβασης, η εργοδοσία τελικά την απέλυσε στις 12 του Ιούλη. Η εργαζόμενη απευθύνθηκε στο Συνδικάτο του Επισιτισμού και ύστερα από παρέμβαση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση και να την επαναπροσλάβει στις 15 του Ιούλη, τηρώντας αυτή τη φορά τη σύμβαση.

Από εκείνη την ημέρα, μέχρι και σήμερα, η εργοδοσία έχει εξαπολύσει σε βάρος της έναν πόλεμο νεύρων, ζητώντας, ανάμεσα σε άλλα, εκβιαστικά να ασχολείται με δουλιές που δεν είναι της ειδικότητάς της. Το αποκορύφωμα αυτής της άθλιας τακτικής ήταν, προχτές το βράδυ, όταν ένας από τους υπεύθυνους της επιχείρησης άρχισε να τη βρίζει αισχρά, κατηγορώντας και το Συνδικάτο για την παρέμβασή του. Η εργαζόμενη αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αστυνομία, προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα από τις άγριες διαθέσεις του εργοδότη της.

Στο συνδικάτο η διέξοδος

Η περίπτωση της εργαζόμενης από τη Βουλγαρία δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Ανάλογες είναι οι συνθήκες δουλιάς για χιλιάδες ακόμα μετανάστες εργάτες που διωγμένοι από την πατρίδα τους αναζήτησαν στην Ελλάδα μια καλύτερη ζωή. Από την αφήγηση ωστόσο της εργάτριας, προκύπτει μια κρίσιμη, όσο και ιδιαίτερα χρήσιμη εμπειρία: Η απόφαση των μεταναστών να διεκδικήσουν δυναμικά το δίκιο τους και να συσπειρωθούν στα ταξικά συνδικάτα, να παλέψουν μαζί με τους Ελληνες συναδέλφους τους, με τους οποίους βράζουν στο ίδιο καζάνι. Είναι ο μόνος τρόπος να προστατευτούν από την εργοδοτική αυθαιρεσία, να βρουν το δίκιο τους, να διεκδικήσουν αποτελεσματικά αυτό που τους ανήκει. Γιατί, όπως είπε και η Αιμιλία, «μπορεί να είμαι μετανάστρια, αλλά απαιτώ να με σέβονται. Πρώτα σαν άνθρωπο, μετά σαν εργαζόμενο, σαν μητέρα και σαν γυναίκα»...

Μια απ' τα ίδια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΡΑΙΟ ΑΥΤΟ! Ο Νίκος Αθανασάκης - εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ - κατηγορεί την κυβέρνηση ότι διαφημίζει το έργο των υπουργείων με κρατικά κονδύλια στα επαρχιακά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου, λέει, να αποκομίσει εκλογικά οφέλη.

Αναμφισβήτητα, η πρακτική αυτή είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα, αλλά να υποθέσουμε ότι στο ΠΑΣΟΚ βλέπουν πρώτη φορά στη ζωή τους αυτές τις μεθόδους; Δεν πήγαινε το μυαλό τους πως μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο μια κυβέρνηση; `Η μήπως ...κάτι τους θυμίζει;

Οπως και να 'χει, πάντως, είναι προκλητικό να βλέπει κανείς μια τόσο πρόδηλα υποκριτική αντιπαράθεση. Γιατί, βέβαια, η ΝΔ κάνει όντως τέτοιου είδους προπαγάνδα, ακριβώς όπως έκανε στο παρελθόν και το ΠΑΣΟΚ. Ολα με χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου.

Πάντως, αν είναι ...ευαίσθητοι, είτε ο ένας είτε ο άλλος είτε και οι δυο μαζί, σε θέματα δημοκρατικής πληροφόρησης και ισότιμης αντιμετώπισης των κομμάτων, ας μας πουν τη γνώμη τους για την προβολή από τα τηλεοπτικά κανάλια των δραστηριοτήτων των πολιτικών δυνάμεων. Ομως, αυτό, μάλλον, δεν τους συμφέρει.

ΑΣ ...ΣΥΓΚΡΑΤΗΘΟΥΝ λίγο διάφοροι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (και όχι μόνο) στη Θεσσαλία, που σπεύδουν - όπως μαθαίνουμε - να βγάλουν συγχαρητήριες ανακοινώσεις, μετά την ψήφιση της τροπολογίας Σουφλιά για το έργο της εκτροπής του Αχελώου.

Γνωρίζουμε ότι έρχονται δημοτικές εκλογές και κάτι τέτοιο δε θα το άφηναν αναξιοποίητο, πλην, όμως, είναι άλλο πράγμα ένα έργο να αποφασίζεται «στα χαρτιά» και άλλο πράγμα να υλοποιείται και, μάλιστα, προς όφελος των αγροτών και των κατοίκων της περιοχής.

