Βεβαίως και πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για εξοπλισμούς, να περιοριστούν στις αναγκαίες για την άμυνα και όχι για το ΝΑΤΟ. Αλλά η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι πλούτος υπάρχει αμύθητος, αλλά κανείς τους, ούτε η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δε θέλει να βάλει χέρι σ' αυτόν. Απεναντίας, με μέτρα που καταβαραθρώνουν το εργατικό - λαϊκό εισόδημα στοχεύουν στο να αυγατίσουν τον πλούτο που καρπώνεται η πλουτοκρατία. Επίσης, γνωρίζουν καλά ότι το χρέος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ως συνέπεια της πολιτικής ποικιλόμορφης στήριξης του κεφαλαίου, για όσο αυτό εξουσιάζει. Και ο λαός θα απαλλαγεί απ' αυτό μόνο όταν οικοδομήσει τη δική του εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ, θα το διαγράψει μονομερώς, θα πάρει τον πλούτο απ' τα χέρια των μονοπωλίων και θα τον διαθέσει για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Είπε και κάτι άλλο ο Δ. Παπαδημούλης: «Το μνημόνιο Νο 2 (...) εμπεριέχει το "κούρεμα", το οποίο όμως γίνεται με καθυστέρηση δύο ετών. Θυμίζω ότι όταν το έλεγε πριν από δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγαν ότι απαγορεύεται ακόμα και να λέτε τις λέξεις "κούρεμα", "επαναδιαπραγμάτευση" (...) Μαζί όμως με το "κούρεμα" έρχονται νέα άγρια λιτότητα και νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικό κράτος και δικαιώματα των εργαζομένων».
Ομολογεί, δηλαδή, ότι μια πρόταση δική τους έγινε πραγματικότητα και το αποτέλεσμά της είναι ολέθριο για το λαό. Κι ας μη σπεύσουν να απαντήσουν ότι αν το «κούρεμα» γινόταν διά χειρός ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καλύτερο, με καλύτερους όρους. Το ίδιο θα ήταν για το λαό. Γιατί τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε κάθε περίπτωση θα είχαν τα μονοπώλια, την εξουσία των οποίων οι οπορτουνιστές δε θίγουν στο παραμικρό. Και ο λόγος τους είναι διαταγή για μακέλεμα εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
«Στα λόγια μας» ήρθε προχτές ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, δηλώνοντας ότι οι μεγάλες, σύγχρονες και οργανωμένες επιχειρήσεις που είναι μέλη του ΣΕΒ «έχουν δείξει μια απίστευτη ικανότητα προσαρμογής αυτή τη διετία», για να καταλήξει ότι «είμαστε εδώ, έχουμε δύναμη».
Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να δει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την κρίση και τη διαχείρισή της από την πολιτική των κυβερνήσεων; Πόσο πιο παραστατικά μπορεί να αποδοθεί η θέση ότι όσο περισσότερο χάνουν και σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα λαϊκά στρώματα, τόσο περισσότερο κερδίζουν τα ξένα και ντόπια μονοπώλια, οι πολυεθνικές, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί.
«Προσαρμόζονται» οι μεγάλες επιχειρήσεις, απορροφώντας τους κραδασμούς στους τζίρους και στα κέρδη, όταν οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική απόγνωση μέσα σε μια νύχτα, χρεοκοπώντας από τη δραστική μείωση των μισθών τους.
«Εχουν δύναμη», οικονομική και πολιτική, οι μεγάλες επιχειρήσεις, όταν η εργατική τάξη και όλα τα δοκιμαζόμενα στρώματα καταδικάζονται σε αποδυνάμωση, με λιγότερο μισθό, μικρότερη σύνταξη, λιγότερα δικαιώματα και καμιά προοπτική για το μέλλον.
Πρόκειται σαφώς για συγκοινωνούντα δοχεία. Οσο περισσότερο μπουκώνουν το στόμα τους οι κεφαλαιοκράτες, τόσο περισσότερο πεινασμένα μένουν τα παιδιά μας.
Μόνο ένα πράγμα δεν έχουν «ζυγίσει» καλά οι μεγαλοεπιχειρηματίες, (παρότι και το γνωρίζουν και το λαμβάνουν γενικά υπόψη τους).
