ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 21 Νοέμβρη 2010
Σελ. /32
Βασιλιάς Αμπντουλάχ

Γρηγοριάδης Κώστας

Τις τελευταίες μόνο ημέρες, μία 23χρονη Ινδονήσια υπηρέτρια σε Σαουδάραβα μεγιστάνα, μεταφέρθηκε και παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο μετά από φριχτά βασανιστήρια, ενώ μία ακόμη συμπατριώτισσά της βρέθηκε νεκρή σε κάδο απορριμμάτων, μετά από ανείπωτη κακοποίηση. Πρόκειται για τα τελευταία από μια σειρά παρόμοιων ανατριχιαστικών περιστατικών, και όπως φαίνεται οδήγησαν στο να ξεχειλίσει το ποτήρι και να προκληθούν, πλέον, τριβές στις σχέσεις μεταξύ Σαουδικής Αραβίας - Ινδονησίας, η οποία ζήτησε να υπάρξουν παραπομπές των δραστών στη Δικαιοσύνη.

Η σαουδαραβική ηγεσία, υπό το βασιλιά Αμπντουλάχ (ισχυρού συμμάχου των ΗΠΑ), για καιρό, προσπαθούσε να «κρύψει» αυτά τα εγκλήματα. Τα προαναφερόμενα περιστατικά, όμως, δεν είναι εξαίρεση για τους εργαζομένους μετανάστες στη χώρα και δεν αφορούν μόνο αυτούς. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τη θέση των γυναικών ή του οποιουδήποτε διαφωνούντα με τη, θεϊκής προέλευσης, βασιλική οικογένεια, την παντελή έλλειψη οποιασδήποτε ελευθερίας.

Μιλώντας για τη Σαουδική Αραβία, πρόκειται για τη χώρα της πλέον απάνθρωπης εφαρμογής του ισλαμικού νόμου, τη χώρα προέλευσης, χρηματοδότησης και έμπνευσης ως ένα βαθμό των νυν ισλαμιστών της «αλ Κάιντα», πρώην συνεργατών της CIA. Κι όμως, οι ΗΠΑ πέραν ορισμένων γενικολογιών, δεν έχουν θίξει ποτέ το προσφιλές τους θέμα της «προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», το οποίο, κατά κόρον, έχουν χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις μαζί με τους ευρωΝΑΤΟικούς συμμάχους της.


Ε.Μ.

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ

11-12 Μάρτη 1956 ΠΡΑΚΤΙΚΑ

Τα πρακτικά της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (1956) εκδίδονται με απόφαση της ΚΕ ως συμβολή στη διαδικασία προετοιμασίας της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την αποτίμηση της ιστορίας του στην περίοδο 1950-1968, όπως έχει αποφασιστεί από το 18ο Συνέδριο του Κόμματος.

Εχουν ήδη εκδοθεί τα πρακτικά σημαντικών κομματικών σωμάτων αυτής της περιόδου, όπως τα πρακτικά της 3ης Συνδιάσκεψης του 1950, της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968, καθώς και τα προγραμματικά κείμενα (σχέδια προς συζήτηση και αποφάσεις) του κόμματος στην έκδοση με τίτλο «ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα».

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Μάρτη 1956 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και αποτέλεσε ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας σε σχέση με την πορεία του ΚΚΕ.

Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής των 6 κομμουνιστικών κομμάτων των σοσιαλιστικών κρατών που φιλοξενούσαν τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας, Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας). Η Επιτροπή συγκροτήθηκε στη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (14-26 Φλεβάρη 1956).

Ως βασικό θέμα της Ολομέλειας ορίστηκε η παρουσίαση από την επιτροπή του πορίσματός της σε σχέση με εκθέσεις στελεχών του ΚΚΕ που είχαν σταλθεί στα συγκεκριμένα κόμματα, με καταγγελίες για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς στη λειτουργία του ΚΚΕ με ευθύνη της καθοδήγησής του και προσωπικά του ΓΓ της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Στην αυταπάτη «ένα άλλο ΝΑΤΟ είναι εφικτό... »

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πιστεύει ότι τα στρατιωτικά μέσα και το διευρυνόμενο ΝΑΤΟ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος σε σχέση με την ασφάλεια στον 21ο αιώνα. Το ΝΑΤΟ πρέπει να διαλυθεί και να συγκροτηθεί ένα περιεκτικό πανευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας, που θα βασίζεται στον ΟΑΣΕ (σ.σ. το συνεταίρο του ΝΑΤΟ), και τις αρχές του για την περιφρούρηση της ειρήνης μέσω του αφοπλισμού, τη δίκαιη συνεργασία και τη συν-ανάπτυξη για τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου».

