Το ίδιο υπονομευτικά λειτουργεί και ο συντονισμός για τον οποίο μιλούν, όταν μιλούν. Για παράδειγμα, στη χτεσινή σύσκεψη, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προήγαγαν τη λογική της ενότητας με περιεχόμενο που πρακτικά στηρίζει τη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και υποταγής. Ενώ οι «Αγωνιστικές Κινήσεις Συσπειρώσεις», μιλώντας για «εθνική κατοχή» ουσιαστικά στηρίζουν το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι τα σκληρά αντεργατικά μέτρα επιβάλλονται από την ΕΕ και δεν αποτελούν επιλογή της.
Η κάθε φορά στάση των δυνάμεων αυτών και η ένταση της αντεργατικής επίθεσης αναδεικνύουν όλο και πιο πολύ την αναγκαιότητα του καλέσματος των ταξικών δυνάμεων - όπως κατατέθηκε και στη σύσκεψη - για συντονισμό της δράσης των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, για οργάνωση των αγώνων τους σε ταξική κατεύθυνση.
Ο Αλ. Αλαβάνος και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν την «επανενεργοποίησή» του στο σχήμα, «φιλοτεχνούν» το προφίλ τους σαν «αριστερότερο» του ΣΥΝ και της ηγεσίας του. Στην πραγματικότητα και επί της ουσίας τίποτα το διαφορετικό δεν εισηγούνται. Κι αυτό γίνεται ολοφάνερο σε όποιον κάνει τον κόπο και διαβάσει το άρθρο του Αλ. Αλαβάνου στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας τους. Εκεί, λοιπόν, και μεταξύ πολλών άλλων εκτιμά ότι απ' την έκβαση των όσων διαδραματίζονται στη χώρα μας αυτό τον καιρό θα κριθεί «αν η Ευρωζώνη παραμείνει μόνο Νομισματική Ενωση ή εξελιχθεί και σε Πολιτική Ενωση», «αν το ευρώ θα παραμείνει διεθνές αποθεματικό ή θα γυρίσουμε στη μονοκρατορία του δολαρίου»... Εμμέσως πλην σαφώς και αφού οι οπορτουνιστές δεν μπορούν να ανακόψουν τη δυναμική του κινήματος, επιχειρούν να το ελέγξουν, εγγράφοντας οι ίδιοι την «ατζέντα» της πάλης του, όπως ακριβώς θα την ήθελε το κεφάλαιο. Να αγωνιστούν οι εργαζόμενοι για να ενοποιηθεί πολιτικά η ΕΕ ή για να μείνει το ευρώ διεθνές αποθεματικό..!
...Να αγωνιστούν ενάντια «στην εγκληματική ανικανότητα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της», για την οποία αποφαίνεται ο Αλ. Αλαβάνος, προφανώς για ένα άλλο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο που θα είναι ικανό. Πού, όμως, ακριβώς αποτυπώνεται ανικανότητα κατά τον Αλ. Αλαβάνο; Στη χιονοστιβάδα αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων που ό,τι αφαίρεσαν απ' την εργατική τάξη, το πρόσθεσαν στις τσέπες της πλουτοκρατίας; Αυτό δε λέγεται ανικανότητα. Το «οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο» μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά όχι όμως για ανικανότητα. Ηταν, είναι και θα είναι για όσον καιρό κρατά τα κλειδιά της οικονομίας και τα μέσα παραγωγής στα χέρια του, απολύτως ικανό στην προώθηση των συμφερόντων του. Η ικανότητα της εργατικής τάξης να αποσπάσει τα «κλειδιά» θα κριθεί στην πάλη της, στο αν αυτή θα κινείται σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική γραμμή και κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης. Και σ' αυτό το σημείο, ο οπορτουνισμός προσπαθεί να ορθώσει εμπόδια.
