ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 29 Γενάρη 2004
Σελ. /40
Περί «διαδικασιών... »

Τελικά, φταίει η λειτουργία των θεσμών; Φταίνε μήπως οι θεσμοί οι ίδιοι; Οι διαδικασίες, που δεν τηρούνται; Οι κανονισμοί που χρειάζονται ανανέωση; Μήπως, με άλλα λόγια, δε φταίει ο ράφτης που ράβει το κοστούμι σε όποια μέτρα θέλει, αλλά φταίει το κοστούμι..;

Φυσικά, η παρομοίωσή μας είναι μάλλον απόλυτη, αφού και οι θεσμοί, οι κανονισμοί, οι διαδικασίες έχουν τη σχετική αυτοτέλειά τους και την ξεχωριστή ιστορικά λειτουργία τους. Ομως, το πρόβλημα παραμένει, όταν, για άλλη μια φορά, αποκτούν επικαιρότητα οι φανφάρες περί «νέου και παλιού κράτους», περί «διαδικασιών διαφάνειας, που θα εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος», περί «ασφαλιστικών δικλίδων, ώστε να εξασφαλίζεται ο έλεγχος», περί «καινούριων μορφών διοίκησης», περί «άλλης οργάνωσης των κομμάτων...» και άλλα παραμύθια, που δεν πρόλαβε να πει η Χαλιμά...

Ολα αυτά και άλλα τόσα (που λέγονται τώρα σε προεκλογική περίοδο, για να κάνουν αφράτο το έδαφος, ή θα ειπωθούν - εφαρμοστούν στο μέλλον) αποκαλύπτουν το πραγματικό τους περιεχόμενο μόνο, όταν «σηκωθούν» οι ωραίες λέξεις, που τα σκεπάζουν. Μόνο όταν φανεί το: Για ποιον; Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ένα κόμμα, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να προτείνει είτε σαν κυβέρνηση είτε σαν αντιπολίτευση, θεσμούς και λειτουργίες, που υπηρετούν το λαό; Σίγουρα έτσι θα το εμφανίσει, αλλά είναι ποτέ δυνατόν;

Αρα, πριν να ζαλιστούμε από τις πολλές δόσεις της «συμμετοχής», των «δημοψηφισμάτων», της «οραματικής διοίκησης», του «νέου ρόλου του βουλευτή» κ.ά., να λύσουμε το αν γίνεται ποτέ, «να μασάς και να σφυράς». Αν γίνεται, να προωθείς συμφέροντα του κεφαλαίου μέσα από υποτιθέμενους «λαϊκούς θεσμούς». Το μόνο λογικό σ' αυτή την περίπτωση, αφού ο χαρακτήρας των κομμάτων του δικομματισμού είναι δεδομένος, είναι πως όποιους θεσμούς και διαδικασίες και να προτείνουν είναι για να μετατρέπουν μεγάλα τμήματα των λαϊκών μαζών σε συνενόχους πολιτικών ενάντια στα συμφέροντά τους. Δηλαδή, όλες αυτές οι ιδέες, παλιές ή νέες, που ακούγονται από δεδομένους εκπροσώπους του κεφαλαίου, εκτός από άλλοθι της αντιλαϊκής πολιτικής, μετατρέπονται ουσιαστικά και σε εργαλεία εφαρμογής της με χειριστές πολλές φορές τμήματα του λαού, που έχουν παγιδεύσει.

Οι πραγματικοί λαϊκοί θεσμοί θα γεννηθούν και θα εφαρμοστούν μόνο με ένα συσχετισμό δυνάμεων, που πραγματικά θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Αν είναι ξεκάθαρος ο προσανατολισμός της πολιτικής τότε βρίσκεται και ο δρόμος - τρόπος για την εφαρμογή της. Αυτό που δε γίνεται, είναι, να θέλεις να πας στο βορρά και να χαράζεις δρόμο για το νότο... Μπορεί να τον χαράξουν αρχικά στα λόγια, αλλά η περπατησιά θα δείξει για άλλη μια φορά βόρεια... Πριν, λοιπόν, το «εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού η ζωή μάς πάει...», ψήφο τώρα στο ΚΚΕ, για να ξέρουμε από την αρχή πού πηγαίνουμε και για ποιον πήραμε το δρόμο...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Οι «αγιογράφοι» και η αλήθεια

Δεν πρόλαβε να εγκαταλείψει τον πρωθυπουργικό θώκο ο κ. Σημίτης και ορισμένοι σπεύδουν να «αγιογραφήσουν» τον πολιτικό του βίο. Δεν εξηγείται αλλιώς η δήλωση του υπουργού Εργασίας Δ. Ρέππα, μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τη ΓΣΕΕ, σύμφωνα με την οποία, «οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ αναφέρθηκαν με επαινετικό τρόπο στην πολιτική που ακολουθήθηκε αυτά τα χρόνια σε ορισμένους τομείς...».

