ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για το καλό μας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της ποιότητας της δημοκρατίας, της σταθερής διακυβέρνησης, του δικαιότερου και αναλογικότερου συστήματος που είχε ποτέ η χώρα. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο». Είναι η απάντηση του υπουργού Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδη, σχετικά με το νέο εκλογικό νόμο -τον οποίο θα φέρει η κυβέρνηση πριν το ερχόμενο καλοκαίρι, όπως βεβαιώνει- σε συνέντευξή του στα χτεσινά «Νέα». Κι όπως, μπορεί να καταλάβει ο καθένας, μόνο την απλή αναλογική δεν έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση. Δεν έχει στο μυαλό της, δηλαδή, το μόνο δίκαιο και δημοκρατικό εκλογικό σύστημα, όπου οι ψήφοι των πολιτών είναι ίσοι μεταξύ τους και το κάθε κόμμα παίρνει ποσοστό τόσων εδρών, όσο είναι και το εκλογικό του ποσοστό.

Βέβαια, το κάνουν για το καλό μας, για την ...ποιότητα της δημοκρατίας και της σταθερής διακυβέρνησης. `Η, με άλλα λόγια, για τη σταθερότητα και τη διαιώνιση του δικομματισμού, για τα καλά και συμφέροντα της ολιγαρχίας, την οποία υπηρετούν μαζί με τους δικομματικούς «συνεταίρους» τους.

Το ... θαύμα της «ελεύθερης» αγοράς

Μέρες γιορτών και η «ελεύθερη» αγορά έκανε το δικό της ...θαύμα. Οπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο η εταιρία «Σεληνιακή Πρεσβεία», με έδρα τη Νεβάδα των ΗΠΑ, διαθέτει στην αγορά ένα τεμάχιο σεληνιακής επιφάνειας έκτασης 4.000 τετραγωνικών μέτρων. Ο Ντένις Χοπ, μάλιστα, εμπορικός διευθυντής της εταιρίας ισχυρίζεται ότι ένα κομμάτι γης από τη σελήνη είναι το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο, σε συγγενείς και φίλους, αφού είναι κάτι το ασυνήθιστο και καθόλου δαπανηρό. Και, για όσους αμφιβάλλουν, συμπληρώνει, ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι, τα τελευταία 20 χρόνια, απέκτησαν ακίνητη περιουσία στο διάστημα.

Απατεώνες, ίσως σκεφθείτε και δε θα 'χετε άδικο. Απατεώνες, πάντως, που λειτουργούν στα πλαίσια της ...ελεύθερης αγοράς, όπως και πολλοί άλλοι, που δεν μπορείς να τους διακρίνεις με την πρώτη ματιά...

Εν γνώσει του, ψευδόμενος

Αόμματος και κωφός ή ξεροκέφαλος είναι ο Κ. Σημίτης για να επιμένει - το έκανε και στη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό - ότι «η οικονομία πάει καλά» κι ο ελληνικός λαός ευημερεί; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Γνωρίζει ο πρωθυπουργός, καλύτερα από τον καθένα, τη φτώχεια που «δέρνει» εκατομμύρια Ελληνες. Ξέρει ότι στη χώρα μας υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ακόμα και το ψωμί της ημέρας κι άλλοι, πάρα πολλοί, που δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να γιατρέψουν την αρρώστια τους, να πάνε σ' ένα θέατρο, σ' ένα γήπεδο, ν' αγοράσουν ένα βιβλίο, να κάνουν δυο - τρεις μέρες διακοπές.

Κι αφού γνωρίζει ο πρωθυπουργός, γιατί επιμένει; Οχι, βεβαίως, μόνο γιατί είθισται να ψεύδονται οι πολιτικοί στον τόπο μας - θα ήταν, άλλωστε, παράξενο να βγει ένας πρωθυπουργός και να παραδεχτεί, δημοσίως, ότι η πολιτική που εφαρμόζει οδηγεί το λαό στη φτώχεια, εκτός κι αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, οπότε μπορεί τότε να εμφανιστεί ένας «νέος Τρικούπης» να πει το «δυστυχώς επτωχεύσαμε» - αλλά και γιατί νομίζει ότι υπάρχουν στην Ελλάδα πολλοί αφελείς και ευκολόπιστοι. Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάται...

