ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 30 Ιούνη 1996
Σελ. /48
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Βιβλίο

Για το Δημοτικό Τραγούδι

Στον υπότιτλό του δηλώνεται: "Μια διαφορετική προσέγγιση" και τέτοια, είναι η νέα, αναθεωρημένη, συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Ερατωσθένη Γ. Καψωμένου "Το Δημοτικό Τραγούδι", (εκδόσεις Πατάκη). Βιβλίο, (αφιερωμένο στη μνήμη του μουσουργού Δημήτρη Γ. Καψωμένου), που καινοτομεί από κάθε άποψη (φιλολογικής μεθοδολογίας, ιστορικής θεώρησης, κοινωνιολογικής ανάλυσης, ιδεολογικής αντίληψης). Βαθαίνει και επεκτείνει τη γνώση για το αθάνατο δημοτικό μας τραγούδι. Συνδράμει τη ζωτική - μέσα στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της εισαγόμενης μαζικής "κουλτούρας" - ανάγκη ανάπτυξης των δεσμών του σύγχρονου πολιτισμού μας με το μακραίωνο, λαϊκό "ποτάμι" της δημοτικής ποίησης. Βιβλίο πολύτιμο για μελετητές, φοιτητές, για όποιον υπερασπίζεται τις παραδόσεις, τις αξίες, την ιστορία, την "ταυτότητα" του λαού μας. Βιβλίο "καρπός" πολύχρονης μελέτης του συγγραφέα, στα πλαίσια και του εκπαιδευτικού του έργου.

Πρόκειται για μια πολύ σημαντική, (388 σελίδων), μελέτη για τον αισθητικό, ιστορικό, μυθολογικό, κοινωνικό και ιδεολογικό χαρακτήρα του δημοτικού τραγουδιού, "δημιουργίας ενός συλλογικού υποκειμένου". Μελέτη που αντικρούει τολμηρά και τεκμηριωμένα και λαθεμένες απόψεις, καθώς στηρίζεται στη σύγχρονη θεωρία της λογοτεχνίας, και με διαλεκτική αντίληψη συγκροτείται σε τρία μεγάλα μέρη - εισαγωγή, ανάλυση, σύνθεση - με πολλά κεφάλαια και υποκεφάλαια, με πληθώρα αποδεικτικών - κωδικοποιητικών παραδειγμάτων και τέλος πλουσιότατη βιβλιογραφία. Ο χώρος μας "απαγορεύει" και τη συνοπτική αναφορά των κεφαλαίων του βιβλίου. Μεγάλος "πειρασμός", όμως, είναι τα κεφάλαια: "Η πρωτόγονη επανάσταση στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι (Η περίπτωση του κλέφτικου)" και "Το λαϊκό επαναστατικό μοντέλο στο δημοτικό τραγούδι(Διαχρονική εξέλιξη των δομών του ηρωικού τραγουδιού)". Στο πρώτο αναλύονται μεταξύ άλλων, το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, οι ενδοταξικοί ανταγωνισμοί, οι διαταξικές αντιθέσεις, οι διακοινωνικές συγκρούσεις, οι κοινωνικές ιδεολογίες. Στο δεύτερο (το τελευταίο του βιβλίου) εξετάζεται"ένα από τα πιο ζωτικά και περίπλοκα προβλήματα της σοσιαλιστικής θεωρίας και πρακτικής" - το πολιτισμικό, σαν "παράγοντας κοινωνικοποίησης και συλλογικής δράσης", σε αντίθεση με το αστικό μοντέλο ζωής και κουλτούρας. Θεωρία και πρακτική που καθοδήγησε η λενινιστική ρήση: "Οχι επινόηση νέας κουλτούρας, αλλά ανάπτυξη των καλύτερων υποδειγμάτων, παραδόσεων, αποτελεσμάτων της υπάρχουσας κουλτούρας από τη σκοπιά της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού και των συνθηκών ζωής του προλεταριάτου".

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Η εκλογή

Στο πράσινο

συνέδριο,

λόγω

του "νέου ήθους",

απεφασίσθη

να μη βγει

ο πρόεδρος

με ψήφους,

αλλά με ..."γιούχα",

με μπουνιές,

λακτίσματα

και λίθους!

Με άλλα λόγια,

δηλαδή,

τη νίκη

τη μεγάλη,

θα πάρει

όποιος

...καρπαζιές

μαζέψει

ένα τσουβάλι,

κι αρπάξει

...οχτώ καρούμπαλα

επάνω

στο κεφάλι!

Ο οίστρος

Μπαμπούλας εκεί...

Αλλά αν η Δεξιά χρησιμοποιήθηκε μ' αυτό τον γελοίο τρόπο σαν το "φόβητρο" από τη μεριά του Γιαννόπουλου, ομιλητής της άλλης πλευράς - ο Μ. Δασκαλάκης - χρησιμοποίησε άλλο φόβητρο: Την Τουρκιά..! "Βγήκε - είπε - ο πρωθυπουργός και ουσιαστικά προανήγγειλε ενώπιον των ξένων αντιπροσωπειών κυβερνητική κρίση, όταν βρίσκονται σε εξέλιξη τουρκικά γυμνάσια στο Αιγαίο...".