Αυτά, μεταξύ άλλων, πιστεύει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), όπως τα αναφέρει σε ανακοίνωση που εξέδωσε για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Δεν μπαίνει όμως στον κόπο να μας εξηγήσει τι είναι αυτό που το κάνει να πιστεύει ότι η αντικατάσταση του ΝΑΤΟ από έναν ευρωενωσιακό μηχανισμό θα δράσει υπέρ της ειρήνης και δε θα ακολουθήσει την πεπατημένη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων; Δεδομένου ότι αναγνωρίζει το ίδιο το ΚΕΑ ότι υπάρχουν και μάλιστα πολλές προκλήσεις σε σχέση με την ασφάλεια. Αυτές ακριβώς τις προκλήσεις και στο όνομα αυτής της ασφάλειας δεν εξαπολύονται οι ΝΑΤΟικές επιδρομές; Το ζήτημα δεν είναι αν ο στρατιωτικός βραχίονας του ιμπεριαλισμού, διεθνούς, αμερικάνικου, ευρωενωσιακού κ.λπ., θα φέρει την ταμπέλα ΝΑΤΟ ή κάποια άλλη. Είναι δεδομένη η λειτουργία του σε βάρος λαών και χωρών απ' τη στιγμή που θα εκφράζει και θα προωθεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Εν κατακλείδι, οι μηχανισμοί δεν είναι από μόνοι τους κακοί ή καλοί, δε δρουν από μόνοι τους υπέρ ή κατά της ειρήνης, το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της λειτουργίας και της δράσης τους το δίνει το σύστημα που τους δημιουργεί επειδή τους έχει ανάγκη για τη θωράκισή του και τα συμφέροντά του. Και σ' ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κάθε μηχανισμός του μοιραία θα υπηρετεί αυτήν την αρχή. Αν χρειαστεί και με πόλεμο.

Για την αγροτιά και το λαό

Καμία τροποποίηση της νέας ΚΑΠ δεν πρόκειται να λύσει το αγροτο - διατροφικό πρόβλημα όσο κυριαρχούν η κερδοσκοπία και τα μονοπώλια. Οσο ακολουθείται αυτή η πολιτική η αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα θα βρίσκονται στους άγρια εκμεταλλευόμενους και στους άμεσα θιγόμενους. Οτι, και να προπαγανδίζει η κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ούτε μέσω της ΚΑΠ, ούτε μέσω των παρατηρητηρίων τιμών, θα προστατεύεται το εισόδημα των παραγωγών και η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Η ακολουθούμενη πολιτική της ΕΕ και της ΚΑΠ αυτό που έκανε μέχρι τώρα, ήταν να επιδεινώσει τη θέση των αγροτών, να συρρικνώσει την αγροτική παραγωγή, να γιγαντώσει το έλλειμμα του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου και να ακριβοπληρώνουν τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα τα λαϊκά στρώματα. Η οριστική λύση που συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες και συνολικά το λαό για τη διατροφή του, είναι οι ώριμες και αναγκαίες ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας. Είναι η πάλη και η διεκδίκηση για έναν άλλο τρόπο παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει: Κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, ενέργεια, μηχανήματα κ.ά.), προϊόντων άμεσης κατανάλωσης και της γης, ένταξή τους στον κεντρικό σχεδιασμό για την παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών που θα καλύπτουν τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης. Παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή αγροτική παραγωγή που θα ενοποιεί τους μικροπαραγωγούς, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής, αξιοποιώντας καλύτερα τις παραγωγικές δυνάμεις, στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησής της και άμεσης σύνδεσής της με τη μεταποίηση. Δημιουργία κρατικού φορέα συγκέντρωσης και εμπορίου των αγροτικών προϊόντων. Εδώ βρίσκεται η προοπτική του αγώνα της αγροτιάς και της κοινής πάλης με την εργατιά και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Εκπρόσωποι των μετόχων

Τη μία ανακοίνωση μετά την άλλη βγάζει η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ που με τους γραφικούς, πλέον, βρυχηθμούς της προσπαθεί να κάνει ότι αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Ομως μέσα στις ίδιες τις ανακοινώσεις, είναι καθαρό ότι νοιάζεται για το καλό των μετόχων της ΔΕΗ και των «καλών» καπιταλιστών. Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της ταυτίζεται πλήρως με τους εκμεταλλευτές λέγοντας: «...εμείς, αλλά και οι μέτοχοι δε θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια». Πιο κάτω ξεκαθαρίζει: «Κύριοι της κυβέρνησης, η ανάπτυξη του τόπου θα έρθει με επενδύσεις και όχι με αρπαχτές μιας σειράς αεριτζήδων, όπως αυτές που γίνονται εδώ και ενάμιση χρόνο στην εμπορία λιανικής. Τον επενδυτή που βάζει τα λεφτά του, που παίρνει ρίσκο, που δημιουργεί θέσεις εργασίας, ναι να τον σεβαστούμε. Τον αεριτζή όμως όχι, θα τον σταματήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις». Δηλαδή καλλιεργούν την αντίληψη πως το ξεπούλημα της ΔΕΗ και συνολικά του δημόσιου πλούτου είναι ζήτημα «αεριτζήδων» και όχι στρατηγική επιλογή και προτεραιότητα των κομμάτων και κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας.

Αυτή είναι η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Παλεύει για ένα «καλό» καπιταλισμό, για ορθές πρακτικές - όπως θα έλεγαν οι τεχνοκράτες - εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή η πλειοψηφία και κάθε συνδικαλιστική πλειοψηφία των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι, ξεκάθαρα πια, εχθρός των εργατών και των αναγκών τους και ως τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζουν οι εργάτες.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