Αλλωστε, στη Θεσσαλία ο κόσμος έχει, δυστυχώς, πλούσια εμπειρία από έργα που αποφασίστηκαν και είτε δεν έγιναν ποτέ, είτε κάπου στο δρόμο άλλαξε ο προσανατολισμός τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ελπίζουμε ότι οι εν λόγω φορείς, που βιάζονται τόσο να πανηγυρίσουν, δε θα αρχίσουν να ...μοιράζουν και γαλότσες, ώστε να μη βραχεί ο κόσμος από τα νερά του ποταμού...

«Ευημερία» με ... δανεικά

Τα δάνεια των εργαζόμενων νοικοκυριών στην Ελλάδα αυξάνονται και πληθύνονται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το «αύριο». Το δικό τους και των οικογενειών τους. Τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που δημοσιοποιήθηκαν προχτές, είναι άκρως αποκαλυπτικά. Μας πληροφορούν ότι το ανεξόφλητο υπόλοιπο των δανείων (καταναλωτικών και στεγαστικών) έφτασε το Μάη του 2006 στο αστρονομικό ποσό των 75.118,2 εκατ. ευρώ, από 57.694,9 εκατ. ευρώ το Μάη του 2005. Δηλαδή, ο δανεισμός των λαϊκών νοικοκυριών, μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο αυξήθηκε κατά 30,2% ή 17,5 δισ. ευρώ. Μια απλή διαίρεση μας δείχνει ότι τα κάθε είδους δάνεια των νοικοκυριών αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 30% ή 1,5 δισ. ευρώ το μήνα!

Από την εξέλιξη αυτή, κάποιοι χαίρονται, κάποιοι προβληματίζονται και κάποιοι άλλοι ανησυχούν. Χαίρονται οι τραπεζίτες, επειδή βλέπουν τα κέρδη τους να σκαρφαλώνουν κάθε χρόνο σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Τελευταία, άρχισαν κάπως να προβληματίζονται για τις διαστάσεις του προβλήματος, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας και η κυβέρνηση, που μέχρι χτες υποστήριζαν δημόσια πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από το δανεισμό των ελληνικών νοικοκυριών, με το επιχείρημα ότι «υπολείπεται σημαντικά από το μέσο όρο δανεισμού των ευρωπαϊκών νοικοκυριών»! Στους τρίτους - αυτούς δηλαδή που ανησυχούν - είναι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, καθώς νιώθουν όλο και πιο έντονα την οικονομική ασφυξία που τους προκαλούν οι αυξανόμενες υποχρεώσεις των δανείων.

Η ραγδαία αύξηση του τραπεζικού δανεισμού των νοικοκυριών στην Ελλάδα, δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι μια από τις παρενέργειες των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, σε γαλαζοπράσινη παραλλαγή, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Συνέπεια αυτών των πολιτικών - που ροκανίζουν με χίλιους δύο τρόπους τα λαϊκά εισοδήματα, τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα - είναι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι να προσφεύγουν στη «βοήθεια» των τραπεζών και να προσπαθούν να καλύψουν τις απώλειες της αγοραστικής δύναμης των εισοδημάτων τους με ...δανεικά.

Αξιοποιώντας στο έπακρο την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική των κυβερνώντων, οι τράπεζες ξόδεψαν αστρονομικά ποσά για τις διαφημίσεις, με τις οποίες υπόσχονταν στα λαϊκά νοικοκυριά να «λύσουν» τα αυξανόμενα οικονομικά τους προβλήματα. Στα πλαίσια αυτά, οι τραπεζίτες τούς πρόσφεραν σαν «διέξοδο» τα δάνεια για «κάθε ανάγκη». Από αγορά σπιτιού και αυτοκινήτου μέχρι δάνεια για διακοπές, για σπουδές, την πληρωμή της εφορίας ή και του νοσοκομείου! Και πολλοί εργαζόμενοι, επειδή δεν ήθελαν να παραδεχτούν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής ή ο συσχετισμός δυνάμεων δεν τους επέτρεπε να αντιδράσουν διαφορετικά, έπεσαν στην παγίδα των τραπεζικών διαφημίσεων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να αμυνθούν στην παραπέρα υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου είτε με τη σύναψη νέων δανείων είτε με το «φούσκωμα» της πιστωτικής κάρτας είτε με άλλο τρόπο, ακόμα και για ανάγκες που δεν ήταν οπωσδήποτε απαραίτητες.

Εστω και τώρα - που με τις αυξήσεις των επιτοκίων οι επικίνδυνες συνέπειες του υπερδανεισμού γίνονται περισσότερο αισθητές - οι εργαζόμενοι μπορούν να τιμωρήσουν τους υπηρέτες της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), υπερψηφίζοντας στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές τους υποψηφίους των συνδυασμών που υποστηρίζει το ΚΚΕ.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