Εναλλαγή στη φαιδρότητα.

Παρά μόνο ως φάρσα...

Ναι, πρέπει να το παραδεχτούμε. Ο καθένας με τον τρόπο του, βέβαια, αλλά και οι δύο υποψήφιοι κάνουν φιλότιμες προσπάθειες, για να αποδειχτούν άξιοι διάδοχοι του Α. Παπανδρέου και της πολιτικής του κληρονομιάς. Την ίδια ώρα, που δεν έχουν την παραμικρή, ουσιαστική πολιτική διαφορά και μαζί καταδικάζουν - για παράδειγμα - τους συνταξιούχους, σε συντάξεις πείνας και αναξιοπρέπειας, τσακώνονται αγρίως, για την ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία, τα οράματα και τις αξίες του μεταπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ...

Τόσο ο πρώτος, με τα κηρύγματα περί της "σύγκρουσης παλιού και νέου", του "εκσυγχρονισμού", της "γλώσσας της αλήθειας" και της "Κεντροαριστεράς", όσο και ο δεύτερος, με τα περί "σοσιαλισμού", της "αλλαγής", τους "μη προνομιούχους", την "Αριστερά", κτλ., έκαναν πράξη αυτό, που έκανε και τους δίδασκε χρόνια τώρα ο Α. Παπανδρέου. Την υποκρισία, τη διγλωσσία, το ψέμα, τη δημαγωγία και την ιδιοτέλεια. Το "άλλα λέμε στο λαό κι άλλα κάνουμε στην πράξη".

Και μένει τώρα, στους 5.000 και πλέον συνέδρους, να επιλέξουν τον καλύτερο δημαγωγό, υποκριτή και δίγλωσσο, για να καθίσει στην "καρέκλα" του πρώτου διδάξαντα.

Ας θυμηθούν, όμως, όλοι τους και κάτι ακόμη. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνο ως φάρσα, είχε πει αρκετές φορές ο Α. Παπανδρέου...

Και τα θετικά...

Ασκήσαμε χτες - και πιστεύουμε δικαιολογημένα - κριτική στην ΕΤ-1, επειδή αναμεταδίδει όλες τις εργασίες του 4ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Το κρατικό κανάλι δεν είναι φέουδο κανενός κόμματος, είτε αυτό είναι κυβέρνηση είτε όχι.

Πρέπει, όμως, να αναγνωρίσουμε και μια αντικειμενική, θετική συνέπεια αυτής της αναμετάδοσης. Είχε την ευκαιρία ο κάθε εργαζόμενος και ιδιαίτερα ο κάθε ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ να δει, στην πράξη, πώς τον ξεγελάνε τόσα χρόνια...

Μήπως ξέρετε, αγαπητοί σύνεδροι;

Μήπως ξέρετε, αγαπητοί σύνεδροι του ΠΑΣΟΚ, σε τι ποσό ανέρχεται ο συνολικός δανεισμός του δημοσίου, με τη μορφή ομολόγων και έντοκων γραμματίων; Οχι, να σας το πούμε εμείς. Πάνω κάτω 20 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Μήπως ξέρετε, επίσης, σε τίνος τα χέρια βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ομολόγων; Ούτε αυτό το ξέρετε; Εντάξει, να σας το πούμε κι αυτό. Σε μεγάλο ποσοστό, που ξεπερνά κατά πολύ το 50% του συνόλου, βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών.

Ε, τώρα, μπορείτε μόνοι σας, αν βάλετε ένα μέσο επιτόκιο 14%, να κάνετε ένα μικρό λογαριασμό και να βρείτε πόσα τρισεκατομμύρια δραχμές κερδίζουν κάθε χρόνο - τζάμπα και βερεσέ, όπως λέει ο λαός μας - οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών.

Εμείς, θέλουμε μόνο να υπογραμμίσουμε τις απαντήσεις, σε δύο επιπλέον ερωτήματα, που ίσως τώρα να σας έχουν γεννηθεί.

Ερώτημα πρώτο: Με τίνος λεφτά οι τράπεζες κάνουν τόσο επικερδείς μπίζνες; Μα, με τα δικά μας. Με τις αποταμιεύσεις και τις καταθέσεις, που όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε σ' αυτές. Από τα υπέρογκα επιτόκια των δανείων και τις πανάκριβες, κάθε λογής υπηρεσίες, που παρέχουν. Εσείς τι νομίζατε, πως βάζουν οι μεγαλομέτοχοι τα δικά τους χρήματα;

Ερώτημα δεύτερο: Πού βρίσκει τα απαραίτητα χρήματα το δημόσιο, για να πληρώνει το τεράστιο κόστος αυτού του δανεισμού;

Ε, αυτό, το ξέρετε ακόμη κι εσείς. Αλλωστε, το κόμμα σας έχει διαπρέψει στην επιβολή πολιτικών "σταθεροποίησης" και σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, αντιλαϊκών φορολογικών συστημάτων, ξεπουλημάτων του δημόσιου τομέα και άγριων περικοπών των κοινωνικών παροχών και τόσων άλλων...

