ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ανάγκη του άλλου δρόμου ανάπτυξης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε πρόσφατη ημερίδα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ανακοινώθηκε πως, στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, χάθηκαν συνολικά 40.000 θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό και οικοδομικό κλάδο. Οτι, επίσης, η άμεση συμμετοχή του κλάδου στη δημιουργία του ΑΕΠ από 6,9% που ήταν την περίοδο 2000 - 2004, μειώθηκε σε 4,6% κατά μέσον όρο στη διετία 2008 - 2009. «Δύο εκ των βασικών πυλώνων της οικονομίας (σ.σ.: οικοδομή και κατασκευές) εγκλωβισμένοι στη χειρότερη μεταπολεμική ύφεση», αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Καθημερινή».

Τι σημαίνουν, πρακτικά, τα παραπάνω; Οτι, καταρχάς, δεν κατασκευάζονται πλέον έργα - στο ρυθμό που κατασκευάζονταν παλιότερα. Λογικό, θα πει κανείς, αφού η περίοδος «άνθησης» του κλάδου συνδέθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνας και τα «μεγάλα έργα». Κι όμως, δεν είναι καθόλου λογικό! Διότι ακόμη κι αν έπαψαν τα έργα δεν έπαψαν οι ανάγκες των εργαζόμενων.

Υπάρχει ανάγκη - και μάλιστα άμεση - για κατασκευή σύγχρονων και ασφαλών σπιτιών, όταν χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν στο νοίκι, σε ακατάλληλα σπίτια ή, ακόμη, είναι άστεγοι; Υπάρχει ανάγκη για αντιπλημμυρικά - αντισεισμικά έργα, όταν σε κάθε πλημμύρα χάνονται ανθρώπινες ζωές, όταν εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης και όταν η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων (80% του οικοδομικού πλούτου) είναι χτισμένα με τον παμπάλαιο αντισεισμικό κανονισμό του 1959; Υπάρχει ανάγκη για κατασκευή σχολείων και νοσοκομείων;

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ασφαλώς και ναι. Τότε, γιατί δε γίνονται έργα; Γιατί εργάζονται όλο και λιγότεροι οικοδόμοι - με αποτέλεσμα η ανεργία στον κλάδο να τσακίζει κόκαλα; Διότι τα έργα, σήμερα, γίνονται με γνώμονα το μεγαλύτερο κέρδος των κατασκευαστικών ομίλων. Και όσο τα κέρδη δεν είναι αυτά που θέλουν, «παγώνουν» τις κατασκευές. Τα κέρδη τους, όμως, δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτή τη μεγάλη αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος «πληρώνουν» και οι οικοδόμοι, αλλά και ο λαός, που δεν απολαμβάνει έργα απαραίτητα για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Ο καπιταλισμός, δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε αυτήν την αντίφαση. Είναι αναγκαίος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης...

Προθυμότερος των προθύμων

«Ερχόμαστε και δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ λέγοντας πως τα μέτρα που θα μας επιβάλει θα είναι ιδιαιτέρως σκληρά. Γιατί δεν λέμε όμως την αλήθεια στον ελληνικό λαό; Nα του πούμε ότι αν δεν πάρουμε δηλαδή αυτή την κρίσιμη στιγμή μέτρα, τότε θα οδηγηθούμε σίγουρα στην καταστροφή. Το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Είναι όμως ο πιο σύντομος δρόμος, γεμάτος βέβαια λακκούβες και γκρεμούς», αυτή κατά τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρη είναι η λύση σ' ένα πρόβλημα για το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο ευθύνεται το ότι: «Κρατικοποιήσαμε τα πάντα στο παρελθόν, μετά διπλασιάσαμε τους μισθούς και τινάξαμε τα ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα. Κλείσαμε τις ελληνικές βιομηχανίες και τώρα διαλύουμε και τις βιοτεχνίες, ενώ παράλληλα το 80% του ελληνικού εμπορίου ανήκει στις πολυεθνικές». Αυτά δήλωσε χτες στο ραδιόφωνο του «ΑΝΤ1». Προθυμότερος των προθύμων κινδυνολογεί ασύστολα, σιγοντάροντας την προσπάθεια εκφοβισμού του λαού. Και για να είναι η προσπάθεια αυτή όσο πιο αποτελεσματική γίνεται, καλλιεργεί συγχρόνως και αίσθημα συνυπευθυνότητας και συνενοχής των εργαζομένων. Οι οποίοι, σύμφωνα με την άποψη που εξέφρασε, αφού αποδέχτηκαν την «κρατικοποίηση των πάντων», αφού καλωσόρισαν το «διαπλασιασμό των μισθών», τώρα πρέπει να πληρώσουν το λογαριασμό. Το γεγονός βέβαια πως και οι κρατικοποιήσεις κάποτε, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα, και η επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων που διαχρονικά υφίστανται λεηλασία και ο θάνατος του «εμποράκου» απ' τα πολυεθνικά μεγαθήρια, ήταν επιλογές ενταγμένες στην ευρωενωσιακή φιλομονοπωλιακή στρατηγική, που ευχαρίστως συνομολόγησαν και προώθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, επιλογές που μπούκωσαν το κεφάλαιο με αμύθητα κέρδη, περνά απαρατήρητο απ' τον κατά τα άλλα οξύνους κ. Καρατζαφέρη.

