Θλίψη και μελαγχολία προκαλεί η είδηση που ήρθε, μέσω του ΑΠΕ, απ' το Καζακστάν: Τρία νέα περιστατικά παιδιών που προσβλήθηκαν από το θανατηφόρο ιό του Εϊτζ, χωρίς αμφιβολία από ιατρική αμέλεια, εντοπίστηκαν τις τελευταίες ώρες στο νότιο Καζακστάν και ο συνολικός αριθμός των παιδιών που αρρώστησαν κατά τον τρόπο αυτό ανήλθε τώρα στα 58. «Με τον όρο ιατρική αμέλεια περιγράφεται η μετάγγιση αίματος χωρίς αποστειρωμένες βελόνες», αναφέρει το τηλεγράφημα του ΑΠΕ και συμπληρώνει: «Επίσης, 2.700 παιδιά - από τα 12.500 που εξετάστηκαν μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου (φέτος) στα νοσοκομεία - πιθανολογείται ότι ήρθαν σε επαφή με τον ιό αυτό. Τον Μάη, εκδηλώθηκαν στα παιδιά συμπτώματα και ξεκίνησαν συστηματικοί έλεγχοι, που εντατικοποιήθηκαν στη διάρκεια του Ιουλίου».
Κάποτε, στις σοσιαλιστικές χώρες έλεγαν ότι τα παιδιά ήταν η μοναδική «προνομιούχος τάξη» εκείνων των κοινωνιών. Τώρα, τα παιδιά έχουν γίνει κι αυτά θύματα της άγριας καπιταλιστικής αγοράς που έφεραν οι ανατροπές. Βεβαίως, όπως αναφέρει η είδηση, παύτηκαν ο κυβερνήτης του Νότιου Καζακστάν, Μπολάτ Ζιλκίτσιεφ, και ο υπουργός Υγείας της χώρας, Ερμπολάτ Ντοσάγιεφ από τα καθήκοντά τους για τη μόλυνση των παιδιών απ' τον ιό του Εϊτζ. Και τι έγινε που παύτηκαν; Μήπως θα σταματήσει η κατάντια στον τομέα Υγείας σ' αυτήν την πρώην σοσιαλιστική και νυν άγρια καπιταλιστική χώρα; Δυστυχώς και η μόλυνση απ' τον ιό του Εϊτζ έχει χαρακτηριστικά σαν εκείνα των ανατροπών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.
Και η άλλη είδηση, που έγινε γνωστή χτες στην Αθήνα, έχει σχέση με τις καταστροφικές επιπτώσεις των ανατροπών στην υγεία των κατοίκων των πρώην σοσιαλιστικών χωρών: Σε πολλές απ' τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες - όπου πριν τις ανατροπές οι παροχές ήταν καθολικές και δωρεάν - τώρα οι κάτοικοί της υποχρεώνονται να πληρώνουν απ' την τσέπη τους τη θεραπεία για τις ηπατίτιδες.
Μάλιστα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες εισβάλλουν με σφοδρότητα - όπως είχε προειδοποιήσει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας απ' το 1996 - λοιμώδη νοσήματα, που είχαν εξαφανιστεί, επειδή καταστράφηκαν τα Πρωτοβάθμια Συστήματα Υγείας που αποτελούσαν βασική υγειονομική ασπίδα των πληθυσμών. Και με χαμένη την υγειά τους και με χαράτσια στην τσέπη οι κάτοικοι των πρώην σοσιαλιστικών χωρών - ίσως τώρα να καταλαβαίνουν τι είχαν και τι έχασαν - όπως θα 'λεγε κι ο ποιητής. Μόνο που πρέπει να καταλάβουν - όπως και οι υπόλοιποι λαοί - και τι τους πρέπει και τι οι ίδιοι πρέπει να κάνουν...
Κι όμως ήταν ο Κ. Καραμανλής που τόσο προεκλογικά όσο και στις προγραμματικές δηλώσεις διακήρυσσε μεγαλόστομα: «Η επένδυση στην Παιδεία είναι η πρώτη επιλογή μας και το προσωπικό μου όραμα... Βασική δέσμευσή μας είναι η σταδιακή αύξηση των κρατικών δαπανών στο 5%. Στόχος μας να δημιουργήσουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια του μέλλοντος»... Φανταστείτε να μην ήταν η Παιδεία πρώτη επιλογή της κυβέρνησης...
Ομως, είναι τουλάχιστον θεατρινισμός από την πλευρά της κυβέρνησης να ισχυρίζεται ότι δεν έχει ακούσει τίποτα από τα αιτήματα των μεγάλων κινητοποιήσεων του λαού και της νεολαίας γι' αυτό το θέμα και ότι περιμένει να πάνε στη Βουλή να της τα πουν... Είναι τουλάχιστον αλαζονεία, όταν η πλειοψηφία του κόσμου διαδήλωνε την απαίτηση «πάρ' το πίσω όπως είναι!», να στήνει η κυβέρνηση μοναχικούς διαλόγους για τη νομιμοποίηση του νόμου - εκτρώματος και να δηλώνει έτοιμη να καταθέσει το νόμο ανά πάσα στιγμή.
Τους διαφεύγει όμως ότι φοιτητές, πανεπιστημιακοί και εργαζόμενοι δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη...
Εδώ και δυο χρόνια ανάμεσα στα αιτήματα των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών μπαίνει και το αίτημα να παίρνουν το επίδομα των 103 ευρώ, το οποίο έχει δοθεί και σε άλλους εργαζόμενους του δημοσίου. Τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές αρνήσεις διαδέχτηκε, στις αρχές του καλοκαιριού, η «δέσμευση» από το υπουργείο Οικονομικών ότι το επίδομα θα δοθεί σε δόσεις. Ακολούθησαν διαρροές προς τα ΜΜΕ και σχετικές δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών, που άφηναν να εννοηθεί ότι οι δόσεις θα είναι τρεις.
Εν μέσω των πενθήμερων απεργιών των δασκάλων, η υπουργός Παιδείας δήλωσε με θράσος ότι: «Μέσα στα αιτήματα περιλαμβάνονται κάποια που είναι τελείως έξω από τη δημοσιονομική πολιτική. Η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να κυβερνά περιστασιακά, με βάση διάφορα αιτήματα, από διάφορες πλευρές, τα οποία είναι υψηλών προσδοκιών»! Και στη συνέχεια, με την ίδια προκλητικότητα απέναντι στους απεργούς εργαζόμενους, αύξησε τις φημολογούμενες τρεις δόσεις του επιδόματος σε έξι! Αντί να δώσει κάτι δηλαδή, αφαίρεσε κιόλας!
Τώρα, μεθαύριο μπορεί να βγει και να μετατρέψει τις έξι δόσεις σε τρεις, για να πει ότι έκανε... παραχώρηση και δίνει κάτι παραπάνω. Ε, αν αυτό δεν είναι ωμή κοροϊδία και πρόκληση προς τους εκπαιδευτικούς, τότε τι είναι;