Βέβαια, για τους εκπροσώπους της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Πρωτοβουλία»), δεν παίρνουμε όρκο για το τι τελικά είπαν στη συνάντηση και αν επαίνεσαν ή όχι το έργο των κυβερνήσεων Σημίτη. Το σίγουρο είναι, ότι το στέλεχος του ΠΑΜΕ Γιώργος Μαυρίκος, ήταν ξεκάθαρος και σε αυτά που είπε μέσα στη συνάντηση και σε αυτά που δήλωσε δημόσια. Ολ' αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση εγκληματεί σε βάρος της εργατικής τάξης με την αντιλαϊκή της πολιτική, υπογράμμισε το στέλεχος του ΠΑΜΕ. Υπογράμμιση που συμβαδίζει όχι μόνο με τις εκτιμήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και μετουσιώθηκε σε συγκεκριμένη αγωνιστική δράση τα προηγούμενα χρόνια. Μια δράση, που έφερε το ΠΑΜΕ στην πρωτοπορία των αγώνων των εργαζομένων, ενάντια στο σύνολο της κυβερνητικής αντεργατικής πολιτικής.

Στην πεπατημένη...

Πενία τέχνας κατεργάζεται, έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Οταν, μάλιστα, η πενία είναι εκλογική και συνοδεύεται κι από φαινόμενα τύπου «Πάχτα», τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη δυσκολότερα και οι «κατεργαστές» δυσκολεύονται πολύ να βρουν τις κατάλληλες «τέχνες». Απ' ό,τι φαίνεται, πάντως, οι «επικοινωνιολόγοι» του Μαξίμου και του ΠΑΣΟΚ προτίμησαν την πεπατημένη των τηλεοπτικών προεκλογικών σόου. Ετσι, μετά την προχτεσινή συνεδρίαση - φιέστα του... νέου Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας - το προηγούμενο είχε συνεδριάσει για πρώτη φορά το 1999 και μετά δεν ξανασυνεδρίασε... - την ερχόμενη Δευτέρα, ο Κ. Σημίτης θα επισκεφθεί τη ζεύξη του Ρίου - Αντιρρίου. Μάλιστα, οι πληροφορίες λένε πως θα κινηθεί με αυτοκίνητο στο ήδη έτοιμο τμήμα της γέφυρας και για 1.300 μέτρα περίπου...

Οι σχετικές πληροφορίες ισχυρίζονται, ότι αυτό θα γίνει προκειμένου ο Κ. Σημίτης, να... ελέγξει προσωπικά την πορεία του έργου, την αντοχή της γέφυρας, κλπ., κλπ. Κάποιοι άλλοι, όμως, επιμένουν, ότι θα γίνει αποκλειστικά και μόνο για να προσφέρει τις απαραίτητες εικόνες στους τηλεοπτικούς σκηνοθέτες...

Ακυρώστε τα σχέδιά τους

Την τακτική του επιμερισμού της ευθύνης και στους ίδιους τους καταναλωτές μετήλθε χτες για άλλη μια φορά ο υπουργός Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλος, κινούμενος στην πεπατημένη της κυβερνητικής προπαγάνδας, που επιχειρεί σώνει και καλά να εμφανίσει τα λαϊκά νοικοκυριά ως... συνένοχους για την καταλήστευση των εισοδημάτων τους από την καθημερινή ακρίβεια και τις ανεξέλεγκτες ανατιμήσεις. Με τη συνεργασία των παραγωγών, των εμπόρων, των καταναλωτών και τη βοήθεια της πολιτείας κινήθηκαν, είπε ο υπουργός, οι τιμές το τελευταίο διάστημα. Ολοι, συμπλήρωσε, προσπάθησαν οι τιμές να κινηθούν με συνέπεια.

Και αυτό, σ' ένα βαθμό, είναι αλήθεια. Με απόλυτη συνέπεια απέναντι στα κέρδη τους κινήθηκαν οι επιχειρηματίες ελέω της ασυδοσίας που τους εξασφαλίζει η κυβερνητική πολιτική. Τα περί συνυπευθυνότητας, όμως, των εργαζομένων, που γίνονται καθημερινά αποδέκτες της κερδοσκοπίας που ευλογεί αυτή η πολιτική, ξεπερνούν κάθε όριο πρόκλησης και εμπαιγμού. Διαβεβαίωσε, μάλιστα, ο υπουργός ότι η ίδια... πετυχημένη συνταγή, αυτή που η κυβέρνηση βαφτίζει «συλλογική προσπάθεια για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», με τις γνωστές συνέπειες για τα λαϊκά εισοδήματα, θα συνεχιστεί και το 2004. Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που μπορούν και με την ψήφο τους να ακυρώσουν αυτά τα σχέδια.

Ομολογίες...