Το μεγάλο σκάνδαλο είναι η πολιτική τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ είναι το δημόσιο συμφέρον της χώρας». Κάτι τέτοια λέει ο Γ. Πεταλωτής για τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΔΝΤ και μας εντυπωσιάζει...

Μόνο που έχουμε αντιληφθεί πολύ καλά τι εστί «συμφέρον της χώρας» γι' αυτήν την κυβέρνηση. Το ξεκαθάρισε, δίνοντας 28 δισεκατομμύρια ευρώ στους τραπεζίτες, την ίδια ώρα που πολλαπλασίασε τους φόρους για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Ως γνωστόν, δεν υπάρχει σαφέστερος λόγος ...από την πράξη.

ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ στο υπουργείο Μεταφορών. Χρηματίζονταν - είπαν - 4 υπάλληλοι από κατασκευαστικές εταιρείες, για να τους δίνουν εγκρίσεις μηχανημάτων και για άλλες διευκολύνσεις!

Δε λέμε, τεράστιο το σκάνδαλο. Ομως, αν αυτό είναι μεγάλο, οι αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου τα τελευταία 15 χρόνια, που παραδίδουν όλα τα δημόσια έργα σε ιδιωτικές εταιρείες, τι είναι;

Τα πανάκριβα διόδια που πληρώνει ο κοσμάκης για να μετακινηθεί μέσα στη ίδια του τη χώρα δεν είναι σκάνδαλο; Τα πανωπροίκια στους κατασκευαστές; Οι εταιρείες, που φτιάχνουν τους δρόμους όπως θέλουν και μετά ούτε καν τους διορθώνουν;

Ομως είπαμε, σκάνδαλο είναι οποιαδήποτε κλοπή των χρημάτων του φορολογούμενου μισθωτού ...εκτός νόμου. Οι κλοπές «εντός νομοθετικού πλαισίου» δεν είναι σκάνδαλα, είναι εκσυγχρονισμός.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ αυτή της Αννας Διαμαντοπούλου: Οποιος εκπαιδευτικός απεργήσει - ιδίως στις πανελλήνιες - απειλεί τους μαθητές!

Ομως, προκύπτει αυτόματα και η εξής ερώτηση: Ενας («μία» στην προκειμένη περίπτωση) υπουργός που φέρνει ένα νομοσχέδιο, το οποίο οδηγεί ό,τι έχει απομείνει από την Παιδεία στους ιδιώτες, δεν είναι απειλή;

Τι θα έλεγαν να αφήσουν την δυνατότητα στους μαθητές και τους γονείς να αποφασίσουν ποιος τους απειλεί και ποιος όχι; (Κι όταν μιλάμε για μαθητές και γονείς, δεν εννοούμε τους γνωστούς «κοινωνικούς αυτοματισμούς», που ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά το ΠΑΣΟΚ).

Γρηγοριάδης Κώστας

Η προπαγάνδα περί «διαφάνειας»

«Εχω κατ' επανάληψη διατυπώσει την άποψη πως η κρίση αυτή δεν είναι παρά η πλέον φανερή - και επικίνδυνη βεβαίως - εκδήλωση βαθύτερων αίτιων (...) Η κρίση πηγάζει πρωτίστως από την αδιαφάνεια της εξουσίας, του κράτους, του δημόσιου βίου της χώρας, από την πελατειακή αντίληψη που διάβρωσε τα πάντα και, βεβαίως, από την ίδια τη διαφθορά (...) Η οικονομική κρίση που ζήσαμε πριν από ενάμιση χρόνο στην Wall Street είχε και αυτή σε μεγάλο βαθμό ρίζα στην αδιαφάνεια της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που δημιούργησε και τα λεγόμενα "τοξικά ομόλογα" και πολλές άλλες "καινοτόμες" πρακτικές».

