Συγκεκριμένα, χτες το πρωί στη γαλλική πρωτεύουσα, παρουσία των Μητσοτάκη και Μακρόν, οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας Ελλάδας και Γαλλίας υπέγραψαν διμερή Συμφωνία για την εγκαθίδρυση «Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης για τη Συνεργασία στην Αμυνα και την Ασφάλεια», για το περιεχόμενο της οποίας ο Ελληνας πρωθυπουργός θα ενημερώσει υποτίθεται τη Βουλή την ερχόμενη Τρίτη.

Οσα συζητήθηκαν, πάντως, πίσω από κλειστές πόρτες οριστικοποίησαν την αγορά άλλων 6 μαχητικών «Rafale», κοντά στα 18 που είχαν ήδη παραγγελθεί. Την παραγγελία για 3+1 νέες φρεγάτες. Την αγορά αργότερα και άλλων πλοίων. Και με εφόδιο όλο αυτό το αναβαθμισμένο οπλοστάσιο, τις κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις και αποστολές σε μια σειρά ζώνες που βράζουν από την ένταση των ανταγωνισμών του κεφαλαίου, όπως άλλωστε προβλέπει ρητά το ίδιο το κείμενο - «φωτιά» της Συμφωνίας από τη Ζώνη του Σαχέλ στην Υποσαχάρια Αφρική έως τις παρυφές του Ινδο-Ειρηνικού.

Θυμίζουμε άλλωστε πως υπάρχει ήδη αίτημα από το Παρίσι για αποστολή ελληνικού μάχιμου τμήματος στο Μάλι της Αφρικής, προς υποστήριξη των γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων που επιχειρούν εκεί, ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει σαφή την πρόθεσή της να βάλει πλάτη στην ευρωενωσιακή αποστολή «Agenor», στρατιωτική συνιστώσα της «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επίγνωσης της Θαλάσσιας Κατάστασης στα Στενά του Ορμούζ» (EMASOH), που «στοχεύει» στο Ιράν και στην αυξανόμενη παρουσία της Κίνας στην περιοχή.

Ολα αυτά, ως στοιχεία της επιδιωκόμενης από μέρους τους «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, ώστε η ιμπεριαλιστική ένωση να μπορεί να υπερασπίζεται «αυτοτελώς» και «συμπληρωματικά» με το ΝΑΤΟ τα συμφέροντα των επιχειρηματικών της ομίλων, με νέες επεμβάσεις και πολέμους.

Γι' αυτά τα σχέδια άλλωστε «βάζουν πλώρη» οι 3+1 φρεγάτες «FDI Belharra» που αποφασίστηκε να αγοραστούν σε πρώτη φάση, ενώ δρομολογείται και η αγορά 3+1 κορβετών «Gowind».

Σε ό,τι αφορά τη συμφωνία, γνωστοποιήθηκε ότι χτες ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος μαζί με στελέχη των γαλλικών κατασκευαστριών «Naval Group» και MBDA, υπέγραψαν «Μνημόνιο Συνεργασίας για την έναρξη διαπραγματεύσεων» για αυτές τις 3+1 φρεγάτες, που θα κατασκευαστούν στο ναυπηγείο της «Naval» στο Lorient.

Το κόστος προϋπολογίζεται ήδη στα 5 δισ. ευρώ, αν και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι συμφώνησαν ήδη «οψιόν» για δυνατότητα ...υπέρβασης αυτού του έτσι και αλλιώς ιλιγγιώδους ποσού, σε εποχές που, τάχα, δεν περισσεύουν για θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας κ.λπ.

Σημειωτέον, γνώστες της υπόθεσης αναφέρουν ότι η συζήτηση για τις κορβέτες είναι σε πολύ προχωρημένο επίπεδο, χωρίς να έχουν φτάσει ακόμα στο σημείο επίσημων ανακοινώσεων, καθώς βούληση της ελληνικής κυβέρνησης είναι να ναυπηγηθούν στην Ελλάδα, χωρίς ακόμα να το έχουν λήξει, συν το παζάρι για τη διαμόρφωση του οπλισμού τους.