Με μια πληρωμένη ολοσέλιδη ανακοίνωση, η οποία δημοσιεύτηκε χτες σε αρκετές εφημερίδες, αντέδρασε η «Τεχνική Ολυμπιακή», ιδιοκτήτρια του «Πόρτο Καρράς», στα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες. Τι λέει η ανακοίνωση; Αυτό, που έχει καταλάβει ο καθένας, που ασχολήθηκε κάπως ουσιαστικά με την υπόθεση της σκανδαλώδους τροπολογίας, είτε διαβάζοντας εφημερίδες, είτε βλέποντας τις σχετικές τηλεοπτικές εκπομπές. Τόσο η χούντα (1968), όσο και οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις (1976, 1977, 1987, 1996, 1999) έχουν φροντίσει πολύμορφα και ποικιλοτρόπως (νόμοι, διατάγματα, συμφωνίες, κίνητρα, κλπ., κλπ.) τους εκάστοτε κεφαλαιοκράτες - ιδιοκτήτες του «Πόρτο Καρράς». Παρά την ολόπλευρη αυτή φροντίδα, όμως, και τη δεδηλωμένη θέληση και πολιτική τους, υπήρξε μια ασάφεια κι έτσι ο τελευταίος ιδιοκτήτης «αντιμετώπισε αδικαιολόγητες αμφισβητήσεις, αν οι νόμοι αυτοί και γενικώς τα κίνητρα... ισχύουν ή καταργήθηκαν...», όπως αναφέρεται στην ολοσέλιδη ανακοίνωση. Χρειαζόταν, επομένως, μια ακόμη απόδειξη της προαναφερόμενης σκανδαλώδους φροντίδας. Και αυτή υλοποιήθηκε με τη συγκεκριμένη τροπολογία...

Ετσι, για να μη μένει καμιά αμφιβολία για το ποια είναι η ουσία της όλης υπόθεσης κι ότι στη ρίζα της βρίσκεται η πολιτική υπέρ της ολιγαρχίας, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.


Τα ψευτοδιλημματικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΞΈΡΟΥΜΕ ποιος είναι ...περισσότερο δασοκτόνος, ο Χρ. Πάχτας, ο Γ. Ανθόπουλος ή ο Πρ. Παυλόπουλος. Ούτε θα μετρήσουμε με μεζούρα, τούτη την ώρα, ποια πολιτική είναι περισσότερο φιλομονοπωλιακή και αντεργατική, αυτή της ΝΔ ή αυτή του ΠΑΣΟΚ.

Κατά πρώτο λόγο μάς αρκεί το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως κινούνται και τα δύο στη λεωφόρο του «ευρωμονοδρόμου» της ΟΝΕ και των «σταθεροποιητικών» πολιτικών. Αυτό και μόνον αρκεί για να ζητήσουμε την καταψήφισή τους, κοινώς, το «μαύρισμά» τους στις επικείμενες εκλογές της 7ης του Μάρτη.

Από κει και πέρα, εάν βαδίζουν στην ίδια ακριβώς λωρίδα του «ευρωμονοδρόμου», ποιο είναι μπροστά και ποιο πίσω, ή βαδίζουν πλάι πλάι σε διπλανές λωρίδες, αλλά πάντα στην ίδια κατεύθυνση, είναι ζήτημα δευτερεύον και, πάντως, δε μειώνει στο παραμικρό την ανάγκη της καταψήφισής τους.

Το ίδιο ισχύει και για το ερώτημα, ποιο από τα δύο έχει στοιχίσει περισσότερο στο λαό και στη χώρα, ποιο έχει φορτώσει περισσότερα βάρη και βάσανα στους εργαζόμενους.

Οχι γιατί δεν υπάρχει απάντηση. Υπάρχει και, αναμφίβολα, ο τίτλος αυτός ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, αφού κυβέρνησε πολύ περισσότερα χρόνια και είχε την ...ευκαιρία να ασκήσει για πολύ μεγαλύτερο διάστημα τις αντιλαϊκές του ικανότητες και ...χαρίσματα...

Σημαίνει το γεγονός αυτό, όμως, την ανάγκη ψήφισης της ΝΔ, ώστε να μην αναδειχτεί ξανά κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ; Οχι, βέβαια. Αλίμονο στον εργάτη που κάθεται και αναρωτιέται ποιος θα τον «φάει», η Σκύλλα ή η Χάρυβδη.

Αλίμονο σε όποιον βγάζει το ΠΑΣΟΚ από την πόρτα και την ίδια στιγμή, το φέρνει πίσω απ' το παράθυρο, ψηφίζοντας ΝΔ. Κι αλίμονο, επίσης, σε όποιον, θέλοντας να κρατήσει κλειστή την πόρτα στη ΝΔ, υποτάσσεται και ψηφίζει τη δεξιά πολιτική του ΠΑΣΟΚ.


Γρηγοριάδης Κώστας



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