Γρηγοριάδης Κώστας

Το κακό για τον Αλ. Αλαβάνο είναι ότι το «Σχέδιο Β» είναι παραλλαγή του «Σχεδίου Α», εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο, αναφέρεται στην ίδια εξουσία, υπηρετεί τη διαχείριση της κρίσης προς όφελός της. Ουσιαστικά οι δυο τους δεν διαφωνούν παρά ως προς το ποιο μείγμα διαχείρισης έχει τις τονωτικές εκείνες δυνατότητες που απαιτούνται ώστε τα μονοπώλια να «αποδράσουν» απ' την καπιταλιστική κρίση και να περάσουν σε νέα φάση ανάκαμψης και κερδοφορίας. Βεβαίως, ο Αλ. Αλαβάνος έχει τη δυνατότητα - που έχει απολέσει το ΠΑΣΟΚ - να ρητορεύει περί δήθεν κοινωνικού κράτους και δικαιωμάτων που το «σχέδιο Β» είναι ικανό να αποκαταστήσει. Παραμύθια της Χαλιμάς. Το εμπόδιο για να απολαύσουν οι λαοί τα δικαιώματά τους δεν είναι το νόμισμα, ούτε άλλα επιμέρους ζητήματα που θέτει ο Αλ. Αλαβάνος. Είναι η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων. Τα σχέδια Α, Β ή όπως αλλιώς ονομαστούν είναι δικά της σχέδια στο βαθμό που δεν την αμφισβητούν, που σκορπάνε αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί να ημερέψει το θηρίο που τον κατατρώει, στο βαθμό που στέκονται ανάμεσα στο λαό και στον αντίπαλό του, προσφέροντάς του κάλυψη και προστασία.

Ο εκλεγμένος με στήριξη ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/Οικολόγων/ΔΡΑΣΗΣ δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης επανέλαβε ότι τάσσεται υπέρ της λειτουργίας τις Κυριακές των εμπορικών καταστημάτων στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα ξαναπροτάσσει ως στόχους «να καταστεί η Αθήνα αυτόνομος τουριστικός προορισμός», την «καταπολέμηση της παράνομης αφισορύπανσης», συν τον περιορισμό ως και απαγόρευση διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης, ενίσχυση της «κοινωνικής επιχειρηματικότητας» κλπ. Αυτές είναι οι έγνοιες δημοτικής αρχής, κυβέρνησης και άλλων: να παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο, επτά μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο, λάφυρο μια πόλη - βιτρίνα, όπου θα περιδιαβαίνουν μεγαλοαστοί τουρίστες και μεγαλοκυρίες αφήνοντας τα χρήματά τους σε μεγαλοξενοδόχους και μεγαλεμπόρους, αφού οι μικρομεσαίοι ΕΒΕ εξοντώνονται και κλείνουν από τη φορομπηχτική πολιτική κυβέρνησης και δημοτικής αρχής, συν τα εξοντωτικά πρόστιμα που η τελευταία τους επιβάλλει. Να διώξουν με τους μηχανισμούς «ασφάλειας» και καταστολής κάθε λαϊκό στοιχείο από όποιο δρόμο θέλουν οι μεγαλοκαρχαρίες, να τον αποστειρώσουν απαγορεύοντας κάθε κινητοποίηση, ώστε να κερδοσκοπούν εκεί ανενόχλητα τα μονοπώλια.

Ο καπιταλισμός έχει τα γνωστά αδιέξοδα διαχείρισης της κρίσης του. Κατά περίπτωση πότε το ένα μείγμα διαχείρισης αποκαλύπτεται σκάρτο πότε το άλλο και οι απολογητές του συστήματος της εκμετάλλευσης έχουν πήξει να εφευρίσκουν κάθε φορά τρόπους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Δεν προλαβαίνουν να στήσουν ένα παραμύθι και σε χρόνο μηδέν αποκαλύπτεται... εντελώς παραμύθι. Τέτοια είναι για παράδειγμα η περίπτωση με την Ιρλανδία. Πριν από λίγα χρόνια μας τη σέρβιραν σαν «μοντέλο» και παράδειγμα προς μίμηση. Μετά, όταν ξέσπασε και εκεί η κρίση, κατάπιαν προς στιγμή τη γλώσσα τους. Οταν αργότερα στα χαρτιά εμφάνιζε κάποια στοιχεία βελτίωσης άρχισαν πάλι να κελαηδούν πως «να, η Ιρλανδία τα κατάφερε»... Ελα όμως που η πραγματικότητα έρχεται και τους δίνει για άλλη μια φορά γερό χαστούκι. Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η Ιρλανδία περιήλθε και πάλι σε ύφεση, καθώς κατέγραψε τρία διαδοχικά τρίμηνα συρρίκνωσης της οικονομίας της, σύμφωνα με τις επίσημες αναθεωρημένες στατιστικές που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα.

Κατά το πρώτο φετινό τρίμηνο, το ΑΕΠ οπισθοχώρησε κατά 0,6% σε σχέση με το προηγούμενο, ανακοίνωσε το ιρλανδικό Κεντρικό Γραφείο Στατιστικών (CSO).

Το ΑΕΠ είχε επίσης συρρικνωθεί κατά 1% κατά το τρίτο τρίμηνο της περασμένης χρονιάς και μετά κατά 0,2% το τέταρτο τρίμηνο, σύμφωνα με τα αναθεωρημένα δεδομένα.

Στο τέλος της περασμένης χρονιάς η Ιρλανδία βρισκόταν συνεπώς τεχνικά ήδη σε ύφεση, η οποία ορίζεται από δύο διαδοχικά τρίμηνα συρρίκνωσης. Στο σύνολο του 2012, η ανάπτυξη αναθεωρήθηκε επίσης δραστικά προς τα κάτω στο 0,2%, έναντι μιας προηγούμενης εκτίμησης για 0,9%. Φυσικά όχι ότι αν υπήρχε ανάπτυξη θα υπήρχε καμιά διαφορά όσον αφορά το λαό της Ιρλανδίας, που έτσι κι αλλιώς πληρώνει το μάρμαρο, είτε με κρίση είτε με ανάπτυξη. Το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει σαπίσει και τα παραμύθια δεν το σώζουν.