Την εγκατάσταση σταθμών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, ακόμη και χωρίς καν έγκριση περιβαλλοντικών όρων, ζητούν από το υπουργείο Περιβάλλοντος οι «πρασινογάλαζοι» συνδιοικούντες της ΠΑΣΕΓΕΣ. Τις παραπάνω προτάσεις, ανάμεσα σε άλλες ανάλογου περιεχομένου, έθεσαν οι γνωστοί «αγροτο-επιχειρηματίες» σε πρόσφατη συνάντησή τους με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, υπό το σκεπτικό της «ενίσχυσης» του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας. Η αλήθεια είναι ότι οι κύριοι αυτοί είναι εξαιρετικοί στη ... δουλειά που έχουν αναλάβει. Στην εκπόνηση δηλαδή «επιχειρηματικών πλάνων» πάνω στο σώμα της ξεκληριζόμενης φτωχομεσαίας αγροτιάς. Είναι από εκείνα τα ...τζιμάνια, που στις περιόδους της καπιταλιστικής κρίσης βλέπουν «νέες επενδυτικές ευκαιρίες». Στην περίπτωση του γεωργικού τομέα, η «επενδυτική ευκαιρία» βρίσκεται στη γη που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν ή να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές, οι φτωχοί αγρότες, υπό το βάρος της συρρίκνωσης των τιμών στα προϊόντα τους και της κατακόρυφης ανόδου του κόστους παραγωγής. Εκεί απέβλεπε, άλλωστε, η απόλυτη πολιτική στήριξη που παρείχαν σε κάθε αντιαγροτική αναθεώρηση της ΚΑΠ, σε κάθε απόφαση κυβερνητική ή ευρωενωσιακή, που έφερνε ένα βήμα πιο μπροστά στο χείλος του γκρεμού τους μικρούς παραγωγούς, όπως για παράδειγμα το πέταγμα εκτός συστήματος επιδοτήσεων των αγροτοεργατών.
Είναι, βλέπετε, προτεραιότητα της κυβέρνησης αυτό το πράγμα και «δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της»...
Εμείς να ρωτήσουμε το εξής: Οι «δημόσιοι λειτουργοί» που αποφάσισαν ότι μειώνονται τα κονδύλια για την Υγεία και την Παιδεία στον προϋπολογισμό του 2010 πρόκειται να τιμωρηθούν;
Μήπως θα υπάρξουν ποινές για όσους νομοθέτησαν μηδενικές αυξήσεις στο δημόσιο τομέα και «κάνουν πλάτες» στους εργοδότες για να ζητήσουν το ίδιο και στον ιδιωτικό;
Θα βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης όσοι προωθούν φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις και «ρυθμίσεις» χρεών στις μεγάλες επιχειρήσεις, στις πολυεθνικές και στους εφοπλιστές;
Προφανώς, τίποτε από τα παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί. Γιατί, απλούστατα, αυτά δε θεωρούνται εγκλήματα. Ελα, όμως, που είναι, και, μάλιστα, εγκλήματα με πολλά θύματα. Για την ακρίβεια, ολόκληρο τον ελληνικό λαό...
Ομως, το οικονομικό έγκλημα έχει την τάση να μετατρέπεται σε ...«αναπτυξιακή», και «πατριωτική», και «εθνική» πολιτική, όσο πιο ψηλά στην «πυραμίδα» βρίσκονται οι «εγκληματίες».
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ και η Διυπουργική Επιτροπή χτες και αποφάσισε την «απεμπλοκή» επενδυτικών σχεδίων ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα αφορούν κυρίως «πρωτοβουλίες για την ενθάρρυνση των ιδιωτικών επενδύσεων»!
Εν ολίγοις, όταν είναι για ...«καλό σκοπό» (δηλαδή για να χρηματοδοτηθούν οι μεγαλο-ιδιώτες), πάντα βρίσκονται λεφτά με κάποιο περίεργο και μαγικό τρόπο.
Το ότι αυτό το ονομάζουν «αναθέρμανση της αγοράς» δεν αλλάζει σε τίποτε την ουσία του, που είναι η κοροϊδία και η υποκρισία. Απλά πράγματα...