Ωστόσο στη Δομή Δυνάμεων που πάνε να συνθέσουν, κομμένη και ραμμένη πάνω στα ευρωατλαντικά προτάγματα, είναι αναγκαίο στοιχείο, ακριβώς ώστε οι μεγαλύτερες μονάδες, οι φρεγάτες να αποδεσμευτούν από το Αιγαίο, για να αναπτυχθούν χιλιάδες μίλια μακριά από τις ελληνικές θάλασσες, προκειμένου η Ελλάδα να παίξει τον ρόλο «ευρωατλαντικού χωροφύλακα» στην ευρύτερη περιοχή.

Οι δυο ηγέτες, άλλωστε, ήταν σαφέστατοι στις δηλώσεις τους, μετά τις υπογραφές, ως προς τον τέτοιο προσανατολισμό τους.

Χαρακτηριστικά, ο Μητσοτάκης μίλησε «για συμπαράταξη, για αμοιβαία συνδρομή και για κοινή δράση σε όλα τα πεδία», προσθέτοντας ότι «Ελλάδα και Γαλλία κάνουν σήμερα ένα πρώτο τολμηρό βήμα προς την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία», βασικά στρατιωτική αυτονομία ώστε να δρα με δικά της μάχιμα τμήματα και μονάδες, ανεξάρτητα από το ΝΑΤΟ, πάνω στην κλιμάκωση των ανταγωνισμών του κεφαλαίου για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Εξήγησε, μάλιστα, ότι με τον Μακρόν έχουν «το ίδιο όραμα για την ανάπτυξη των αναγκαίων αμυντικών δυνατοτήτων και τις ικανότητες της αυτόνομης απόκρισης της Ευρώπης στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Η Συμφωνία, λοιπόν, αυτή ανοίγει το δρόμο για την αυτοδύναμη και ισχυρή Ευρώπη του μέλλοντος. Μία Ευρώπη που (...) θα μπορεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα στην ευρύτερη γειτονιά της, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στο Σαχέλ (...) Μία Ευρώπη που επιτέλους θα ευθυγραμμίσει την γεωπολιτική της ισχύ με την οικονομική της δύναμη», τόνισε δείχνοντας τον βασικό ρόλο που επωμίζεται ανοικτά η ντόπια αστική τάξη στη στρατιωτική ενδυνάμωση της ΕΕ, με ό,τι κινδύνους μια τέτοια εξέλιξη συνεπάγεται.

Αλλωστε, δίνοντας ο πρωθυπουργός το υπόβαθρο της αγοράς των γαλλικών φρεγατών, είπε ότι «έχει προφανώς κίνητρο εθνικό, καθώς θωρακίζει την πατρίδα μας. Εχει όμως και κίνητρο ευρωπαϊκό αφού ενισχύει την κοινή αμυντική μας βιομηχανία», της ΕΕ, «έχει όμως η επιλογή αυτή και έναν χαρακτήρα ευρωατλαντικό. Γιατί αφορά δύο εταίρους στην ΕΕ αλλά και δυο συμμάχους στο ΝΑΤΟ. Και μια Ευρώπη η οποία ενισχύει την άμυνά της, ενισχύει εντέλει και την ίδια τη διατλαντική συμμαχία», πρόσθεσε αποδίδοντας ανάγλυφα τον ευρωατλαντικό χαρακτήρα της νέας τέτοιας αγοράς και των αναγκών που πάει να καλύψει, πολύ μακριά από όσα λέγονται περί άμυνας της χώρας.

Εξάλλου, ο Μητσοτάκης διαπίστωνε στις δηλώσεις του ότι «η συζήτηση για την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία έχει ξεκινήσει (...) να αποκτά πραγματικό περιεχόμενο», εκφράζοντας μάλιστα την πεποίθησή του ότι με την ευκαιρία της Γαλλικής Προεδρίας στην ΕΕ στο α' εξάμηνο του 2022, «θα μπορέσουμε να κάνουμε ουσιαστική πρόοδο σε αυτή την κατεύθυνση», ώστε η ΕΕ να έχει τη δυνατότητα αυτοτελώς να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα, αναπτύσσοντας «τη δυνατότητα να μπορεί να επιχειρεί χωρίς κατ' ανάγκη να προσβλέπει - εάν το κρίνει η ίδια απαραίτητο - στη συνδρομή του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ».

