«Βιωματική η σχέση με τα μέταλλα και τον άνθρωπο. Τέχνη βιομηχανική, σκληρή και παράλληλα εύπλαστη, δένει με τη μοράβια, τη σκουριά και την αρμύρα. Παντού, ορατός, και αόρατος, ο άνθρωπος. Υστερα ήρθε η τάξη που παράγει, ματώνει και παλεύει. Πλοία παλεύουν στο κύμα και οι άνθρωποι να παλεύουν τη ζωή. Και οι δύο στρατευμένοι να ζήσουν, ο ένας εξαρτημένος από τον άλλο, μέταλλα και χρώματα, φωνές και εκρήξεις, κραυγές και πίκρα και κάπου συχνά να παραμονεύει θάνατος. Ολα να γίνουν γρήγορα, ώρες ατέλειωτες στα αμπάρια και τα πλευρικά. Με μάτια καμένα, τα χείλη σκαμμένα και όλοι με του μόχθου τα χνάρια στα πρόσωπα...». Τη σχέση των μετάλλων και των ανθρώπων ξεδιπλώνει με το χρωστήρα του ο...