Τα παραπάνω - ανάμεσα σε άλλα - είπε προχτές ο Γ. Παπανδρέου, στο συνέδριο που διοργάνωσε στην Αθήνα η «Διεθνής Διαφάνεια». Είναι φανερή η επίμονη προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδώσει την καπιταλιστική κρίση στην «αδιαφάνεια» που γενικόλογα διαπιστώνεται στην Ελλάδα και αλλού. Τι λένε; Για τα ελλείμματα και την κρίση δε φταίει το κεφάλαιο, τα συσσωρευμένα κέρδη του και οι ληστρικές παροχές σε χρήμα και προνόμια από τις κυβερνήσεις προς την πλουτοκρατία, αλλά ευθύνεται η «αδιαφάνεια». Αρα, ο λαός πρέπει να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά μέτρα και να συνδράμει την κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ενισχύσει δήθεν τη διαφάνεια, γιατί με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται η κρίση και οι αιτίες που τη δημιούργησαν.

Είναι προκλητικοί και επικίνδυνοι. Την κρίση δεν τη δημιούργησε καμιά αδιαφάνεια. Ούτε πρόκειται να αποτραπεί η επόμενη καπιταλιστική κρίση, όσα μέτρα κι αν πάρει η όποια κυβέρνηση για την ενίσχυση δήθεν της διαφάνειας. Ο Γ. Παπανδρέου κάνει λόγο για «αδιαφάνεια» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και ζητάει κανόνες. Κρύβει ότι το 2001, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνη που έκανε κολεγιά με την «Γκόλντμαν Σακς» και πήρε ένα δισ. δολάρια για να παρουσιάσει έλλειμμα μικρότερο από εκείνο που προβλέπει η συνθήκη του Μάαστριχτ και να μπει στην ΟΝΕ. Μέσα σε μια νύχτα, η σημερινή κυβέρνηση βάφτισε «συνήθη πρακτική» τη συγκεκριμένη διαδικασία, επιβεβαιώνοντας ότι η διαφάνεια στον καπιταλισμό είναι κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της «Ζήμενς», τις μίζες της οποίας προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ προσπάθησε να νομιμοποιήσει ο αντιπρόεδρο της σημερινής κυβέρνησης, όταν ξέσπασε το υπαρκτό σκάνδαλο. Σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, τα «δωράκια» των πολυεθνικών προς τις κυβερνήσεις είναι σύννομα, δείχνοντας τη σαπίλα του καπιταλισμού και τη σύμφυση του κεφαλαίου με τα κόμματά του. Αν η κρίση προήλθε από την αδιαφάνεια, τότε γιατί όλα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για το ξεπέρασμά της - όπως λέει - στρέφονται ενάντια στο λαό και προβλέπουν περισσότερα προνόμια για το κεφάλαιο; Είναι ψεύτες. Η κυβέρνηση έχει αντιλαϊκή στρατηγική. Αυτή πρέπει να στοχοποιήσει με την πάλη του ο λαός, αποκρούοντας την προπαγάνδα που θέλει να τον κάνει συνένοχο σε μια κρίση για την οποία δεν έχει καμιά ευθύνη.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Καλούν το λαό να επιλέξει σφαγέα

Μοιραίος ο πρωθυπουργός, μοιραία η κυβέρνηση, αναφωνεί ο Π. Λαφαζάνης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας τον τόπο στο χειρουργείο του ΔΝΤ. Ετσι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει την ΕΕ, η οποία όπως προέκυψε και από την επιστολή της Κομισιόν στην κυβέρνηση απαιτεί τα ίδια ακριβώς άγρια αντιλαϊκά μέτρα όπως το ΔΝΤ, καλώντας το λαό να ταχτεί με την «καλή» τάχα ΕΕ, κόντρα στο «κακό» ΔΝΤ. Να επιλέξει ο λαός ως σφαγέα του την ΕΕ, προτείνει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, υποτάσσοντάς τον στις συμπληγάδες του κεφαλαίου. Είναι επικίνδυνοι. Τη συμβιβασμένη με την πλουτοκρατία πολιτική τους πάνε να κρύψουν, με την αντίθεσή τους μόνο στο ΔΝΤ, αλλά ματαίως...