Ξεκαθάρισε, δε, ότι «η σύναψη αυτής της εταιρικής στρατηγικής συμμαχίας (...) κινείται ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση». Διεκδικώντας μάλιστα τα εύσημα ως πρωτοπόρος σε αυτή την πορεία, δήλωσε «πολύ ικανοποιημένος για το γεγονός ότι σε διμερές τουλάχιστον επίπεδο Ελλάδα και Γαλλία κάνουν ένα πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση ανοίγοντας προφανώς το δρόμο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες να μπορούν να συμμετέχουν σε ένα σχήμα πιο ενισχυμένης αμυντικής συνεργασίας».

Σε κάθε περίπτωση, και καθώς τον Οκτώβρη πάνε για τον γ' γύρο Στρατηγικού Διαλόγου και τη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις με τις ΗΠΑ, διαβεβαίωσε την Ουάσιγκτον ότι η συμφωνία με τους Γάλλους «δεν ανταγωνίζεται σε καμία περίπτωση τη σχέση της Ελλάδος με τις ΗΠΑ διότι η ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων υπηρετεί συνολικά τη στρατηγική μας εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας». Τόνισε, άλλωστε, ότι «καλώς εχόντων των πραγμάτων, εντός των επόμενων εβδομάδων η Ελλάδα θα υπογράψει μια 5ετή αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ, επιβεβαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο το ισχυρό πλαίσιο συνεργασίας με τις ΗΠΑ στον τομέα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής».

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος και οι δηλώσεις Μακρόν, που προαναγγέλλοντας περισσότερες και σκληρότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από πλευράς ΕΕ, είπε ότι «οι Ευρωπαίοι πρέπει να βγουν από την αφέλεια γιατί όταν δεχόμαστε πιέσεις από δυνάμεις που σκληραίνουν τη στάση τους θα πρέπει να δρούμε». Τόνισε, στο πλαίσιο και των αντιθέσεων εντός του ευρωατλαντικού άξονα, ότι «εδώ και 10 χρόνια οι ΗΠΑ πρώτα ασχολούνται με τα του οίκου τους και έχουν δικά τους συμφέροντα σε σχέση με την Κίνα και τον Ειρηνικό», εξ ου και «θα ήμαστε αφελείς εάν δεν θέλαμε να δούμε τις συνέπειες και να αντλήσουμε τα αντίστοιχα συμπεράσματα». «Αρα», πρόσθεσε, «με τον ίδιο ρεαλισμό θα πρέπει ως Ευρωπαίοι να ασχοληθούμε με τη δική μας προστασία και ανεξαρτησία, δεν υπάρχει εναλλακτική σε αυτό»...

Σημειωτέον, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου, μιλώντας στο «ΣΚΑΪ», απέδωσε το κλείσιμο της συμφωνίας, μεταξύ άλλων, στις «αλλαγές που έγιναν στη διεθνή σκηνή, με την τελευταία εξέλιξη που αφορά την Αμερική, την Αυστραλία και τη Μεγάλη Βρετανία», και η οποία «έπαιξε τον ρόλο της στην επιτάχυνση αυτής της Συμφωνίας και στην ολοκλήρωσή της στη μορφή που απέκτησε».

Επιβεβαίωσε, δε, ότι «πάνω στο τραπέζι είναι και η επέκταση αυτής της Συμφωνίας και για άλλα όπλα, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον, αλλά λίγο αργότερα».

Για, δε, τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, επιβεβαιώνοντας το παζάρι για την οριστικοποίηση της νέας Συμφωνίας για τις Βάσεις (διάρκειά της, παραπέρα σημεία παρουσίας των Αμερικανών στη χώρα κ.λπ.) είπε ότι «υπάρχει μια συνεχής επικοινωνία και αλληλοσυνεννόηση για μια σειρά από σημαντικά ζητήματα».

Εξάλλου, πηγές από το ΥΠΕΞ ανέφεραν χτες ότι η Συμφωνία «βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο εδώ και αρκετούς μήνες, αλλά δεν είχε ολοκληρωθεί για λόγους που δεν είναι άμεσα συνυφασμένοι με το κείμενό της».

Ενώ σημειώνουν σχετικά με την πρόνοια της Συμφωνίας για την «ενίσχυση του ρόλου της Ευρώπης στον κόσμο» ότι «η επιδίωξη αυτή θα γίνει, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις στρατηγικές σχέσεις με άλλους συμμάχους της Ελλάδας, αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ». Διαβεβαιώνουν, άλλωστε, ότι ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας «είχε ενημερώσει έγκαιρα την αμερικανική πλευρά για την επικείμενη υπογραφή της συμφωνίας»...

