Πριν δύο περίπου δεκαετίες - πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ - βασικό επιχείρημα των θιασωτών της ένταξης ήταν ότι η ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε μία αγορά 300 εκατ. καταναλωτών.

Πριν λίγες μέρες δόθηκαν στη δημοσιότητα τα οριστικά στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών του 1997, όπου καταγράφεται εμπορικό έλλειμμα ύψους 18,5 δισ. δολαρίων.

Και η βασική αιτία του ελλείμματος αυτού είναι οι εμπορικές σχέσεις της Ελλάδας με τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες καλύπτουν περίπου το 70% των συνολικών της εμπορικών σχέσεων.

Δύο σχεδόν δεκαετίες μετά την ένταξη, αποδεικνύεται ότι η μεγάλη αγορά των 300 εκατ. καταναλωτών αποδεικνύεται μικρή και απροσπέλαστη για τα ελληνικά εμπορεύματα. Αντίθετα, η μικρή ελληνική αγορά συνεχίζεται να κατακλύζεται από τα εμπορεύματα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.

Σήμερα ξέρουμε. Για να καταναλώνουμε τα εμπορεύματα των ευρωπαϊκών πολυεθνικών μάς ήθελαν και όχι επειδή μας αγάπησαν ξαφνικά.

Στα τελευταία χρόνια, ζώντος ακόμη του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, συζητήθηκε πολλάκις η μετά το Σεραφείμ εποχή, ενώ - μιμούμενοι την πολιτική πρακτική - εμφανίστηκαν και "δελφίνοι" του αρχιεπισκοπικού θρόνου. Οι συζητήσεις - πολιτικών τε και εκκλησιαστικών παραγόντων - έθεταν προβληματισμούς για την ανάγκη αλλαγής και προσαρμογής του ρόλου της Εκκλησίας στην εποχή της "νέας τάξης πραγμάτων", που προέκυψε από την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στα Βαλκάνια, την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Πολλοί εξ αυτών δεν κρύβουν τις προθέσεις τους ζητώντας και υποσχόμενοι την ενεργοποίηση της Εκκλησίας ως προπομπού της ελληνικής "διείσδυσης" στα Βαλκάνια, στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Και προφανώς εννοούν τη διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου στις οικονομίες αυτών των χωρών, εκμεταλλευόμενοι το θρησκευτικό ομόδοξο των λαών τους.

Η Εκκλησία δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργήσει σαν το μακρύ χέρι που ανοίγει δρόμους για το "πλιάτσικο" των καπιταλιστών και των γερακιών του πολέμου σε βάρος των λαών. Ο ρόλος της όμως δεν είναι αυτός που ευαγγελίζονται ορισμένοι. Η Εκκλησία δεν μπορεί να υπάρξει ως "εισοδιστής" και "προαγωγός" των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά μόνο ως γέφυρα ανάπτυξης φιλικών και ειρηνικών σχέσεων ανάμεσα στους λαούς.

Περιοδείες ανά την επικράτεια και "κάθοδο στο λαό" προετοιμάζει για το επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός. Φαίνεται ότι οι Τσουκαταίοι αποδεικνύονται πολύ λίγοι για την αντιστροφή του κλίματος της δυσαρέσκειας, που επικρατεί στο λαό, και ο Κ. Σημίτης ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και εφορμά παρά τω πλευρώ των χειμαζόμενων Ελλήνων. Μόνο που οι τελευταίοι, προ της επισκέψεως του πρωθυπουργού, δέχτηκαν την "επίσκεψη" της υποτίμησης, του προϋπολογισμού, των μέτρων κατάργησης του 8ωρου και άλλων τέτοιων "εκσυγχρονιστικών" και κυρίως "σοσιαλιστικών".

Οπερ, οι κάτοικοι της Σάμου, της Φθιώτιδας, της Αιτωλοακαρνανίας, της Θεσσαλονίκης και των υπόλοιπων περιοχών, όπου θα... εκδράμει ο Κ. Σημίτης, μετά του απαραίτητου κυβερνητικού κονκλάβιου, θα τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες...

"Μάχη στην Ευρώπη δίνει σήμερα ο Κωνσταντίνος (σ.σ: γνωστός και ως "Κοκός") για τη βασιλική περιουσία". Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας "Απογευματινή" (χωρίς το "Κοκός" φυσικά).

Το μόνο που δε μας είπε η εφημερίδα είναι αν θα παρευρισκόταν στη "μάχη" του Κοκού, ως μάρτυρας υπερασπίσεως. Αλλά, τα ευκόλως εννοούμενα...

"Παραδίδοντας το παρελθόν στην ιστορία, βγάζουμε τα ιστορικά διδάγματα που είναι απαραίτητα, προκειμένου να οικοδομήσουμε το μέλλον της χώρας μας με εθνική αξιοπρέπεια, δημοκρατία, πολιτική και κοινωνική ισότητα και ευημερία".

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον κυβερνητικό εκπρόσωπο και ειπώθηκαν χτες, με αφορμή τη μαύρη επέτειο της χούντας των συνταγματαρχών. Γιατί κάνουμε τη σημείωση; Διότι ο εκπρόσωπος αυτής της κυβέρνησης, από το ίδιο βήμα, έχει υπεραμυνθεί πολλάκις των χουντικών διαταγμάτων, που αναβίωσαν επί "εκσυγχρονιστικού" ΠΑΣΟΚ, για να καταλυθούν οι αγώνες των αγροτών, και όχι μόνο...

Αυτά. Για την εξυπηρέτηση της ιστορικής μνήμης, όπως θα έλεγε και ο κ. Ρέππας...

"Στο όνομα των δικαίων των εργαζομένων είναι δυνατόν να καταλήγουν κεντρικά συνδικαλιστικά στελέχη (σ. σ. του ΣΥΝ) σε κοινές υπογραφές, για πρώτη φορά με αυτά του ΚΚΕ, προσυπογράφοντας σήμερα (ναι, σήμερα!) θέσεις του τύπου: "Θέλουμε ΔΕΚΟ 100% κρατικής ιδιοκτησίας" (!); Δε νομίζω πως είναι για μας αυτό το ζητούμενο". Αυτά γράφει στην πασχαλιάτικη "Αυγή" ο, εκ των ηγετικών στελεχών του ΣΥΝ, Δ. Χατζησωκράτης, θέλοντας να δείξει πού οδηγεί... ο συμψηφισμός του ΠΑΡΩΝ (με το ΟΧΙ) στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, δηλαδή σε ..."μετατόπιση του ΣΥΝ"! Μ' αυτό τον τρόπο ο Δ. Χατζησωκράτης αποκαλύπτει εκτός της ουσίας των θέσεων του ΣΥΝ και τη δημαγωγία της ηγεσίας αυτού του κόμματος, όταν κάτω από την πίεση του κινήματος υποχρεώνεται στα διάφορα "ήξεις αφήξεις", με αποτέλεσμα στη συνέχεια να τα παίρνει πίσω και να "τραβάει τα αυτιά" σε όσα στελέχη... παρεξέκλιναν κάτω από την πίεση των εργαζομένων.