Το πρόβλημα της ΝΔ

Παλεύει σκληρά η ΝΔ - το είδαμε και στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό - προκειμένου να δείξει ότι κάπου διαφοροποιείται από την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μήπως μπορέσει να μαζέψει κανένα «ψηφαλάκι» δυσαρεστημένου ψηφοφόρου του κυβερνώντος κόμματος και να φτάσει, επιτέλους, στην πολυπόθητη κυβερνητική εξουσία. Δύσκολο, όμως, πολύ να πείσει, καθώς, όσο κι αν φωνάξει, όσο κι αν ελιχθεί, όσο κι αν δημαγωγήσει, δεν μπορεί να κρύψει, για πολύ κι από πολλούς, τη συμφωνία της με την κυβέρνηση σε όλα τα σοβαρά θέματα που απασχολούν τον τόπο και το λαό. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αγωνιώδη προσπάθειά της να πάρει τη σκυτάλη της εξουσίας.

Διότι, τούτων δεδομένων, ο ψηφοφόρος του δικομματισμού σκέφτεται: Αφού τα δυο κόμματα συμφωνούν σε όλα, γιατί να μην ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ που, ως κυβέρνηση σχεδόν επί 20 χρόνια, έχει περισσότερες δυνατότητες να μου κάνει κάποιο προσωπικό ή οικογενειακό ρουσφετάκι; Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι «προστάτες» της Ελλάδας σκέφτονται: Αφού και τα δυο κόμματα την ίδια «δουλιά» κάνουν, γιατί να μην στηρίξουμε το ΠΑΣΟΚ, που, ως «σοσιαλιστικό» κίνημα μπορεί και «περνάει» πιο εύκολα τις πλέον επώδυνες για το λαό πολιτικές;

Δύσκολο, λοιπόν, να δει πρωθυπουργία ο Κ. Καραμανλής. Εκτός κι αν γίνει εντελώς «ρόμπα» το ΠΑΣΟΚ, οπότε τα «μεγάλα αφεντικά» θ' αποφασίσουν, άρον - άρον, την αλλαγή βάρδιας...

Τα γιορταστικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ ΒΡΕ παιδιά. Μέρες Χριστουγέννων έχουμε και σήμερα παραμονή. Εντάξει, ο κόσμος χαλαρώνει και διασκεδάζει. Συμφωνούμε ότι υπάρχει μια ευχάριστη διάθεση στην ατμόσφαιρα. Είναι λόγος αυτός για να γίνεται το ...κάθε ψώνιο ο «άνθρωπος της ημέρας»;

Για τα τηλεοπτικά κανάλια το λέμε φυσικά. Γενικώς, πάντα έχουν τη διάθεση να προβάλλουν τις κάθε λογής «κοσμικές» κυρίες και κυρίους. Τα Χριστούγεννα, όμως, για κάποιον άγνωστο λόγο θεωρούν ότι μπορούν να βγάλουν όλα τους τα απωθημένα.

Ετσι παρέλασαν χτες και θα παρελάσουν και σήμερα όλα τα γνωστά «είδη» που φιγουράρουν στα σκανδαλο-περιοδικά και στις σκανδαλο-φυλλάδες για να μας πουν τη «χριστουγεννιάτικη πρότασή» τους. Εμείς όμως ...τι φταίμε;

ΩΡΑΙΑ πράγματα χτες στις εφορίες! Οσοι στήθηκαν στις ουρές για τα τέλη κυκλοφορίας έκαναν ένα κανονικότατο 8ωρο αναμονής (πολλοί και με ...υπερωρίες, αν συνυπολογίσουμε ότι κάποιοι πήγαν πριν ανοίξουν).

Και να φανταστείτε, πως αυτός ο τομέας των ΔΟΥ είναι εκείνος που η κυβέρνηση «φροντίζει» περισσότερο από τους άλλους, μια και έχει άμεση σχέση με τις ...εισπράξεις, το αγαπημένο παιγνίδι δηλαδή κάθε υπουργού Οικονομίας.

Φυσικά, η εξυπηρέτηση του πολίτη δεν έχει άμεσο όφελος, οπότε κατανοούμε και τα προβλήματα και τις ελλείψεις προσωπικού. Βλέπετε, όταν θέλουν να ελέγξουν, π.χ., τους μικρομεσαίους, ξέρουν να είναι πιο αποτελεσματικοί.

ΟΛΟ ΤΟ χρόνο που μας πέρασε πόσες διαφωνίες στελεχών του ΠΑΣΟΚ ακούσατε; Πόσες φορές ο Πάγκαλος, για παράδειγμα, άσκησε «δριμεία κριτική», όπως έγραφαν οι εφημερίδες; Πόσες φορές μας είπαν για ομάδες διαφωνούντων σε μια σειρά θεμάτων;

Ολα αυτά όμως, ως διά μαγείας, εξαφανίζονται όταν έρχεται η ώρα να σηκώσουν το χεράκι οι κυβερνητικοί βουλευτές για να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό. Τότε τα «ναι» πέφτουν το ένα μετά το άλλο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλά μάθαμε πια. Τόσα χρόνια έχουμε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Είναι, όπως όλοι ξέρουμε, κόμμα «πολυσυλλεκτικό» κι ο καθένας μπορεί να κάνει «καριέρα» ...διαφωνούντα, μια και στο τέλος έρχεται η «ώρα της ευθύνης».

