Μόνο που όσο δυναμώνει και μαζικοποιείται το λαϊκό κίνημα και στην πράξη αρνείται και ακυρώνει τα χαράτσια, τόσο θα είναι στην πράξη ικανό να ακυρώσει και τις συνέπειες από την μη πληρωμή των χαρατσιών. Αλλιώς, η άρνηση στα χαράτσια, ακυρώνεται από τις υποκλίσεις στην αστική νομιμότητα για τις «συνέπειες», και η δήθεν «ενημέρωση» του κόσμου καταλήγει σε... τρομοκράτησή του.
«Η απόφαση της Τουρκίας να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα με το τυπικά ανύπαρκτο τουρκοκυπριακό κράτος, σε συνδυασμό με απειλές στρατιωτικής εμπλοκής, συνιστά μια ευκαιρία για την ελλαδική πλευρά να εγκαταλείψει ως ασύμφορο το στόχο της επανένωσης του νησιού στη βάση μιας διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας και να επιδιώξει τον de jure χωρισμό της Κύπρου σε δύο ανεξάρτητα κράτη». Ποιος τα λέει αυτά; Η «Δράση» του Στέφανου Μάνου. Σε μια κρίσιμη φάση για το Κυπριακό και σε κλίμα εντεινόμενων ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, ο Μάνος ζητάει τη διχοτόμηση του νησιού, την οποία με παραλλαγές επιχείρησαν στο παρελθόν και επιδιώκουν ακόμα οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για λογαριασμό τους μιλάει ο Μάνος, όπως έκανε πάντα και για κάθε θέμα της επικαιρότητας. Είναι ο ίδιος που κατέθεσε μήνυση στο ΠΑΜΕ για την πρωτοπόρα συμμετοχή του στις απεργίες και την περιφρούρησή τους, είναι ο ίδιος που συστηματικά επιτίθεται με συκοφαντίες στο ΚΚΕ, που ζητάει από την κυβέρνηση «να καταργήσει την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων, να άρει όλα τα γραφειοκρατικά - δικαστικά εμπόδια στη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων και να θεσμοθετήσει πραγματικά ευέλικτες σχέσεις εργασίας, με την άρση κάθε είδους εμποδίου και περιορισμού». Πάντα, δηλαδή, απέναντι στο λαό και τα δικαιώματά του και, ταυτόχρονα, υπέρ του κεφαλαίου και των πιο αντιδραστικών σχεδιασμών του. Κάτι τέτοια πολιτικά απολειφάδια «σπιτώνει» και ο ΣΚΑΪ για να τους βγάζει τη βρώμικη δουλειά της αντιλαϊκής προπαγάνδας. Καθαρός εκπρόσωπος των αστών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που έρχεται σαν λαγός να προετοιμάσει το έδαφος για ανατροπές και αποφάσεις ενάντια στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Πρόθυμοι να υποστούν όχι μόνο την αγανάκτηση και τις λοιδορίες, αλλά και ...τα γιαούρτια των πολιτών δηλώνουν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να δείξουν την αποφασιστικότητά τους να θυσιαστούν για χάρη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. «Εχει απολύτως δίκιο ο άνεργος που δεν έχει σπίτια και γι' αυτό είμαι διατεθειμένος και εγώ, ως μέρος του πολιτικού συστήματος, να δεχθώ και το θυμό και τη λοιδορία και το γιαούρτωμα γιατί αυτό είναι η αντίδρασή του και το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για όσα δεν κάναμε τα προηγούμενα χρόνια. Ηρθε η ώρα του λογαριασμού για όλους», δήλωσε χαρακτηριστικά χτες (στο «Βήμα Fm») ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Σωκρ. Ξυνίδης, που δε δίστασε μάλιστα να παρομοιάσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με τους μελλοθάνατους εργάτες στα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας στη Φουκοσίμα... Πέρα όμως από τις φαιδρότητες και γραφικότητες, αυτό που βγαίνει καθαρά είναι ότι πολύ θα βόλευε τους κυβερνώντες να εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή, που διαρκώς φουσκώνει, σε ανώδυνες κατευθύνσεις με κατάρες, μούντζες, ακόμα και γιαουρτώματα και προπηλακισμούς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα επιδιώκουν και τα προκαλούν. Ομως ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» και να τους κάνει τη χάρη. Ο στόχος του δεν πρέπει να είναι οι διαχειριστές της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά η ανατροπή του συστήματος που παράγει την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τους πολέμους. Μέσα από την πάλη για την παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων πρέπει να βγαίνει καθαρά ο στόχος για μια λαϊκή εξουσία που μπορεί να διαγράψει το χρέος με αποδέσμευση από την ΕΕ.
Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό σενάριο. Προχτές, ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε συνεργασία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. με τρίτο πρόσωπο για πρωθυπουργό και ανέφερε συγκεκριμένα τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου ή μια άλλη προσωπικότητα κοινής αποδοχής. Χτες, «κελάηδησε» αρκετά για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στερείται αρμοδιοτήτων, συνηγορώντας υπέρ μιας «πιο παρεμβατικής προεδρίας». Κοροϊδεύουν το λαό.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, για το λαό είναι μία από τα ίδια. Το αστικό πολιτικό σύστημα, όποια μορφή κι αν πάρει, τον ίδιο ρόλο θα συνεχίζει να παίζει, στην ίδια κατεύθυνση θα κινείται η πολιτική του. Θα εκφράζει και μάλιστα πιο αποφασιστικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και από χώρες - μέλη της ΕΕ. Μήπως ο λαός της Γαλλίας απολαμβάνει προνόμια, επειδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τον πρώτο λόγο; 'Η μήπως ο λαός της Λετονίας είδε άσπρη μέρα επειδή μια «προσωπικότητα» χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας;
Ο λαός να μην παγιδευτεί και να μην παρασυρθεί από ενδεχόμενα μασκαρέματα του συστήματος. Πίσω απ' την όποια «μάσκα» θα συνεχίσει να υπάρχει το «πρόσωπο» της πολιτικής που τον εξωθεί στην εξαθλίωση. Να αντιπαλέψει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους συνολικά και να διεκδικήσει με την πάλη του άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των δικών του αναγκών.