Με αφορμή την τεράστια τρύπα, που δημιουργήθηκε στην Εθνική οδό Τρίπολης-Καλαμάτας (ο «Ρ» έγραψε προ ημερών), αναγνώστης της εφημερίδας σημειώνει και τα παρακάτω: Το συγκεκριμένο τμήμα της προαναφερόμενης Εθνικής οδού παραδόθηκε με διάφορες κατασκευαστικές ατέλειες στην κυκλοφορία, αλλά με όλες τις απαραίτητες ...τιμές και φαμφάρες, λίγο πριν τις τελευταίες ευρωεκλογές. Από τότε έχουν περάσει τέσσερα περίπου χρόνια και δεν έχει γίνει το παραμικρό για να ολοκληρωθεί. Και, βέβαια, μόνον ειρωνικά χαμόγελα προκαλούν στους διερχόμενους οι ταμπέλες, που υπάρχουν ακόμη στο πλάι της Εθνικής οδού και ζητούν συγνώμη για το ανολοκλήρωτο του έργου.

Και ο αναγνώστης μας αναρωτιέται: Τι περιμένουν άραγε οι κυβερνώντες; Τις επόμενες βουλευτικές εκλογές ή τις επόμενες ευρωεκλογές, για να ξανακάνουν εγκαίνια...;

Δεν τους φτάνουν οι υπερβολικές έως απαγορευτικές προϋποθέσεις, η ατέλειωτη γραφειοκρατία και οι ασφυκτικές προθεσμίες της σχετικής διαδικασίας. Τώρα, έχουν να αντιμετωπίσουν και τα... ριζοσπαστικά μέτρα της νέας ηγεσίας της Νομαρχίας Αθηνών. Ο λόγος για τους μετανάστες, που ταλαιπωρούνται καθημερινά για την έκδοση ή την ανανέωση της άδειας εργασίας και τις πρόσφατες αποφάσεις της Νομαρχίας. Η τελευταία, για να... αντιμετωπίσει το πρόβλημα του μικρού αριθμού υπαλλήλων και των ατέλειωτων ουρών, αποφάσισε να δέχεται αιτήσεις από μετανάστες μόνον 9 με 11 το πρωί και μετά να εξυπηρετεί αποκλειστικά τους δικηγόρους και την πελατεία τους. Με άλλα λόγια, δηλαδή, η Νομαρχία ωθεί τους μετανάστες στους δικηγόρους και τους κάθε λογής μεσολαβητές, όπου πρέπει να πληρώσουν τουλάχιστον από 100 ευρώ, για μια ανανέωση άδειας.

Προφανώς, η νέα υπερνομάρχης Αθήνας - Πειραιά, κ. Γεννηματά, όπως και ο νέος νομάρχης Αθηνών, κ. Σγούρος, έχουν μελετήσει καλά τη λογική του κ. Σημίτη, περί «κράτους - στρατηγείου»...

Οι συνομιλίες πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών, οι προθέσεις είναι άριστες απ' όλες τις πλευρές, αλλά μέχρι στιγμής αποτέλεσμα μηδέν. Αυτά μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία από την Ακτή Ελεφαντοστού.

Και όσο, «μαμά» Γαλλία, στασιαστές και κυβέρνηση της χώρας αναλύουν τις διαφορές τους και αποφασίζουν για την τύχη της περιοχής, ο λαός πεθαίνει, χωρίς να τον σκέφτεται κανείς. Ο ΟΗΕ πραγματοποιεί συνεχώς εκκλήσεις για βοήθεια, γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αλλά κανείς δεν ενοχλείται. Η Γαλλία ανησυχεί για τη διατήρηση του γοήτρου της, στις παλιές της αποικίες, ώστε να μπορεί να επιβάλλει την άποψή της και πασχίζει να βρει μια οποιαδήποτε λύση, αρκεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, κυβέρνηση και στασιαστές αδυνατούν να συμβιβαστούν και οι σχετικές διαβουλεύσεις βρίσκονται συνεχώς σε τεντωμένο σχοινί.

Δε φτάνουν οι πολύμορφες και βαριές συνέπειες των εκατοντάδων χρόνων της αποικιοκρατίας, έχουμε και αυτές της δίδυμης αδερφής της, της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε. Στο μεταξύ, ο λαός της αφρικάνικης αυτής χώρας πεθαίνει από τις αρρώστιες και τις ανείπωτες κακουχίες...