Με τους λαούς που αντιστέκονται

To ότι η Λατινική Αμερική είναι «καζάνι που βράζει» είναι γνωστό εδώ και καιρό, ωστόσο το τελευταίο διάστημα αυτό γίνεται ακόμα πιο ορατό. Μια «ιστορική ματιά» στις πολύχρονες δικτατορίες, από το Μεξικό μέχρι τη Χιλή, πείθει ότι για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όλη η ήπειρος είχε και έχει πάντα ζωτική σημασία. Η σημερινή κατάσταση στη Βενεζουέλα, όπου διεξάγεται ένας σκληρός ταξικός πόλεμος είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα. Με νύχια και με δόντια η πλουτοκρατία της χώρας, που, από το 2000, αισθάνεται να κλονίζεται η κυριαρχία της, πασχίζει να βάλει τέλος στην ονομαζόμενη «Μπολιβαριανή Επανάσταση», της οποίας ηγείται ο Ούγκο Τσάβες. Πρόκειται για μια διαδικασία που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τα φτωχά στρώματα, στηρίζουν.

Η προσπάθεια αυτή στην οποία συμμετέχει και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας, βάζει τις βάσεις για το σταμάτημα της εξάρτησης της χώρας από τον ιμπεριαλισμό και την αξιοποίηση του πλούτου της προς το συμφέρον των εργαζομένων. Γι' αυτό η ελίτ του πετρελαίου, οι θαμώνες της παλιάς εξουσίας -ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και οι γαιοκτήμονες-, το μεγάλο κεφάλαιο, λυσσαλέα προσπαθούν να τη σταματήσουν. Και οι Aμερικάνοι ιμπεριαλιστές βλέπουν σε αυτό το εγχείρημα, τον κίνδυνο η φλόγα της κοινωνικής εξέγερσης των καταπιεσμένων να φουντώσει πλέον παντού. Αλλωστε, το φωτεινό αστέρι της σοσιαλιστικής Κούβας είναι παρόν, παρά τα τεράστια εμπόδια που της θέτουν.

Η κατάσταση, όμως, και στις άλλες χώρες «καίει». Στη διπλανή Κολομβία, η ταξική σύγκρουση είναι ζωντανή μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο των 40 και πλέον χρόνων, της αστικής τάξης με το λαϊκό και το επαναστατικό ένοπλο κίνημα. Η τεράστια Βραζιλία με τη νίκη του Λούλα (πρώην εργατικού στελέχους και ιδρυτή του Εργατικού Κόμματος), που στηρίχτηκε και από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας, ανοίγει δρόμους για σημαντικές κοινωνικές αλλαγές. Η επίσης μεγάλη Αργεντινή στη δίνη μιας βαθιάς κρίσης δείχνει ότι σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων αφυπνίζονται και πλέον δε διεκδικούν μόνο ψίχουλα, αλλά και κοινωνική αλλαγή. Η κατάσταση στο Περού, στον Ισημερινό, στη Χιλή και όλες τις χώρες της ηπείρου είναι επίσης οξυμένη.

Στην εποχή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» οι λαοί της Λατινικής Αμερικής αντιστέκονται. Αντιδρούν στα νεοαποικιοκρατιικά σχέδια των ΗΠΑ, με τη λεγόμενη Ενωση Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA) και τα κινήματα προωθούν το συντονισμό της αντιιμπεριαλιστικής πάλης τους.

Εδώ, στην Ελλάδα, η αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους αυτούς λαούς εκφράζεται μέσα, πρώτα απ' όλα, από την πλούσια διεθνιστική δράση που αναπτύσσει το ΚΚΕ, από τη δράση του αγωνιστικού ταξικού κινήματος, του φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Οσο και αν αυτή είναι δεδομένη, στις σημερινές συνθήκες πρέπει να ενταθεί. Η στήριξη, επίσης, του αγώνα και των λαϊκών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής βρίσκεται στην πολύμορφη πάλη, που αναπτύσσει ο λαός μας ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στην προσπάθεια του ανεβάσματος της συνείδησης των εργαζομένων, στην προετοιμασία της συνολικής σύγκρουσης με το εκμεταλλευτικό σύστημα. Ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά πρέπει να εκφραστεί η αλληλεγγύη μας και προς του λαούς της Λατινικής Αμερικής, προς τους λαούς όλου του κόσμου.

Δημήτηρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