Ο καπιταλισμός έχει τα γνωστά αδιέξοδα διαχείρισης της κρίσης του. Κατά περίπτωση πότε το ένα μείγμα διαχείρισης αποκαλύπτεται σκάρτο πότε το άλλο και οι απολογητές του συστήματος της εκμετάλλευσης έχουν πήξει να εφευρίσκουν κάθε φορά τρόπους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Δεν προλαβαίνουν να στήσουν ένα παραμύθι και σε χρόνο μηδέν αποκαλύπτεται... εντελώς παραμύθι. Τέτοια είναι για παράδειγμα η περίπτωση με την Ιρλανδία. Πριν από λίγα χρόνια μας τη σέρβιραν σαν «μοντέλο» και παράδειγμα προς μίμηση. Μετά, όταν ξέσπασε και εκεί η κρίση, κατάπιαν προς στιγμή τη γλώσσα τους. Οταν αργότερα στα χαρτιά εμφάνιζε κάποια στοιχεία βελτίωσης άρχισαν πάλι να κελαηδούν πως «να, η Ιρλανδία τα κατάφερε»... Ελα όμως που η πραγματικότητα έρχεται και τους δίνει για άλλη μια φορά γερό χαστούκι. Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η Ιρλανδία περιήλθε και πάλι σε ύφεση, καθώς κατέγραψε τρία διαδοχικά τρίμηνα συρρίκνωσης της οικονομίας της, σύμφωνα με τις επίσημες αναθεωρημένες στατιστικές που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα.

Κατά το πρώτο φετινό τρίμηνο, το ΑΕΠ οπισθοχώρησε κατά 0,6% σε σχέση με το προηγούμενο, ανακοίνωσε το ιρλανδικό Κεντρικό Γραφείο Στατιστικών (CSO).

Το ΑΕΠ είχε επίσης συρρικνωθεί κατά 1% κατά το τρίτο τρίμηνο της περασμένης χρονιάς και μετά κατά 0,2% το τέταρτο τρίμηνο, σύμφωνα με τα αναθεωρημένα δεδομένα.

Στο τέλος της περασμένης χρονιάς η Ιρλανδία βρισκόταν συνεπώς τεχνικά ήδη σε ύφεση, η οποία ορίζεται από δύο διαδοχικά τρίμηνα συρρίκνωσης. Στο σύνολο του 2012, η ανάπτυξη αναθεωρήθηκε επίσης δραστικά προς τα κάτω στο 0,2%, έναντι μιας προηγούμενης εκτίμησης για 0,9%. Φυσικά όχι ότι αν υπήρχε ανάπτυξη θα υπήρχε καμιά διαφορά όσον αφορά το λαό της Ιρλανδίας, που έτσι κι αλλιώς πληρώνει το μάρμαρο, είτε με κρίση είτε με ανάπτυξη. Το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει σαπίσει και τα παραμύθια δεν το σώζουν.