ΠΡΟΣΩΠΟ
Ουόρεν Κρίστοφερ

Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον δεν είναι το πολύ γνωστό, έτσι κι αλλιώς, πρόσωπο του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, αλλά το γεγονός ότι προσωποποιείται σ' αυτόν η εξωτερική πολιτική της ιμπεριαλιστικής δύναμης, που και αυτή την εβδομάδα γίνεται κήρυκας της επιβολής της λεγόμενης "Νέας Τάξης" πραγμάτων σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών έδρασε πάλι στη Μέση Ανατολή, όπου με τη γνωστή λογική της υπερδύναμης θέλησε να επιβάλει "την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο", για τα σχέδια της χώρας του στην περιοχή. Δεν αποθάρρυνε, όπως τουλάχιστον πρόβλεπαν κάποιοι την παραμονή της συνάντησής τους, τον καινούριο Ισραηλινό πρωθυπουργό στα προκλητικά του σχέδια, πράγμα που δυσαρέστησε ιδιαίτερα τους Αραβες ηγέτες. Αμέσως μετά ο υπουργός Εξωτερικών συνόδευσε τον Πρόεδρο Μπ. Κλίντον στην "επιχείρηση" τρομοκράτησης των λαών, με άλλοθι τα μέτρα "ενάντια στην τρομοκρατία", στη Σύνοδο των Επτά. Αν και η ημερήσια διάταξη της Συνόδου ήταν από μέρες αποφασισμένη να έχει σαν κύριο θέμα την ανεργία, οι Αμερικανοί, με άλλοθι τη βομβιστική ενέργεια σε αμερικανική βάση στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας, επέβαλαν συζήτηση και αποφάσεις, τάχα ενάντια στην τρομοκρατία, που όμως κύριο περιεχόμενο είχαν να κάμψουν κάθε πιθανή αντίσταση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τον Καναδά, το Μεξικό και τις επιχειρήσεις αυτών των χωρών ενάντια στους αμερικανικούς νόμους για τα εμπάργκο στην Κούβα, τη Λιβύη, το Ιράν. Το "δίκιο" του ισχυροτέρου κινδυνεύουμε να γίνει μοναδικό δίκαιο στον κόσμο...

Π. Α.

Μπαμπούλας εδώ...

Και να που η Δεξιά ξαναβγήκε από το "χρονοντούλαπο". Αυτή τη φορά όχι για να ...τρομοκρατήσει τους απλούς ψηφοφόρους, αλλά - αν είναι δυνατόν! - τους συνέδρους και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. "Οσοι διαχειρίζεστε δημόσιο χρήμα, να ετοιμαστείτε να πάτε φυλακή! Οσοι γλιτώσατε από τις φυλακές, τις εξορίες και τα εκτελεστικά αποσπάσματα, να ετοιμάζεστε τώρα! Ξεχάσατε τη Δεξιά; Ξεχάσατε ότι υπολειπόμαστε κατά τέσσερις μονάδες..;".

Τάδε έφη, μεταξύ άλλων ευτράπελων, ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, για να γίνει ο πιο καταγέλαστος όλων, κατά τη διάρκεια μιας παρέμβασης που χαρακτηρίστηκε ως η "ώρα του παιδιού" από πολλούς ομογάλακτούς του, που - με τις αντιδράσεις τους - ήταν σαν να του έλεγαν: "Σε τα μας;".

Εκτός και τα 'λεγε στα σοβαρά ο υπουργός. Αλλωστε, όντας μέσα στην κυβέρνηση και στα "πράγματα" γνωρίζει περισσότερα από μας...

Ξεχνιούνται;

Μερικοί νομίζουν ότι όταν κρατούν ένα μικρόφωνο, οι υπόλοιποι, που τους ακούνε, τρώνε κουτόχορτο. Ετσι, κάποιος από τους συνέδρους του ΠΑΣΟΚ αναρωτήθηκε χτες με στόμφο και ενώ η χάβρα στο συνέδριο ήταν απόλυτη: "Καλά, αυτά μας δίδαξε ο Α. Παπανδρέου;"...

Ελα τώρα ...σύντροφε. Οσο κι αν η μνήμη παθαίνει διαλείψεις, τα βασικά σημεία της "παπανδρεϊκής" διδαχής δεν ξεχνιούνται. Αλλωστε, φρόντισε ο Ακης να τα θυμίσει σε όλους, ξεθάβοντας εκείνο το "Στις 18 σοσιαλισμός". Αν δεν το ξέρεις, αναφερόταν στις εκλογές του 1981, πριν 15 ολόκληρα χρόνια...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