Δύναμη έχουν και οι εργάτες. Δύναμη τεράστια, που αν ξεσπάσει δεν θα αφήσει στο πέρασμά της ούτε υποψία αδικίας, εκμετάλλευσης, απληστίας, κυνισμού. Μια δύναμη, που μόλις τη συνειδητοποιήσουν οι κάτοχοί της, θα σαρώσει τα αφεντικά και τα τσιράκια τους μέσα σε ένα λεπτό. Η δύναμη των κεφαλαιοκρατών είναι ελάχιστη μπροστά της, σαν τη φλόγα του κεριού μπροστά στον ήλιο.
Και δε θα αργήσει αυτή η δύναμη να εκφραστεί, δε θα αργήσει...
Την προμήθεια 2.500 λίτρων πετρελαίου για κάθε ένα από 18 Ιδρύματα Πρόνοιας - κυρίως κέντρα αποκατάστασης - ανέλαβε ο ΟΠΑΠ, σύμφωνα με ανακοίνωση του Οργανισμού. Η δωρεά έγινε στα πλαίσια της περίφημης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και με «βάση τον επίσημο κατάλογο του υπουργείου Υγείας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθένα απ' αυτά».
Αυτό λοιπόν κι αν λέγεται μείωση της σπατάλης ή εξορθολογισμός των δαπανών στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας όπως αρέσκεται να λέει συχνά πυκνά ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος: Κόβεις πρώτα τη θέρμανση, μετά βγαίνεις στη ζητιανιά, και ακολούθως εκθειάζεις την επιχειρηματική ευαισθησία για να δείξεις στην τρόικα, ότι είσαι ακόμα πιο μπροστά απ' τις δικές της υποδείξεις. Γι' αυτό και με τον εφαρμοστικό νόμο ξαποστέλνει την πρόνοια στο υπουργείο Εργασίας.
Οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, όπως προχτές στα νοσοκομεία, στην πρόνοια και στο ΕΚΑΒ, αλλά και με την ψήφο τους στις εκλογές πρέπει να κόψουν το βήχα στα κόμματα της συγκυβέρνησης. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ που παλεύει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Και βέβαια δεν την καταβάλλει ... «η χώρα» αλλά ένα πολύ - πολύ συγκεκριμένο μέρος αυτής της χώρας: Οι μισθωτοί, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι και οι νέοι.
Διότι οι ...υπόλοιποι (δηλαδή τραπεζίτες, εφοπλιστές και βιομήχανοι) η μόνη προσπάθεια που καταβάλλουν είναι να εξαθλιώσουν τους μισθούς, να πνίξουν με τα δάνεια και να μασάνε επιδοτήσεις.
Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε ότι θέλουν κι αυτά τον κόπο τους αλλά είναι άλλο να κουράζεσαι για τα κέρδη σου και άλλο να σε εκμεταλλεύονται με τον πιο βάρβαρο τρόπο.
ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ Ο Ευάγγελος Βενιζέλος: Τα λεφτά που θα βοηθήσουν την ελληνική οικονομία ... «βρίσκονται στα στρώματα» και καλεί τους πάντες να τα πάνε στις Τράπεζες.
Εκεί δηλαδή που θα πάνε περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ από το περίφημο δάνειο της τρόικας. Εκεί που έχουν ήδη πάει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια με την μορφή εγγυήσεων. Ολα εκεί.
Το ότι με την πολιτική του και την πολιτική της κυβέρνησης μπαίνει στα σπίτια του κοσμάκη και ...αρπάζει ό,τι βρει σε ρευστό το έχει πάρει άραγε χαμπάρι;
Φυσικά και το έχει πάρει γιατί ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος του. Η αφαίμαξη και του τελευταίου ευρώ από το λαό προκειμένου να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου για πολλά - πολλά χρόνια.
ΝΕΑ ΜΕΙΩΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ των επιχειρήσεων στα «σκαριά» και στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών, όπως μαθαίνουμε. Τελικά και αυτή η κυβέρνηση μειώνει και τους φόρους και όταν θέλει η φορολογική πολιτική είναι ...προσαρμόσιμη.
Φυσικά θα προκύψει ένα ...μικρό δημοσιονομικό κενό και όλοι καταλαβαίνουμε πώς θα καλυφθεί.