Παπαγεωργίου Βασίλης

Φυσικά ο επίδοξος αντιΚΚΕ δημοσιολόγος εκφράζει τον πόνο της τάξης που υπηρετεί, γιατί το ΚΚΕ με τη στρατηγική του και τη δράση του ζορίζει το κεφάλαιο, το αστικό πολιτικό σύστημα -- αποκαλύπτοντας ότι τα φρικτά μέτρα που παίρνουν δεν είναι για το χρέος, αλλά για να πληρώσει την κρίση ο λαός, να κάνουν φτηνούς τους εργαζόμενους, δημιουργώντας συνθήκες αύξησης της κερδοφορίας -- και δυσκολεύει τη χειραγώγηση στην πολιτική ΠΑΣΟΚ/ΝΔ, ενισχύει την εγκατάλειψή τους από τα λαϊκά στρώματα. Η δυναμική της πολιτικής του ΚΚΕ τους φοβίζει, και η ευρύτερη απήχησή του.

Ξέρουν επίσης καλά, ότι το ΚΚΕ, το 1974 με το «σπαθί» του επέβαλε τη νόμιμη λειτουργία του, γιατί είχε και έχει ρίζες βαθιές στην εργατική τάξη και το λαό. Ας το χωνέψουν ότι το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν «στο χέρι».

Είναι προφανές ότι ο ΛΑ.Ο.Σ., ο πλέον ένθερμος κήρυκας της συναίνεσης μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων ώστε να περάσουν όλες μαζί το λαό από φωτιά και τσεκούρι, δεν ευχαριστιέται με τίποτα άλλο εκτός από τη... σιγή νεκροταφείου. Σπεύδει έτσι να «κρεμάσει» τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που για τα μάτια του κόσμου, μπροστά στην ομοβροντία πυρών εναντίον των εργαζομένων, δηλώνουν πως θα ρίξουν κάποιες ντουφεκιές στον αέρα. Δεν τους αναγνωρίζει καν την προσφορά τους όλα αυτά τα χρόνια και την πολύτιμη βοήθειά τους στο να περνάνε το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Για το ΛΑ.Ο.Σ. δεν επιτρέπεται καμία, ούτε καν υποκριτική, «παραφωνία» από το κλίμα συναίνεσης, συνευθύνης που επιδιώκεται να διαμορφωθεί. Ετσι, χτες δήλωσε: «Τα συνδικάτα θα δικαιολογούνταν σήμερα σε οποιαδήποτε κινητοποίησή τους αν είχαν προβεί προηγουμένως - εν είδει αυτοκριτικής - σε πάνδημη κινητοποίηση εναντίον του κακού τους εαυτού».

Εχουμε πάντως να πούμε στο ΛΑ.Ο.Σ. πως η αχαριστία δεν είναι καλό πράγμα. «Κακό εαυτό», οι ηγεσίες των «συνδικάτων» στα οποία αναφέρεται, έδειξαν μόνο απέναντι στους εργαζόμενους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν. Το σύστημα που ο ΛΑ.Ο.Σ. στηρίζει το στήριξαν κι αυτές απ' την πλευρά τους...

Αν και παραπονεμένοι που ο πρωθυπουργός δεν τους κάλεσε σε συνάντηση, οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» σπεύδουν να δηλώσουν τη στήριξή τους σε ένα σύστημα και μια πολιτική που βυθίζει το λαό ολότελα στην εξαθλίωση. Σε επιστολή τους στον Γ. Παπανδρέου, όπου καταθέτουν τις ...«εποικοδομητικές» τους προτάσεις, αναπαράγουν την κυρίαρχη προπαγάνδα και δηλώνουν διαθέσιμοι, αναφέροντας: «Κατανοούμε πολύ καλά τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα, καθώς και την ανάγκη να υπάρξει μια ευρύτερα αποδεκτή πολιτική». Αποδέχονται πλαγίως το σφαγιασμό του λαϊκού εισοδήματος, ζητώντας: «Αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών, με στόχο να αντισταθμίσουν ένα μέρος από τη χαμένη μας αγοραστική δύναμη». Και εμμέσως καλούν το λαό να βάλει πλάτη, καθώς όπως λένε: «Αφού οι Ελληνες καλούμαστε να πληρώσουμε, και δεν υπάρχουν εδώ που οδηγηθήκαμε μαγικές και ανώδυνες λύσεις, τουλάχιστον πρέπει να είναι απολύτως διαφανές και δημόσια γνωστό τι χρωστάμε και τι πληρώνουμε σε ποιους»!

Ο γέγονε γέγονε, δηλαδή. Κατά το «πίστευε και μη ερεύνα», ο λαός πρέπει να αποδεχτεί ένα χρέος που δεν του ανήκει και να το αποπληρώσει απ' το ισχνό εισόδημά του.

Αυτά είναι και το ζουμί. Τα υπόλοιπα της επιστολής τα συναντά κανείς σε προτάσεις και θέσεις όλων των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν διαχείριση του συστήματος και της κρίσης του. Αναμενόμενα, τέτοια δύναμη είναι και οι «Οικολόγοι - Πράσινοι».