Με άλλα λόγια (θα προσπεράσουμε το γεγονός ότι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) κατά τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση της ΕΕ να κλείσει το εμπορικό τμήμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και μάλιστα για 15 χρόνια, προφανώς οφείλεται σε κάποιο λάθος που πρέπει να ...διορθωθεί. Ούτε είδε ούτε ξέρει ο ευρωβουλευτής ότι η απόφαση αυτή είναι μέρος της ίδιας της διαχρονικής διαλυτικής πολιτικής της ΕΕ σε βάρος συνολικά της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας στη διαμόρφωση της οποίας συμμετείχαν ενεργά οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τσιμουδιά για την 7 κοινοτική οδηγία της ΕΕ που από το 1992 -και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών των μονοπωλιακών ομίλων της ναυπηγοεπισκευής και των ανάλογων σχεδιασμών που προωθούνται από την πολιτική της ΕΕ- επέβαλε σε βάρος των ελληνικών ναυπηγείων ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο. Και όχι μόνο αυτό. Από τα όσα αναφέρονται από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, έμμεσα αφήνεται να εννοηθεί ότι «η σειρά μέτρων απίστευτης λιτότητας», «που έχει επιβάλει στους Ελληνες πολίτες» η ΕΕ δεν είναι και κάτι αρνητικό αφού επιβάλλονται «με το επιχείρημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης»! Ολα θυσία στο βωμό της ΕΕ των μονοπωλίων.
Αντιμέτωποι με μειώσεις των τιμών από 30% έως 50% και των κερδοσκοπικών εκβιασμών των εμποροβιομηχάνων βρίσκονται αυτή την περίοδο οι παραγωγοί βερίκοκων και πατάτας. Η κατάσταση αυτή δείχνει για άλλη μια φορά πως η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει να ωφεληθεί σε τίποτα από την πολιτική που υπαγορεύουν ΕΕ, ΚΑΠ και ΠΟΕ. Η πολιτική αυτή είναι κομμένη και ραμμένη στις κερδοσκοπικές αξιώσεις των εμποροβιομηχάνων των μονοπωλίων. Οσο τα μονοπώλια θα λυμαίνονται τον τομέα παραγωγής αγροτικών προϊόντων και των τροφίμων, η μικρομεσαία αγροτιά θα βρίσκεται ανάμεσα στους αγρίως εκμεταλλευόμενους. Και η πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια είναι αυτή που οδηγεί στο ξεκλήρισμα τους φτωχούς και μικρούς αγρότες και επιβάλλει τους καπιταλιστές αγρότες - επιχειρηματίες. Στον αντίποδα, το συνεπές αγροτικό κίνημα αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ για εγγυημένες τιμές, προστασία της ντόπιας παραγωγής, μείωση του κόστους παραγωγής, μη διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη κ.ά. Ο αγώνας αυτός έχει ως στόχο του το δυνάμωμα του μετώπου πάλης για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και τη δημιουργία των προϋποθέσεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του ελληνικού λαού.
Εχει ως στόχο του μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, στις καθετοποιημένες κοινωνικοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τον ελληνικό λαό. Η αυτάρκεια της χώρας σε υγιεινά και φτηνά τρόφιμα είναι ζωτικό ζήτημα για την αγροτιά, την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και όλα τα λαϊκά στρώματα. Είναι όμως φανερό ότι μια φιλοαγροτική - φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει υπό το καθεστώς της ΕΕ, του ΠΟΕ και του ΔΝΤ, και με κυβερνήσεις συνεργασίας από κόμματα του ευρωμονόδρομου, αλλά μόνο με απαλλαγή: Από τέτοιες κυβερνήσεις, από τέτοιους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και Ενώσεις και από τα μονοπώλια.
Οχι πως αυτή η άποψη είναι αποκλειστικό προνόμιο της Γερμανίδας καγκελάριου. Τα ίδια μας λένε κι εδώ οι κυβερνώντες. Για ...σταδιακές προσαρμογές και μακροπρόθεσμες λύσεις μιλάνε.
Προφανώς όμως, τέτοιες απόψεις αφορούν μόνον τους εργαζόμενους. Γιατί, όταν επρόκειτο να πάρουν λεφτά οι τραπεζίτες, από όσο είδαμε και εύκολα και γρήγορα έγινε αυτό. Σε χρόνο ...μηδέν και με ταχύτατες διαδικασίες «τσίμπησαν» μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.
Το ίδιο «εύκολη» και «γρήγορη» ήταν και η θεσμοθέτηση των φοροαπαλλαγών σε βιομήχανους και εφοπλιστές. Μέσα σε μια ...ωρίτσα πέρασαν από τη Βουλή τα σχετικά μέτρα.
Θυμάστε το περίφημο «φαστ τρακ» (που παραμένει νόμος του κράτους); Δεν είναι ο ορισμός του «εύκολα» και «γρήγορα»; Ο «επενδυτής» κάνει ό,τι θέλει χωρίς έλεγχο και ενίοτε χωρίς να βάζει φράγκο.
Τι να λέμε επίσης για τις ρυθμίσεις των φορολογικών χρεών προς τις μεγάλες ΑΕ. Ολα επιλύονται με ... «μαγικό ραβδί». Το ίδιο για τις προμήθειες του δημοσίου από τις πολυεθνικές, το ίδιο για τις «οφ σορ» και όλων των ειδών τις «παράξενες» εταιρείες.
Αρα λοιπόν, υπάρχουν λύσεις ταχύτατες όταν πρόκειται να ευνοηθεί το κεφάλαιο. Μόνο για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τους μισθούς, τις συντάξεις, την πολιτική προστασία και γενικώς τις παροχές στο λαό ισχύει το ... «όλα του γάμου δύσκολα».
ΩΡΑΙΑ ΑΤΑΚΑ ΑΥΤΗ του Ευάγγελου Βενιζέλου: «Συνεργαζόμαστε αλλά δεν ταυτιζόμαστε» με τη Νέα Δημοκρατία. Πώς ακριβώς μπορεί να γίνει αυτό και μάλιστα σε αυτή την πολιτική συγκυρία, υποθέτουμε ότι θα μας το εξηγήσει κάποια στιγμή...
Εκτός αν εννοεί κάποια στελέχη του κόμματος του που θα μπορούσαν άνετα να κάνουν ...φροντιστήριο σε πολλούς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας σε θέματα εφαρμογής αντιλαϊκών πολιτικών.