Το ίδιο το κείμενο της Συμφωνίας δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, αλλά αντίθετα το περιεχόμενό του πρέπει να σημάνει συναγερμό για τον λαό.

Από το προοίμιό του ακόμα κάνει σαφές ότι η Συμφωνία βασίζεται πάνω στη Συνθήκη του ΝΑΤΟ όπως και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ΕΕ, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί.

Παραπέρα, πατά πάνω στη βρωμοδουλειά που έγινε ήδη επί ΣΥΡΙΖΑ, «λαμβάνοντας υπόψη την ελληνο-γαλλική Διακήρυξη σχετικά με τη Στρατηγική Εταιρική Σχέση για το μέλλον, η οποία υπεγράφη από τον πρωθυπουργό της Ελληνικής Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας στις 23/10/2015 καθώς και τον σχετικό Οδικό Χάρτη ο οποίος υπεγράφη από τον Ελληνα και τον Γάλλο πρωθυπουργό στις 3/6/2016».

Βάζει στόχο οι δύο χώρες «να συμβάλουν στην ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη, ιδίως στην περιοχή της Μεσογείου», όπως και «στην ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας και της κυριαρχίας της Ευρώπης».

Ορίζει ότι σε αυτό το πλαίσιο τα δύο μέρη «διαβουλεύονται σε τακτική βάση επί όλων των θεμάτων άμυνας και ασφάλειας κοινού ενδιαφέροντος, ιδίως στον πολιτικό τομέα, στον στρατιωτικό τομέα και στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας».

Οτι «παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο».

Παρότι η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει με «πανηγυρικούς» τόνους την εν λόγω ρήτρα, ως δήθεν «ασπίδα» απέναντι στην προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, η πραγματικότητα είναι πως πρόκειται για τις γνωστές «δεσμεύσεις» που γίνονται «φτερό στον άνεμο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, όπως άλλωστε δείχνει «πανηγυρικά» και η περίπτωση της στάσης του ΝΑΤΟ στα Ελληνοτουρκικά, και βέβαια το ευρωτουρκικό παζάρι «εφ' όλης της ύλης».

Και βέβαια πρόκειται για πρόνοια που ξεχειλώνει, καταπώς τους συμφέρει, π.χ. στο τι ορίζουν ως τρομοκρατικές επιθέσεις - τρομοκρατία και πώς την αντιμετωπίζουν, με επεμβάσεις όπου Γης και στο εσωτερικό των χωρών.

Σε ό,τι αφορά τα σχέδια για τη στρατιωτική «αυτονομία» της ΕΕ, στο κείμενο σημειώνεται πως το ΝΑΤΟ «παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής τους άμυνας», αλλά τα δύο μέρη «συνεχίζουν να ενισχύουν την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ, η οποία πρέπει να συμπεριλαμβάνει την προοδευτική διαμόρφωση μίας Πολιτικής Αμυνας της Ενωσης», βασικά του ευρωστρατού, με ετοιμοπόλεμους σχηματισμούς.

Οτι οι διαβουλεύσεις που θα διεξάγονται σε τακτική βάση «καλύπτουν τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος, όπως το παγκόσμιο στρατηγικό περιβάλλον, τα περιφερειακά ζητήματα (κυρίως στις περιοχές της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και των Βαλκανίων), την ενίσχυση των ικανοτήτων των Ευρωπαίων, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τη διάδοση των Οπλων Μαζικής Καταστροφής, τον έλεγχο των εξοπλισμών, τις ενεργειακές προκλήσεις, τη μετανάστευση, τη θαλάσσια ασφάλεια, τις υβριδικές απειλές, την παραπληροφόρηση, τις ρηξικέλευθες τεχνολογίες και την τεχνητή νοημοσύνη», βασικά ανοίγοντας όλη τη βεντάλια των προσχημάτων εμπλοκής και επεμβάσεων.

