Είναι προφανές ότι ο ΛΑ.Ο.Σ., ο πλέον ένθερμος κήρυκας της συναίνεσης μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων ώστε να περάσουν όλες μαζί το λαό από φωτιά και τσεκούρι, δεν ευχαριστιέται με τίποτα άλλο εκτός από τη... σιγή νεκροταφείου. Σπεύδει έτσι να «κρεμάσει» τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που για τα μάτια του κόσμου, μπροστά στην ομοβροντία πυρών εναντίον των εργαζομένων, δηλώνουν πως θα ρίξουν κάποιες ντουφεκιές στον αέρα. Δεν τους αναγνωρίζει καν την προσφορά τους όλα αυτά τα χρόνια και την πολύτιμη βοήθειά τους στο να περνάνε το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Για το ΛΑ.Ο.Σ. δεν επιτρέπεται καμία, ούτε καν υποκριτική, «παραφωνία» από το κλίμα συναίνεσης, συνευθύνης που επιδιώκεται να διαμορφωθεί. Ετσι, χτες δήλωσε: «Τα συνδικάτα θα δικαιολογούνταν σήμερα σε οποιαδήποτε κινητοποίησή τους αν είχαν προβεί προηγουμένως - εν είδει αυτοκριτικής - σε πάνδημη κινητοποίηση εναντίον του κακού τους εαυτού».

Εχουμε πάντως να πούμε στο ΛΑ.Ο.Σ. πως η αχαριστία δεν είναι καλό πράγμα. «Κακό εαυτό», οι ηγεσίες των «συνδικάτων» στα οποία αναφέρεται, έδειξαν μόνο απέναντι στους εργαζόμενους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν. Το σύστημα που ο ΛΑ.Ο.Σ. στηρίζει το στήριξαν κι αυτές απ' την πλευρά τους...