Οταν συνέβη το πολύνεκρο ατύχημα στα Τέμπη καταναλώθηκαν πολλές ώρες τηλεοπτικού χρόνου με πρωταγωνιστές στελέχη της κυβέρνησης που ισχυρίζονταν για μια ακόμα φορά ότι θα ληφθούν μέτρα. Λίγες ημέρες μετά το ατύχημα στα Τέμπη, ο Μ. Νεοχωρίτης, οδηγός λεωφορείου των ΚΤΕΛ, αρνήθηκε να δουλέψει διπλοβάρδια και κατήγγειλε τις άθλιες συνθήκες που αφορούν τόσο στο εργασιακό περιβάλλον όσο και στην κατάσταση των λεωφορείων. Το αποτέλεσμα ήταν να τον απολύσουν. Μέχρι τώρα τα αρμόδια υπουργεία δεν έχουν κάνει τίποτα για αυτό και πιθανότατα δε θα κάνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο επόμενο μεγάλο ατύχημα οι κυβερνώντες θα εκφράσουν και πάλι τη λύπη τους, παίζοντας με τον ανθρώπινο πόνο.

Περισσότεροι από το 75% των μαθητών της Μεγάλης Βρετανίας διστάζουν να προχωρήσουν σε ανώτερες ή ανώτατες σπουδές, πιστεύοντας ότι δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις αντίστοιχες οικονομικές απαιτήσεις. Στο αποτέλεσμα αυτό κατέληξε μια έρευνα της Εθνικής Ενωσης Μαθητών της Βρετανίας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Guardian». Βέβαια, η αρμόδια για θέματα ανώτατης εκπαίδευσης στη Βρετανία, Κα Margaret Hodge, έσπευσε να αμφισβητήσει την έρευνα και την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος, λέγοντας ότι αποτελούνταν από μαθητές προερχόμενους από οικογένειες μεταναστών ή με έντονα οικονομικά προβλήματα.

Αν λάβει κανείς υπόψη του, όμως, ότι στο Imperial College τα δίδακτρα έφτασαν φέτος τις 10.000 λίρες Αγγλίας (15.630 ευρώ ή 5,33 εκατομμύρια δραχμές), μάλλον η έρευνα των Βρετανών μαθητών αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, η οποία θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο, καθώς στα σχέδια του Τ. Μπλερ συμπεριλαμβάνεται τόσο η γενίκευση, όσο και η παραπέρα αύξηση των διδάκτρων. Περιττό είναι δε, να σημειώσουμε ποια κοινωνικά στρώματα χτυπάνε πρωτίστως οι πολιτικές αυτές.

«Η πρωτοβουλία των "4" - Βήμα χειραφέτησης από τις ΗΠΑ». Με τον τίτλο αυτό σημείωνε και, μάλιστα, από την πρώτη σελίδα της η «Αυγή», την πρόσφατη συνάντηση και απόφαση, περί δημιουργίας «πυρήνα αυτόνομης στρατιωτικής ικανότητας», των Προέδρων και πρωθυπουργών της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου. Και δε λέμε, πως δεν είναι έτσι. Πρωτίστως, όμως, η πρωτοβουλία των «4» αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της σοβαρής όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ό,τι αυτή συνεπάγεται, κυρίως σε βάρος της ειρήνης και στην παραπέρα ένταση των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών και μέτρων. Γεγονός που δεν επιτρέπει την παραμικρή αυταπάτη και αντιθέτως επιβάλλει τη μεγαλύτερη δυνατή επαγρύπνηση των εργατικών και λαϊκών κινημάτων και την ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού των αγώνων τους.