Οτι τα αρμόδια στελέχη των ΥΠΕΞ και Αμυνας «θα συναντώνται σε τακτική βάση προκειμένου να ανταλλάσσουν απόψεις και να συντονίζουν τις κατάλληλες θέσεις για θέματα σχετικά με την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας με σκοπό την ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ και την κυριαρχία της Ευρώπης». Ταυτόχρονα, τα μέρη «διαβουλεύονται σε τακτική βάση σε θέματα ΝΑΤΟ, για να ανταλλάσσουν απόψεις και, ει δυνατόν, να συντονίζουν τις θέσεις τους, προκειμένου να ενισχύσουν τον ευρωπαϊκό πυλώνα του ΝΑΤΟ και τη Συμμαχία συνολικά».

Οτι ειδικά στον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής τα μέρη «εμβαθύνουν τη συνεργασία τους» και «ταυτόχρονα θα επιδιώκουν να ενισχύσουν τον ρόλο της Ευρώπης στον κόσμο».

Οτι τα μέρη «ενισχύουν ιδίως τις μεταξύ τους ανταλλαγές αναλύσεων επί ενεργειακών θεμάτων στη Μεσόγειο καθώς αυτά συνιστούν σημαντική παράμετρο για τη σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής. Θα δίνεται επίσης έμφαση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα», βάζουν ειδικά τους ενεργειακούς ανταγωνισμούς κάτω από ξεχωριστό φίλτρο.

Ειδικά στο τμήμα της Συμφωνίας που αφορά τη «Στρατιωτική Συνεργασία» τονίζεται ότι «έχει ως στόχο την ανάπτυξη μίας κοινής στρατηγικής κουλτούρας και την βελτίωση της διαλειτουργικότητας μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεών τους». Οτι «η συνεργασία αυτή μπορεί να λάβει, χωρίς να περιορίζεται σε αυτές», «μορφές», όπως:

-- «Ενδιάμεσες στάσεις και /ή επισκέψεις σε κρατικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία».

-- «Χρήση προκαθορισμένων θαλάσσιων λιμένων και αερολιμένων για εκπαίδευση και επίγνωση του περιβάλλοντος της περιοχής», αλλά και «ειδικές και χωριστές διευθετήσεις που διευκολύνουν την επιχειρησιακή χρήση εγκαταστάσεων θαλασσίων λιμένων και αερολιμένων αμφοτέρων των μερών». Ουσιαστικά μιλάμε για διάθεση υποδομών ως βάσεων για τις γαλλικές Ενοπλες Δυνάμεις στην Ελλάδα.

-- «Κοινές δραστηριότητες, εκπαίδευση και στρατιωτικές ασκήσεις, είτε επί του εδάφους είτε επί ελληνικών ή γαλλικών κρατικών πλοίων ή αεροσκαφών, στο πλαίσιο της αυξημένης ναυτικής παρουσίας της Γαλλίας στην Μεσόγειο ή της κοινής συμμετοχής σε διμερείς ή πολυμερείς ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο Πέλαγος».

-- «Ανταλλαγή γνώσεων και εμπειρίας στους τομείς των επιχειρήσεων στο εξωτερικό, των ειρηνευτικών επιχειρήσεων του ΟΗΕ καθώς και της χρήσης στρατιωτικού εξοπλισμού».

-- Τέλος, «συμμετοχή σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ», «αμοιβαία υποστήριξη αναφορικά με τη συμμετοχή σε πολυεθνικές αμυντικές δομές, όπως για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επέμβασης», αλλά και «οποιεσδήποτε άλλες δραστηριότητες οι οποίες συμφωνούνται από κοινού από τα μέρη στη βάση του κοινού τους συμφέροντος».

Θυμίζουμε πως η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επέμβασης ξεκίνησε το 2018 με πρωτοβουλία Μακρόν και στόχο την «ανάπτυξη μιας κοινής Στρατηγικής Κουλτούρας μεταξύ των συμμετεχόντων κρατών για αποτελεσματική εκτέλεση επιχειρήσεων σε ολόκληρο το φάσμα των κρίσεων όταν απαιτηθεί». Η Πρωτοβουλία απέκτησε μορφή τον Ιούνη του 2018 με τη συμμετοχή των Βελγίου, Δανίας, Γερμανίας, Εσθονίας, Γαλλίας, Ολλανδίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Βρετανίας. Ακολούθησαν Φινλανδία, Νορβηγία, Σουηδία και Ιταλία.

Η Συμφωνία έχει 5ετή ισχύ, «η οποία ανανεώνεται με ρητή συμφωνία των μερών για μια περαιτέρω περίοδο που θα καθοριστεί με κοινή συμφωνία των μερών».