Η περίπτωση δείχνει αφενός μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα προγράμματα που «προσφέρουν» οι Ευρωενωσιακές κυβερνήσεις, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας και τα οποία έχουν πάγιο χαρακτηριστικό στον ένα ή τον άλλο βαθμό την προσφορά των ανέργων στους επιχειρηματίες ως φτηνή εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα. Δείχνει επίσης ότι ακόμα και τα αστικά δικαστήρια φτάνουν να μιλούν για «δουλεία» όταν αναφέρονται στους όρους που επιβάλλονται. Βέβαια, για τις στρατιές των ανθρώπων τους οποίους πουλούν και αγοράζουν με πρόσχημα την κρίση, η διέξοδος δεν περνά μέσα από τη «Δικαιοσύνη», αλλά από το γκρέμισμα αυτού του σάπιου συστήματος. Αλλωστε, το αστικό κράτος ξέρει να φέρνει τους νόμους στα μέτρα του και έτσι η βρετανική κυβέρνηση αναζητεί πλέον άλλη «φόρμουλα» για να κάνει την ίδια δουλειά, βαφτίζοντας το πρόγραμμα «εθελοντικό». Εθελοντική δουλεία δηλαδή...
Συστάσεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ απηύθυνε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να «ενισχύσουν τις κοινωνικές επενδύσεις με στόχο την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή». Ο επίτροπος Απασχόλησης, Λ. Αντορ, σε συνέντευξη Τύπου αναφέρθηκε στα προς αξιοποίηση κονδύλια για την Ελλάδα, προσθέτοντας ότι «η Επιτροπή εργάζεται με τις ελληνικές αρχές για την οικοδόμηση και ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας στη χώρα».
Τι ακριβώς είναι όλα αυτά; Ο φόβος της ευρωένωσης για τους λαούς και την αντίδρασή τους στη στρατηγική της που τους γονατίζει. Ο επίτροπος Απασχόλησης εξήγησε στη συνέχεια ότι «οι κοινωνικές επενδύσεις είναι καθοριστικής σημασίας αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση ισχυρότεροι, με μεγαλύτερη συνοχή και ανταγωνιστικότεροι». Αναφέρεται στην αξιοποίηση μεθόδων διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, συμφιλίωσης του λαού με τη φτώχεια, έτσι που να αμβλύνεται η δυσαρέσκεια και η οργή και να αποσοβείται ο κίνδυνος γενίκευσης των λαϊκών αντιδράσεων και ανάπτυξης λαϊκών αγώνων. Πόσο πιο καθαρά να το πει ο Λ. Αντορ;: «Οι κοινωνικές επενδύσεις σήμερα βοηθούν ώστε να μην χρειαστεί τα κράτη - μέλη να πληρώσουν πολύ ακριβότερους λογαριασμούς από οικονομικής και κοινωνικής άποψης αύριο».
Το ότι δεν τους πήρε ο πόνος για τα βάσανα του λαού, πέραν του ότι είναι οι ίδιοι που τα προκαλούν, επιβεβαιώνεται και απ' τη διευκρίνιση του επιτρόπου ότι οι «επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο και στην κοινωνική συνοχή» θα γίνουν εντός του πλαισίου των «υπαρχόντων δημοσιονομικών περιορισμών» και αποτελεί προϋπόθεση για την «επίτευξη των στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020"», της στρατηγικής δηλαδή που συντίθεται από μέτρα - κόλαφο για τους λαούς.
Οι σημαντικότερες - κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή - προκλήσεις που καλείται να διαχειριστεί η ΕΕ είναι η αύξηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και το ρεκόρ της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων. Γνωρίζοντας ότι και η φτώχεια και η ανεργία θα αποτελούν μόνιμο συνοδοιπόρο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, παρεμβαίνουν για να καναλιζάρουν τις αντιδράσεις.
Η αμαρτωλή «κοινωνική οικονομία» στην οποία επενδύουν αποσκοπεί ακριβώς στη διαχείριση της εξαθλίωσης, στην εκτόνωση των κραυγαλέων κοινωνικών αντιθέσεων και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, της υποταγής δηλαδή του λαού στα μονοπώλια. Ταυτόχρονα υποβοηθά στην απόσυρση του κράτους από τομείς όπως Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια και άρα το μεγάλωμα της «πίτας» που κατασπαράζουν τα μονοπώλια. Εδώ σκοπεύουν να πιάσουν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.
Κι αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτούς τους σχεδιασμούς σιγοντάρει και ο ΣΥΡΙΖΑ που δε χάνει ευκαιρία να υμνήσει την «κοινωνική συνοχή», ενώ έχει εκφραστεί θετικά για την «κοινωνική οικονομία», του μέσου με το οποίο η ΕΕ των μονοπωλίων επιδιώκει να εξαγοράσει τη σιωπή των θυμάτων της βάρβαρης ταξικής της στρατηγικής και μάλιστα κυριολεκτικά με ψίχουλα.
Μόνο που οι θυσίες και η ανηφόρα των «μεταρρυθμίσεων» αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες και τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την εφαρμοζόμενη φιλομονοπωλιακή πολιτική, προκειμένου να διασφαλιστούν τα υπερκέρδη των ισχυρότερων εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Αυτό το σημείο το αποσιώπησε ο μεγαλοεπιχειρηματίας, που επισήμανε στους συναδέλφους του και μόνο γι' αυτούς ότι «η προσδοκία που καλλιεργείται για ανάκαμψη το 2014 δεν είναι ουτοπική. Αλλά θα χρειαστεί σκληρή δουλειά, συνέπεια και επιμονή για να υλοποιηθεί».
Συνεχίζοντας να μιλά αποκλειστικά στους μεγαλοεπιχειρηματίες, υποστήριξε ότι «έχουμε τις δυνατότητες να βγούμε με το κεφάλι ψηλά από την κρίση», αλλά φρόντισε να προειδοποιήσει εμμέσως για το ενδεχόμενο λαϊκού ξεσηκωμού (προειδοποιώντας για την αναγκαιότητα αντιμετώπισής του, άλλωστε αν δεν επιχειρεί αυτό τότε προς τι η αναφορά;), λέγοντας ότι από τον Ιούνη και μετά παύουν η χρηματοδότηση των πρωτογενών ελλειμμάτων και η δυνατότητα εξωτερικού δανεισμού για την εσωτερική δημοσιονομική διαχείριση, οπότε «ή θα τα καταφέρουμε, ή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κοινωνική και πολιτική αναταραχή απρόβλεπτων διαστάσεων και συνεπειών».